Κλοπιποστάρω το mail μιας φίλης:
Ένα βιντεάκι που φτιάχτηκε από δύο άγνωστες ισραηλινές νέες γυναίκες
που δουλεύουν στο χώρο της διαφήμισης. Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς
εβραϊκά για να καταλάβει τι λέει!!
Το ονομάσανε "η μηχανή Ισραήλ". Στα κουμπιά πάνω στα οποία χοροπηδάνε
οι διάφοροι πολιτικάντηδες γράφει: "υπουργείο άμυνας", "υπουργείο
εσωτερικών", "αντιπολίτευση", "αρχηγός του κράτους", "υπουργείο
εξωτερικών".
Το βρίσκω άαακρως πολιτικό!
Friday, September 30, 2011
Άνοιξε πάλι η Ταχρίρ;
Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Αλλά αυτό το μπλογκ μπορεί να σε ενδιαφέρει...
Το twitter της ημέρας!
The Press Project
Το ΥΠΟΙΚ χρησιμοποίησε ίδιο νούμερο SMS με άλλες εταιρίες με αποτέλεσμα να σταλθούν χιλιάδες προσωπικά δεδομένα σε λάθος χέρια. Σιγά μωρε...
Κι άμα δεν καταλαβαίνεις πότε και που έγινε το νέο αυτό αριστούργημα διάβασε αυτό.
Το ΥΠΟΙΚ χρησιμοποίησε ίδιο νούμερο SMS με άλλες εταιρίες με αποτέλεσμα να σταλθούν χιλιάδες προσωπικά δεδομένα σε λάθος χέρια. Σιγά μωρε...
Κι άμα δεν καταλαβαίνεις πότε και που έγινε το νέο αυτό αριστούργημα διάβασε αυτό.
Επικίνδυνες δηλώσεις του κυρίου Κοκαλάκη...
...μπορείς να διαβάσεις και να τις κρίνεις μόνος σου εδώ.
Επέστρεψαν τα ραβασάκια της εφορίας
Στην αρχή είναι ξύλινο, αλλά μετά το 1:40 που αρχίζουν τα "δεν προβλέπεται" γίνεται ωραίο...
Πιστεύεις δεν πιστεύεις...
...στην αποτελεσματικότητα της συλλογής υπογραφών, δεν τραβιέσαι να το υπογράψεις αυτό;
Thursday, September 29, 2011
Το Twitter της Ημέρας!
Activism Tips
Always remember that intellectuals are paid to make their language as obscure and distant from the people as possible.
Always remember that intellectuals are paid to make their language as obscure and distant from the people as possible.
Wednesday, September 28, 2011
Το twitter της ημέρας!
The_Stranger by sp_der
Σε τοίχο στα Εξάρχεια: "Το Sex and the City έκανε μεγαλύτερο κακό στις Ελληνίδες απ' ό,τι η ατομική βόμβα στις Γιαπωνέζες". Discuss.
Σε τοίχο στα Εξάρχεια: "Το Sex and the City έκανε μεγαλύτερο κακό στις Ελληνίδες απ' ό,τι η ατομική βόμβα στις Γιαπωνέζες". Discuss.
Κλοπιποστάρω την Ναόμι Κλάιν που κλοπιποσταρει τον Αρουν Γκούπτα....
Open Letter From Arun Gupta on the Wall Street Occupation: The Revolution Begins at Home
By Arun Gupta - September 27th, 2011http://www.blogger.com/img/blank.gif
An introduction from Naomi: "Please take a look at this thoughtful essay by my friend Arun Gupta, editor of The Indypendent. If I were in New York (I'm based in British Columbia, Canada at the moment), I would certainly be spending time at the Wall Street occupation, and I urge those of you who do live in the area to go in person to Liberty Park and check it out. Keep in mind that any attempt to create a genuinely open space to share political ideas is necessarily going to be chaotic and at times embarrassing. But Gupta's point is a crucial one. This is not the time to be looking for ways to dismiss a nascent movement against the power of capital, but to do the opposite: to find ways to embrace it, support it and help it grow into its enormous potential. With so much at stake, cynicism is a luxury we simply cannot afford." --Naomi
The Revolution Begins at Home
An Open Letter to Join the Wall Street Occupation
By Arun Gupta
What is occurring on Wall Street right now is truly remarkable. For over 10 days, in the sanctum of the great cathedral of global capitalism, the dispossessed have liberated territory from the financial overlords and their police army.
They have created a unique opportunity to shift the tides of history in the tradition of other great peaceful occupations from the sit-down strikes of the 1930s to the lunch-counter sit-ins of the 1960s to the democratic uprisings across the Arab world and Europe today.
While the Wall Street occupation is growing, it needs an all-out commitment from everyone who cheered the Egyptians in Tahrir Square, said “We are all Wisconsin,” and stood in solidarity with the Greeks and Spaniards. This is a movement for anyone who lacks a job, housing or healthcare, or thinks they have no future.
Our system is broken at every level. More than 25 million Americans are unemployed. More than 50 million live without health insurance. And perhaps 100 million Americans are mired in poverty, using realistic measures. Yet the fat cats continue to get tax breaks and reap billions while politicians compete to turn the austerity screws on all of us.
At some point the number of people occupying Wall Street – whether that’s five thousand, ten thousand or fifty thousand – will force the powers that be to offer concessions. No one can say how many people it will take or even how things will change exactly, but there is a real potential for bypassing a corrupt political process and to begin realizing a society based on human needs not hedge fund profits.
After all, who would have imagined a year ago that Tunisians and Egyptians would oust their dictators?
At Liberty Park, the nerve center of the occupation, more than a thousand people gather every day to debate, discuss and organize what to do about our failed system that has allowed the 400 richest Americans at the top to amass more wealth than the 180 million Americans at the bottom.
It’s astonishing that this self-organized festival of democracy has sprouted on the turf of the masters of the universe, the men who play the tune that both political parties and the media dance to. The New York Police Department, which has deployed hundreds of officers at a time to surround and intimidate protesters, is capable of arresting everyone and clearing Liberty Plaza in minutes. But they haven’t, which is also astonishing.
That’s because assaulting peaceful crowds in a public square demanding real democracy – economic and not just political – would remind the world of the brittle autocrats who brutalized their people demanding justice before they were swept away by the Arab Spring. And the state violence has already backfired. After police attacked a Saturday afternoon march that started from Liberty Park the crowds only got bigger and media interest grew.
The Wall Street occupation has already succeeded in revealing the bankruptcy of the dominant powers – the economic, the political, media and security forces. They have nothing positive to offer humanity, not that they ever did for the Global South, but now their quest for endless profits means deepening the misery with a thousand austerity cuts.
Even their solutions are cruel jokes. They tell us that the “Buffett Rule” would spread the pain by asking the penthouse set to sacrifice a tin of caviar, which is what the proposed tax increase would amount to. Meanwhile, the rest of us will have to sacrifice healthcare, food, education, housing, jobs and perhaps our lives to sate the ferocious appetite of capital.
That’s why more and more people are joining the Wall Street occupation. They can tell you about their homes being foreclosed upon, months of grinding unemployment or minimum-wage dead-end jobs, staggering student debt loads, or trying to live without decent healthcare. It’s a whole generation of Americans with no prospects, but who are told to believe in a system that can only offer them Dancing With The Stars and pepper spray to the face.
Yet against every description of a generation derided as narcissistic, apathetic and hopeless they are staking a claim to a better future for all of us.
That’s why we all need to join in. Not just by liking it on Facebook, signing a petition at change.org or retweeting protest photos, but by going down to the occupation itself.
There is great potential here. Sure, it’s a far cry from Tahrir Square or even Wisconsin. But there is the nucleus of a revolt that could shake America’s power structure as much as the Arab world has been upended.
Instead of one to two thousand people a day joining in the occupation there needs to be tens of thousands of people protesting the fat cats driving Bentleys and drinking thousand-dollar bottles of champagne with money they looted from the financial crisis and then from the bailouts while Americans literally die on the streets.
To be fair, the scene in Liberty Plaza seems messy and chaotic. But it’s also a laboratory of possibility, and that’s the beauty of democracy. As opposed to our monoculture world, where political life is flipping a lever every four years, social life is being a consumer and economic life is being a timid cog, the Wall Street occupation is creating a polyculture of ideas, expression and art.
Yet while many people support the occupation, they hesitate to fully join in and are quick to offer criticism. It’s clear that the biggest obstacles to building a powerful movement are not the police or capital – it’s our own cynicism and despair.
