Παρακολούθησα - όπως φαντάζομαι και αρκετοί ανένταχτοι αριστεροί - το συνέδριο του Συνασπισμού από ό,τι βγήκε στο χαζοκούτι. Δηλαδή ουσιαστικά είδα ολόκληρες μόνο τις ομιλίες του Αλέκου Αλαβάνου, του Φώτη Κουβέλη και του Αλέξη Τσίπρα.Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, ούτε σε επικοινωνιακές παρατηρήσεις τύπου "μπαλκονάτος" και "υποτονικός". Θα γράψω μόνο μερικά πράγματα που μου κατεβαίνουν στο κεφάλι, ακριβώς όπως τα νιώθω και τα καταλαβαίνω.
Ο Συνασπισμός - ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο καθένας το βλέπει όπως θέλει - έχει αναμφισβήτητα αυτήν την στιγμή μια δυναμική που δεν του έχει ξανατύχει, τουλάχιστον στα χρόνια που γνωρίζω εγώ την Αριστερά. Και ή που θα την κάνει κάτι χρήσιμο ή που θα την χάσει αν δεν την αξιοποιήσει. Οι συγκυρίες τον έχουν βοηθήσει πολύ, και δεν είναι κάθε μέρα του Αη-Γιαννιού.
Αυτό αφορά όμως το μέλλον του - και εν μέρει και το δικό μου, αφού όλοι με καλούν να επανέλθω αγωνιστικά στις τάξεις αυτής της Αριστεράς - και το φλέρτ που παίζεται με τον κόσμο μπορεί να καταλήξει σε one night stand, σε στεφάνι ή και σε διαζύγιο. Στο χέρι του Συνασπισμού είναι πού θα το πάει και πόσο θα μας "ψήσει". Ευτυχώς έχουμε όλοι την πολυτέλεια να το παίζουμε "δύσκολες γκόμενες" ακόμα.
Τι πιο σημαντικό που έβγαλε για μένα αυτό το συνέδριο αφορά την υστεροφημία του Αλέκου Αλαβάνου. Που υπήρξε αντικειμενικά και μετρήσιμα ο πρόεδρος που έβγαλε τον Συνασπισμό από την γωνία, τον πήρε από την κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας που ήταν και τον έκανε "παίκτη" με τις πράξεις και τις επιλογές του.
Μου είναι αδιάφορο αν τον βοήθησε η "κρίση" του ΠΑΣΟΚ, η "λαμογιά" της ΝΔ, ο "αυτισμός" του ΚΚΕ και το "μαστίγιο" του ΛΑΟΣ. Μου είναι αδιάφορο αν υπήρξε τυχερός πολιτικά. Κι αυτό μέσα στο κόλπο είναι, μέσα στην ζωή. Ήταν εκεί, είδε την ευκαιρία και την αξιοποίησε. Θα μπορούσε και καλύτερα; Ίσως και να μπορούσε. Σίγουρα όμως θα μπορούσε και χειρότερα, να μην πάρει μυρωδιά την φάση, να μην τολμήσει να την κράξει, να παίζεται η μπάλα κι αυτός να δένει τα κορδόνια του στην σέντρα. Είδαμε κι άλλους να το κάνουν στο παρελθόν κι ακόμα δεν τους έχουμε φτύσει τελείως. Λέμε, "Εντάξει μωρέ, μέτριος ήτανε, αλλά και τι μπορούσε να κάνει κιόλας ο άνθρωπος;"
Στην προσωπική μου αξιολόγηση ο Αλέκος Αλαβάνος είναι ο καλύτερος πρόεδρος του Συνασπισμού που πέρασε μέχρι σήμερα. Και καλό είναι να το βάλει καλά στο κεφάλι του αυτό, όποιος αναλάβει σήμερα την θέση που αυτός εγκαταλείπει.
7 comments:
Αν ο Συνασπισμός είναι η συνέχεια του ΚΚΕ εσ., τότε μάλλον υπερβολικό σε βρίσκω -μην ξεχνάμε τον Κύρκο. Αν τώρα μιλάμε για το μόρφωμα με το καινούργιο όνομα (ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ) -εντάξει, ο Αλέκος είναι ο Ανδρέας της "Αριστεράς". Μάζεψε ότι φέτα βρέθηκε τριγύρω και δεν έφτυσε ούτε τα κουκούτσια (βλέπε μπλόγκερς). Το οποίο, πολιτικά, είναι μια χαρά πράξη.
Αλήθεια, τον Τσίπρα γιατί τον βρίζουν; Δεν τον ξέρω τον άθρωπο, αλλά του καταλογίζουν οτι ήταν στην ΚΝΕ (λες και έκανε αίτηση να διοριστεί στο Δημόσιο επί επαράτου) και κάτι άλλα νεφελώδη που δεν τα πιάνω. Μπορώ να μάθω γιατί τον βρίζουν -να τον βρίσω κι εγώ βρε αδερφέ!
