AVPD: Υπογραφή αντιτύπων στο 37ο Φεστιβάλ Βιβλίου

Τι να πω εγώ για το AVPD; Τα δικά μου λόγια είναι σκέτη φτώχεια αν τα συγκρίνει κανείς με την "πλακάρα" που γίνεται σε κάθε σελίδα, καρέ, ακόμα και λέξη του άλμπουμ.
Οκέι, θα πω μόνο ότι την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, στις 7μμ, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο 37ο Φεστιβάλ Βιβλίου, στο περίπτερο 124, στο τέρμα δηλαδή σχεδόν της έκθεσης (υπό κάθε έννοια, χωρική και χρονική), ο Αντώνης Βαβαγιάννης και ο Κωνσταντίνος Φουτσίδης, υπερήφανοι δημιουργοί του A.V.P.D., θα υπογράψουν αντίτυπα του άλμπουμ και θα υποστούν τις αντιδράσεις του κοινού. Από την ανακοίνωση της, αλλά και τον "πρότερο ανέντιμο βίο" των δημιουργών του άλμπουμ, η εκδήλωση μάλλον δεν μπορεί να αναμένεται "σοβαρή". Ευτυχώς για όλους μας...

29 επικοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές συνιστούν...

... στον Καίει-Καίει να σηκώσει τα μανίκια και να πιάσει, λένε, δουλειά!

ΩΠΑ ΠΑΙΔΙΑ! Κάντε λίγο κράτει...

Δεν γίνονται αμέσως αυτά τα πράγματα! Με ρέγουλα, αργά-αργά και σταδιακά γίνονται μόνο. Σηκώνεις άνθρωπο που έχει μπαταλιάσει από την ακινησία στον καναπέ να τον βάλεις να τρέξει κατοστάρι σε αγώνες; Κι άμα πάθει κανα έμφραγμα δηλαδή, ποιος την παίρνει την ευθύνη; Οι επικοινωνιολόγοι; Ή οι πολιτικοί αναλυτές;

Άκου με εμένα Καίει-Καίει μου που αποδεδειγμένα θέλω το καλό σου. Ήρωας των πιο αστείων κειμένων του TALES είσαι, δεν με παίρνει να σε χάσω.

Αργά-αργά και βήμα-βήμα να την πας την φάση. Πρώτα μια βόλτα μέχρι το αυθαίρετο των Ευζώνων απέναντι. Την άλλη βδομάδα, άντε και μέχρι την Πανεπιστημίου. Την παραπάνω μια βόλτα μέχρι τα λουλουδάδικα, καλά είναι. Και κάθε μέρα να παίρνεις μια απόφαση, να κάνεις μια δουλίτσα. Όχι πολύ σημαντική στην αρχή. Να, ας πούμε, σήμερα καθάρισε το ντουλάπι με τις σκούπες. Αύριο συγύρισε το γραφείο σου. Και σε δυο-τρία χρόνια θα είσαι σε θέση να πάρεις και σπουδαίες αποφάσεις. Όπως, ας πούμε, να απολύσεις τον κηπουρό.

Δεν έχει σημασία πόσο νωρίς αρχίζεις τα Κόμικς...

...σημασία έχει πότε "ωριμάζεις", γίνεσαι "σοβαρός" (και άρα επικίνδυνος για τον εαυτό σου και την κοινωνία) και τα κόβεις.

Στο σημερινό "9" πάντως ο 8ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Κόμικς αναγγέλει και δημοσιεύει τους νικητές του. Και το TALES που αρνείται σθεναρά να "ωριμάσει" και να "σοβαρευτεί" τους καλωσορίζει, ως είθισται.

Είναι (κι εδώ μπαίνουν οι τρομπέτες):

ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ (my favorites)
1Β. Άννα Τριμίντζιου
2Β. Αιμιλία Κονταίου
3Β. Βασίλης Κουρεντής
1Ε. Μαρία Βάγκοβα
2Ε. Ερρίκος Πέτρου
3Ε. Ευαγγελία Μώρη
Δ: Γιώργος Αντωνάτος, Παναγιώτης Βαρούτσος, Δημήτρης Δουλουφάκης, Αθανάσιος Καραμπάλιος, Μαρίνα Καντιάνα Κοντσέττι, Δημήτρης Μπουκλής, Βασίλειος Σπανός.

ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ (ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΔΥΝΑΤΑ):
1Β. Εμμανουήλ Τηλέμαχος Ιατρού
2Β. Όθων Στυλιανός Νικολαϊδης
3Β. Ανδρέας Αντώνος
1Ε. Ελένη Βλαστάρη
2Ε. Χρήστος Καρακίτσος
3Ε. Γιώργος Μπαριτάκης
Δ: Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος, Σοφία Ανδρουλιδάκη, Iwayan Dania, Δημήτρης Κουμεντακάτος, Μιτσίρου Μορικάουα, Ευστράτιος Τζαμπαλάτης, Δημήτρης Τριμίντζιος.

Όπου Β, βραβείο. Όπου Ε, έπαινος. Όπου Δ, διάκριση.

Η Βράβευση και τα εγκαίνια της Έκθεσης του 8ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού θα γίνουν την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου στις 8 μ.μ. στην γκαλερί του ΑΚΤΟ (Κραναού 3, Ψυρρή).

Τα έργα θα μείνουν κρεμασμένα μέχρι τις 12 Οκτωβρίου για να τα δει όλος ο κόσμος. Τους νικητές θα τους κρεμάσουμε επιτόπου ανάποδα από τα μπαλκόνια, για να "ωριμάσουν" και να σταματήσουν να ασχολούνται με τα "καραγκιοζάκια"...

Μια από τα ίδια (Ανακεφαλαιώνοντας το Χαζοκούτι)

Η φωτογραφία "εκλάπη" από αυτό το ενδιαφέρον κομμάτι.