Perhaps their views were colored by the New York Times article deriding protestors for wishing to “pantomime progressivism” and “Gunning for Wall Street with faulty aim.” Many of the criticisms boil down to “a lack of clear messaging.”
But what’s wrong with that? A fully formed movement is not going to spring from the ground. It has to be created. And who can say what exactly needs to be done? We are not talking about ousting a dictator; though some say we want to oust the dictatorship of capital.
There are plenty of sophisticated ideas out there: end corporate personhood; institute a “Tobin Tax” on stock purchases and currency trading; nationalize banks; socialize medicine; fully fund government jobs and genuine Keynesian stimulus; lift restrictions on labor organizing; allow cities to turn foreclosed homes into public housing; build a green energy infrastructure.
But how can we get broad agreement on any of these? If the protesters came into the square with a pre-determined set of demands it would have only limited their potential. They would have either been dismissed as pie in the sky – such as socialized medicine or nationalize banks – or if they went for weak demands such as the Buffett Rule their efforts would immediately be absorbed by a failed political system, thus undermining the movement.
That’s why the building of the movement has to go hand in hand with common struggle, debate and radical democracy. It’s how we will create genuine solutions that have legitimacy. And that is what is occurring down at Wall Street.
Now, there are endless objections one can make. But if we focus on the possibilities, and shed our despair, our hesitancy and our cynicism, and collectively come to Wall Street with critical thinking, ideas and solidarity we can change the world.
How many times in your life do you get a chance to watch history unfold, to actively participate in building a better society, to come together with thousands of people where genuine democracy is the reality and not a fantasy?
For too long our minds have been chained by fear, by division, by impotence. The one thing the elite fear most is a great awakening. That day is here. Together we can seize it.
Arun Gupta is the editor of The Indypendent.
By Arun Gupta - September 27th, 2011http://www.blogger.com/img/blank.gif
An introduction from Naomi: "Please take a look at this thoughtful essay by my friend Arun Gupta, editor of The Indypendent. If I were in New York (I'm based in British Columbia, Canada at the moment), I would certainly be spending time at the Wall Street occupation, and I urge those of you who do live in the area to go in person to Liberty Park and check it out. Keep in mind that any attempt to create a genuinely open space to share political ideas is necessarily going to be chaotic and at times embarrassing. But Gupta's point is a crucial one. This is not the time to be looking for ways to dismiss a nascent movement against the power of capital, but to do the opposite: to find ways to embrace it, support it and help it grow into its enormous potential. With so much at stake, cynicism is a luxury we simply cannot afford." --Naomi
The Revolution Begins at Home
An Open Letter to Join the Wall Street Occupation
By Arun Gupta
What is occurring on Wall Street right now is truly remarkable. For over 10 days, in the sanctum of the great cathedral of global capitalism, the dispossessed have liberated territory from the financial overlords and their police army.
They have created a unique opportunity to shift the tides of history in the tradition of other great peaceful occupations from the sit-down strikes of the 1930s to the lunch-counter sit-ins of the 1960s to the democratic uprisings across the Arab world and Europe today.
While the Wall Street occupation is growing, it needs an all-out commitment from everyone who cheered the Egyptians in Tahrir Square, said “We are all Wisconsin,” and stood in solidarity with the Greeks and Spaniards. This is a movement for anyone who lacks a job, housing or healthcare, or thinks they have no future.
Our system is broken at every level. More than 25 million Americans are unemployed. More than 50 million live without health insurance. And perhaps 100 million Americans are mired in poverty, using realistic measures. Yet the fat cats continue to get tax breaks and reap billions while politicians compete to turn the austerity screws on all of us.
At some point the number of people occupying Wall Street – whether that’s five thousand, ten thousand or fifty thousand – will force the powers that be to offer concessions. No one can say how many people it will take or even how things will change exactly, but there is a real potential for bypassing a corrupt political process and to begin realizing a society based on human needs not hedge fund profits.
After all, who would have imagined a year ago that Tunisians and Egyptians would oust their dictators?
At Liberty Park, the nerve center of the occupation, more than a thousand people gather every day to debate, discuss and organize what to do about our failed system that has allowed the 400 richest Americans at the top to amass more wealth than the 180 million Americans at the bottom.
It’s astonishing that this self-organized festival of democracy has sprouted on the turf of the masters of the universe, the men who play the tune that both political parties and the media dance to. The New York Police Department, which has deployed hundreds of officers at a time to surround and intimidate protesters, is capable of arresting everyone and clearing Liberty Plaza in minutes. But they haven’t, which is also astonishing.
That’s because assaulting peaceful crowds in a public square demanding real democracy – economic and not just political – would remind the world of the brittle autocrats who brutalized their people demanding justice before they were swept away by the Arab Spring. And the state violence has already backfired. After police attacked a Saturday afternoon march that started from Liberty Park the crowds only got bigger and media interest grew.
The Wall Street occupation has already succeeded in revealing the bankruptcy of the dominant powers – the economic, the political, media and security forces. They have nothing positive to offer humanity, not that they ever did for the Global South, but now their quest for endless profits means deepening the misery with a thousand austerity cuts.
Even their solutions are cruel jokes. They tell us that the “Buffett Rule” would spread the pain by asking the penthouse set to sacrifice a tin of caviar, which is what the proposed tax increase would amount to. Meanwhile, the rest of us will have to sacrifice healthcare, food, education, housing, jobs and perhaps our lives to sate the ferocious appetite of capital.
That’s why more and more people are joining the Wall Street occupation. They can tell you about their homes being foreclosed upon, months of grinding unemployment or minimum-wage dead-end jobs, staggering student debt loads, or trying to live without decent healthcare. It’s a whole generation of Americans with no prospects, but who are told to believe in a system that can only offer them Dancing With The Stars and pepper spray to the face.
Yet against every description of a generation derided as narcissistic, apathetic and hopeless they are staking a claim to a better future for all of us.
That’s why we all need to join in. Not just by liking it on Facebook, signing a petition at change.org or retweeting protest photos, but by going down to the occupation itself.
There is great potential here. Sure, it’s a far cry from Tahrir Square or even Wisconsin. But there is the nucleus of a revolt that could shake America’s power structure as much as the Arab world has been upended.
Instead of one to two thousand people a day joining in the occupation there needs to be tens of thousands of people protesting the fat cats driving Bentleys and drinking thousand-dollar bottles of champagne with money they looted from the financial crisis and then from the bailouts while Americans literally die on the streets.
To be fair, the scene in Liberty Plaza seems messy and chaotic. But it’s also a laboratory of possibility, and that’s the beauty of democracy. As opposed to our monoculture world, where political life is flipping a lever every four years, social life is being a consumer and economic life is being a timid cog, the Wall Street occupation is creating a polyculture of ideas, expression and art.
Yet while many people support the occupation, they hesitate to fully join in and are quick to offer criticism. It’s clear that the biggest obstacles to building a powerful movement are not the police or capital – it’s our own cynicism and despair.
Perhaps their views were colored by the New York Times article deriding protestors for wishing to “pantomime progressivism” and “Gunning for Wall Street with faulty aim.” Many of the criticisms boil down to “a lack of clear messaging.”
But what’s wrong with that? A fully formed movement is not going to spring from the ground. It has to be created. And who can say what exactly needs to be done? We are not talking about ousting a dictator; though some say we want to oust the dictatorship of capital.
There are plenty of sophisticated ideas out there: end corporate personhood; institute a “Tobin Tax” on stock purchases and currency trading; nationalize banks; socialize medicine; fully fund government jobs and genuine Keynesian stimulus; lift restrictions on labor organizing; allow cities to turn foreclosed homes into public housing; build a green energy infrastructure.
But how can we get broad agreement on any of these? If the protesters came into the square with a pre-determined set of demands it would have only limited their potential. They would have either been dismissed as pie in the sky – such as socialized medicine or nationalize banks – or if they went for weak demands such as the Buffett Rule their efforts would immediately be absorbed by a failed political system, thus undermining the movement.
That’s why the building of the movement has to go hand in hand with common struggle, debate and radical democracy. It’s how we will create genuine solutions that have legitimacy. And that is what is occurring down at Wall Street.
Now, there are endless objections one can make. But if we focus on the possibilities, and shed our despair, our hesitancy and our cynicism, and collectively come to Wall Street with critical thinking, ideas and solidarity we can change the world.
How many times in your life do you get a chance to watch history unfold, to actively participate in building a better society, to come together with thousands of people where genuine democracy is the reality and not a fantasy?
For too long our minds have been chained by fear, by division, by impotence. The one thing the elite fear most is a great awakening. That day is here. Together we can seize it.
Arun Gupta is the editor of The Indypendent.
