Σαράντα Χρόνια Πριν

Σαράντα χρόνια πριν όλη η επιτυχία της εκτροπής κρίθηκε στην κατάληψη του Ραδιομεγάρου και τον έλεγχο των εφημερίδων.

Η άδεια Βουλή χρειάζεται μόνο τρία-τέσσερα άρματα για να ελεγχθεί, κι αυτά κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, κάθε πραξικοπηματίας γνωρίζει πως οι καλύτερα εκπαιδευμένες και πιο πιστές δυνάμεις του πρέπει να καταλάβουν τους πομπούς και, αν απαιτηθεί, να σπάσουν όλα τα τυπογραφεία.

Γιατί ξέρει πως αυτά που μεταδίδονται ή τυπώνονται σε μια ευαίσθητη πολιτικά φάση, όπως είναι η κατάλυση της οποιασδήποτε προγενέστερης νόμιμης εξουσίας με την βία, πρέπει με κάθε θυσία να ελεγχθούν και να μεταφέρουν τον δικό του μονόλογο προς τα έξω. Μόνο αυτόν και τίποτα άλλο.

Δεν έχει σημασία αν είναι ψευδής ή ακόμα και παραληρηματικός. Ακόμα κι αν αργότερα αυτά που μετέδωσε αποδειχθούν ιστορικά αναληθή, ο μανδύας επισημότητας με τον οποίο έχει ενδύσει τα ανακοινωθέντα του θα λειτουργήσει.

Η συνέχεια είναι ψυχολογικά αδιάσπαστη. Αν έχεις συνηθίσει να ακούς την φωνή της εξουσίας από τα Μέσα, αυτός που κατέχει τα Μέσα είναι αυτόματα η εξουσία. Μια σίγουρη φωνή στο ραδιόφωνο που βεβαιώνει πως η κατάληψη της εξουσίας έχει πραγματοποιηθεί και είναι τελεσίδικη είναι πιο χρήσιμη από μια μοίρα αρμάτων μάχης για οποιαδήποτε Χούντα.

Σήμερα τα Μέσα είναι τόσο πολλά που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν ικανοποιητικά σε κάποιο παραδοσιακό πραξικόπημα. Όμως έχουν ανακαλύψει το μυστικό, το ίδιο παλιό μυστικό πως αυτός που κατέχει τα Μέσα είναι αυτόματα η εξουσία. Έτσι, το χρησιμοποιούν για την επίτευξη των δικών τους στόχων. Κι αυτό από μία άποψη μπορεί να είναι ένα πολύ πιο ύπουλο είδος εκτροπής.