Μπορεί κανείς να ξεκινάει την μέρα του βρίζοντας το χαζοκούτι και να την τελειώνει σπάζοντας την τηλεόρασή του (αν έχει αρκετά λεφτά για να την αντικαταστήσει). Και πιθανότατα θα έχει απόλυτο δίκιο. Το επίπεδο των προγραμμάτων της Τηλεόρασης είναι κατά 99% από εντελώς άθλιο (και συνειδητά αποβλακωτικό) έως μέτριο (και τότε μάλιστα διεκδικεί "καλές προθέσεις" απέναντι στο Αδηφάγο Μέσο).

Το υπόλοιπο 1% που υπερβαίνει το μέτριο και καταλήγει στο πολύ καλό, όταν δεν είναι "δάνειο" (όπως π.χ. οι κινηματογραφικές ταινίες ή μερικές εκπομπές λόγου που με την ίδια ευκολία θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικές ραδιοφωνικές παραγωγές) και αποτελεί πρωτογενή τηλεοπτική παραγωγή συνήθως βρίσκεται κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της τηλεθέασης και χρησιμοποιεί συνεχώς την δικαιολογία των "περιορισμένων πόρων" και των "απαιτούμενων ισορροπιών" για να καλύψει τα κενά του.

Υπάρχουν όμως ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ακόμα και κάτι τόσο περιορισμένο όσο ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα μπορεί να γίνει πραγματικό έργο τέχνης. Και καταρρίπτουν τον Μύθο της Κακής Τηλεόρασης, που ο ορισμός του είναι μέσες-άκρες:

Ότι κι αν παίξεις στην Τηλεόραση, θα διαλυθεί και θα γίνει κιμάς αφού θα καταλήξει "αυτό που είναι ανάμεσα στις διαφημίσεις".

Αυτός ο ορισμός δεν είναι απολύτως λανθασμένος. Πραγματικά η Τηλεόραση χρησιμοποιείται για να προβάλλει διαφημίσεις κι αυτός είναι ο μοναδικός της σκοπός, εφόσον είναι "υγιής" και τα έσοδά της προέρχονται μόνο από την εμπορική της εκμετάλλευση. Δεν θα εξετάσω εδώ την περίπτωση της "μη υγιούς" Τηλεόρασης που είναι το όχημα που προσφέρει "μαύρα ή άλλα" έσοδα στους ιδιοκτήτες της, ούτε την ιδιομορφία των Κρατικών Τηλεοράσεων που έχουν από την δημιουργία τους άλλους στόχους.

Το πρόβλημα με το τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι ακριβώς ότι προβάλλεται για να "δώσει νούμερα" στις διαφημίσεις. Είναι δεδομένο ότι θα χάσει κοινό κατά την διάρκεια των διαφημίσεων (και μάλιστα ανάλογα με το πλήθος τους, άρα με την επιτυχία του προγράμματος) και θα πρέπει να το "ξαναμαντρώσει" στην συνέχεια για να ξαναπαραδώσει καλά νούμερα στις επόμενες διαφημίσεις. Αυτός είναι ένας υπαρκτός σχιζοφρενικός κύκλος που γνωρίζει ο κάθενας που έχει ασχοληθεί ελάχιστα με την Τηλεόραση, αλλά και κάτι που εύκολα μπορεί να επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε άσχετος διαβάζοντας τις μετρήσεις θεαματικότητας.

Είναι σίγουρο ότι ακόμα και ο πιο "καμένος" τηλεθεατής δεν γουστάρει πραγματικά να βλέπει διαφημίσεις. Του επιβάλλονται μέσω του προγράμματος.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό οδήγησε σε μια ειδική δραματουργική προσέγγιση των προγραμμάτων της τηλεόρασης και σε μια νέα τεχνική συγγραφής (το τηλεοπτικό σενάριο επιδιώκει σταδιακές κορυφώσεις που λειτουργούν σαν φράγμα στην διαρροή των θεατών για να τους αναγκάσουν να δουν τις διαφημίσεις και δημιουργούν πραγματικές "κρίσεις" στο τέλος κάθε επεισοδίου για να "σύρουν" το κοινό και στην επόμενη προβολή της σειράς, ενώ οι δημοσιογραφικές εκπομπές "ανεβάζουν" τους τόνους της αντιπαράθεσης ελάχιστα πριν διακόψουν).

Η "καλή εμπορικά" τηλεόραση (αυτή που καταφέρνει να κρατήσει το κοινό "καρφωμένο" στο κουτί) είναι σχεδόν μαθηματικά "δραματουργικά κακή" (γι' αυτό συμβαίνουν άλλωστε διάφορα εξωφρενικά για να "κορυφωθούν" οι επιμέρους δράσεις και η Αλήθεια είναι το πρώτο θύμα των Δελτίων Ειδήσεων).

Η απάντηση που βρέθηκε σ' αυτό το πρόβλημα, και οδήγησε σε αρκετές επιτυχίες προγραμμάτων ήταν μια "μαγειρική" σύνθεση πολλών παραγόντων. Συμπαθείς ηθοποιοί-φάτσες που έχουν ανεπτυγμένο το χάρισμα της ταύτισης με τον θεατή, αυτόνομες χιουμοριστικές εξάρσεις ακόμα και σε δραματικές σειρές, σπονδυλωτή ανάπτυξη των θεμάτων, τράβηγμα των λεπτομερειών εις βάρος της ουσίας, ζεστό χρήμα στα τηλεπαιχνίδια, "υπόγεια" χρήση της λίμπιντο των τηλεθεατών.

Κι όμως ακόμη και σήμερα, κανείς δεν μπορεί (ή δεν θέλει αν την ξέρει) να πει την Συνταγή της Επιτυχίας. Και, θεωρητικά τουλάχιστον, ακόμα και τα υψηλόβαθμα στελέχη των τηλεοπτικών σταθμών παίζουν σε κάθε σεζόν την καρέκλα τους με βάση την επιτυχία των επιλογών τους.

