Και δεν σου κάνω καμιά πλάκα τώρα. Δεν έχει άλλες υπεκφυγές με αυτονόητα και αδιανόητα. Δεν ακούω άλλο τις παπαριές για "μεμονωμένα περιστατικά", ούτε την σκατοδικαιολογία "ποιος ξέρει μωρέ ποιος τον χτύπησε".
Αν αυτό που βλέπεις παρακάτω δεν σε βγάζει από τα ρούχα σου, πρέπει να μου πεις σε ποια στροφή της μέχρι σήμερα ζωής σου ξεφορτώθηκες για πάντα την ανθρωπιά σου.
Κι αν σε βγάζει απάντησέ μου, σε παρακαλώ, τι στο διάολο περιμένεις ακόμα για να πάρεις την κοινωνία σου πίσω;
Και, φυσικά, συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει. Μόνο προσωπική εθελοτυφλία, όμως να ξέρεις ότι ισούται με συνενοχή.
18 comments:
Γιατί ρε Πάνο να έχουμε ξεφορτωθεί την ανθρωπιά μας; Τη διατηρούμε. Και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ηττηθούν οι Χρυσαυγίτες. Λίγο, πολύ, ό,τι μπορεί ο καθένας πρέπει να το κάνει. Αυτά.
Τι να σου πω, ρε φίλε. Μου σμπαράλιασες πάλι τα νεύρα και την ψυχή.
Το ανακοινοποιώ. Καλούς αγώνες.
Την ανθρωπιά μας την ξεφορτωθήκαμε όταν κοιτάξαμε πίσω μας και αποφασίσαμε ότι δε μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Είδαμε τις βαλκανικές καταβολές μας και συγκρίναμε τους εαυτούς μας με τους δυτικούς ευρωπαίους και τα κατορθώματά τους. Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ανήκουμε "εις τη Δύση", ότι αυτοί που θαυμάζουμε μας βλέπουν σαν φτωχοσυγγενείς, ότι μοιάζουμε περισσότερο με τους ανατολικούς γείτονές μας, παρά με τους γαλαζοαίματους αγγλοσάξονες.
Πήραμε την απόφαση να γίνουμε σαν κι αυτούς στη δύση.
Για να το καταφέρουμε, λησμονήσαμε πρόσφατες δεκαετίες και προγόνους με καταστροφές, κυνηγητά, ανταλλαγές πληθυσμών, μεταναστεύσεις και τόσα άλλα δεινά, και αναγεννήσαμε περασμένα αρχαία μεγαλεία. Διαγράψαμε την ιστορία αιώνων που δε μας βόλευε και φέραμε στο προσκήνιο τα κατορθώματα κάποιων, που η σχέση μας μαζί τους χάνεται σε απύθμενα ιστορικά βάθη.
Ξεχάσαμε ότι πολλά από τα πρόσφατα δεινά μας ήταν αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων αυτών που θαυμάζουμε, και επιθυμήσαμε να μπούμε κι εμείς στο κλαμπ των δυνατών. Και ξαφνικά ξεχάσαμε τη στάση που, αναλογιζόμενοι τα μαρτύριά μας, αναλαμβάναμε, υποστηρίζοντας πάντοτε τον αδύναμο, τον αδικημένο, τον κατατρεγμένο.
Ποιος νοιάζεται μωρέ τώρα για τον Παλαιστινιακό λαό;
Τι δουλειά έχουν οι νηοπομπές με ανθρωπιστική βοήθεια στα ανοιχτά του Ισλαήλ;
Τι μας νοιάζει κι αν στη Συρία σφάζονται; Είναι πολύ μακριά, έτσι δεν είναι;
Τι κι αν στα ανοιχτά της Σομαλίας δεν έχει πια ψάρια για τους ντόπιους; Μη με πρήζεις με τα λήμματα που πετάγανε για χρόνια τα δεξαμενόπλοια εκεί πέρα. Τι σημασία έχει αυτό για μένα; Και γιατί αναφέρεις την εμπορική ναυτιλία; Γιατί αναφέρεις τους έλληνες εφοπλιστές;
Και ποιοι είναι οι Κούρδοι; Και τι παραπάνω είναι οι Αφγανοί πέρα από τρομοκράτες;
Τι με νοιάζει, αν την μπάλα που αγόρασα για το παιδί μου την έραψε ένα συνομήλικο παιδάκι στο Μπαγκλαντές; Τι να κάνω; Να μην αγοράσω την μπάλα; Να μην αγοράσω το i-phone που έφτιαξαν εργάτες-σκλάβοι στην Kίνα; Τα παπούτσια της nike; Και πως θα μοιάζω στους σουηδούς, στους άγγλους, στους αμερικάνους που είναι αιώνες μπροστά;
Γιατί θέλεις σώνει και καλά να με κάνεις να νιώσω συνυπευθυνότητα για τα δεινά που συμβαίνουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά; Ο πλανήτης είναι μεγάλος. Εγώ είμαι εδώ και αυτοί εκεί. Δεν έχει καμία σημασία τι κάνω εγώ εδώ, για το πως ζούνε οι άλλοι στον τόπο τους.
