Χόρτασες Παραμύθια της Προεκλογικής Εκστρατείας; Να συζητήσουμε τώρα σοβαρά;

Δεν ξέρω αν έχω παρακολουθήσει σε αυτή τη χώρα -και στη διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής μου- προεκλογική εκστρατεία με περισσότερα απροκάλυπτα -και επιπλέον πάρα πολύ άσχημα ειπωμένα- παραμύθια.

Πάμε να τα δούμε ένα προς ένα. Και όπως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν, έχε τα μάτια σου ανοιχτά να με τσακώσεις αν προσπαθήσω να σε κλέψω με ιησουίτικες "μισές αλήθειες" ή άλλες κακοσερβιρισμένες "νοητικές αλχημείες".

Η Ανάπτυξη έρχεται ή πάντως πρέπει οπωσδήποτε να έρθει...
Πρόκειται για διαφορετικές παραλλαγές του "Πρίγκηπα που θα Φιλήσει την Κοιμισμένη Ανάπτυξη κι Αυτή θα Ξυπνήσει".
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι λένε πως ο Πρίγκηπας είναι οι ξένες επενδύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως ο Πρίγκηπας είναι ΚΑΙ οι ξένες επενδύσεις αλλά τα startup και τα πακέτα της Ε.Ε κάτι βοηθάνε στο ξύπνημα. Η Λαϊκή Ενότητα λέει πως ο Πρίγκηπας είναι το εθνικό νόμισμα και η νομισματική πολιτική (ίσως και τα πακέτα αν μείνουμε εντός Ε.Ε). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (και το ΕΠΑΜ;) τα ίδια αλλά εκτός της Ε.Ε (χωρίς πακέτα;). Το ΚΚΕ λέει πως ο Πρίγκηπας είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Τέλος, η Χρυσή Αυγή λέει Πρίγκηπα την εθνική παραγωγή που θα πάρει μπροστά μόλις διώξουμε τους ξένους λαθρομετανάστες που μας τρώνε το βιος που μαζέψαμε σπυρί-σπυρί τόσα χρόνια.
Λυπάμαι που θα στη χαλάσω τώρα, αλλά έχω λόγους να πιστεύω ότι η Ανάπτυξη έχει ψοφήσει για τα καλά και κανένα φιλί δεν παίζει να τη φέρει πίσω. Ούτε με CVR δεν έρχεται, το μόνο που παίζει είναι να την κρατήσουμε στον αναπνευστήρα μέχρι να δούμε τον εγκεφαλικό της θάνατο.
Πού το στηρίζω αυτό το πιστοποιητικό μη αναστρεψιμότητας; Σε μια σειρά από παγκόσμια και τοπικά δεδομένα:
Α)Καταναλώνουμε -σήμερα- πόρους δυόμιση πλανητών, ενώ έχουμε έναν.
Β)Αντιλαμβανόμαστε ως Ανάπτυξη την -μετρήσιμη- Μεγέθυνση της Οικονομικής Δραστηριότητας και τίποτα άλλο.
Γ)Οι Παίκτες της Ελληνικής Οικονομίας ακολουθούν μια "συνταγή" (λέγε με νεοφιλελευθερισμό) που έχει αποτύχει παταγωδώς στο Κέντρο και τώρα κάνει τουρνέ στην Επαρχία μήπως και ρεφάρει, αλλά στο ενδιάμεσο παράγει κέρδη ΚΑΙ για τους "αποκλειστικούς αντιπροσώπους" της, δηλαδή μια -παραδοσιακά ληστρική και εξ αίματος ή εξ αγχιστείας διαπλεκόμενη- οικονομική & πολιτική ελίτ στη χώρα.