Το μεγαλύτερο δράμα του τηλεοπτικού κοινού είναι πως εύκολα γυρίζει την πλάτη του σε κάτι που "φορέθηκε" και πέτυχε πέρσι. Και οι φωτεινές εξαιρέσεις είναι πάντοτε προγράμματα που φέρνουν μια διαφορετική προσέγγιση, μια ματιά πάνω στο τηλεοπτικό μέσο και το υλικό που να είναι σχετικά καινοτόμα.

Τέλος της ανακεφαλαίωσης, αύριο αν όλα πάνε πάνε καλά θα μιλήσω για το εξαιρετικό The Wire...

Δημήτρης Βανέλλης στην πρώτη φθινοπωρινή της ΑΛΕΦ

Ήρθαν οι βροχές και το Φθινόπωρο, γύρισε κι η ΑΛΕΦ από τις θερινές διακοπές της. Η πρώτη εκδήλωση της Λέσχης για την νέα σεζόν γίνεται αύριο στο ΦΑΕΙΝΟΝ με ανάγνωση δύο (2) διηγημάτων του Δημήτρη Βανέλλη που πρωτοπαρουσιάστηκαν στο ΦΕΦΕ και τώρα "αναμεταδίδονται" στην πρωτεύουσα για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να τα απολαύσουν εκεί. Θα ακολουθήσει, όπως πάντα συζήτηση, μετά μπυροκατανύξεως και ξηροκαρποκλασίας.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ
ΑΛΕΦ: Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας
ΑΥΡΙΟ: Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου και ώρα 8 μ.μ.
ΦΑΕΙΝΟΝ: Καφέ στην γωνία Μαυρομιχάλη και Καλλιδρομίου, διαγώνια του ΑΤ Εξαρχείων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΝΕΛΛΗΣ: Πολυπράγμων και πολυγραφότατος, με "ακονισμένο" χιούμορ, κοινωνικός, ανύπαντρος, γνωστός επίσης και για τις επαφές του στον ευρύτερο χώρο της Τέχνης (κόμικς, κινηματογράφος, εικαστικά, κι ότι άλλο φανταστείς).
ΦΕΦΕ: Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης.
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ: Είδος που δεν πληρώνεται ποτέ όσο πρέπει, ενώ σου βγάζει το λάδι για να γραφτεί σωστά. Στην προκειμένη περίπτωση το έμμετρο "Της ξενιτειάς" και το ανατρεπτικό "Η αλήθεια για το ρυθμό της Βασιλικής".
ΜΠΥΡΟΚΑΤΑΝΥΞΗ, ΞΗΡΟΚΑΡΠΟΚΛΑΣΙΑ: Περιττό να εξηγήσουμε αυτές τις λέξεις.


ΚΟΥΙΖ: Σ' αυτήν την φωτογραφία, εικονίζεται και ο Δημήτρης Βανέλλης. Ποιός είναι όμως;

ΤΖΗΝ ΓΟΥΛΦ: Το Βιβλίο του Νέου Ήλιου

Το Βιβλίο του Νέου Ήλιου είναι αναμφίβολα το σημαντικότερο έργο του Τζην Γουλφ και ίσως ένα από τα πέντε σημαντικότερα έργα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού στο σύνολο της (και με τον Μπόρχες μέσα). Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να δηλώσω πως κατά την γνώμη μου, στέκεται άνετα δίπλα σε οποιοδήποτε κορυφαίο έργο της Αγγλόφωνης Λογοτεχνίας (όπως τον Οδυσσέα του Τζόυς ή το Μόμπυ Ντικ του Μέλβιλ). Είναι ακόμη απλώς πολύ νωρίς για να περιβληθεί τον μανδύα του "κλασσικού". Θα γίνει κι αυτό στο μέλλον (κι αν δεν γίνει, κακό του κεφαλιού της Λογοτεχνίας και των Ιστορικών της).

Το Βιβλίο του Νέου Ήλιου είναι ένα ενιαίο μυθιστόρημα που χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, τέσσερα βιβλία που υποτίθεται πως έχει γράψει ο ίδιος ο ήρωας τους, ο Σεβέριαν, και ο Γουλφ απλώς τα "μεταφράζει". Μέχρι στιγμής στα Ελληνικά έχουν εκδοθεί από τις Εκδόσεις Τρίτων τα δύο πρώτα (Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗ και ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΟΥ ΣΥΜΦΙΛΙΩΤΗ) και είναι υπό έκδοση τα υπόλοιπα. Το Πετράδι μόλις βγήκε από το τυπογραφείο και σίγουρα θα το βρείς στο περίπτερο 124 της Έκθεσης Βιβλίου στην Διονυσίου Αεροπαγίτου. Η Σκιά του Βασανιστή κυκλοφορεί καιρό.

Γιατί όμως ρισκάρω την (όποια) αξιοπιστία μου και τοποθετώ τόσο ψηλά αυτό το βιβλίο; Η απάντηση δεν έχει μόνο ένα σκέλος, έχει πολλά πλοκάμια. Τουλάχιστον όσα κι ο Κθούλου...

Κατ' αρχήν ο Τζην Γουλφ είναι μεγάλος μάστορας της γλώσσας. Σ' έναν χώρο (αυτόν της Λογοτεχνίας του Φανταστικού) όπου η καινοτομία συνήθως υπερέχει της απόλαυσης του κειμένου, ο Τζην Γουλφ χειρίζεται την γλώσσα με τρόπο πραγματικά μοναδικό. Συνθέτει νέες λέξεις, ανασύρει "ξεχασμένες" και μεταβάλλει το νόημα τους και γενικά συμπεριφέρεται στην γλώσσα σαν να είναι ένα ακόμα "εργαλείο" με το οποίο υπηρετεί την πιστότητα και την δράση του έργου του.

