Ο (όχι και τόσο) τυχαίος θάνατος του Μπονβιβερισμού

Περσινά ξινά σταφύλια, ίσως...

Οι Μπονβιβεριστές είναι το είδος των ανθρώπων που αρέσκονται να περνάνε καλά, να ζουν "Καλή Ζωή". Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί κανείς να αποδείξει πως είναι κατώτεροι ή ανώτεροι ηθικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους, αν και σύμφωνα με μια μάλλον στενόμυαλη οπτική είναι πιο επιρρεπείς στην αποφυγή των κόπων και την λογική "τρώω από τα έτοιμα".

Το τελευταίο διάστημα ο Μπονβιβερισμός στην χώρα διώκεται. Αν και όχι ακόμα νομικά, είναι φανερό πως διώκεται από τα Μέσα και υποσκάπτεται από μέσα, από τους ίδιους τους Μπονβιβεριστές που έχουν βρεθεί σε διάφορες αυτόκλητες "έδρες" τιμητών.

Οι αιτιάσεις ποικίλλουν. Οι περιπτώσεις το ίδιο. Αν κάτι είναι ανησυχητικό δεν είναι φυσικά ο έλεγχος των πράξεων του οποιουδήποτε προσώπου, είναι η επερχόμενη λατρεία της μιζέριας. Η σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων, η δήθεν στατιστική ανάλυση, που καταλήγει να υπερασπίζεται προκάτ αποτελέσματα.

Όλοι εμείς οι Δυτικοί, ζούμε εν τέλει μια Μπονβιβερίστικη Ζωή. Στηριγμένη ουσιαστικά στην γεωπολιτική τύχη και την ιστορική μας ικανότητα να πραγματοποιούμε την πιο αδίστακτη από τις υπάρχουσες λύσεις. Ο Μπονβιβερισμός είναι το πιο κοινό έγκλημα του Δυτικού Πολιτισμού.

Και ενώ συμβαίνει παντού γύρω μας, μόνο στην πιο extreme μορφή του καταδικάζεται...

O πίνακας είναι ελαιογραφία του Edward Kay και "εκλάπη" από εδώ