Κλοπιποστάρω την Μαρίνα Δημητριάδου...
Εγώ ήμουν η αυγοβόλος
Προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να συνεχίσω αυτή την ιστορία αυγοβολής που έλαβε χώρα ένα κυριακάτικο πρωινό (25/9/2011) στη μαρίνα Ρεθύμνου με δράστρια εμένα και θύμα τον κ. Όθωνα, βουλευτή Ρεθύμνου και υφυπουργό του υπουργείου Δήθεν Προστασίας του Πολίτη. Αλλά φαίνεται πως τη συνεχίζει ο ίδιος ο κ. Όθωνας έχοντας υποβάλει μήνυση εναντίον μου για προσβολή της τιμής του (και επιπλέον δηλώνοντας παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εν ολίγοις επιφυλάσσεται να μου ζητήσει χρήματα στο μέλλον!!!). Προβληματίστηκα επίσης για το ύφος που θα ήθελα να έχει ένα τέτοιο κείμενο: χιουμοριστικό ή σοβαρό; Η υπόθεση έχει και τα δύο, επομένως το ίδιο θα συμβεί και στο κείμενο.
Την Κυριακή το πρωί ο κ. Όθωνας ήρθε να μας μιλήσει για την αξία του ποδηλάτου στη ζωή μας! Ενώ καταποντίζεται η χώρα, ο εκπρόσωπος του Ρεθύμνου θεώρησε ότι αυτός ήταν ο καταλληλότερος τρόπος να πλησιάσει τους ψηφοφόρους του σε αυτές τις δύσκολες ώρες που κρίνεται η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Ίσως βέβαια να ήταν όντως ο καταλληλότερος να το κάνει, καθώς μας έχουν κάνει τη ζωή ποδήλατο. Ίσως ήγγικεν η ώρα να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ποδηλάτου στη ζωή μας, γιατί σύντομα δεν θα υπάρχουν λεφτά για βενζίνη και για τέλη κυκλοφορίας. Θεώρησα τουλάχιστον προκλητική αυτή την επιλογή του η οποία και προκάλεσε τη δική μου αντίδραση. Και είπα αφού μπήκα στο χορό να χορέψω λίγο ακόμη. Άλλωστε εγώ δεν έχω τίποτα για να το χάσω.
Την Κυριακή πέρασα οχτώ ώρες στο κρατητήριο λόγω αυγοβολής! Και ο κ. Όθωνας που κατ’ εξακολούθηση πνίγει το Σύνταγμα στα χημικά δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα στο κρατητήριο για πρόκληση σωματικής και ψυχικής βλάβης σε βάρος χιλιάδων πολιτών που διαδηλώνουν ενάντια στην ψήφιση μέτρων και νόμων που υποβαθμίζουν περαιτέρω τη ζωή, την εργασία και την αξιοπρέπειά τους. Χημικά που αποδεδειγμένα έχουν κριθεί καρκινογόνα και απαγορεύονται σε καιρό πολέμου, επιτρέπονται σε καιρό ειρήνης. Και στατιστικά η δήθεν σοσιαλιστική και δήθεν δημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει κατάχρηση χρησιμοποιώντας τα πλέον σχεδόν σε κάθε πορεία. Γιατί άραγε δεν υπάρχει αυτεπάγγελτη έγκληση κατά παντός υπευθύνου για εμπρόθετη πρόκληση σωματικών και ψυχικών βλαβών από ξυλοκόπημα και χρήση χημικών; Γιατί πέρασα εγώ λόγω αυγοβολής οχτώ ώρες στο κρατητήριο κι εκείνος καμία; Είναι γνωστό ότι μια μάσκα αυγού ωφελεί το τριχωτό της κεφαλής. Από την άλλη τα δακρυγόνα και τα κλομπ καθόλου!
Θίχτηκε ο κ. Όθωνας γιατί τον αποκάλεσα προδότη και δοσίλογο. Την ίδια ώρα προσπαθεί να μας πείσει ότι όπως το ποδήλατο έτσι και τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση είναι αναγκαία. Μήπως επιπλέον ψεύδεται ο κ. Όθωνας; Όπως ομολογείται στις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (Έκθεση του Διοικητή για το 2010 και έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 2010-2011), για να μείνουμε στα καθ’ ημάς και να μην παραπέμψω στις εκθέσεις του ΔΝΤ, της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ, η ένταση της οικονομικής κρίσης, της μείωσης των εισοδημάτων και της τεράστιας αύξησης της ανεργίας που βιώνει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας είναι αποτέλεσμα των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση, δηλαδή της πολιτικής βούλησης να δημιουργηθεί ύφεση για να γίνει η «εσωτερική υποτίμηση», όπως λένε οι οικονομολόγοι. Η δημιουργία ύφεσης λοιπόν είναι μια πολιτική απόφαση της κυβέρνησης με όλες τις τραγικές συνέπειες που έχει για τον πληθυσμό αυτής της χώρας. Μήπως λοιπόν τα κοσμητικά που απέδωσα στον κ. Όθωνα εκείνο το κυριακάτικο πρωινό δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της εξύβρισης αλλά συνιστούν χαρακτηρισμούς που περιγράφουν την πραγματικότητα, και ίσως θα μπορούσα να κριθώ ακόμη και επιεικής; Και τελικά, όταν μιλάμε για δημόσια πρόσωπα, πού σταματάει η κριτική και πού αρχίζει η εξύβριση; Μήπως η μήνυση που μου κατέθεσε ο κ. Όθωνας αποσκοπεί σε φίμωση οποιασδήποτε κριτικής θα μπορούσε να ασκηθεί στην κυβέρνηση;
Γεννήθηκα στην Αθήνα πριν 33 χρόνια κι έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Ελλάδα (με κάποια μικρά διαλείμματα στο εξωτερικό). Δεν ξέρω γιατί υπερτονίστηκε η κυπριακή μου καταγωγή και γιατί θεωρήθηκα ξένη, την ίδια στιγμή που υπάρχει όλη αυτή τη φιλολογία περί αδελφότητας Ελλήνων και Κυπρίων με την ευκαιρία της εξόρυξης του φυσικού αερίου. Έγιναν ξένοι οι «αδερφοί»; Άραγε πώς μπορεί να θεωρηθεί ξένος οποιοσδήποτε εργάζεται, δημιουργεί και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια σε οποιοδήποτε τόπο; Ποιος τους έχει βάλει αυτούς τους διαχωρισμούς και γιατί; Ποιους τελικά ωφελούν;
Είχα την ευτυχία να σπουδάσω Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Και είχα ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία να συνεχίσω για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο οποίο κάνω το διδακτορικό μου. Έχω την τύχη να γνωρίσω εξαιρετικούς επιστήμονες που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έχουν δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για σπουδή, έρευνα και διάλογο. Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας έχει κρίνει τους καθηγητές μου αναξιόπιστους, τους φοιτητές που αγωνίζονται ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημίου μειοψηφίες. Και ο κ. Όθωνας ως βουλευτής Ρεθύμνου όφειλε να γνωρίζει ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο νόμο πλαίσιο που αγνοήθηκαν παντελώς. Ψεύδεται η αρμόδια υπουργός ότι δεν της έγιναν προτάσεις. Ψεύδεται ότι έκανε διάλογο. Για το δικό μας πανεπιστήμιο την παραπέμπω στην ιστοσελίδα του, στην περίπτωση που λόγω φόρτου εργασίας πέταξε κατά λάθος το αντίτυπο που της απεστάλη. Άλλοι είναι αναξιόπιστοι και κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και όχι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Όντως υπάρχουν παρατυπίες και όντως υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις παράβαση δεοντολογίας. Μήπως όμως θα καταργούσαμε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση επειδή υπάρχουν τριάντα κακοί καθηγητές; Η βουλή έχει συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ανάξιων βουλευτών από το αντίστοιχο ανάξιων καθηγητών στα πανεπιστήμια. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση άραγε; Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ίσως ο μόνος πραγματικά δημοκρατικός κρατικός θεσμός. Κανένας λειτουργός του δεν είναι διορισμένος, κανένα όργανό του δεν έχει την απόλυτη εξουσία και κάθε όργανο ελέγχεται από άλλα. Και ως δημοκρατικός θεσμός έχει όλα τα προβλήματα που έχει μια δημοκρατία. Μήπως τελικά έχουν με τη δημοκρατία πρόβλημα οι κ. βουλευτές που το ψήφισαν καταργώντας την στο ελληνικό πανεπιστήμιο;
Ο δήμαρχος Ρεθύμνου (με τον οποίο είμαστε παλιοί γνώριμοι) ειρωνεύτηκε λέγοντας ότι είμαι 33 χρονών φοιτήτρια και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη κι έτσι να ήταν, προς τι η ειρωνεία κ. Μαρινάκη; Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα που δημιουργούν οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι» φοιτητές; Πότε υπήρξε μια πολιτική υποτροφιών στο ελληνικό πανεπιστήμιο για να μπορεί το κράτος να μας βάλει χρονικό όριο στις σπουδές μας; Σε τι επιβαρύνει κάποιος που συνεχίζει να σπουδάζει όταν μετά τα έξι χρόνια φοίτησης δεν δικαιούται καμία απολύτως φοιτητική παροχή; Πιάνει χώρο στα αμφιθέατρα άραγε; Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η συζήτηση που αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά και υπαρκτά προβλήματα του πανεπιστημίου. Δεν είναι ντροπή ούτε βάρος κάποιος που σπουδάζει πολλά χρόνια κάνοντας και άλλα πράγματα στη ζωή του. Άλλα είναι ντροπή και βάρος.
Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας, με έχει χαρακτηρίσει λοιπόν αναξιόπιστη και επιπλέον κλέφτρα. «Μαζί τα φάγαμε», είπε ο κ. Πάγκαλος, και αναίσχυντα συνεχίζει να υποστηρίζει τη δήλωσή του μην έχοντας ανακαλέσει. Ο κ. Όθωνας συμφωνεί, καθώς δεν έσπευσε να υπερασπίσει την εντιμότητά μου. Μήπως δεν ξέρει λοιπόν ότι δεν έχω κανένα περιουσιακό στοιχείο; Ότι δουλεύω από τα 23 μου και έχω δύο μήνες ένσημα; Ότι ζω με 400 ευρώ το μήνα γιατί έχω προσπαθήσει να δουλεύω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει;
Μου το έχει πει ο κ. Όθωνας και η κυβέρνησή του: οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν είναι απαραίτητο συστατικό ενός πολιτισμού. Δεν παράγουν πολιτισμό. Ποιος σπουδάζει πλέον ιστορία, κοινωνιολογία, αρχαιολογία, ανθρωπολογία και όλα τα συναφή; Μήπως είμαστε περιθωριακοί και ρομαντικοί όλοι εμείς που θεωρούμε ακόμη αυτά τα αντικείμενα σημαντικά; Είναι πολυτέλεια μου λέει ο κ. Όθωνας και να τα παρατήσω. Ίσως και να μην έχει άδικο. Αλλά δεν είχα ποτέ περισσότερα για να τα επιθυμώ. Και προτιμώ να ζήσω τη μικρή ζωή μου με αξιοπρέπεια χωρίς να υπακούω στις προσταγές τις αγοράς. Θα αναγκαστώ βέβαια γιατί πλέον τα περιθώρια στενεύουν και με ωραίες ιδέες δεν γεμίζει το τσουκάλι. Μα όσο μπορώ θα αντισταθώ και θα συνεχίσω το διδακτορικό μου και ας ξέρω πως ποτέ δεν θα καταφέρω να ασχοληθώ με την έρευνα παρόλο που θα μπορούσα να είμαι καλή (να επισημάνω ότι όλα τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας είναι υποψήφια για την εφαρμογή του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας). Με καταδίκασε σε δυσπραγία βλέπετε ο κ. Όθωνας και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, παρόλη την επιθυμία μου να προσφέρω. Έχει μειώσει το αντικείμενό μου, τη δουλειά μου, το μέλλον μου. Μου έχει απαγορέψει να ονειρεύομαι. Έχει φορτώσει στην πλάτη μου ένα χρέος με το οποίο δεν έχω καμία σχέση. Και επιπλέον μου έχει κάνει μήνυση γιατί του πέταξα ένα αυγό, επιφυλασσόμενος να μου ζητήσει ακόμη και χρηματική ικανοποίηση!
Ο κ. Όθωνας σε δηλώσεις του προεκλογικά έλεγε, όπως και ο κ. πρωθυπουργός, ότι λεφτά υπάρχουν. Άραγε πραγματικά δεν ήξερε; Και αν ναι, μετά που έμαθε γιατί δεν παραιτήθηκε ως όφειλε ζητώντας τη διενέργεια εκλογών για την ανανέωση της εντολής του λαού που δεν ψήφισε την τωρινή κυβέρνηση για αυτά που κάνει. Ο κ. Όθωνας είναι μέλος μιας παράνομης κυβέρνησης που συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία υπό την απειλή δακρυγόνων, απολύσεων, μειώσεων των μισθών, ανεργίας, λογοκρισίας και μηνύσεων για αυγοβολή. Αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό.
Και να μη μου πει ότι είμαι υποκινούμενη από τίποτα σκοτεινές και αόρατες δυνάμεις. Ούτε τα στρουμφάκια ούτε οι τζεντάι βρίσκονται πίσω μου. Καιρό τώρα υπάρχει αυτή η παραφιλολογία ότι όσοι δεν ανήκουμε σε συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες είμαστε κατευθυνόμενοι. Ούτε κατευθυνόμενοι είμαστε ούτε πιόνια. Ζούμε, βλέπουμε, κρίνουμε, αποφασίζουμε και δρούμε.
Όταν είπα ότι ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο, φίλοι με παρότρυναν να το ξανασκεφτώ. Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι αυτός και όχι παίξε γέλασε. Μπορεί να με βλάψει από την υπερβολική του επιθυμία να με προστατεύσει. Μα στοιχείο απαραίτητο μιας υγιούς δημοκρατίας δεν είναι και η κριτική και ο διάλογος; Επιτρέπει ακόμη το διάλογο η κυβέρνηση; Ή η μοναδική απάντηση στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των κατοίκων της Ελλάδας για διάλογο απαντώνται με κλομπ και δακρυγόνα; Ο δικός μας διάλογος με τον κ. Όθωνα θα κριθεί στο δικαστήριο. Αν βέβαια καταδεχτεί να παραβρεθεί στην εκδίκαση της μήνυσης που μου έχει καταθέσει. Μήπως δεν αντέχουν οι πολιτικοί μας στην κριτική; Μήπως πρέπει να φοβόμαστε για κυρώσεις όταν δικαίως –όπως παραδέχεται και ο ίδιος– διαμαρτυρόμαστε και ασκούμε κριτική; Μήπως ήδη φοβόμαστε και δεν μιλάμε; Και μήπως αυτός ο φόβος δεν αρμόζει σε δημοκρατικά καθεστώτα; Μήπως τότε έχουμε πλέον άλλο πολίτευμα; Ολιγαρχία; Δικτατορία;
Τέλος να κλείσω με μια ερώτηση που μου κάνουν δημοσιογράφοι. Με ρωτούν αν θα το ξαναέκανα. Είμαι υπόδικη για πράξη που έχω ήδη κάνει, παραδεχτεί και αναλάβει τις ευθύνες. Αυτή είναι ερώτηση για δημοσκόπηση. «Τι θα κάνατε σε έναν υπουργό αν σας δινόταν η ευκαιρία να του κάνετε κάτι;» Σε καμιά περίπτωση δεν προτείνω την αυγοβολή ως πολιτική στάση και μορφή κοινωνικού αγώνα! Και πραγματικά δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιδρώ όταν με σταματάει κόσμος στο Ρέθυμνο και μου δίνει συγχαρητήρια, τη στιγμή που θεωρώ πως έχω κάνει πιο αξιόλογα πράγματα από το να πετάξω ένα αυγό και δεν έτυχαν ανάλογης υποδοχής! Για μένα το θέμα θεωρείται λήξαν. Οι καιροί που ζούμε είναι πάρα πολύ δύσκολοι και οι επιλογές που έχουμε είναι θαρρώ δύο: ή θα συνεχίσουμε να στρεφόμαστε ο καθένας εναντίον όλων των άλλων ή θα οικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε μαζί για ένα παρόν με ποιότητα (και όχι επίφαση αφθονίας με διακοποδάνεια). Κι ας αρχίσουμε με τη μαζική άρνηση πληρωμής της του κεφαλικού φόρου (εισφορά «αλληλεγγύης» θα μπορούσε να ονομαστεί μόνο αν προοριζόταν για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει). Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να μην τη ζούμε με αξιοπρέπεια...