Όμως το Βιβλίο του Νέου Ήλιου είναι επίσης εξαιρετικά πολυεπίπεδο. Στην πρώτη του ανάγνωση διαβάζεται απλώς σαν μια ενδιαφέρουσα φάνταζυ περιπέτεια. Μια φορά κι έναν καιρό ένας νεαρός ήρωας, ο Σεβέριαν, μέλος της Συντεχνίας των Βασανιστών, ξεκινάει ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει... και τα λοιπά και τα λοιπά. Ένα χιλιοφορεμένο κλισέ, μια χιλιοειπωμένη ιστορία από λίγους (παλιούς) καλούς, αρκετούς (συνταγογράφους) μέτριους και περισσότερους (λογοκλόπους) κακούς συγγραφείς. Που διαφέρει λοιπόν ο Γουλφ, από την μυριάδα των "περιπετειωδών" συνταγογραφημένων βιβλίων που ήδη έχουμε φάει στην μάπα;

Διαφέρει ακριβώς στην Κατασκευή του Κόσμου που κρύβεται πίσω από την κάθε λέξη, πίσω από την κάθε φράση και την κάθε εικόνα που περιγράφει. Εκεί που "σκάβοντας" στα κείμενα των άλλων βρίσκεις μόνο το ανέμπνευστο κενό και τις τρύπες της κατασκευής στο κείμενο του Γουλφ ανακαλύπτεις συνεχώς διαμάντια. Ο κόσμος του είναι συνεκτικός, κατασκευασμένος τέλεια με όρους επιστημονικής φαντασίας, διέπεται από αρχές, υπακούει σε φυσικούς νόμους. Εδώ βρίσκεται και η πελώρια "τρίπλα" του συγγραφέα.

Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω - κι εδώ φυσικά συμμετέχει και η "αλαζονεία" οποιουδήποτε έχει γράψει έστω και ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας στην ζωή του - πως ο αξιότιμος κύριος Τζην Ροντμαν Γουλφ όχι μόνο "έθαψε" τόσο πολύ βαθιά μέσα στο έργο του την τεράστια δουλειά της Κατασκευής του Κόσμου που προφανώς ήταν και το μεγαλύτερο "αγγούρι" για τον ίδιο, αλλά και συστηματικά παραπλανεί τον αναγνώστη του σχετικά με αυτόν τον Κόσμο. Είναι απόλυτα σωστό, ακολουθεί μια περιορισμένη οπτική ενός συγκεκριμένου ήρωα, είναι ακριβώς αυτό που όφειλε να κάνει ως συγγραφέας, αλλά ποιός τολμάει να το κάνει; Ποιος ρισκάρει να μην ανακαλυφθεί ποτέ όλη αυτή η δουλειά αν ο αναγνώστης αποφασίσει να διαβάσει στα πεταχτά (να σκανάρει, όπως λέμε) το βιβλίο; Ή ο κριτικός λογοτεχνίας να το διαβάσει "διαγώνια" όπως συνηθίζεται;

Ο Τζην Γουλφ το τολμάει. Ίσως γιατί έχει αποφασίσει να αναμετρηθεί όχι μόνο με το παρόν και το περιβάλλον της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, αλλά με το ίδιο το σώμα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας από τότε που υπήρξε συγγραφική τέχνη. Δεν μπορώ να γνωρίζω τα κίνητρά του, δεν τολμώ ούτε καν να τα φανταστώ.

Όμως οποιοσδήποτε τολμάει κάτι τέτοιο - και πολλώ δε μάλλον όταν το καταφέρνει - έχει εκ των πραγμάτων το δικαίωμα να απαιτεί τον σεβασμό των υπολοίπων.

Data της ελληνικής έκδοσης
Μετάφραση : Δημήτρης Αρβανίτης
Εξώφυλλα: Ανδρέας Ζαφειράτος

Η Sarah (Palin), η Μάρα (Ζαχαρέα) και το Κακό Παρακολούθημα

Την κυρία Sharah Palin δεν είχα ποτέ την τιμή να την γνωρίσω προσωπικά. Το ίδιο ισχύει και για την κυρία Μάρα Ζαχαρέα. Και ο λόγος είναι προφανής. Όσες χιλιάδες μίλια με χωρίζουν από την πρώτη, άλλες τόσες χιλιάδες ευρώ δηλωθέντος μηνιαίου εισοδήματος υποθέτω πως με χωρίζουν από την δεύτερη.

Όμως οι δύο αυτές αξιότιμες κυρίες δεν είναι μόνο φυσικά πρόσωπα. Είναι επίσης και οι δύο δημόσια πρόσωπα γένους θηλυκού και παίκτριες στα πεδία της Πολιτικής και της Δημοσιογραφίας. Που και τα δυο, μαζί με διάφορα ακόμη πεδία όπως π.χ. της Οικονομίας, συνθέτουν το ευρύ πεδίο της Εξουσίας στον 21ο αιώνα.

Είναι η Sharah Palin "παρακολούθημα" του κυρίου McCain; Κατά μία έννοια είναι. Είναι αυτή που συμπληρώνει το προεκλογικό του ticket, αυτή που ο ίδιος επέλεξε να τρέξει δίπλα του (αλλά φυσικά κάτω από την σκέπη του) στα τελευταία μέτρα της ανθρωποφάγας κούρσας της Προεδρικής Υποψηφιότητας. Από την άλλη δεν είναι. Γιατί πρόσφερε στην εξαντλημένη εκστρατεία του μια νέα δυνατότητα επαφής με τους ψηφοφόρους. Του επέτρεψε να κατηγορήσει το "Κατεστημένο της Ουάσινγκτον" και να εκφράσει μια προσδοκία "Αλλαγής" χωρίς ουσιαστικά να μεταβάλλει στο παραμικρό τις συντηρητικές του θέσεις. Μια φρέσκια παρουσία, ανεξάρτητα αν είναι υπερθρησκευόμενη, φιλοπόλεμη και υπέρ της ανεμπόδιστης αγοράς όπλων για προσωπική χρήση, φαίνεται πως αρκεί στην πέρα όχθη του Ατλαντικού για να τσιμπήσει έστω και προσωρινά το ακροατήριο. Και να δημιουργήσει μελανές κηλίδες στο προφίλ του Obama, όταν μίλησε για "pigs on lipstic".
Θα ήταν διαφορετικά, αν η κυρία Palin δεν ήταν γυναίκα; Φυσικά και θα ήταν γιατί τότε δεν θα μπορούσε να προσδώσει στον χαρακτηρισμό αυτό μισογυνική ή σεξιστική διάσταση. Το επιτελείο του McCain πάτησε ακριβώς πάνω στο φύλο της για να μεταβάλλει μια κατά τα άλλα συνηθισμένη φράση στην Αγγλική Γλώσσα σε σεξιστικό σχόλιο.

