Εγώ είμαι ο ακραίος ή μήπως εσύ ξύπνησες ένα πρωί φασίστας;

Και το χειρότερo είναι ότι ούτε το παραδέχεσαι, ούτε κατάλαβες πως έφτασες τσουλώντας μέχρι εδώ, πότε χώθηκες μέχρι το λαιμό στον ρατσισμό, "έντιμε" πρώην αριστερέ και "τιμημένε" αγωνιστή της Δημοκρατίας.

Θα στα θυμίσω λοιπόν ένα-ένα γιατί χτες το βράδυ μου άναψες τόσο τα λαμπάκια που, ευτυχώς, έφυγα για να μην σε δείρω αρχίδι!

Ένα προς ένα, λοιπόν, τα βήματα που σε έφεραν εδώ:

Α) Το φύτεμα σου από την Αλλαγή στην Νέα Γενιά που θα "άλλαζε τον κόσμο" και τελικά μονάχα εσένα άλλαξε, γελοίε, μετά τις συνεχείς αποσπάσεις και τις "δυσμενείς" (μη χέσω) μεταθέσεις ώσπου να καταλήξεις στο "βαθύ" δημόσιο.

Β) Το διαμερισματάκι στα Β.Π. που δεν το πήρες και "προικώο", αλλά βάλανε χοντρά το χέρι στην τσέπη οι γονείς της όταν φτάσατε στον γάμο.

Γ) Το "τους 6 πρώτους μήνες το μωρό πρέπει να βλέπει μόνο εμένα και την (μάνα του) για να αναπτύξει σωστό ψυχισμό, λένε οι ειδικοί". Και στο δεύτερο το πήγατε στο χρόνο, γιατί ήταν πιο "σύνθετη" η ισορροπία.

Δ) Το "έλα μωρέ, πταίσματα είναι αυτά, πρέπει να βλέπεις ευρύτερα τα πράγματα" για τα τσεπώματα και τα λάδια γύρω(;) σου.

Ε) Οι "επιτροπές" και τα "συνδικαλιστικά" σου...

ΣΤ) Το "δεν θα ξαναβγούνε μουσικές σαν του εξήντα" που άρχισες να πιπιλάς σαν καραμέλα.

Ζ) Το "η Δημοκρατία έχει εμπεδωθεί, αλλά το θέμα δικαιώματα δεν είναι εύκολη υπόθεση..."

Η) Το "εμείς γκρεμίσαμε την Δεξιά, τι θέλουν και φωνάζουν τα κωλόπαιδα που τα 'χουν όλα..."

Θ) Τα χτηματάκια στο "πουθενά" που μόλις πέθαναν οι "γέροι" τα 'κανες πανωσήκωμα τουριστικό σε dt...

Ι) Το "η διεθνής (ή οικονομική ή γεωπολιτική ή όποια άλλη σε στρίμωχνε) συγκυρία είναι πολύ πιο σύνθετη απ' όσο μπορεί να καταλάβει ο καθένας..."

ΙΑ) Το "την πήρα μεγάλη και επίπεδη για να βλέπω καλά την μπάλα", μαζί με το "καγιέν δεν θα 'παιρνα ποτέ μου, αλλά το είχε ο κουνιάδος μου και ήταν ευκαιρία..."

No wonder γιατί τώρα έφτασες να πιπιλάς φράχτες και δημογραφικούς κινδύνους και νέους πατριωτισμούς και τέτοια. Πέτα τουλάχιστον την πολιτική σου βιβλιοθήκη στα σκουπίδια και μην φωτογραφίζεσαι μπροστά της. Πέτα και την γαμημένη την δισκοθήκη σου, αφού έτσι κι αλλιώς πια δεν την ακούς. Και παραδέξου το, ηλίθιε, έχεις καταφέρει να γίνεις ότι κάποτε μισούσες.

Κι ο μόνος λόγος που χτες σου φάνηκα ακραίος, λέγοντας απλώς τα ίδια (κάποτε) αυτονόητα, είναι γιατί εσύ είσαι πια ένας τελειωμένος φασίστας. Αλλά έχεις μια χαρά παρέα γύρω σου, δεν είσαστε και λίγοι όσοι τσουλήσατε αγκαλιά προς τα 'κει...