Δουλειές, δουλειές, δουλειές...
Το παραμύθι είναι "Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας" και είναι συμπληρωματικό στο προηγούμενο με την Ανάπτυξη.
Με την εκλογική τους πελατεία να επηρεάζεται σημαντικά -άμεσα ή έμμεσα- από την Ανεργία, οι υποψήφιοι για την καλοπληρωμένη θέση εργασίας του "Πατέρα ή της Μητέρας του Έθνους" μιλάνε για δουλειές που θα δημιουργηθούν από τις ξένες επενδύσεις, τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, την αποπομπή των αλλοδαπών, τα start-up, τη δραχμή, τον επιστημονικό σχεδιασμό ή την επιστροφή εκείνων των ευρώ που έκρυψες στο στρώμα. Η μαγιονέζα όμως είναι κομμένη ήδη, ακόμα και στη δική τους αφήγηση.
Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, δεν θα υπάρξουν δουλειές αν δεν γίνει παραγωγική ανασυγκρότηση. Και ο πιο γρήγορος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσω της αυτοοργάνωσης των ανέργων στις πόλεις και την περιφέρεια. Όμως αυτό καίει και δεν το θέλει κανένας τους.
Πού το στηρίζω;
Α)Στο δόγμα Jobless Growing που επιτυγχάνει θετικούς δείκτες χωρίς να φτιάχνει θέσεις εργασίας.
Β)Στην δολοφονία του πρωτογενούς τομέα που επιταχύνεται για τους αγρότες, σε συνδυασμό με την κατοχή αγροτικής γης που απέκτησε η Πειραιώς μετά την "εξαγορά" της Αγροτικής.
Γ)Στην απροθυμία να "νομιμοποιηθούν" τα συνεργατικά εγχειρήματα κι ακόμα περισσότερο αυτά -όπως η ΒΙΟ.ΜΕ- που αμφισβητούν την ιδιοκτησία των αφεντικών που χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις.
Δ)Στο "πρωτοποριακό" bussiness plan που εμφανίστηκε στα Κλωστήρια Λαναρά με όλους τους πιστωτές, την προηγούμενη διοίκηση, διάφορους φορείς και τους εργαζόμενους μέσα, σαν να ήταν συνένοχοι στο έγκλημα.
Ε)Στην διαπίστωση ότι όταν "οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά" μετά δεν γίνονται τσουλάκια κανενός πολιτικού ή συνδικαλιστικού "παράγοντα".
ΣΤ) Στην πρόσφατη "αξιοποίηση" των προσφύγων από τη Συρία από τον "φιλάνθρωπο" Βορρά ως επιθυμητό εργατικό δυναμικό. Για μένα δεν είναι το χαμηλότερο μεροκάματο που τους κάνει "ελκυστικούς" για τον Γερμανικό Σύνδεσμο Βιομηχάνων. Είναι πιο πολύ η ελπίδα τους "για ένα καλύτερο μέλλον" σε σχέση με τους "κοινοτικούς" του Νότου. Και η λεπτομέρεια ότι έχουν περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα ως πρόσφυγες στη χώρα φιλοξενίας τους, άρα και μειωμένη ικανότητα αντίδρασης σε σχέση με τους Έλληνες, τους Βούλγαρους, τους Πολωνούς, τους Πορτογάλλους ή τους Τούρκους που κυκλοφορούν με τον αέρα του "ισότιμου" λόγω της Ε.Ε. ή της "δεύτερης γενιάς μεταναστών".