Είναι η κυρία Μάρα Ζαχαρέα "παρακολούθημα" του κυρίου Ρουσόπουλου; Σε καμμιά περίπτωση. Έχει την δική της δημόσια ταυτότητα και την δική της δημοσιογραφική διαδρομή, την δική της ιστορία. Μπορεί όμως κάποιος επιχειρηματίας ή άλλος να την βλέπει σαν "όχημα" για να διεκπεραιώσει τις δουλειές του με τον Υπουργό Τύπου ή και το Μέγαρο Μαξίμου; Σαφέστατα ναι. Όσο τουλάχιστον και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο βρίσκεται τόσο κοντά στον πυρήνα εξουσίας αυτής της χώρας. Και σίγουρα περισσότερο από τους κουμπάρους, τους μπατζανάκηδες, τα βαφτιστήρια ή τις ιδιαιτέρες γραμματείς πολιτικών προσώπων. Δυστυχώς σε αυτή την χώρα η "πλάγια όδος" έχει αποδειχθεί φαρδιά σαν αυτοκινητόδρομος. Και μη γνωρίζοντας προσωπικά την κυρία Ζαχαρέα, δεν μπορώ να γνωρίζω πως χειρίζεται αυτό το ιδιαίτερα λεπτό θέμα.
Μπορώ μόνο να πω και αυτή είναι αποκλειστικά προσωπική μου εντύπωση ότι, όπως και η κυρία Palin, οχυρώνεται πίσω από την γυναικεία της φύση και το Θεώρημα του Παρακολουθήματος ενώ δεν είναι αυτή η ερώτηση που της απευθύνεται.

Σε καθε περίπτωση, και σχεδόν ολοκληρώνοντας αυτό το post, θα ήθελα να επισημάνω πως όταν δέχεσαι να μετατραπείς από φυσικό πρόσωπο σε δημόσιο παίκτη και να γίνεις κάτι που διατηρεί μεν ατομικά χαρακτηριστικά αλλά ταυτόχρονα αποτιμάται και ως Brand Name, είναι χρήσιμο να μην οχυρώνεσαι ανάλογα με την περίπτωση στην μία ή την άλλη όψη του δισυπόστατου πλέον εαυτού σου.

Δυστυχώς στις μέρες μας κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως υπάρχουν ακόμη γυναίκες-παρακολουθήματα (ενίοτε και νέτα-σκέτα θύματα). Απλώς δεν βρίσκονται ανάμεσα στις σύζυγους Υπουργών ή τις Υποψήφιες Αντιπροέδρους. Βρίσκονται, με "κρατημένα" διαβατήρια σε κλειδωμένα διαμερίσματα πολυκατοικιών και ταξιδεύουν τις νύχτες φορτωμένες σε νταλίκες στην Ευρώπη."Δουλεύουν" σε κωλάδικα της επαρχίας, σε πεζοδρόμια πόλεων και σε ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών κάτω από συνθήκες που ξεπερνούν και την πιο διεστραμμένη φαντασία.

Και καμιά τους δεν έχει δυστυχώς την προσοχή που θα της άξιζε.

Ανακοίνωση Προς τους Πιστούς

Μετά την απομάκρυνση από το παγκάρι οτιδήποτε κι αν ρίξατε μέσα (μετρητά, τίτλοι ιδιοκτησίας οικοπέδων, μετοχές, χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, συμβολαιογραφικές αμοιβές, συστάσεις υπεράκτιων εταιρειών, υπουργικές αποφάσεις, κλοπιμαία, ψήφοι και κάθε είδους τάματα) αποτελεί περιουσία του Θεού και ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (Act of God).

ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ, Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΕΙ!!!

Είπεν άλλωστε ο Κύριος: "Τα του Καίσαρος τω Κάισαρι και τα του Θεού τω Θεώ"

Εκλογές τώρα;

Μια ερώτηση έχω προς Χαριλάου Τρικούπη, Κουμουνδούρου και Περισσό:

Αν αύριο υποθέσουμε πως πετυχαίνει η "πίεση" και γίνονται εκλογές, έχει κάτσει κανείς στα μαγαζάκια σας να τσεκάρει πόσα και ποιά εγκλήματα πολιτικών προσώπων ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ με την διάλυση της Βουλής;

Δεν το παίζω έξυπνος ούτε υποννοώ κάποια υπόθεση, ιδέα δεν έχω τι και πότε παραγράφεται, απλά το σκέφτηκα και το ρωτάω. Φαντάζομαι όμως πως όποιος χαράζει πολιτική και ξέρει σίγουρα περισσότερα από μένα περί παραγραφών πρέπει κάποτε να το συνυπολογίσει κι αυτό, έτσι δεν είναι;

Όχι πως περιμένω απάντηση, απλά ρωτάω...

Hellboy II - The Golden Army

To δεύτερο Hellboy μου άρεσε σαφώς περισσότερο από το πρώτο. Ίσως γιατί στο sequel όλα τα "εισαγωγικά" στοιχεία που αναγκαστικά περιείχε η πρώτη ταινία δεν υπήρχε κανείς λόγος να επαναληφθούν, αφού το σκηνικό είχε ήδη στηθεί. Οι απαραίτητες υπομνήσεις και "συνδέσεις" με τα προηγούμενα έφαγαν πολύ λίγο φιλμικό χρόνο στην αρχή κι έτσι όλο το βάρος έπεσε στην απολαυστική ανάπτυξη των ηρώων και των σχέσεών τους. Η "ισορροπία του τρόμου" του πρώτου φιλμ έσπασε εδώ εξαιρετικά υπέρ της χιουμοριστικής (και βαθύτατα υπαρξιακής) πλευράς του ήρωα.
Το Hellboy II είναι μια ταινία που αξίζει να την δεις.