Και εγω την ιδια απορια εχω με σενα boy.
@ motorcycle:
Όσο κι αν τιμώ τον Λεωνίδα Κύρκο, θεωρώ πως ήταν αρκετά δεσμευμένος από την προσωπική του ιστορία και τα "ανακλαστικά" της Αριστεράς (π.χ. διέγραψε την Β' Πανελλαδική και μετά από μερικά χρόνια την καλούσε να γυρίσει πίσω, ήταν αδύνατον να κάνει ουσιαστικό διάλογο με το ΚΚΕ λόγω της διάσπασης, κλπ). Αυτά τα "βαρίδια" δεν τα είχε ο Αλαβάνος, κι ακόμα περισσότερο δεν τα έχει ο Τσίπρας που άνετα μπορεί σήμερα να πει, "Δεν θέλω να ξέρω τίποτα για αρχαίες ιστορίες που συνέβησαν πριν γεννηθώ, φτιάχνουμε τώρα μια Αριστερά ή το γαμάμε και ψοφάει;"
Τον βρίζουν γιατί είναι το "golden boy" της σημερινής πολιτικής σκηνής. Φρέσκος και "γυαλάτος", όπως βγήκε η Μιλένα Αποστολάκη όταν πρωτοεμφανίστηκε, και δεν κατάφερε ποτέ να γίνει η Μαριλίζα Ξενογιανακοπούλου όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Αλλά τα μπινελίκια είναι προς όφελός του, όπως πάντα όταν νοιώθει ο κόσμος πως είναι προϊόντα πανικού.
Ειλικρινά χέστηκα για την προέλευση του Τσίπρα. Η κατεύθυνση του είναι που με καίει, όπως φαντάζομαι και αρκετούς ακόμα. Και ο πάντοτε υπαρκτός κίνδυνος να την ψωνίσει, να την δει Μεσσίας της Αριστεράς ή αντίστροφα να μην την βγάλει στην πίεση που θα του εξασκηθεί τώρα από όλους. Στο τέλος-τέλος από δω και μπρος θα δούμε ποιος είναι πραγματικά ο χαρακτήρας του. Και μακάρι να είναι της προκοπής...
"ο Τσίπρας που άνετα μπορεί σήμερα να πει, "Δεν θέλω να ξέρω τίποτα για αρχαίες ιστορίες που συνέβησαν πριν γεννηθώ,..."
Καλά, αυτό το θεωρείς θετικό; Εγώ πάντως όχι και τόσο. Η Αριστερά δεν μπορεί να αγνοεί το παρελθόν της γιατί θα το ξαναβρεί μπροστά της σαν φάρσα.
Τώρα ... για αυτούς του ΠΑΣΟΚ που λες συμφωνώ, αλλά, αν τύχει και σκάσει Καϊλή απέναντι στον Αλέξη εγώ θα πάω με την Εύα σούμπιτος -αν εξηγιόμαστε.
Αυτό πάντως που καταλαβαίνω από το βρισίδι στον Τσίπρα είναι πως αποτελεί ένα καλό κριτήριο για τα δομικά χαρακτηριστικά του αγανακτισμένου υβριστή. Όσο πιο πολύ τα χώνει, τόσο πιο μικροτσούτσουνος είναι.
Συμφωνώ πολύ γι αυτά που λες για τον Αλαβάνο, αν και δεν ψηφίζω.
@ motorcycle:
Δεν είπα να μην ξέρει και να μην ενδιαφέρεται, είπα ότι άνετα μπορεί να το παίξει ότι δεν ξέρει και δεν ενδιαφέρεται. Υπεράνω όπως είναι στην πραγματικότητα κι οι περισσότεροι της γενιάς του...
Δεν με φτιάχνει η Καϊλή, να πάω να με δει ειδικός;
Για το μικροτσούτσουνος γενικά θα συμφωνήσω. Είναι ίδιον των αγανακτισμένων υβριστών.
@ anonymous:
Πήγα να στο παίξω επιθετικά σε στυλ "Και γιατί δεν ψηφίζεις ρε;" αλλά μετά κοίταξα το -πάλαι ποτέ- εκλογικό μου βιβλιάριο και τα ΄χω και γω τα φύλλα απουσίας μου. Οπότε "το κομματόσκυλο πρώτο τον λίθον βαλλέτο" (Ω ρε γαμώ, είναι με διπλό λάμδα και όμικρον, με ένα λάμδα και ωμέγα ή με δύο λάμδα και ωμέγα το valeto;)
Ναι, να πας να σε δει γιατρός. Εκτός αν διαβάζει τα σχόλια η γυναίκα σου, οπότε είσαι δικαιολογημένος.
Post a Comment