Στην τελική ας έμεναν εκεί που γεννήθηκαν να διορθώσουν τα χάλια τους.
Γιατί έρχονται εδώ και μας κάθονται στο σβέρκο; Να φύγουν!
Και τι μου τσαμπουνάς ότι το ελληνικό κράτος πληρώνεται από την ευρωπαϊκή ένωση για κάθε παράνομο μετανάστη που δηλώνει ότι πέρασε τα σύνορα;
Εγώ δεν τους θέλω πλέον! Είναι μελαχρινοί και μυρίζουν! Όχι σαν κι εμένα! Και κάθε έναν που θα βλέπω εδώ θα του το λέω κατάμουτρα! Θα του λέω να γυρίζει από 'κεί που ήρθε! Κι αν δεν καταλαβαίνει θα τον βρίζω! Κι αν πάλι δεν καταλαβαίνει θα του σπάω ένα μπουκάλι στο κεφάλι! Γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν αυτοί οι αγροίκοι! Αυτοί οι άπλυτοι που δεν ξέρουν τι πάει να πει πολιτισμός! Που δε μας αφήνουν στην ησυχία μας!
Αρκετά προβλήματα έχουμε κι εμείς εδώ. Δε μας φτάνουν οι ανίκανοι πολιτικοί, έχουμε και τους βάρβαρους να μας παίρνουν τις δουλειές! Αν έλειπαν, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα! Θα ψηφίζαμε πιο συνετά, θα βοηθούσαμε τον διπλανό μας, θα νοιαζόμασταν για τους αδύναμους στις άλλες χώρες.
Θα συμπεριφερόμασταν ανθρώπινα.
Σε ποιον; Με ρωτάς σε ποιον θα συμπεριφερόμασταν ανθρώπινα;
Μα σε όλους. Αρκεί να μην είχαμε τόσους λαθραίους ανθρώπους γύρω μας. Αρκεί όπου θα γύριζα το κεφάλι μου να έβλεπα ανθρώπους σαν κι εμένα: έλληνες!
Αρκεί να ήμασταν μόνοι μας.
Προσπαθούμε Παναγιώτη, προσπαθούμε...Μάλλον δε φτάνει τόσο και θέλει κι άλλο.
Εγώ δεν είμαι εκεί, Παναγιώτη. Βλέπω από μακριά μια χώρα στην οποία άνθρωποι-σκουπίδια κάνουν ανθρώπους σκουπίδια κι αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η ίδια χώρα που με μεγάλωσε κι αν αυτοί είναι οι άνθρωποι που με προσπερνούσαν ή και μου μιλούσαν στον δρόμο.
Τι κάνω; Εδώ που είμαι μιλάω. Για την χώρα μου. Για το παρελθόν, το παρόν της και το μέλλον της. Και προσπαθώ να ελπίζω.
Χριστίνα
Τι να πω. Αισθάνομαι ένοχος και μόνο που παρακολούθησα αυτό το βίντεο. Και, ναι, συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει. Μένει να το χωνέψουμε.
Χωρίς να θέλω να κρίνω ή να κατακρίνω κανέναν, έχω την αίσθηση πως δεν είναι τα λόγια εδώ που χρειάζονται, αλλά οι συνεχείς έμπρακτες απαντήσεις "έξω".