Πληροφορίες για την ταινία , εδώ κι εδώ. Για άλμπουμ του Hellboy στα Ελληνικά, εδώ. Για τον Hellboy του Mike Mignola, εδώ.

SFF-Rated στο Earthdance

Έλαβα και αναμεταδίδω το παρακάτω Δελτίο Τύπου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 8/9/2008

Tο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών
Επιστημονικής Φαντασίας & Φανταστικού «SFF- rated»
συμμετέχει στο Earthdance 2008

Mε χαρά μας ανακοινώνουμε ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Επιστημονικής Φαντασίας & Φανταστικού SFF-rated, που διοργανώνεται με επιτυχία επί τρία συνεχόμενα έτη από την Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας (Α.Λ.Ε.Φ.), θα συμμετάσχει στο φετινό Εarthdance της Αθήνας (www.earthdance.gr) που θα διεξαχθεί στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου το Σαββατοκύριακο 13-14 Σεπτεμβρίου 2008 (Στάση Τραμ «Μπάτης»).
Οι διοργανωτές του Earthdance είχαν την έμπνευση να στήσουν ένα θερινό σινεμά στην παραλία, το οποίο μεταξύ άλλων θα φιλοξενήσει και μια επιλογή από τις καλύτερες –και πιο συναφείς με τις θεματικές του Earthdance– ταινίες μικρού μήκους που προβλήθηκαν τα τρία αυτά χρόνια στο SFF-rated.
Συγκεκριμένα, το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου στο 3ωρο που έχει προβλεφθεί για προβολές, 20:30-23:30, θα προβληθούν οι ταινίες:
Τίτλος Σκηνοθέτης Χώρα Παραγωγής Διάρκεια
Victor y la Maquina Carlos Talamanca ΙΣΠΑΝΙΑ 9'
The Un-Gone Simon Bovey Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ 8'
The Big Forever R.Glassford&T. Langer Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ 10'
Droomtijd Tom Van Avermaet ΒΕΛΓΙΟ 20'
Zombie Chris Armstrong ΗΠΑ 7'
Simulacra Tatchapon Lertwirojkul ΗΠΑ 4'
The Omnicide 8000 Ian Hothersall Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ 4'
Cost of Living Jonathan Joffe ΚΑΝΑΔΑΣ 10'
Aπόλυτη Στιγμή Λουίζος Ασλανίδης ΕΛΛΑΔΑ 15'
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 87'
Όλες είχαν εξαιρετική υποδοχή από το κοινό του SFF-rated. Ανάμεσά τους είναι και οι τρεις ταινίες που έχουν κερδίσει τα Βραβεία Κοινού μέχρι τώρα:
H «Aπόλυτη Στιγμή» το 2006, το «Cost of Living» το 2007, και το «Zombie» το 2008.

Βρε Κωστάκη...

... τόσες ώρες μιλάς και όλο κρυφοκοιτάς τις σημειώσεις σου! Δεν την περνάνε την εξεταστική χωρίς διάβασμα ρε Κώστα! Δεν την περνάς απλώς ανεβαίνοντας στην Φοιτητομάνα, πρέπει να μας πεις και κάτι...

Ο Καίει-Καίει λίγο πριν φύγει για την Σαλονίκη

Το υλικό που ακολουθεί είναι προϊόν διεστραμμένης φαντασίας. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι απολύτως συμπτωματική.

