Ο Παπαδήμος δεν απονομιμοποιείται με πλακίτσες...

Περιμένω την ανακοίνωση της σύνθεσης του Υπουργικού Συμβουλίου για να μπορέσω να τοποθετηθώ σοβαρά, αλλά από χτες το βράδυ στριφογυρίζουν στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις σχετικά με την τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου στην θέση του Πρωθυπουργού.
Η πιο σημαντική από αυτές, σχετίζεται με την διαφορά ποιότητας του αγώνα που απαιτείται για την απονομιμοποίηση αυτής της Κυβέρνησης στην Κοινωνία. Ας μην κρυβόμαστε, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να απονομιμοποιηθεί η "παρέα του Γιωργάκη", η "συμμορία του Κωστάκη" ή το "επιτελείο του Αντωνάκη", η Κοινωνία τα είχε ήδη απομυθοποιήσει (ακόμα κι αν τα ψήφιζε).
Η περίπτωση Παπαδήμου -παρά το γεγονός ότι είναι ένα πρόσωπο που ουδέποτε ψηφίστηκε- δεν είναι το ίδιο εύκολο να αποδομηθεί. Ο Παπαδήμος "σπρώχνεται" από όλα τα ΜΜΕ σαν "γνώστης", "τεχνοκράτης" και "μπασμένος" στα παγκόσμια οικονομικά κόλπα. Και επιπλέον σαν ο "αξιόπιστος διαπραγματευτής" έναντι των δανειστών μας. Τελικά, εμφανίζεται σαν ο μοναδικός που μπορεί να γεφυρώσει το υπαρκτό ρήγμα μεταξύ Διακυβέρνησης και Κοινωνίας.
Περνάει αυτό στην Κοινωνία; Κατά την γνώμη μου, μπορεί και να περάσει. Είναι πρώτα ζήτημα χειρισμού των φόβων και των προσδοκιών του καθενός κι έπειτα των πραγματικών του αναγκών. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της Κοινωνίας που ονειρεύεται αυτό που ποτέ δεν είχε στην Ελλάδα, ένα αξιοκρατικό Κράτος Δικαίου με δομές. Παρά το γεγονός ότι οι ιστορικές συνθήκες δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί πια να υπάρξει (και όπου υπάρχει ήδη υποχωρεί στην επίθεση των Μαφιόζικων Αγορών) δεν νομίζω ότι είναι έξυπνο να παραβλέψουμε την δυναμική αυτού του κοινωνικού "απωθημένου".
Για να μην το τραβάω και πολύ, προσωπικά πιστεύω πως η απονομιμοποίηση του "Πειράματος Παπαδήμου" δεν μπορεί να γίνει με πλακίτσες τύπου "Τζέφρυ, ο υπάλληλος του μήνα". Πρέπει να γίνει στο επίπεδο της απολύτως σοβαρής πολιτικής και οικονομικής αντιπαράθεσης με πειστικές και αξιόπιστες θέσεις.
Και στο επίπεδο της Κοινωνίας με αυτοοργανωμένες αντιδομές κοινωνικής αλληλεγύης που να απαντάνε ουσιαστικά στα προβλήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων.