Από την αρχαιότητα η πολιτική αποτέλεσε μια μεγάλη φάρσα που ήταν το αντικείμενο σατυρικών έργων. Ο Αριστοφάνης κατέκρινε τα ελαττώματα της αθηναϊκής δημοκρατίας, ενώ ο Μακιαβέλι, μετά από αρκετούς αιώνες, χρησιμποίησε μια σκληρή γλώσσα κατά των χειρισμών των πολιτικάντηδων της εποχής του που διατηρούσαν την εξουσία τους χάριν σε εξαπάτηση,κομπίνες και ψέματα. Από τότε η ανθρωπότητα δεν γνώρισε καμια εξέλιξη. Ο,τι έγινε χθες στο Συνεδριακό Μέγαρο Δήμου Μαδρίτης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με τον εξής προσδιορισμό: θέατρο του παραλογου. Το πρόγραμμα περιλάμβανε την τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ των υποψηφιων στην πρωθυπουργία των δυο κυριων κομματων (PSOE και PP) που έχουν μοιραστεί την διακυβέρνηση της χώρας από το θάνατο του δικτάτορα Francisco Franco (1975). Ο κύριος Alfredo Pérez Rubalcaba (PSOE) και ο κύριος Mariano Rajoy (PP) έπαιζαν κρυφτό. Ο σοσιαλιστής προσπάθησε να μην αναφέρει ποτε του ούτε τον Ζαπατέρο ούτε το πρόβλημα της ανεργίας (το ποσοστό της ανέρχεται στο 21%) που πλήττει σοβαρά την Ισπανία, ενώ ο άλλος δεν διευκρίνισε τίποτα σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα, ισχυριζόμενος ότι δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει την υγεία, αλλα μια διαχείριση ιδιωτών σε αυτόν τον τομέα. Ο κύριος Ράγιου έχει ως πρότυπο τον Άγγλο πρωθυπουργό David Cameron και θέλει να μιμηθεί το έργο του. Η ομάδα Anonymous προσπάθησε να μποϊκοτάρει αυτήν την "πολιτική εκδήλωση" αλλα απέτυχε. Ήταν στο πρόγραμμα μια συγκέντρωση έξω από το Συνεδριακό Μέγαρο, αλλα όλοι οι κοντινοί δρόμοι ήταν γεμάτοι από οδοφράγματα και τα MAT δεν άφησαν κανέναν να περάσει από εκεί. Από όσους φορούσαν την χαρακτηριστική μάσκα των Anonymous ζητούσαν τα δελτία ταυτότητας για να καταγραφουν τα ονόματα τους. Το PSOE (Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα) και το PP (Λαϊκό Κόμμα, δεξιά) θέλησαν να στερήσουν τους πολίτες από τις βασικές δημοκρατικές ελευθερίες τους. Από τον Ιανουάριο είναι σε ισχύ μια τροπολογία του εκλογικού νομου που δεν επιτρέπει σε κόμματα χωρίς βουλευτική αντιπροσώπευση να παρουσιαστούν στις εθνικές εκλογές αν δεν συγκεντρώνουν 50.000 υπογραφές τουλάχιστον σε εθνική βάση. Ο πολίτης δεν μπορεί να υποστηρίξει δυο μικρά κόμματα γιατί σε αυτήν την περίπτωση η υπογραφή του θεωρείται άκυρη από την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή που, επιπροσθέτως, εμπόδισε κάθε συγκέντρωση/κινητοποίηση στις πλατείες της Επικρατειας κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Άλλο πρόβλημα αφοράει την ανύπαρκτη τηλεοπτική κάλυψη των κομματων που δεν έχουν κανένα βουλευτή η γερουσιαστή. Οι σφυγμομετρήσεις δίνουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Λαϊκό Κόμμα που θα αποσπάσει 195 από tis 350 έδρες.
Ένα άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας ABC λέει κάτι πολύ ανατριχιαστικό. Στην Κρατική Κλινική Βαρκελώνης ένας άνθρωπος που θέλει να φροντίσει ένα δικό του πρόσωπο που βρίσκεται σε κατάσταση ασθενειας πρέπει - από τώρα - να πληρώσει 80 ευρώ αν αποφασίζει να κοιμηθεί σε μια κλίνη. Αν πρόκειται για πρόχειρο κρεββάτι η τιμή είναι 47 ευρώ. Όλο και περισσότερο ακούγεται ότι η δημοσια υγεία πρέπει να πληρωθεί από τον πολίτη (το PP υποστηρίζει τέτοιο μοντέλο). Σε αυτήν την περίπτωση μια απλή αλλαγή σεντονιών της κοστίζει 2 ευρώ καθημερινά. Λέγεται ότι τα δημοσια χρέη της Ισπανίας (60% σε σχέση με το ΑΕΠ) δεν προκαλούν καμια ανησυχία. Πάντως, πολλές νομαρχίες βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού και ούτε μπορούν να πληρώσουν τα χρέη που έχουν με τα φαρμακεία. Τότε τίθεται το εξής ερώτημα: Ποια είναι η αλήθεια?
No comments:
Post a Comment