To δεύτερο Hellboy μου άρεσε σαφώς περισσότερο από το πρώτο. Ίσως γιατί στο sequel όλα τα "εισαγωγικά" στοιχεία που αναγκαστικά περιείχε η πρώτη ταινία δεν υπήρχε κανείς λόγος να επαναληφθούν, αφού το σκηνικό είχε ήδη στηθεί. Οι απαραίτητες υπομνήσεις και "συνδέσεις" με τα προηγούμενα έφαγαν πολύ λίγο φιλμικό χρόνο στην αρχή κι έτσι όλο το βάρος έπεσε στην απολαυστική ανάπτυξη των ηρώων και των σχέσεών τους. Η "ισορροπία του τρόμου" του πρώτου φιλμ έσπασε εδώ εξαιρετικά υπέρ της χιουμοριστικής (και βαθύτατα υπαρξιακής) πλευράς του ήρωα.Το Hellboy II είναι μια ταινία που αξίζει να την δεις.
Πληροφορίες για την ταινία , εδώ κι εδώ. Για άλμπουμ του Hellboy στα Ελληνικά, εδώ. Για τον Hellboy του Mike Mignola, εδώ.
1 comment:
Δεν με ψήνει ο σκηνοθέτης μετά από εκείνη την παπαριά τον Λαβύρυνθο του Πάνα (Φαύνου ξέρω 'γω)
Post a Comment