Μαρίνα Δημητριάδου
ιστορικός
Υ.Γ. Για να αποσαφηνίσω αυτό το σημείο στα βίντεο που συμβάλλει στη φαιδρότητα του όλου επεισοδίου, το «ωχ σόρρυ» που ακούγεται δεν απευθύνεται προφανώς στον κ. Όθωνα, αλλά σε έναν κύριο που βρισκόταν πίσω του και ίσως «έφαγε» το δεύτερο αυγό. Αν τον πέτυχα, του ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Και κάτι τελευταίο. Στην κατ’ ιδίαν συνομιλία μας με τον κ. υπουργό, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν χρειάζομαι ψυχολόγο και τίποτε άλλο. Αυτή ήταν «η συζήτηση σε πολύ καλό κλίμα» που ακολούθησε το περιστατικό, σύμφωνα με το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Τα σχόλια δικά σας.
Προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να συνεχίσω αυτή την ιστορία αυγοβολής που έλαβε χώρα ένα κυριακάτικο πρωινό (25/9/2011) στη μαρίνα Ρεθύμνου με δράστρια εμένα και θύμα τον κ. Όθωνα, βουλευτή Ρεθύμνου και υφυπουργό του υπουργείου Δήθεν Προστασίας του Πολίτη. Αλλά φαίνεται πως τη συνεχίζει ο ίδιος ο κ. Όθωνας έχοντας υποβάλει μήνυση εναντίον μου για προσβολή της τιμής του (και επιπλέον δηλώνοντας παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εν ολίγοις επιφυλάσσεται να μου ζητήσει χρήματα στο μέλλον!!!). Προβληματίστηκα επίσης για το ύφος που θα ήθελα να έχει ένα τέτοιο κείμενο: χιουμοριστικό ή σοβαρό; Η υπόθεση έχει και τα δύο, επομένως το ίδιο θα συμβεί και στο κείμενο.
Την Κυριακή το πρωί ο κ. Όθωνας ήρθε να μας μιλήσει για την αξία του ποδηλάτου στη ζωή μας! Ενώ καταποντίζεται η χώρα, ο εκπρόσωπος του Ρεθύμνου θεώρησε ότι αυτός ήταν ο καταλληλότερος τρόπος να πλησιάσει τους ψηφοφόρους του σε αυτές τις δύσκολες ώρες που κρίνεται η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Ίσως βέβαια να ήταν όντως ο καταλληλότερος να το κάνει, καθώς μας έχουν κάνει τη ζωή ποδήλατο. Ίσως ήγγικεν η ώρα να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ποδηλάτου στη ζωή μας, γιατί σύντομα δεν θα υπάρχουν λεφτά για βενζίνη και για τέλη κυκλοφορίας. Θεώρησα τουλάχιστον προκλητική αυτή την επιλογή του η οποία και προκάλεσε τη δική μου αντίδραση. Και είπα αφού μπήκα στο χορό να χορέψω λίγο ακόμη. Άλλωστε εγώ δεν έχω τίποτα για να το χάσω.
Την Κυριακή πέρασα οχτώ ώρες στο κρατητήριο λόγω αυγοβολής! Και ο κ. Όθωνας που κατ’ εξακολούθηση πνίγει το Σύνταγμα στα χημικά δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα στο κρατητήριο για πρόκληση σωματικής και ψυχικής βλάβης σε βάρος χιλιάδων πολιτών που διαδηλώνουν ενάντια στην ψήφιση μέτρων και νόμων που υποβαθμίζουν περαιτέρω τη ζωή, την εργασία και την αξιοπρέπειά τους. Χημικά που αποδεδειγμένα έχουν κριθεί καρκινογόνα και απαγορεύονται σε καιρό πολέμου, επιτρέπονται σε καιρό ειρήνης. Και στατιστικά η δήθεν σοσιαλιστική και δήθεν δημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει κατάχρηση χρησιμοποιώντας τα πλέον σχεδόν σε κάθε πορεία. Γιατί άραγε δεν υπάρχει αυτεπάγγελτη έγκληση κατά παντός υπευθύνου για εμπρόθετη πρόκληση σωματικών και ψυχικών βλαβών από ξυλοκόπημα και χρήση χημικών; Γιατί πέρασα εγώ λόγω αυγοβολής οχτώ ώρες στο κρατητήριο κι εκείνος καμία; Είναι γνωστό ότι μια μάσκα αυγού ωφελεί το τριχωτό της κεφαλής. Από την άλλη τα δακρυγόνα και τα κλομπ καθόλου!
Θίχτηκε ο κ. Όθωνας γιατί τον αποκάλεσα προδότη και δοσίλογο. Την ίδια ώρα προσπαθεί να μας πείσει ότι όπως το ποδήλατο έτσι και τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση είναι αναγκαία. Μήπως επιπλέον ψεύδεται ο κ. Όθωνας; Όπως ομολογείται στις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (Έκθεση του Διοικητή για το 2010 και έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 2010-2011), για να μείνουμε στα καθ’ ημάς και να μην παραπέμψω στις εκθέσεις του ΔΝΤ, της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ, η ένταση της οικονομικής κρίσης, της μείωσης των εισοδημάτων και της τεράστιας αύξησης της ανεργίας που βιώνει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας είναι αποτέλεσμα των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση, δηλαδή της πολιτικής βούλησης να δημιουργηθεί ύφεση για να γίνει η «εσωτερική υποτίμηση», όπως λένε οι οικονομολόγοι. Η δημιουργία ύφεσης λοιπόν είναι μια πολιτική απόφαση της κυβέρνησης με όλες τις τραγικές συνέπειες που έχει για τον πληθυσμό αυτής της χώρας. Μήπως λοιπόν τα κοσμητικά που απέδωσα στον κ. Όθωνα εκείνο το κυριακάτικο πρωινό δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της εξύβρισης αλλά συνιστούν χαρακτηρισμούς που περιγράφουν την πραγματικότητα, και ίσως θα μπορούσα να κριθώ ακόμη και επιεικής; Και τελικά, όταν μιλάμε για δημόσια πρόσωπα, πού σταματάει η κριτική και πού αρχίζει η εξύβριση; Μήπως η μήνυση που μου κατέθεσε ο κ. Όθωνας αποσκοπεί σε φίμωση οποιασδήποτε κριτικής θα μπορούσε να ασκηθεί στην κυβέρνηση;
Γεννήθηκα στην Αθήνα πριν 33 χρόνια κι έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Ελλάδα (με κάποια μικρά διαλείμματα στο εξωτερικό). Δεν ξέρω γιατί υπερτονίστηκε η κυπριακή μου καταγωγή και γιατί θεωρήθηκα ξένη, την ίδια στιγμή που υπάρχει όλη αυτή τη φιλολογία περί αδελφότητας Ελλήνων και Κυπρίων με την ευκαιρία της εξόρυξης του φυσικού αερίου. Έγιναν ξένοι οι «αδερφοί»; Άραγε πώς μπορεί να θεωρηθεί ξένος οποιοσδήποτε εργάζεται, δημιουργεί και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια σε οποιοδήποτε τόπο; Ποιος τους έχει βάλει αυτούς τους διαχωρισμούς και γιατί; Ποιους τελικά ωφελούν;
Είχα την ευτυχία να σπουδάσω Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Και είχα ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία να συνεχίσω για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο οποίο κάνω το διδακτορικό μου. Έχω την τύχη να γνωρίσω εξαιρετικούς επιστήμονες που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έχουν δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για σπουδή, έρευνα και διάλογο. Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας έχει κρίνει τους καθηγητές μου αναξιόπιστους, τους φοιτητές που αγωνίζονται ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημίου μειοψηφίες. Και ο κ. Όθωνας ως βουλευτής Ρεθύμνου όφειλε να γνωρίζει ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο νόμο πλαίσιο που αγνοήθηκαν παντελώς. Ψεύδεται η αρμόδια υπουργός ότι δεν της έγιναν προτάσεις. Ψεύδεται ότι έκανε διάλογο. Για το δικό μας πανεπιστήμιο την παραπέμπω στην ιστοσελίδα του, στην περίπτωση που λόγω φόρτου εργασίας πέταξε κατά λάθος το αντίτυπο που της απεστάλη. Άλλοι είναι αναξιόπιστοι και κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και όχι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Όντως υπάρχουν παρατυπίες και όντως υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις παράβαση δεοντολογίας. Μήπως όμως θα καταργούσαμε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση επειδή υπάρχουν τριάντα κακοί καθηγητές; Η βουλή έχει συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ανάξιων βουλευτών από το αντίστοιχο ανάξιων καθηγητών στα πανεπιστήμια. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση άραγε; Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ίσως ο μόνος πραγματικά δημοκρατικός κρατικός θεσμός. Κανένας λειτουργός του δεν είναι διορισμένος, κανένα όργανό του δεν έχει την απόλυτη εξουσία και κάθε όργανο ελέγχεται από άλλα. Και ως δημοκρατικός θεσμός έχει όλα τα προβλήματα που έχει μια δημοκρατία. Μήπως τελικά έχουν με τη δημοκρατία πρόβλημα οι κ. βουλευτές που το ψήφισαν καταργώντας την στο ελληνικό πανεπιστήμιο;
Ο δήμαρχος Ρεθύμνου (με τον οποίο είμαστε παλιοί γνώριμοι) ειρωνεύτηκε λέγοντας ότι είμαι 33 χρονών φοιτήτρια και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη κι έτσι να ήταν, προς τι η ειρωνεία κ. Μαρινάκη; Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα που δημιουργούν οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι» φοιτητές; Πότε υπήρξε μια πολιτική υποτροφιών στο ελληνικό πανεπιστήμιο για να μπορεί το κράτος να μας βάλει χρονικό όριο στις σπουδές μας; Σε τι επιβαρύνει κάποιος που συνεχίζει να σπουδάζει όταν μετά τα έξι χρόνια φοίτησης δεν δικαιούται καμία απολύτως φοιτητική παροχή; Πιάνει χώρο στα αμφιθέατρα άραγε; Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η συζήτηση που αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά και υπαρκτά προβλήματα του πανεπιστημίου. Δεν είναι ντροπή ούτε βάρος κάποιος που σπουδάζει πολλά χρόνια κάνοντας και άλλα πράγματα στη ζωή του. Άλλα είναι ντροπή και βάρος.
Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας, με έχει χαρακτηρίσει λοιπόν αναξιόπιστη και επιπλέον κλέφτρα. «Μαζί τα φάγαμε», είπε ο κ. Πάγκαλος, και αναίσχυντα συνεχίζει να υποστηρίζει τη δήλωσή του μην έχοντας ανακαλέσει. Ο κ. Όθωνας συμφωνεί, καθώς δεν έσπευσε να υπερασπίσει την εντιμότητά μου. Μήπως δεν ξέρει λοιπόν ότι δεν έχω κανένα περιουσιακό στοιχείο; Ότι δουλεύω από τα 23 μου και έχω δύο μήνες ένσημα; Ότι ζω με 400 ευρώ το μήνα γιατί έχω προσπαθήσει να δουλεύω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει;
Μου το έχει πει ο κ. Όθωνας και η κυβέρνησή του: οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν είναι απαραίτητο συστατικό ενός πολιτισμού. Δεν παράγουν πολιτισμό. Ποιος σπουδάζει πλέον ιστορία, κοινωνιολογία, αρχαιολογία, ανθρωπολογία και όλα τα συναφή; Μήπως είμαστε περιθωριακοί και ρομαντικοί όλοι εμείς που θεωρούμε ακόμη αυτά τα αντικείμενα σημαντικά; Είναι πολυτέλεια μου λέει ο κ. Όθωνας και να τα παρατήσω. Ίσως και να μην έχει άδικο. Αλλά δεν είχα ποτέ περισσότερα για να τα επιθυμώ. Και προτιμώ να ζήσω τη μικρή ζωή μου με αξιοπρέπεια χωρίς να υπακούω στις προσταγές τις αγοράς. Θα αναγκαστώ βέβαια γιατί πλέον τα περιθώρια στενεύουν και με ωραίες ιδέες δεν γεμίζει το τσουκάλι. Μα όσο μπορώ θα αντισταθώ και θα συνεχίσω το διδακτορικό μου και ας ξέρω πως ποτέ δεν θα καταφέρω να ασχοληθώ με την έρευνα παρόλο που θα μπορούσα να είμαι καλή (να επισημάνω ότι όλα τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας είναι υποψήφια για την εφαρμογή του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας). Με καταδίκασε σε δυσπραγία βλέπετε ο κ. Όθωνας και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, παρόλη την επιθυμία μου να προσφέρω. Έχει μειώσει το αντικείμενό μου, τη δουλειά μου, το μέλλον μου. Μου έχει απαγορέψει να ονειρεύομαι. Έχει φορτώσει στην πλάτη μου ένα χρέος με το οποίο δεν έχω καμία σχέση. Και επιπλέον μου έχει κάνει μήνυση γιατί του πέταξα ένα αυγό, επιφυλασσόμενος να μου ζητήσει ακόμη και χρηματική ικανοποίηση!
Ο κ. Όθωνας σε δηλώσεις του προεκλογικά έλεγε, όπως και ο κ. πρωθυπουργός, ότι λεφτά υπάρχουν. Άραγε πραγματικά δεν ήξερε; Και αν ναι, μετά που έμαθε γιατί δεν παραιτήθηκε ως όφειλε ζητώντας τη διενέργεια εκλογών για την ανανέωση της εντολής του λαού που δεν ψήφισε την τωρινή κυβέρνηση για αυτά που κάνει. Ο κ. Όθωνας είναι μέλος μιας παράνομης κυβέρνησης που συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία υπό την απειλή δακρυγόνων, απολύσεων, μειώσεων των μισθών, ανεργίας, λογοκρισίας και μηνύσεων για αυγοβολή. Αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό.
Και να μη μου πει ότι είμαι υποκινούμενη από τίποτα σκοτεινές και αόρατες δυνάμεις. Ούτε τα στρουμφάκια ούτε οι τζεντάι βρίσκονται πίσω μου. Καιρό τώρα υπάρχει αυτή η παραφιλολογία ότι όσοι δεν ανήκουμε σε συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες είμαστε κατευθυνόμενοι. Ούτε κατευθυνόμενοι είμαστε ούτε πιόνια. Ζούμε, βλέπουμε, κρίνουμε, αποφασίζουμε και δρούμε.
Όταν είπα ότι ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο, φίλοι με παρότρυναν να το ξανασκεφτώ. Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι αυτός και όχι παίξε γέλασε. Μπορεί να με βλάψει από την υπερβολική του επιθυμία να με προστατεύσει. Μα στοιχείο απαραίτητο μιας υγιούς δημοκρατίας δεν είναι και η κριτική και ο διάλογος; Επιτρέπει ακόμη το διάλογο η κυβέρνηση; Ή η μοναδική απάντηση στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των κατοίκων της Ελλάδας για διάλογο απαντώνται με κλομπ και δακρυγόνα; Ο δικός μας διάλογος με τον κ. Όθωνα θα κριθεί στο δικαστήριο. Αν βέβαια καταδεχτεί να παραβρεθεί στην εκδίκαση της μήνυσης που μου έχει καταθέσει. Μήπως δεν αντέχουν οι πολιτικοί μας στην κριτική; Μήπως πρέπει να φοβόμαστε για κυρώσεις όταν δικαίως –όπως παραδέχεται και ο ίδιος– διαμαρτυρόμαστε και ασκούμε κριτική; Μήπως ήδη φοβόμαστε και δεν μιλάμε; Και μήπως αυτός ο φόβος δεν αρμόζει σε δημοκρατικά καθεστώτα; Μήπως τότε έχουμε πλέον άλλο πολίτευμα; Ολιγαρχία; Δικτατορία;
Τέλος να κλείσω με μια ερώτηση που μου κάνουν δημοσιογράφοι. Με ρωτούν αν θα το ξαναέκανα. Είμαι υπόδικη για πράξη που έχω ήδη κάνει, παραδεχτεί και αναλάβει τις ευθύνες. Αυτή είναι ερώτηση για δημοσκόπηση. «Τι θα κάνατε σε έναν υπουργό αν σας δινόταν η ευκαιρία να του κάνετε κάτι;» Σε καμιά περίπτωση δεν προτείνω την αυγοβολή ως πολιτική στάση και μορφή κοινωνικού αγώνα! Και πραγματικά δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιδρώ όταν με σταματάει κόσμος στο Ρέθυμνο και μου δίνει συγχαρητήρια, τη στιγμή που θεωρώ πως έχω κάνει πιο αξιόλογα πράγματα από το να πετάξω ένα αυγό και δεν έτυχαν ανάλογης υποδοχής! Για μένα το θέμα θεωρείται λήξαν. Οι καιροί που ζούμε είναι πάρα πολύ δύσκολοι και οι επιλογές που έχουμε είναι θαρρώ δύο: ή θα συνεχίσουμε να στρεφόμαστε ο καθένας εναντίον όλων των άλλων ή θα οικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε μαζί για ένα παρόν με ποιότητα (και όχι επίφαση αφθονίας με διακοποδάνεια). Κι ας αρχίσουμε με τη μαζική άρνηση πληρωμής της του κεφαλικού φόρου (εισφορά «αλληλεγγύης» θα μπορούσε να ονομαστεί μόνο αν προοριζόταν για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει). Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να μην τη ζούμε με αξιοπρέπεια...