Γιατί αν δεν αρχίσουμε να "απαντάμε", θα έρθει η σειρά μας να γίνουμε "ερώτηση"
Η ανθρωπιά δεν έχει τίποτα να κάνει με το περιστατικό. Γιατί ; Γιατί πολύ απλά η ανθρωπιά προϋποθέτει ανθρώπους. Έχουμε πάψει εδώ και καιρό να είμαστε άνθρωποι. Κουρασμένοι Homo Sapiens είμαστε με τα βασικά ένστικτα, τι θα φας, που θα την πέσεις, ποιόν/ποια θα γαμήσεις και που στο κόρακα θα βρεις τα γκαφρά για όλα αυτά. Είναι πολύ απλό για όλους μας να βρίζουμε πολιτικούς, τροΪκανούς ,το θεό που δεν υπάρχει.. όταν όμως θα δούμε κάτι όπως αυτό που είναι σκάρτο σε όλα τα επίπεδα και που ακόμα και ένας φρενοβλαβής θα καταλάβαινε τι σάπιο πράγμα είναι κάνουμε τους κουφούς-τυφλούς-μουγκούς-τρελούς. Γιατί; Γιατί ο Homo Sapiens ζει και με λιγότερα αρκεί να υπάρχουν κάποιοι που να του υπενθυμίζουν ότι το βαρέλι έχει και πιο κάτω. Παναγιώτη, κατά βάθος πολλοί το γουστάρουν αυτό και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους λέμε τι καλά που παίζω τη ζωή στο easy γιατί όλοι μας που γεννηθήκαμε Ευρώπη ή Αμερική, στο easy παίζουμε. Υπάρχει όμως και normal και φυσικά το hard. Καλή συνέχεια...
Βλέπω τριγύρω πολλές κουβέντες και ενδελεχείς αναλύσεις τις οποίες διαβάζω με ενδιαφέρον και ξεχνάω αμέσως μετά λόγω αδιαφορίας.
Εγώ πάντως προσπάθησα να ζω τη ζωή μου πιστεύοντας οτι "η ελευθερία μου αρχίζει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου" γιατί έτσι τη νιώθω την κοινωνία -η ελευθερία μόνο μέσα από συλλογική προσπάθεια πραγματώνεται, αλλιώς, τι να το κάνω να είμαι ελεύθερος να φάω ότι γουστάρω σ΄ένα νησί που είμαι μόνος εγώ και οι πέτρες;
Λέω λοιπόν οτι αυτό εδώ που έχουμε είναι μια φασιστική κοινωνία, η πλειοψηφία των "πολιτών" ελάχιστα διαφέρει από τους χειροκροτητές του Χίτλερ και του Μουσολίνι τις παλιές εκείνες "καλές μέρες".
Σκέφτομαι τώρα οτι εκείνοι οι άνθρωποι για να αλλάξουν ρότα χρειάστηκε να φάνε τα μούτρα τους χώμα, μέσα από βομβαρδισμούς πόλεων, λιμούς και ταπεινώσεις.
Αυτά έγιναν γιατί οι εχθροί της κοινωνίας ανέλαβαν να οδηγήσουν την κοινωνία -και πού θα την οδηγούσαν άραγε; Όταν δίνεις σε έναν ορκισμένο εχθρό της αυτοκίνησης τα κλειδιά ενός αυτοκινήτου -τι περιμένεις να κάνει πέρα από το να διαλύσει το αμάξι;
Ξέρω τελικά οτι όλοι αυτοί ήρθαν τότε και ξανάρχονται σήμερα επειδή βρήκαν κάποιο κενό και το κάλυψαν, γιατί "η κοινωνία δεν αντέχει τα κενά".
Στ΄αρχίδια μου λοιπόν -εγώ είμαι με την κοινωνία.
Και λέω οτι αυτοί είναι εχθροί μου και λέω οτι είμαι πρόθυμος να συνεργαστώ με όλους όσους έχουν τους ίδιους εχθρούς με μένα -είτε λέγονται Καμίνηδες, είτε λέγονται Πασόκοι, είτε λέγονται Κνίτες, είτε λέγονται Σύριζα, είτε λέγονται Κουβέληδες -χέστηκα για το πώς τους λένε και τα μεταξύ μας θα τα βρούμε μετά, όταν θα έχουμε όλον τον καιρό και την πολυτέλεια να τσακωνόμαστε γιατί θα έχουμε κοινωνία -έστω και καταπιεστική, καπιταλιστική, ότι σκατά τέλος πάντων...