Ο Καίει-Καίει περπατούσε νευρικά πέρα-δώθε μπροστά από το παράθυρο. Ο Φύλακας Άγγελος του, ο μόνος από τους συνεργάτες του που εξακολουθούσε να εμπιστεύεται, τού έκανε διάφορες προτάσεις:
- Ξεφορτώσου τον Πέτρο.
- Με 152; Δεν πας καλά...
- Τότε ξεφορτώσου τον Θοδωρή ή τον Γιώργο. Ή καλύτερα και τους δύο...
- Και να βάλω στην θέση τους ποιούς; Τον Αναψυκτήριο; Ή τον Μπάιρον;
- Όποιον θέλεις. Στο κάτω-κάτω δικό σου είναι το μαγαζί. Δεν ξέρω για πόσο, αλλά ακόμα...
- Όποιον θέλω;
- Όποιον θέλεις. Από μέσα, από έξω, τόσο δύσκολο είναι να βρούμε κάποιον ή κάποια που να μην τον νοιάζει η κονόμα;
Ο Καίει-Καίει έβαλε τα γέλια. Το βλέμμα του έλαμψε. Σήκωσε το τηλέφωνο και είπε στην πρώτη γραμματέα του.
- Πες στη Σουλτάνα να ανέβει στο γραφείο μου. Τώρα!
Έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε στον Φύλακα Άγγελό του.
- Όποιον θέλω δεν είπες;
- Ναι ρε αγόρι μου. Αφεντικό είσαι. Τι θα κάνουν, θα σε ρίξουνε;
Σε λίγο ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. Μια ηλικιωμένη, παχιά γυναίκα με κότσο μπήκε στο γραφείο του Καίει-Καίει με ύφος ξινισμένο.
- Τι θες και με φωνάζεις; Αφού δεν θα φας εδώ. Δεν φεύγεις για τη Σαλονίκη;
- Σουλτάνα, πόσα χρόνια είσαι μαζί μου;
- Τι σε έπιασε τώρα; Αλτσχάιμερ έπαθες; Από τότε που γεννήθηκες.
- Σουλτάνα, μόλις γυρίσω από πάνω, θα κάνω ανασχηματισμό.
- Να βάλεις δικούς μας, Μακεδόνες μπεσαλήδες, ήρθες εδώ και σε μαγέψανε οι χαμουτζήδες...
- Θα κάνω κάτι καλύτερο Σουλτάνα. Θα σε κάνω Υπουργό. Αλλά μόνο, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, θέλω να μου πεις κάτι. Ξέρεις πως μου την έχουνε στημένη όλοι.
- Ξέρω. Δεν βλέπω εγώ νομίζεις;
- Αν αρχίσουνε να σε ψάχνουνε οι άλλοι, και τα κανάλια και τα τσακάλια, έχεις να σου βρούνε κάτι;
- Σαν τι να έχω δηλαδή;
- Έλα ρε Σουλτάνα τώρα! Ξέρεις τι εννοώ. Για να σε κάνω Υπουργό τέτοιες ώρες ξέρεις τι χρειάζομαι. Να μην έχεις τίποτα να σου βρούνε. Να είσαι σεμνή και ταπεινή μέχρι κεραίας. Ούτε οφ-σορ, ούτε περίεργα ακίνητα, ούτε βόλτες με κότερα κι αεροπλάνα ξένων, να μην έχεις βάλει χέρι στο δημόσιο χρήμα.
Η Σουλτάνα χλώμιασε.
- Όχι αγόρι μου, δεν σου κάνω εγώ.
- Ρε Σουλτάνα;
- Ά, για να σου πω... Τόσα χρόνια είμαι μαζί σου. Και τον καφέ στον φέρνω στην ώρα του, και τρίγωνα πανοράματος τους έμαθα να φτιάχνουνε τους φλώρους που βρήκα στην κουζίνα, μην ψάχνεσαι όμως με τα οικονομικά μου. Έχω και γω ανθρώπους να φροντίσω...
- Τι έχεις κάνει Σουλτάνα;
- Κλέβω στα ψώνια. Ευχαριστήθηκες τώρα; Και στο λέω, γιατί είμαι ντόμπρα και δεν θέλω να πάθεις κακό. Όχι σαν τους άλλους που στα κρύβουνε...
- Καλά, πήγαινε τώρα.
Ο Καίει-Καίει ξανακάθισε στην τεράστια βαθιά του πολυθρόνα. Γύρισε προς το Φύλακα Άγγελό του.
- Τα είδες; Ξέρεις γιατί είσαι ο μόνος που είμαι σίγουρος πως δεν τ' αρπάζεις; Γιατί δεν έχεις σώμα!
Ο Φύλακας Άγγελος ξερόβηξε.
- Η αλήθεια είναι, πως έχω κάτι να σου εξομολογηθώ κι εγώ. Ξέρεις, έγραψα εκείνη την τροπολογία...

Απλά Μαθηματικά Είναι Μαλάκα Μου!

Να δεχτώ ότι τόσα χρόνια κάθε καραγκιόζης - για τους δικούς του πελατειακούς λόγους - έχωνε όποιον γούσταρε ή μπορούσε στα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Σε κάθε περίπτωση δεν φταίει αυτός που βρέθηκε μέσα, φταίει αυτός που τον έχωσε χωρίς να ανήκει εκεί. Νομίζω;

Τώρα λοιπόν Επιτροπή και Υπουργείο "εξορθολογίζουν" την Λίστα και "προστατεύουν" τους ήδη εργαζόμενους των Βαρέων, αλλάζοντας το κόλπο μόνο για τους "νεοεισερχόμενους".

Παρακολούθησε λοιπόν τα μαθηματικά μου και πες μου αν έχω λάθος.

Έστω Α εργοδότης που απασχολεί Β αριθμό εργαζόμενων που είναι στην Λίστα. Αυτοί του κοστίζουν Β Χ Ζ, όπου Ζ είναι το μεροκάματο τους στα βαρέα.

Όπως είναι λογικό, αρκετοί από αυτούς έχουν προυπηρεσία. Άρα το τελικό ποσό είναι:

Β Χ Ζ + Ω όπου Ω είναι οι νόμιμες προσαυξήσεις λόγω προυπηρεσιών των εργαζομένων του.

Αν τώρα ο Α το κλείσει και το ξανανοίξει (υπό άλλο σχήμα, άλλη διεύθυνση, με εικονική χρεωκοπία ή δεν ξέρω τι άλλο) θα έχει:

Β Χ Η , όπου Β είναι ο ίδιος αριθμός εργαζομένων και Η είναι το μεροκάματό τους εκτός Βαρέων. Αν προσλάβει μόνο "νεοεισερχόμενους", όπως είναι λογικό, έχει σαφή μείωση κόστους. Επίσης γλιτώνει όλες τις προυπηρεσίες, γιατί κάθε ήδη εργαζόμενος στα Βαρέα , εμπίπτει στο "παλιό" καθεστώς. Άσε που υπάρχουν και κάτι επιδοτήσεις αν έχουν κάρτα ανεργίας κλπ.

Επειδή το Β Χ Ζ + Ω είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερο του Β Χ Η , κάθε εργαζόμενος που ανήκει στο "παλιό" καθεστώς γίνεται αυτόματα ασύμφορος για τον οποιοδήποτε εργοδότη. Και φυσικά αφού "προστατεύεται" και είναι παράνομο να αλλάξει μόνος του τους όρους εργασίας του, θα πάει καρφί στο Ταμείο Ανεργίας, ή θα αναγκαστεί να αλλάξει επάγγελμα (πόσοι μπορούν να το κάνουν;)

"Νεοεισερχόμενοι" φυσικά και θα υπάρξουν (και με το τσουβάλι μάλιστα). Το ερώτημα είναι τι σκατά θα κάνει το κράτος με τους ανθρώπους που σήμερα κάνει με δική του ευθύνη "ασύμφορους" για την παραγωγή ακόμα κι αν μπήκαν στο επάγγελμα πέρσι. Γιατί δεν άκουσα κανένα Υπουργείο ή Επιτροπή, ούτε καν να "ψιθυρίζει" κάτι για το ζήτημα. Αντίθετα όλο για "ελαστικοποίηση" των απολύσεων μιλάνε όλοι.

