H Απάντηση Αυτού Εδώ Του Συγκεκριμένου Μπλόγκερ

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη από όλους τους "μέσα" για το γεγονός πως αυτό εδώ το κείμενο "μανιφεστίζει" επικίνδυνα.



ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΠΟΥ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ...

Ακούω πως αποφασίσατε λέει να βάλετε "πλαίσιο" στα μπλογκς. Γιατί υπήρξαν "φαινόμενα" υπερβολών, διασποράς φημών, ψευδών ειδήσεων, άσεμνων φωτογραφιών και προτροπών σε αυτοκτονία. Υπήρξε συκοφαντική δυσφήμηση, μείωση της προσωπικότητας - κυρίως δημοσίων προσώπων - και απόπειρες εκβίασης. Ευτυχώς δεν μιλήσατε ακόμα για "φαινόμενα γενοκτονίας", όπως ο ΟΗΕ για την Ρουάντα.

Δεν ξέρω αν υπήρξαν ολα αυτά τα "φαινόμενα". Δεν αμφιβάλλω όμως ότι είναι πιθανόν. Δεν έχουν πέσει πάντως στην αντίληψή μου, ίσως γιατί δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά μου. Αντιθέτως έχει πέσει στην αντίληψή μου ότι η Αμαλία θα είχε πεθάνει άφωνη αν δεν υπήρχε η μπλογκόσφαιρα (όπως και μύριοι καρκινοπαθείς πριν απ' αυτήν), δεν θα είχε γίνει καμιά μαζική συγκέντρωση για την Πάρνηθα, δεν θα είχαν υπάρξει μερικές δεκάδες πρωτοβουλίες για σημαντικά φαινόμενα (όπως του θερμοκηπίου) και ο μέσος περήφανος ημεδαπός χρήστης θα φοβότανε να μπει στο Indymedia μήπως και του σταμπάρει το IP η Ασφάλεια.

Επίσης όλες ανεξαιρέτως οι εθνικές εφημερίδες και τα κανάλια θα ήτανε ακόμα στο Μεσαίωνα, λίγο μετά τον Γουτεμβέργιο, όπως και πριν την άνοιξη των μπλογκς. Όχι πως τώρα είναι πολύ καλύτερα, αλλά το ξέρουμε όλοι πως εκείνες τις ρημάδες τις πλαστικές σφαίρες που έπεσαν στην Θεσσαλονίκη στα μουλωχτά, μέσα στην μαύρη νύχτα και σε χώρο που προστατεύεται από άσυλο, τα μπλογκ τις βγάλανε στην φόρα και σύρανε τα κανάλια και τις εφημερίδες - με τρεις μέρες καθυστέρηση - να το γράψουν και να το δείξουν.

Στην προσωπική μου αξιολόγηση λοιπόν, τα "υβριστικά" και "άσεμνα" που απειλούν την προσωπική αξιοπρέπεια των πολιτών και την δημοκρατία, αντισταθμίζονται (και ο καθένας μπορεί να κρίνει σε ποιο βαθμό) από τα "άλλα" που δίνουν φωνή στους άφωνους και υπερασπίζονται τις ελευθερίες την ώρα που οι κάθε λογής θεματοφύλακες περί άλλων τυρβάζουν. Ή ίσως και να έχουν κάνει τα ντηλάκια τους και να βολεύονται όπως πορεύονται. Δεν ξέρω τι από τα δυο είναι πιο απωθητικό και εφιαλτικό.

Ναι, είναι για ακόμα μια φορά ζήτημα δημοκρατίας. Κι αν γελοιοποιήθηκε ο Λόρδος Μπάιρον από τα μπλογκς, είχε καταφέρει πρώτα να πνίξει όλον τον κόσμο με τα χημικά, να κάνει τις πόλεις μας Λωρίδα της Γάζας, τα αστυνομικά τμήματα χώρους βασανισμού και να συλλάβει αθώους με στημένες κατηγορίες. Σαραντά εννιά τον αριθμό, με βούλα αθώους, από το Δικαστήριο (που αναβλήθηκε πόσες φορές είπαμε;) Για να μην θυμηθώ τώρα και τα πράσινα παπούτσια...

