Άρθρο των: Α. Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδου, Γ. Ραγκούση (και ερασιτεχνική αποδόμησή του)

Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας και έτσι τα σχόλια μου, προφανώς, δεν θα είναι στο πανύψηλο επίπεδο του άρθρου που δημοσίευσε σήμερα η Αγία Τριάδα του ΠΑΣΟΚ. Θα το παλέψω όμως γιατί αλλιώς θα χάσω και το λίγο μυαλό που έχω...

Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής.
Μάλιστα, από τις "πολλές προϋπάρχουσες" καταλήγουμε στον "συντεχνιασμό και την ιδιότυπη ανομία". Και ούτε λέξη για το οικονομικό μοντέλο, ούτε για την "εισαγωγή της κρίσης" με την οποία μας τα πρήζατε τόσον καιρό. Και η εκτεταμένη ανομία σε ποιο επίπεδο είναι ρε καμάρια μου ιδιότυπη; Τι ακριβώς εννοείτε με το ιδιότυπη;
Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος.
Δεν υπήρξαν; Πέφτω από τα σύννεφα...Και ποιος αλήθεια ήταν επιφορτισμένος να πάρει αυτές τις αποφάσεις στην υπηρεσία της δημοκρατικής σύνθεσης; Ο Φούφουτος; Το Άγιο Πνεύμα του συλλογικού συμφέροντος; Κάτι επαγγελματίες της πολιτικής δεν έπρεπε να τις πάρουν; Και να τις "εμπνεύσουν" και στην κοινωνία; Ρωτάω εγώ...
Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών. Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή, αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.
Με τον κορπορατισμό με χάσατε, πρέπει να ανοίξω λεξικό... Το προσπερνάω, ας απαντήσει κάποιος ειδικός. Καλά, "οι ομάδες πίεσης επιδίωκαν", δουλειά τους είναι στο κάτω-κάτω στα πλαίσια του παρόντος συστήματος, το "πολιτικό σύστημα" όμως γιατί τους έδειχνε ανοχή ή εύνοια; Το "υψηλό κόστος" έπρεπε να το προσμετρήσει η δυναμική μειοψηφία που διαγκωνιζόταν να πλασσαριστεί σε καλύτερη θέση από την αντίπαλη δυναμική μειοψηφία; Πάμε καλά; Δεν υποτίθεται ότι αυτό είναι η ΒΑΣΙΚΗ και ίσως η ΜΟΝΗ δουλίτσα που οφείλει να κάνει η πολιτική εξουσία στα πλαίσια του Καπιταλισμού; Δεν το έκανε γιατί; Α μάλιστα, γιατί έκλεινε εύκολες και εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, επειδή η μεγάλη πλειοψηφία δεν την έκραζε και υπήρχαν δάνεια να παίρνει... Δηλαδή και γαμώ ηθική στάση είχε η πολιτική εξουσία. Να ρωτήσω τώρα: Και οι τρεις συντάκτες του άρθρου ήταν ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ τόσα χρόνια; Γιατί το μουγκώνανε κι αυτοί;
Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.
Α-Χα! Η λογική "τα θέλουμε όλα δικά μας" δεν περιλαμβάνει επίσης κάτι ασυλίες και προνόμια, κάτι μίζες και "μαύρα φράγκα" σε βαλίτσες και κούτες, κάτι δηλώσεις "αύριο αγοράζουμε μετοχές", κάτι σπίτια με άδεια αναψυκτηρίου και άλλα αγορασμένα από off-shore, κάτι έμπρακτες απειλές κατά της ζωής από την Αστυνομία (μην βάλω τον κατάλογο των ΝΕΚΡΩΝ και των ΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ, είναι μακρύς), κάτι υποκλοπές και τέλος μια σειρά από πλήρεις παραβιάσεις του Συντάγματος κάθε τρεις και λίγο; Μόνο "καταστροφές" και "υγειονομικές βόμβες" βλέπουν οι συντάκτες; Και για να ρωτήσω κάτι ακόμα... ΣΕ ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΝΑ ΚΥΛΑΝΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ; Δεν το πιάνω, μάλλον πρέπει να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ για να το καταλάβεις αυτό...
Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις», ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!