Αν έχω κάπου λάθος (και μακάρι δηλαδή) και το βρεις, άσε σχόλιο.

Ο Τυμπανιστής και οι Φίλοι του (Θανάσης Πέτρου)

"Μικρές ιστορίες που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά" λέει ένας κατσαρομάλλης τύπος που πατάει πάνω σε μια θάλασσα στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ.

"Ο Τυμπανιστής και οι Φίλοι του" είναι το πρώτο κόμικς άλμπουμ του Θανάση Πέτρου και αποτελεί μια επιλογή από τις μέχρι σήμερα δημιουργίες του. 56 σελίδες, 4ος πλους για την σειρά ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ των εκδόσεων Βιβλιοπέλαγος.Την τιμή του δεν την γνωρίζω, ομολογώ πως δεν αγόρασα το άλμπουμ (αλλά θα καταλάβεις παρακάτω πως υπάρχει επαρκής λόγος γι' αυτό).

Δεκατρείς δουλειές του Θανάση Πέτρου συγκεντρώθηκαν λοιπόν εδώ. Η πλειοψηφία τους έχει δημοσιευθεί στο "9" και την "ΓΑΛΕΡΑ". Οι αδημοσίευτες έχουν εκτεθεί σε τρία Φεστιβάλ της Βαβελ και την έκθεση "Το Υπερπέραν Σήμερα - Ιστορίες που δεν Ξαναδιαβάζονται". Τα σχέδια είναι φυσικά όλα του Θ.Π. και το αυτό ισχύει για το ένα από τα σενάρια. Ο ίδιος είναι επίσης υπεύθυνος για την προσαρμογή σε κόμικς τριών διηγημάτων του Σλαβομίρ Μρόζεκ και ενός διηγήματος του Αουγκούστο Μοντερόσο. Τα υπόλοιπα σενάρια ανήκουν στους Δημήτρη Βανέλλη, Πέτρο Ζερβό, Παναγιώτη Κούστα και Αλέκο Παπαδόπουλο.

Αν δεν διάβασες στα πεταχτά την αποπάνω παράγραφο, θα πρέπει να σου λύθηκε και η απορία γιατί δεν χρειάστηκε να αγοράσω το άλμπουμ.

Μόλις ανακάλυψα πως αν κάνεις κλικ στην εικόνα, ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ! Θαύμα φίλε μου, Θαύμα! Μήπως να ενημερώσω την Διαρκή Ιερά Σύνοδο;

Η "Ιστορία 52" στο Τορόντο IFF

Έλαβα σήμερα από την TUGO TUGO Productions ένα Δελτίο Τύπου για την προβολή της αγαπημένης μου ταινίας "Ιστορία 52" στο TIFF 2008. To αναδημοσιεύω:

“Reality is that which, when you stop believing in it,
doesn’t go away.”
Philip K. Dick (1928-1982)

PRESS RELEASE
TALE 52
@ the 2008 TORONTO IFF

Alexis Alexiou’s TALE 52, a small “chamber” thriller from Greece continues its journey across the international festival circuit. After its world premier in the Tiger Awards Competition at the 2008 Rotterdam International Film Festival, and having already screened in a series of festivals such as Shanghai IFF, Transilvania IFF, Brussels Fantasy Film Festival, PIFAN (N. Korea) and Fantasy Film Fest (Gernany), TALE 52 will soon have its North American premier this September at the Toronto International Film Festival (September 4-13) as part of the Discovery program.

The screening schedule of TALE 52 at TIFF 08 will be as follows:

Public Screenings:
SAT, Sep. 6 - 7:00 PM - Varsity 1
WED, Sep. 10 - 12:30 PM - Scotiabank Theatre 4
SAT, Sep. 13 - 3:15 PM - Scotiabank Theatre 3

Press & Industry Screening:
MON, Sep. 8 - 10:00 AM - Varsity 4

TIFF LINK: http://tiff08.ca/filmsandschedules/films/tale52

Somewhere between the lines of a psychological drama and a fantasy thriller, TALE 52, the first film by the 32 year old writer/producer and director Alexis Alexiou, is a bizarre tale about the end and the beginning of an affair.

The journey of TALE 52 after Toronto will continue to a constantly rising number of festivals including SITGES, Reykiavik IFF, Montreal (Nouveau Cinema), Warsaw IFF, Sao Paulo IFF, Stockholm IFF, to name just a few.

International sales of the film are handled by the Berlin-based company M-appeal (www.m-appeal.com, contact: berlinoffice@m-appeal.com).

For more information please refer to the film’s official website:
www.tale52.gr, contact: info@tale52.gr

The director Alexis Alexiou and Brigit Haugg from M-appeal will both be present at Toronto from Sept 4 to 11 and Sept. 3 to 10 respectively. They can be reached at:

Alexis Alexiou: istoria52@gmail.com

Brigit Haugg: bh@m-appeal.com


Kind regards

The Tugo Tugo productions team


Καλό ταξίδι Ιάσονα. Καλό ταξίδι Πηνελόπη...

Τεστ Ευφυίας Τώρα!

Αν η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη εν μέσω όλων αυτών των μαλακιών που παράγει η διακυβέρνηση του Καίει-Καίει απαντάει με περσινά ξινά σταφύλια που δεν είναι μάλλον ούτε καν σταφύλια, μόνο μια λύση βλέπω.

Να βάλουμε όλοι από κάτι και να στείλουμε στα καινούρια τους γραφεία έναν ανθρωπάκο με ένα μηχανάκι να τους μετρήσει την ευφυία. Κι όποιος σκοράρει κάτω από πενήντα να πάει να κολλάει καμιά αφίσα ρε γαμώτο...

Καλό Φθινόπωρο