Η Ελλάδα πρέπει να ξεπεράσει τις παθογένειες και να γίνει ένα Σύγχρονο Κράτος...
Το παραμύθι ανήκει στον τύπο "Η Ποκαχόντας ερωτεύεται τον Τζον Σμιθ" και είναι το ίδιο ψευδές με το πρωτότυπο.
Το "Συγχρονο Κράτος" είναι μια ωραία λέξη-καραμέλα που νοηματοδοτείται από το κάθε πρόσωπο που τη διαβάζει ή την ακούει με διαφορετικό τρόπο. Μπορεί να εμφανίζεται κατά περίπτωση ως Κράτος Δικαίου ή Κράτος Πρόνοιας ή Κράτος Αξιοκρατίας -αλλά για να αποκρύπτει ότι στην πραγματικότητα η ελλάδα ΕΧΕΙ Κράτος, μόνο που αυτό το Κράτος είναι Μαντρόσκυλο, Δολοφόνος και Βιαστής. Όμως και να μην είχε, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα γινόταν ΤΩΡΑ Κράτος.
Πού το στηρίζω αυτό;
Α)Στο γεγονός ότι παγκόσμια η δυνατότητα του Κράτους να ελέγχει το παραμικρό στην εσωτερική ή την εξωτερική του πολιτική ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ καθημερινά αντί να αυξάνεται, μέσω της υποχρεωτικής συμμετοχής του σε Διεθνείς Οργανισμούς (όπως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου & το ΔΝΤ), της εθελούσιας προσχώρησής του σε Ενώσεις (όπως η Ε.Ε.) ή της "αυτόβουλης" παράδοσής του σε Μεγάλες Διακρατικές Συμφωνίες (όπως τις ΤΤΙΡ & CETA) που το δένουν χειροπόδαρα.
Β)Στην ιστορική πληροφορία ότι η Επανάσταση του 1821 δεν αμφισβήτησε ποτέ την ιδιοκτησία γης ούτε των τσιφλικάδων, ούτε της Εκκλησίας.
Γ)Στη χρήση των αστυνομικών-δικαστικών δυνάμεων στις Σκουριές, στην ευρύτερη Χαλκιδική, σε άλλες περιοχές κοινωνικού αγώνα και στα Εξάρχεια.
Δ)Στις απεργίες πείνας των κρατουμένων (πολιτικών & ποινικών)και στις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές.
Ε)Στην γενικευμένη ασυλία (νομοθετημένη ή μη) που απολαμβάνει η κάστα των "οικονομικών-πολιτικών παραγόντων" σε συνδυασμό με την άρνηση στοιχειωδών δικαιωμάτων σε "ειδικές" κατηγορίες ανθρώπων (ΑμεΑ, LGBTQ, Ψυχικά Αποκλίνοντες, Αναρχικοί και άλλοι "Αντιδραστικοί", Αλλοδαποί).
ΣΤ) Στην γενικευμένη επίθεση στους ζωτικούς πόρους κάθε προσώπου με νόμους ή παράνομες -αλλά διαδεδομένες- πρακτικές από μέλη του Κράτους (δήλωση πηγαδιών, χαράτσωμα αγροτών και κατοικιών, "προστασία" μπάτσων, "φακελάκι")

Τhere Is No Alternative, αλλά κι αν υπήρχε πρέπει να μας πείτε πώς ακριβώς θα είναι...
Το αγαπημένο παραμύθι των MME ήταν πάντα η "Σταχτοπούτα". Έτσι κάθε φωνή που ξεφεύγει από τη Χορωδία "Μνημόνιο" πρέπει να απαντήσει στο "Ο Κόσμος Φοβάται το Άγνωστο". Και φυσικά δεν είναι και πολύ παράξενο που όλοι οι "φάλτσοι" πάντα σκοντάφτουνε πάνω σε αυτή την περιγραφή του "άλλου κόσμου που είναι εφικτός" γιατί αν πούνε αλήθειες θα χάσουνε εκλογική πελατεία από την άλλη μπάντα και δεν τους παίρνει να το κάνουν προεκλογικά.
Πού το στηρίζω;
Α)Στο ότι όλοι μιλάνε για λεφτά και κανένας δεν έχει ξεστομίσει τη λέξη "πόροι" παρά μόνο για το Ασφαλιστικό κι εκεί πάλι λεφτά εννοεί. Όπως όμως ξέρει κι ο τελευταίος άσχετος οι πόροι δεν είναι πάντα χρήμα. Και μια Κοινότητα μπορεί να βρει πόρους χωρίς ανάγκη να τους απεικονίσει σε οποιοδήποτε νόμισμα -φτιάχνοντας π.χ. ένα δρόμο με μεροκάματα, όπως έκανε επί αιώνες. Ή κάνοντας μια σύνδεση Συλλογικής Κουζίνας με μια Κοινότητα Παραγωγών προσφέροντάς της εργατικά χέρια όταν τα χρειάζεται.
Β) Στη "λεπτομέρεια" ότι η συζήτηση για την νομιμοποίηση της καλλιέργειας κάναβης -έστω και για ιατρικούς λόγους- έχει εξαφανιστεί από κάθε αναφορά, ενώ η χώρα παράγει φούντα υψηλής ποιότητας και άκρως ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον.