Μαρίνα Δημητριάδου
ιστορικός
Υ.Γ. Για να αποσαφηνίσω αυτό το σημείο στα βίντεο που συμβάλλει στη φαιδρότητα του όλου επεισοδίου, το «ωχ σόρρυ» που ακούγεται δεν απευθύνεται προφανώς στον κ. Όθωνα, αλλά σε έναν κύριο που βρισκόταν πίσω του και ίσως «έφαγε» το δεύτερο αυγό. Αν τον πέτυχα, του ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Και κάτι τελευταίο. Στην κατ’ ιδίαν συνομιλία μας με τον κ. υπουργό, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν χρειάζομαι ψυχολόγο και τίποτε άλλο. Αυτή ήταν «η συζήτηση σε πολύ καλό κλίμα» που ακολούθησε το περιστατικό, σύμφωνα με το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Τα σχόλια δικά σας.
Είναι τα ΜΑΤ ρομπότ;
Διαφώνησα, μάλλον έντονα, με κάποιον συν-διαδηλωτή πάνω στην σχάρα εξαερισμού του ΜΕΤΡΟ στο κεφαλόσκαλο του Συντάγματος όταν εξέφρασε την άποψη "Τα ΜΑΤ είναι ρομπότ". Η υπόλοιπη χθεσινή εμπειρία που κατέληξε σε προσαγωγή μου στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ, συνηγορεί υπέρ της άποψης μου ότι τα ΜΑΤ δεν είναι ρομπότ.
Πριν προσθέσω τα επιπλέον επιχειρήματα που αποκόμισα από την πολύτιμη αυτή εμπειρία θα συνοψίσω για σένα που δεν τα ξέρεις τα αρχικά επιχειρήματα, αυτά που κατέθεσα στο κεφαλόσκαλο.
Δεν υπάρχει, κατά την γνώμη μου, μια σίγουρη και αποτελεσματική μέθοδος "πλύσης εγκεφάλου" που να μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο ρομπότ. Υπάρχουν φαρμακευτικές και ανακριτικές τεχνικές (συνήθως βασανιστήρια) που μπορούν να τον κάνουν "φυτό" ή να καταφέρουν να του αποσπάσουν πληροφορίες (αν και όχι πάντοτε αξιόπιστες).
Κανένας άνθρωπος δεν στερείται της ηθικής του ευθύνης ή της ανθρώπινής του φύσης λόγω του επαγγέλματός του. Ο πολιτικός που πουλάει την κοινωνία, ο γιατρός που παίρνει φακελάκι και ο Ματατζής που δέρνει και συλλαμβάνει στο σωρό, έχουν ένα κοινό στοιχείο. Είναι καταστροφείς της κοινωνίας και έχουν ΑΚΕΡΑΙΑ την ηθική ευθύνη των πράξεών τους. Επιπλέον είναι και επίορκοι, αλλά αυτό δεν με αφορά για να το ανοίξω εδώ.
Πάμε παρακάτω τώρα:
Όσο περίμενα για να μεταφερθώ με το περιπολικό στην ΓΑΔΑ, άκουσα έναν πραγματικά άγριο καυγά μεταξύ των μελών μιας διμοιρίας ή μπορεί και μια άγρια κατσάδα κάποιου κατώτερου από τον ανώτερό του. Με συγχωρείτε που δεν μπορώ να είμαι απολύτως ακριβής, όμως δεν είχα και την πιο διαυγή και καθαρή ματιά εκείνη την στιγμή. Το θέμα πάντως ήταν ότι αυτός που άκουγε τα μπινελίκια ήταν κάποιος που έσπαγε την διάταξη της διμοιρίας αντιδρώντας υπερβολικά επιθετικά, υποχρεώνοντας την υπόλοιπη διμοιρία να τον καλύπτει. Ο συγκεκριμένος σίγουρα δεν ήταν ρομπότ λοιπόν, αν και σίγουρα θα μπορούσε κανείς να του αποδώσει άλλους γλαφυρούς χαρακτηρισμούς.
Στην ίδια την ΓΑΔΑ μέλη διαφόρων -υποθέτω- διμοιριών περίμεναν στον ίδιο περίπου χώρο με εμάς που είχαμε προσαχθεί ή συλληφθεί για να καταθέσουν. Χωρίς τα κράνη και τα ομοιόμορφα "εργαλεία της δουλειάς", είχαν και πάλι πρόσωπα και χαρακτήρες. Και κατά την εκτίμηση μου, η στάση τους απέναντί μας έδειχνε από περιέργεια μέχρι απόλυτη αδιαφορία κι από ανοχή μέχρι διάθεση πρόκλησης φόβου. Υπήρξαν και μερικά "παρατράγουδα" όπως μια δήλωση κάποιου ότι βρωμάμε και μια γροθιά στον τοίχο, αλλά η γενική αίσθηση ήταν "Μια Ήσυχη Νύχτα στην ΓΑΔΑ" με πολλά sms στα κινητά από την πλευρά των "οργάνων". Και ίσως το ίδιο να κάναμε και μεις, αν δεν μας είχαν φακελώσει -κυριολεκτικά σε χάρτινους φακέλους- τα κινητά και τα κλειδιά μας.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω έναν κίνδυνο αν επικρατήσει η άποψη ότι τα ΜΑΤ είναι ρομπότ ή υπάνθρωποι. Ο κίνδυνος αυτός είναι διπλός. Από την μια, αφαιρεί από τον κάθε άντρα ή γυναίκα που υπηρετεί στους μηχανισμούς καταστολής, την ατομική ευθύνη για την δράση τους. Από την άλλη δικαιολογεί και συντηρεί, με έναν "αντιμηχανικό" ή "ευγονικό" τρόπο, το μίσος εναντίον τους που είναι κατά την άποψη μου αντιπαραγωγικό.
Δεν έχει νόημα να "απανθρωποποιείς" ανθρώπους για να δικαιολογήσεις την όποια δική σου στάση απέναντί τους. Σε κάθε σύγκρουση, το επιχείρημα των "υπανθρώπων" έχει την τάση να μεταδίδεται σαν επιδημία και να αξιοποιείται από όλες τις πλευρές για να δημιουργήσει μια ψεύτικη "ανωτερότητα" και να δικαιολογήσει την κλιμάκωση της βίας.
Και για να μην το πολυζαλίζω, νόημα έχει να απαιτείς και να δημιουργείς μια κοινωνία που θα εξαφανίσει ολοκληρωτικά όλους τους μηχανισμούς καταστολής και θα επαναφέρει τους ανθρώπους, που χάνουν καθημερινά την ηθική και την ανθρώπινη αξία τους μέσα σε αυτούς, σε ουσιαστικά δημιουργικά για την κοινωνία έργα.
Πριν προσθέσω τα επιπλέον επιχειρήματα που αποκόμισα από την πολύτιμη αυτή εμπειρία θα συνοψίσω για σένα που δεν τα ξέρεις τα αρχικά επιχειρήματα, αυτά που κατέθεσα στο κεφαλόσκαλο.
Δεν υπάρχει, κατά την γνώμη μου, μια σίγουρη και αποτελεσματική μέθοδος "πλύσης εγκεφάλου" που να μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο ρομπότ. Υπάρχουν φαρμακευτικές και ανακριτικές τεχνικές (συνήθως βασανιστήρια) που μπορούν να τον κάνουν "φυτό" ή να καταφέρουν να του αποσπάσουν πληροφορίες (αν και όχι πάντοτε αξιόπιστες).
Κανένας άνθρωπος δεν στερείται της ηθικής του ευθύνης ή της ανθρώπινής του φύσης λόγω του επαγγέλματός του. Ο πολιτικός που πουλάει την κοινωνία, ο γιατρός που παίρνει φακελάκι και ο Ματατζής που δέρνει και συλλαμβάνει στο σωρό, έχουν ένα κοινό στοιχείο. Είναι καταστροφείς της κοινωνίας και έχουν ΑΚΕΡΑΙΑ την ηθική ευθύνη των πράξεών τους. Επιπλέον είναι και επίορκοι, αλλά αυτό δεν με αφορά για να το ανοίξω εδώ.
