Saturday, February 9, 2008

Μια εικόνα της πραγματικότητας


Σηκώνω τις γλάστρες κι αυτές ξαναπέφτουν συνέχεια.
Κάνει κρύο στο διαμέρισμα, πρέπει ν΄ ανάψω καλοριφέρ.
Τα γατιά κουλουριάζονται για να την βγάλουν.

Φαντάζομαι άσπρους αφρούς στο πέλαγος
θαλάσσια πάχνη
πλώρες να καρφώνονται στο κύμα
με το γνωστό υπόκωφο "γκουπ".

Βρέχει και στην θάλασσα, το ξέρεις;
Νερό πάνω, νερό κάτω.
Ακόμα κι όταν δεν είναι εκεί κανείς.

4 comments:

The Motorcycle boy said...

Αν δεν είναι εκεί κανείς, δεν βρέχει. Εκτός αν έχεις αποδείξεις περί του αντιθέτου -ε;

PiKei said...

Ήμουνα σίγουρος πως θα τσιμπήσεις. Βρέχει και παραβρέχει. Απλώς μας έχει καταστρέψει εκείνη η μαλακία με τον ήχο του δέντρου στο δάσος και νομίζουμε πως τίποτα δεν γίνεται αν δεν είμαστε εμείς εκεί. Χέστηκε το Σύμπαν. Δεν είναι μόνο σώου για τα μάτια του παρατηρητή.

Anonymous said...

"Το Σύμπαν δεν είναι μόνο σώου για τα μάτια του παρατηρητή".
Λοιπόν, ξέρω κάποιον κύριο που το όνομά του αρχίζει από Έρβιν και τελειώνει σε Σρέντινγκερ που πιστεύει ακριβώς αυτό... :-)
Πλάκα κάνω, αλλά τόσο ο πικέης όσο κι ο έρβιν έχουν δίκιο με το δικό τους τρόπο.

PiKei said...

@ mman:
Τι δουλειά κάνεις είπαμε; Διπλωματικός Ακόλουθος;