Πρέπει να εμπιστευθείς ξανά το πολιτικό προσωπικό ή τους αντιπροσώπους σου, γιατί "δεν είμαστε όλοι ίδιοι"...
Πρόκειται για την αντιστροφή του "Ο Βασιλιάς είναι Γυμνός". Στον τρόμο που έχει πέσει σε ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα για την προβληματική σχέση των κομμάτων με την κοινωνία η επίκληση του "δεν είμαστε όλοι ίδιοι" γίνεται ανά τριάντα δευτερόλεπτα. Ε, λοιπόν, είσαστε! Χωρίς εξαιρέσεις...
Πού το στηρίζω αυτό;
Α) Στο γεγονός ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αμφισβητεί το σκαλοπάτι του 3% ακόμα κι όταν μιλάει για Απλή Αναλογική, λόγω του ότι είναι καλύτερα να λεηλατείς πολιτικά την Μουσουλμανική Μειονότητα της Θράκης αντί να την αφήνεις να εκφράζεται από μόνη της. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με περιοχές τοπικών κοινωνικών αγώνων (βλέπε Χαλκιδική).
Β) Στο ότι κανείς δεν προτείνει τα Λευκά να ΑΦΑΙΡΟΥΝ έδρες από την επόμενη Βουλή, ανάλογα με το ποσοστό που καταγράφουν.
Γ) Στο ότι κανείς δεν προτείνει σοβαρά Ασυμβίβαστα με τη βουλευτική ή την κυβερνητική μπίζνα. Αντιθέτως, προτείνεται η μείωση των 300 σε πιο ελέγξιμο αριθμό Αντιπροσώπων υπό το πρόσχημα της οικονομίας σε μισθούς και προνόμια. Αν θέλουμε όμως να μη μας κοστίζει τόσο "το μαλλί" γιατί να μην έχουμε 3000 πραγματικά ανεξάρτητους βουλευτές από τους οποίους θα προέκυπτε με κλήρωση ένα σώμα 750 για κάθε χρόνο; Που να αμοίβονται για τη μοναδική τους θητεία με το επίδομα ανεργίας; Δεν θα ήταν πιο οικονομικό αυτό;
Δ) Στο ότι ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ -πάνω από το επίπεδο του γκρουπούσκουλου- δεν έχει απολύτως καμία εσωτερική δημοκρατία. Και ΚΑΝΕΝΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ μέχρι σήμερα δεν έχει αναγγείλει ότι στηρίζεται και εκφράζει -αλλά κυρίως λογοδοτεί κατά τη διάρκεια της θητείας του σε- μια οριζόντια συνέλευση βάσης με διαφανείς διαδικασίες και διακηρυγμένες θέσεις συμμετοχής σε αυτήν.

Η ψήφος δεν είναι μόνο δικαίωμα, είναι και υποχρέωσή σου...
Εντάξει, φτάσαμε επιτέλους και στους Δράκους! Υπό τον τρόμο της Αποχής -και δεν ξέρω με ποια ποιοτικά στοιχεία από τις Δημοσκοπήσεις- το Ραντεβού (Στα Τυφλά) με την Κάλπη έγινε και πάλι σοβαρό σαν το Ραντεβού (Καρδιακού) με τον Καρδιολόγο και όλοι σε καλούν να το τηρήσεις. Μόνο που όταν έχεις -όπως το πολιτικό σου σύστημα- καθολικό επιθετικό καρκίνο, μάλλον ο Καρδιολόγος είναι αναρμόδιος να λύσει το "θεματάκι" σου.
Πού το στηρίζω αυτό;
Α) Σε οποιαδήποτε χώρα ο Πρωθυπουργός που παραιτήθηκε πριν από τη λήξη της τετραετούς θητείας του -δεν κράτησε δηλαδή ούτε τη στοιχειώδη δέσμευση της δουλειάς που ανέλαβε- έχει "δικαίωμα" να σου ζητάει να τον ξαναψηφίσεις, η ψήφος δεν είναι ούτε "δικαίωμα" ούτε "υποχρέωση" δικιά σου. Είναι απλώς η πιο δρακόντεια επικύρωση της εθελοδουλείας σου.

Μια ιστορική σημείωση: Σε όλο το διάστημα της Μεταπολίτευσης, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Πρωθυπουργός που να μην κατέφυγε σε πρόωρες εκλογές. Και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είχε το θάρρος να κόψει την "πρέζα της εξουσίας"...

Για να μη σε κουράζω άλλο: Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στην Ανάθεση, ούτε στην Αντιπροσώπευση. Εσύ που πιστεύεις -ή ακόμα και την ανέχεσαι- τι έχεις κάνει αλήθεια για να την κάνεις πιο "φιλική στο χρήστη";