Θα ξεραθώ στα γέλια τώρα! Υπάρχει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΙΤ της ΕΛΛΑΔΑΣ; Η Κοινωνία ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ, δεν άρχισε τώρα. Έχουμε φάει πενήντα λιτότητες, "αντικειμενικά κριτήρια", στενωπούς και "φως στο τουνελ", αλλαγές στο φορολογικό και το σύστημα παιδείας. Είναι θράσος να μιλάνε οι τρεις για λέξεις που έχασαν το νόημα τους όταν τις έκαναν και εξακολουθούν να τις κάνουν λάστιχο... Όσο για τις ευθύνες που "έχουμε όλοι" μόνο εσείς δεν τις αναλαμβάνετε ποτέ! Οι υπόλοιποι τις λουζόμαστε θέλοντας και μη!
Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα.
Πιο πολύ συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα οι βουλευτές σας που δηλώνουν, "Εγώ φταίω; Πες μου εγώ φταίω;" (Πέμη Ζούνη στην ΔΕΘ) σαν να μην ψηφίζουν όπως επιβάλλει το Σύνταγμα με ατομική τους ευθύνη. Και ο "τυφλός τσαμπουκάς" είναι η απαίτηση Όθωνα κατά της κοπελίτσας που του έριξε το αυγό για αποζημίωση (την απέσυρε μετά για να σωθεί) ή ο εκβιασμός "αν συναθροίζεστε θα τρώτε ξύλο" που παίζεται κάθε μέρα στην Πλατεία Συντάγματος.
Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας.
Μην επαναλάβω τώρα ποιες συμπεριφορές στρέφονται ανοιχτά κατά της Δημοκρατίας. Φτάνουν ο Καυκάς & ο Κυπραίος ή να βάλω μέσα και την φωτορεπόρτερ;
Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά, να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης.
Άμα δεν θέλετε να κάνετε προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση κάντε προσλήψεις με ΑΣΕΠ, το ίδιο μου κάνει. Γιατροί και νοσηλευτές πάντως στα νοσοκομεία μού φαίνεται πως πρέπει να υπάρχουν, δάσκαλοι στα σχολεία και κοινωνικοί λειτουργοί στον ΟΚΑΝΑ επίσης...
Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σιωπηλή, αλλά παίρνει την κατάσταση στα χέρια της.
Ευτυχώς, αλλά όχι όπως το λέτε παρακάτω, αλλιώς την παίρνει στα χέρια της. Με συλλογικές κουζίνες, πηγαίνοντας φάρμακα στους Γιατρούς του Κόσμου, και γενικά με την αυτοοργάνωση τρέχει το έργο στην κοινωνία, γιατί το έχει πάρει χαμπάρι τι της ετοιμάζετε...
Δημιουργούν εύλογες ελπίδες τα ανοιχτά πανεπιστήμια, τα ανοικτά σχολεία και τα ανοικτά νοσοκομεία, κόντρα στις σκοπιμότητες των αποφάσεων για καταλήψεις, οι γενναίες δημόσιες παρεμβάσεις ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος, καθώς και η στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που αποδοκίμασε ανοιχτά τις απαράδεκτες κινητοποιήσεις του Αυγούστου, οι οποίες στράφηκαν εναντίον του μόχθου των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο τομέα του τουρισμού.
Νατοι και οι άνθρωποι του πνεύματος, μην χέσω..
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους πολίτες της Ρόδου που άνοιξαν το λιμάνι με λουλούδια στα χέρια. Οι πολίτες τον Αύγουστο απαίτησαν, κυριολεκτικά, η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω -όπως γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες- αλλά να εφαρμόσει τις πολιτικές της.
Σε ποια εικονική πραγματικότητα το απαίτησαν, και μάλιστα κυριολεκτικά, αυτό οι πολίτες; Μήπως είναι λίγο αυθαίρετη η "ερμηνεία" με βάση (ακόμα και) τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων;
Αυτές, συνεπώς, οι περιπτώσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφύπνισης της κοινωνίας και της αλλαγής της νοοτροπίας της. Κι όσο τη θέση του «δεν βαριέσαι» παίρνει η συμμετοχή στην υπεράσπιση του δικαιώματος πχ. για μάθηση, για παροχή υπηρεσιών υγείας και προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ανθρώπων, τόσο οι ελπίδες θα αυξάνονται.
Και οι δικές σας ελπίδες για αμνηστία θα αυξάνονται επίσης, αν περάσει το επιχείρημα όλοι οι καλοί μαζί, ενάντια στους "αντικοινωνικούς" που διεκδικούν. Αλλά το επιχείρημα είναι λίγο παλιό πια, και σε κάθε περίπτωση αυτά τα δικαιώματα κινδυνεύουν πιο πολύ από εσάς τους ίδιους και την "διακυβέρνηση" που παράγετε...
Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη.
Σε ποιο νοσηρό μυαλό η κοινωνική αυτενέργεια συμπληρώνει τις αστυνομικές και εισαγγελικές ενέργειες; Υπάρχει ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ιστορικό παράδειγμα; Και μην μου πείτε τους Atenistas, παρακαλώ, να μιλάμε σοβαρά...
Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας. Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν.
Το επιχείρημα είναι τρύπιο από την αρχή μέχρι το τέλος. Κοινωνία χωρίς κράτος υπάρχει σε εκατοντάδες περιπτώσεις, ακριβώς όπως και πουτάνα χωρίς νταβατζή...
Η βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν.
Και μαζί τους και ΕΣΕΙΣ οι τρεις, τουλάχιστον.
Η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας ήρθε ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας των όρων πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης, που επιβλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και μας έσυραν ως εδώ. Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την αντιστροφή της πορείας. Πρέπει, λοιπόν, να δράσουμε αμέσως.
Αντί να γράφετε άρθρα παραιτηθείτε λοιπόν, αν θέλετε να δράσετε, κανείς δεν σας εμποδίζει... Εκτός αν αποκτήσατε τώρα αυτογνωσία και αυτοκριτική και γι αυτό την ορίζετε ως αναγκαία, αλλά όχι ικανή, προϋπόθεση.
Σήμερα έχει καταστεί σαφές, πως ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί.
Από που μας προέκυψε αυτό; Εσείς μπορείτε να σωθείτε και με μια θεσούλα στο ελικόπτερο ή συνεχίζοντας το "θεάρεστο έργο" σας. Εμείς ήδη πνιγόμαστε, 40% ανέβηκαν οι αυτοκτονίες και μέσα τους δεν έχει γραφτεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ πολιτικού στελέχους.
Αυτοί που επιδίδονται σε άνομες συμπεριφορές, όποιο άλλοθι κι αν χρησιμοποιούν, στην πραγματικότητα διεκδικούν σωσίβια μόνο για τους εαυτούς τους και λένε σε όλους τους υπόλοιπους να πάνε να πνιγούν. Πως θα χαρακτηριζόταν όποιος τη στιγμή ενός πραγματικού ναυαγίου έκανε κάτι αντίστοιχο; Η απάντηση δεν θέλει δεύτερη σκέψη.
Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι "Μέλος της Κυβέρνησης". Η δεύτερη "Μέλος της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ". Η τρίτη "Μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου". Και πάει λέγοντας... Μέχρι να φτάσω στον υδραυλικό που δεν κόβει αποδείξεις, έχω πολλά σκαλοπάτια!
Με άλλα λόγια, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός κάποιων ΜΜΕ, η ανομία, η κοινωνική ανευθυνότητα και το πατριωτικό έλλειμμα ορισμένων εχόντων και κατεχόντων, που σαρώνουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης, δεν είναι απλά εκφράσεις ανευθυνότητας, αλλά προκλητική επίδειξη ανηθικότητας.
Και εδώ λείπουνε πολλές δεκάδες κατηγορίες "ατοπημάτων" που είναι "σαρξ εκ της σαρκός σας".
Και ως πρόκληση τέτοιας μορφής αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη Δημοκρατία, που ξαναβρίσκει τον αυτοσεβασμό της.
Συντεταγμένη ολιγαρχία μήπως;
Οι τρεις υπουργοί οι οποίοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, λόγω των αρμοδιοτήτων μας που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου, βιώνουμε κάθε μέρα, με μεγάλη ένταση, τα φαινόμενα που εδώ καταγράφουμε.
Τα υπόλοιπα φαινόμενα, τις "παράπλευρες απώλειες", πώς ακριβώς τα βιώνετε;
Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό.
Πολύ βαριά λέξη το μακελειό. Και δεν μπαίνει ποτέ τυχαία σε ένα πολιτικό κείμενο. Ιδίως όταν αυτοί που την γράφουν έχουν τον μηχανισμό να ματοκυλήσουν (και πάλι) τον κόσμο.
Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει (τι ακριβώς;) και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους. Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν πως τα δύο χρόνια που πέρασαν δόθηκαν με επιτυχία μάχες για σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και για τον περιορισμό της κακοδιοίκησης και της σπατάλης. Οι φορείς των πελατειακών σχέσεων και οι εκπρόσωποι του συντεχνιασμού υποχώρησαν.(Πλάκα μου κάνετε;) Η πλειοψηφία των πολιτών στήριξε με ένταση τις αλλαγές που έγιναν και δεν παρασύρθηκε από τους δημαγωγούς. (Ω ναι! Γι' αυτό η πλειοψηφία έδωσε αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ με το "Λεφτά Υπάρχουν", γιατί δεν "μασάει" στους δημαγωγούς) Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα αποτελούν την πρώτη γενιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που σηκώνει μόνη της τα βάρη της χώρας και δεν τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Με άλλες λέξεις, οι σύγχρονοι Έλληνες αντιμετωπίζουν καταπρόσωπα το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας.
Όλοι οι σύγχρονοι Έλληνες (και Ελληνίδες) αν αφαιρέσουμε τους επιχειρηματίες φίλους σας, τους βολεμένους κολλητούς σας και εσάς τους ίδιους
Κατανοούμε απόλυτα τις τεράστιες αλλαγές στη ζωή του κάθε πολίτη και τα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στα δημόσια αγαθά. (Αλήθεια, ε; Συγνώμη που δεν το πιστεύω...) Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Μεταφορές αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τον οποίο, μέσα στις δραματικές αυτές περιστάσεις, θα πρέπει να υπερασπιστούμε.
(Εμείς θα τον υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο, αλλά ενάντια σε σας που τον διαλύετε κάθε μέρα...) Δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο (λογοτεχνία τώρα, όχι μαλακίες!) του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος. Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία.
Τέρμα γκάζι με τον τοίχο να πλησιάζει, τι όμορφη εικόνα! Σαν από το Crash του Ballard, σκέτη κάβλα...
Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.
Βάλαμε και την ατιμωρησία για να το σώσουμε, αλλά φυσικά μπορούμε πάντα να εννοούμε την δίωξη όσων επανασυνδέουν το ρεύμα τους για να μην μείνουν στα σκοτάδια...
Η ελληνική πολιτεία,(!) άρα τόσο το κράτος όσο και η κοινωνία,(!) θα βρει και πάλι τον εαυτό της.(!) Θα καταφέρει να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις, με τη λειτουργία των κλασικών τομέων της κοινωνικής ζωής και του κράτους. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να συνεχιστεί από όλους και με μεγαλύτερη ένταση. Και βέβαια, πέραν από τις αναμφισβήτητες επιτυχίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και στο δημοσιονομικό εξορθολογισμό υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και κυρίως καθυστερήσεις.(Για τα οποία φυσικά πάλι δεν ευθύνεται κανείς, απλώς υπήρξαν έτσι, από μόνα τους) Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε. Ο συντεχνιασμός είναι ο αντίπαλος. (Μην σας την χαλάσω τώρα, αλλά όλοι οι γνωστοί μου λένε ότι εσείς είστε ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ) Όπως αντίπαλοι είναι και όσοι αντιδρούν χλιαρά και για το «θεαθήναι».
(Επαυξάνω και ονομάζονται Κόμματα της Αριστεράς...)
Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως Δικαιοσύνη, εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η πορεία προς αυτούς τους στόχους ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί. Τις οδύνες της, βέβαια, κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει. (Πάλι έχετε φροντίζει να ανήκετε στις εξαιρέσεις) Άρα, όποιος σήμερα συνεχίζει να σπέρνει ανέμους ή να κάνει πως δεν βλέπει, αύριο θα θερίσει θύελλες και θα σαρωθεί. (Προφητεία; Και άραγε πως θα εκπληρωθεί, έτσι που είναι διατυπωμένη;) Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε. Το Έθνος και η Πατρίδα (νάτα μας!) αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων και προστασία της Δημοκρατίας. (Όλα μαζί αυτά αντιφάσκουν...) Ή θα τα κάνουμε όλα μαζί ή μας περιμένει συμφορά.(Έτσι εξηγείται...)

Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι δύσκολος, πρωτόγνωρος και η διαδρομή θα γίνει σε κακοτράχαλο δρόμο. Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε.(Παραιτηθείτε τότε, είσαστε τμήμα της ελίτ που δημιούργησε τα "μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα". Δεν παίζει να πιστέψει κανένας λογικός άνθρωπος πως μπορείτε εσείς να το "στρώσετε το έργο"...) Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση (τρόμαξα τώρα) για τη χώρα μας στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Τώρα κατάλαβα ότι δεν μιλάγατε σε μένα, αλλά στην "πράσινη βάση". Συγνώμη που επενέβην σε έναν ιδιωτικό διάλογο...