Κάθε πολίτης δικαιούται να έχει γνώμη και άποψη και επιπλέον βήμα από όπου να την εκφράζει δημόσια. Ακόμη και σατυρικά, ακόμη και "υβριστικά". Στην δημοκρατία νομίζω ότι δικαιούμαι να λέω "Γαμιέται ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ" χωρίς να φορτώνομαι καμία Στάζι στο κεφάλι μου. Έτσι δεν μας λέγατε οι "φιλελεύθεροι" όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί μας κρύβατε πως μπορώ μεν να το λέω - και να το γράφω - αλλά ο κάθε Πρόεδρος όχι του ανωτάτου αλλά και του κατωτάτου Σοβιέτ μπορεί βεβαίως κι αυτός "να αμυνθεί" και δια απλής μηνύσεως να μου στερήσει τον σκληρό μου δίσκο, πριν καν εκδικαστεί η υπόθεση; Blogme, Blogme, είσαι εδώ; Πότε θα γίνει άραγε αυτή η Δίκη; Μόλις αναστηθεί ο Κάφκα;

Επέλεξα από την αρχή να έχω επώνυμο μπλογκ. Κι αυτό με έχει οδηγήσει να αυτολογοκρίνομαι. Σε κάθε περίπτωση είναι επιλογή μου και καλά να πάθω, αλλά δεν θα αναγκάσω κανέναν να την ακολουθήσει. Τα μισά μπλογκ που επισκέπτομαι και εκτιμώ είναι ανώνυμα ή ψευδώνυμα και δεν το κάνουν για να συκοφαντήσουν ούτε για να εκβιάσουν. Το κάνουν γιατί οι κάτοχοί τους δεν αντέχουν να αποκαλύψουν την ψυχή τους επώνυμα και να την δώσουν βορά σε γνωστούς, συγγενείς, εργοδότες, συναδέλφους, ενοίκους της πολυκατοικίας, διαχειριστές και όλους τους άλλους νταβατζήδες ψυχών. Αναφέρονται σε οριακές προσωπικές καταστάσεις που μόνο μέσω της ανωνυμίας μπορούν να κατατεθούν, να συζητηθούν και να είναι τελικά χρήσιμες στην κοινωνία. Δεν άκουσα ποτέ καμιά γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης να ζητάει αριθμό ταυτότητας και ΑΦΜ, πουθενά στον κόσμο.

Και στο φινάλε, αυτό είναι το μπλογκ. Ένα διαδικτυακό ημερολόγιο με όσα κάποιος έχει την διάθεση να μοιραστεί με τους άλλους. Επώνυμα, επώνυμα. Ανώνυμα, ανώνυμα. Ψευδώνυμα, ψευδώνυμα. Και τα μοιράζεται μόνο με όσους επιλέγουν συστηματικά να τον διαβάζουν.

Ξέρω πως για σας εκεί έξω που θα μας βάλετε το "πλαίσιο", το ποντίκι είναι κάτι που σας τρομάζει. Για διαφορετικούς φυσικά, κάθε φορά και για τον καθένα σας, λόγους. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Τώρα που θα μας ράψετε το κουστουμάκι, κοιτάχτε να είναι από γυψοσανίδα, χειρότερο από εκείνο που ράψατε για τον Τύπο. Είναι φανερό άλλωστε πως τα μπλογκς και οι μπλόγκερς το έχουν παραξηλώσει, υπερασπίζονται ακόμη μια ρομαντική -και εντελώς παρωχημένη- εικόνα της δημοκρατίας. Ενώ όλοι οι "υπεύθυνοι" άνθρωποι έχουνε βρει και πιπιλάνε συνέχεια την καραμέλα του "πραγματισμού"...