Γιατί τώρα, όταν έχεις το κτήνος να σου σπάει την πολυκατοικία στην οποία ζεις εσύ και κάμποσοι άλλοι -το να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα του κτήνους, το να σχεδιάζεις στρατηγικές αντιμετώπισης σε χρωματιστά χαρτάκια ή το να τσακώνεσαι με τους υπόλοιπους για τα κοινόχρηστα εγώ το λέω μαλακία. ΜΑΛΑΚΙΑ.
Είναι σαφές ότι δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό και είναι απόλυτα σαφής και η ταυτότητα των δραστών. Είναι όμως αρκετός ο ακτιβισμός των social media όσο αυτά συμβαίνουν εκεί έξω, στον πραγματικό κόσμο; Πως να διαχειριστείς την ατομική σου ευθύνη (ή την προσωπική σου απάθεια) απέναντι στη ρατσιστική βία με αποτελεσματικό τρόπο; Πως να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα, όταν ξέρεις ότι υπάρχουν έτοιμα φυτώρια εκκολαπτόμενων νεοναζί στα σχολεία; Πως μπορεί μία απελπισμένη και ζαλισμένη από την πτώση κοινωνία να διαμορφώσει δυσανεξία στη ρατσιστική βία και ποια είναι η θέση του μεμονωμένου πολίτη στη διαμόρφωση αυτής της δυσανεξίας; Πως αντιτάσσεσαι με λογικά επιχειρήματα και συγκροτημένη στάση απέναντι στον απόλυτο παραλογισμό;
Προφανώς δεν υπάρχουν συγκεκριμένες συνταγές, αλλά νομίζω ότι οι συλλογικότητες είναι πιο αποτελεσματικές από το ιδιωτεύειν, αρκεί να μην αναλώνονται στη συνήθη ρηχή συνθηματολογία.
Μακάρι ο προβληματισμός σου να έπιανε τόπο στο μυαλό ενός ευρύτερου target group.
...
από Δημήτρης Φύσσας
Ένα από τα χειρότερα γεγονότα που έχω δει τελευταία. Και πάλι σε ρατσιστική βάση, εφάμιλλο με τον πρόσφατο φόνο της κοπέλας (στην Αττική ήταν ο φυλετικός ρατσισμός, στη Νέα Μάκρη ο σεξικός).
Δυστυχώς, ο ναζισμός (και όχι ο κατά τι ελαφρότερο φασισμός) σηκώνει κεφάλι απειλητικός στην Ελλάδα.
Υ.Γ. Ζητώντας το σχόλιο με τη φρασεολογία και τους όρους που το ζητάς, είναι αρκετά πιθανό να μην το έχεις, αν ο άλλος δε σε ξέρει και δε βάλει στην άκρη το επιπολής, προκειμένουν να δει την ουσία του θέματος.
Φίλος Μήτσος
Είχαμε άραγε ποτέ ανθρωπιά για να τη χάσουμε;
Και γιατί νομίζεις οτι κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι "αυτούς"...;
Εδώ εμείς δεν κάναμε κάτι για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Κοιτούσε ο πράσινος να φάει τον μπλε, ο Χριστιανός τον αλλόθρησκο, ο Ολυμπιακός τον Παναθηναικό...ο του ρετιρέ να ρίξει τα σκουπίδιοα του στον του ισογείου...
Πότε είχαμε ανθρωπιά για να τη χάσουμε;
Παραμύθια αυτοταιζόμασταν και τώρα ξερνάμε όλοι μαζί. Join the club φίλε μου!
Αυτοικανοποιούμασταν ως γήσιοι απόγονοι και συνεχιστές μεγάλων ιδανικών (οι 300, ο Ξένιος Δίας, πολιτισμός, ιδεώδη...)
Σήμερα, βλέπουμε λοιπόν, "άξιους" συνεχιστές αυτής της εθνικής υπερηφάνιας να μαζεύονται 10 για να πλακώσουν έναν. Γιατί ρε γαμώτο και "παλικάρια" είμαστε και μπεσαλήδες και φιλότιμοι..! Τι, έτσι θα τους αφήναμε αυτούς;
Κι επειδή είμαστε και καλοί Χριστιανοί και κάνουμε μεγάλους σταυρούς, ευχόμαστε ο Θεός να ελεεί όλους τους απανταχού Χριστιανούς, όχι προς Θεού τους άλλους, μόνο τους Χριστιανούς! Οι "άλλοι", να φύγουν, να πάνε αλλού...κι ακόμη παραπέρα!
Ήρθε απλώς ο καιρός, που το σκατό γύρω μας μας έπνιξε τόσο πολύ, που δεν μπορούμε πια να κάνουμε οτι δεν το βλέπουμε και δεν το μυρίζουμε...
Κι επειδή δεν θέλουμε να παραδεχτούμε οτι κι εμείς αφοδεύσαμε σ' αυτόν τον βόθρο, τώρα κοιτάμε ποιος ήταν ο τελευταίος μαλάκας που τον ξεχείλισε. Κι έτσι, δείχνει ο ένας τον άλλον.
Φίλε Παναγιώτη, από που ν' αρχίσει κάποιος και που να τελειώσει...
Μόνο ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ για όλους εμάς που θέλουμε να αποκαλούμαστε "άνθρωποι", "νοήμονα όντα", "κύριοι της φύσης", το "ξεχωριστό δημιούργημα του Θεού"...
Κι αφού γαμήσαμε τη φύση, αρχίσαμε να γαμάμε το είδος μας, γιατί να μας επιφυλλάσουμε καλύτερη μοίρα;
Ο του ισογείου τώρα, αφοδεύει στον του υπογείου...
Γιατί έτσι κάνουν οι "παλικαράδες", όταν δειλιάζουν να τα βάλουν με τους "δυνατούς" κάνουν τα ίδια και χειρότερα στους πιο αδύναμους.
Αυτός ήταν πάντα ο νόμος και η θρησκεία μας...
Κλαίρη.
Κάνω ό,τι μπορώ. Το βέβαιο είναι ότι δεν σιωπώ. Ούτε ένιωσα ποτέ ότι περπατώ στους δρόμους ενός σκηνικού θεάτρου. Δεν έχω αναπτύξει ανοσία.
Χ. Στασινόπουλος
Σκληρά ερωτήματα, Παναγιώτη. Ωμά, λοιπόν, και απολύτως ειλικρινά,πιστεύω ότι όλοι παίζουμε το παιχνίδι του "βγαίνω απ' τα ρούχα μου όταν πιστεύω ότι θίγονται ή κινδυνεύουν τα *δικά μου* δικαιώματα, και εφόσον το αναμενόμενο κόστος της δράσης δεν είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο κέρδος της -για μένα πάντα."
Ναι, αυτό το παιχνίδι έχει κάπως μεγάλο όνομα και, ακόμα χειρότερα, περιέχει και μια ντουζίνα έννοιες στον ορισμό των οποίων δεν συμφωνεί σχεδόν κανένας με κανέναν.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο το ρημάδι.
Ζούμε στην απόλυτη παράνοια .Οπότε τι να πείς......
Ο νόμος της σιωπής (αν και πιστεύω ότι αυτός έχει σπάσει κατά πολύ) και κυρίως ο νόμος της ατιμωρησίας, ναι έχει γίνει νόμος, και η έλλειψη μάθησης των ορίων και οι συνέπειες τους δλδ η έλλειψη αυτοπειθαρχίας, δεν ανέχομαι κανόνες, ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις τι να κάνω, σφοδρή αλλά και ύπουλη καταπίεση από φυσική έως ψυχολογική από τη πολύ μικρή ηλικία, η γονεϊκή εξουσία περιτυλιγμένη στο χρυσόχαρτο της γονεϊκής αγάπης, η σύγχυση ανάμεσα στην εξουσία που μπορεί να ασκήσει πάνω στο παιδί με το ρόλο του κηδεμόνα και του δυνατού ενήλικα που έχει ο γονιός, (η πρώτη εξουσία που συναντάμε είναι αυτή των γονιών), πράγματα που φράζουν το δρόμο προς την υποκειμενικότητα και την αυτονόμηση του παιδιού, να σε ποια στροφή χάθηκε...αυτός που έχει μεγαλώσει κακομεταχειρισμένος, στα φανερά η στα ύπουλα θα φτάσει στο σημείο να πιστέψει ότι αγάπη είναι να τον κακομεταχειρίζονται. "Όταν ήμουν μικρός/η δεν είχα δύναμη και με κάνανε ότι θέλανε, τώρα που είμαι μεγάλος θα κάνω ότι γουστάρω". Πως να μάθεις νόμους, κανόνες και όρια όταν ο δυνατός ενήλικας και γονιός ασκεί την δύναμη του πάνω στο αδύναμο ανήλικο. Γεννιόμαστε μέσα στην απόλυτη εξάρτηση και για να μεγαλώσουμε χρειαζόμαστε κανόνες και όρια βαλμένα με αγάπη αλλά και σεβασμό στη μέλλουσα υποκειμενικότητα μας. Ειδάλλως, αργότερα θα βλέπουμε κανόνες και θα στρίβουμε. Αυτοπειθαρχία, κανόνες, όρια, σεβασμός (που συχνά τον συγχέουμε με το φόβο) να μερικές έννοιες που τις έχουμε βάλει μόνο στο αρνητικό. Έχουμε αποξενωθεί από τον εαυτό μας και τον ξένο που είναι μέσα μας τον βλέπουμε μόνο στο απέξω μας. Και μας προκαλεί φόβο.
Δεν είναι εύκολο να χτίσεις την υποκειμενικότητα σου και όταν ο γονιός βλέπει την αναδύουσα υποκειμενικότητα του παιδιού του να ξεπροβάλει σαν εχθρό του, σαν κάτι που τον απειλεί (λόγω της δικιάς του ανωριμότητας)τότε κάτι στραβώνει για το μέλλον.
kat gi
Τι να πω;Οτι συνηθισαμε τοσο πολυ την πανταχοθεν προερχομενη βια μεχρι τωρα, ωστε να ''ανεχομαστε'' και αυτην που αναβλυζει απο τη φωλια του φιδιου; Να αρχισω τις ατελεσφορες αναλυσεις περι των κοινωνικων επιπτωσεων της οικονομικης καταστροφης; Να δηλωσω οτι ναι μεν φρικαρω με τις αβασταχτες απεικονισεις της νεοναζιστικης παρανοιας, αλλα και πως μπορω πρακτικα να την αντιμετωπισω, προσωπικα και κατα μονας; Τιποτα δεν αρκει απο μονο του να τα βαλει με την αξιακη και συνειδησιακη εκπτωση που βιωνουμε σε ολα τα επιπεδα.Ειναι στιγμες που περνανε απο το μυαλο μου σεναρια μιας ''αποκαλυπτικης'' αντιμετωπισης του τερατος, μιας ''σταυροφοριας'' συνομωτικης εναντια στο κακο. Βια στη βια, ομως που με γυριζει και παλι στην αρχικη μου σκεψη.Εαν καταφερναμε να αρθουμε ολοι μας πανω απο τις οποιες διαφορες μας,εαν βλεπαμε προς εναν κοινο στοχο, εαν δεν ειμαστε τοσο αμυντικοι και περιχαρακωμενοι στα οικεια εδαφη, ισως τετοια φαινομενα εμπαιναν υπο ελεγχο. Εαν ομως... Προς το παρον ο καθενας ειναι αντιμετωπος με τη συνειδηση του και με το σκοτεινο υλικο του φοβου που κρυβεται μεσα του. Καθως και με το μισος για καθετι το διαφορετικο.Πριν ανοιχτουμε στη ζοφερη θαλασσα του εκφασισμου, μια καταβυθιση μεσα μας θα αποκαλυψει οτι εκει ειναι η κυριως φωλια του κτηνους.Εκει επωαζεται. Κι απομενει η φτωχεια κι ο οικονομικος εξανδραποδισμος να το βγαλει στο φως. Και να το κανει ρευμα κοινωνικο, κομμα κοινοβουλευτικο και φαινομενο δημοκρατικης παραλυσιας, με ολα τα επακολουθα...
Έφη Μπ.
Post a Comment