Πάμε παρακάτω τώρα:
Όσο περίμενα για να μεταφερθώ με το περιπολικό στην ΓΑΔΑ, άκουσα έναν πραγματικά άγριο καυγά μεταξύ των μελών μιας διμοιρίας ή μπορεί και μια άγρια κατσάδα κάποιου κατώτερου από τον ανώτερό του. Με συγχωρείτε που δεν μπορώ να είμαι απολύτως ακριβής, όμως δεν είχα και την πιο διαυγή και καθαρή ματιά εκείνη την στιγμή. Το θέμα πάντως ήταν ότι αυτός που άκουγε τα μπινελίκια ήταν κάποιος που έσπαγε την διάταξη της διμοιρίας αντιδρώντας υπερβολικά επιθετικά, υποχρεώνοντας την υπόλοιπη διμοιρία να τον καλύπτει. Ο συγκεκριμένος σίγουρα δεν ήταν ρομπότ λοιπόν, αν και σίγουρα θα μπορούσε κανείς να του αποδώσει άλλους γλαφυρούς χαρακτηρισμούς.
Στην ίδια την ΓΑΔΑ μέλη διαφόρων -υποθέτω- διμοιριών περίμεναν στον ίδιο περίπου χώρο με εμάς που είχαμε προσαχθεί ή συλληφθεί για να καταθέσουν. Χωρίς τα κράνη και τα ομοιόμορφα "εργαλεία της δουλειάς", είχαν και πάλι πρόσωπα και χαρακτήρες. Και κατά την εκτίμηση μου, η στάση τους απέναντί μας έδειχνε από περιέργεια μέχρι απόλυτη αδιαφορία κι από ανοχή μέχρι διάθεση πρόκλησης φόβου. Υπήρξαν και μερικά "παρατράγουδα" όπως μια δήλωση κάποιου ότι βρωμάμε και μια γροθιά στον τοίχο, αλλά η γενική αίσθηση ήταν "Μια Ήσυχη Νύχτα στην ΓΑΔΑ" με πολλά sms στα κινητά από την πλευρά των "οργάνων". Και ίσως το ίδιο να κάναμε και μεις, αν δεν μας είχαν φακελώσει -κυριολεκτικά σε χάρτινους φακέλους- τα κινητά και τα κλειδιά μας.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω έναν κίνδυνο αν επικρατήσει η άποψη ότι τα ΜΑΤ είναι ρομπότ ή υπάνθρωποι. Ο κίνδυνος αυτός είναι διπλός. Από την μια, αφαιρεί από τον κάθε άντρα ή γυναίκα που υπηρετεί στους μηχανισμούς καταστολής, την ατομική ευθύνη για την δράση τους. Από την άλλη δικαιολογεί και συντηρεί, με έναν "αντιμηχανικό" ή "ευγονικό" τρόπο, το μίσος εναντίον τους που είναι κατά την άποψη μου αντιπαραγωγικό.
Δεν έχει νόημα να "απανθρωποποιείς" ανθρώπους για να δικαιολογήσεις την όποια δική σου στάση απέναντί τους. Σε κάθε σύγκρουση, το επιχείρημα των "υπανθρώπων" έχει την τάση να μεταδίδεται σαν επιδημία και να αξιοποιείται από όλες τις πλευρές για να δημιουργήσει μια ψεύτικη "ανωτερότητα" και να δικαιολογήσει την κλιμάκωση της βίας.
Και για να μην το πολυζαλίζω, νόημα έχει να απαιτείς και να δημιουργείς μια κοινωνία που θα εξαφανίσει ολοκληρωτικά όλους τους μηχανισμούς καταστολής και θα επαναφέρει τους ανθρώπους, που χάνουν καθημερινά την ηθική και την ανθρώπινη αξία τους μέσα σε αυτούς, σε ουσιαστικά δημιουργικά για την κοινωνία έργα.
Tuesday, September 27, 2011
Το είδα με τα μάτια μου...
...και αποτελεί μέγα "δείγμα γραφής" τι εννοεί ο Παπουτσής όταν αναφέρεται στην "προστασία του πολίτη".
Κραυγή...
κραυγή/we are the people
σε χρόνους ασαφείς, χρόνους που λυγίζουν αρκετά πριν σπάσουν… σε τέτοιους χρόνους κινούνται φίλοι κι άγνωστοι που παγιδεύονται σε παραισθήσεις… τρέμουν στην απουσία των “άλλων” κι όσων οι ίδιοι για τους άλλους νιώθουν… ευθείες δεν υπάρχουν, μόνο πύργοι καφκικοί με διαδρόμους ατελείωτους, ψυχρούς, χωρίς σχήμα… στο δρόμο τους συναντάνε λογής λογής τερατόμορφους θεούς της “καθεστηκυίας τάξης”, ταγούς – λαγούς… έναν ένστολο σε πρώτη φάση, άλλους κοστουμαρισμένους μετά που όποτε το στόμα τους ανοίγουν φτύνουν ξεδιάντροπες ποινές… μετά οι εργοδότες κι οι προαγωγοί κοντά στους αναμορφωτές και τους ανθρωποφύλακες… καθώς πρέπει του πόνου εκμεταλλευτές τους γράφουν συνταγές σε γωνιές του πύργου, συνταγές ανακούφισης μαζί και αργού θανάτου… οι άνθρωποι ελπίζουν, ελπίζουν, συνεχίζουν να ελπίζουν, κοιμούνται σε κούτες χάρτινες στις πλατείες… κάθε μέρα, κάθε βήμα είναι αγώνας, πραγματοποιείται μες στον πόνο… ελπίζουν… κάποτε όλοι σχεδόν παλεύουν για να βγουν απ’ τον πύργο… πιο πολύ είναι οι δικές τους δυνάμεις που τους ποτίζουν, λιγότερο όσων τους στηρίζουν… μετράει η στήριξη όμως ρε γαμώτο… τώρα τους λένε είστε αναλώσιμοι, χθεσινές εφημερίδες, βατήρες που πατήσαμε και κάναμε καριέρα, τους λένε είστε τα λεφτά που όλοι μαζί φάγαμε κι είναι ώρα να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα… τα πιο άγρια τέρατα τους περίμεναν στην έξοδο του πύργου, νομοθέτες ρέπλικες, “εκλεγμένοι” τοποτηρητές του σκοτεινού άρχοντα τους ανακοίνωσαν την τελευταία ποινή: θα είστε από δω και πέρα εσαεί στην εφεδρεία όπως – κατά βάθος – πάντα σας θέλαμε…
οι άνθρωποι κοίταξαν για λίγο πίσω, όλους εκείνους τους στρεβλούς που ήδη κατάφεραν ν’ αποφύγουν… μετά κοίταξαν μπροστά, την εξουσία σαν αστακό οπλισμένη κατάματα κι αποφάσισαν… θα παλέψουν… θα πιαστούν όπως καιρό ξέρουν να κάνουν, θα φωνάξουν την ύπαρξή τους όσο πιο δυνατά μπορούν, θ’ ακούσουν ο ένας την φωνή του άλλου κι έτσι θ’ αρχίσει άλλη μια μέρα… άλλη μια μέρα πιο μακριά από τον μέσα κι έξω πόνο…
αυτοί οι άνθρωποι μπορεί, αλήθεια σας το λέω, μπορεί να είμαστε ο καθένας… μόνο οι ρέπλικες δεν κινδυνεύουν από πόνο κι ούτε αγωνίζονται ποτέ σ’ αυτόν τον, μάταιο ή όχι, όμορφο ωστόσο κόσμο…
Στην Κέρκυρα (πάλι) φτιάξανε Μπουτσούνι...
Πριν δυο μήνες κάνανε Καταστατικό...
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ
Καταστατικό του Δικτύου Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας
Επωνυμία
Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας
Σκοποί
• Η υποστήριξη της τοπικής οικονομίας μέσα από θετικές δράσεις που ενθαρρύνουν τις ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών εξερευνώντας νέους δρόμους με χρήση μονάδων ανταλλαγής στα πρότυπα του διεθνούς συστήματος ανταλλαγών LETS
• Δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης σε τοπική κλίμακα ιδιαίτερα για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικά
• Προώθηση της τοπικής επιχειρηματικότητας και παραγωγής με την ανάπτυξη κατάλληλων ηλεκτρονικών ή άλλων μέσων που δίνουν τη δυνατότητα προβολής υπηρεσιών και αγαθών αλλά και καταγραφής ανταλλαγών μεταξύ μελών του δικτύου.
• Ανάληψη πρωτοβουλιών στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, ιδιαίτερα των ασθενέστερων οικονομικά.
• Εκπόνηση εργασιών σε συναφή θέματα και ανάληψη πρωτοβουλιών για τη δημιουργία, με κάθε νόμιμο μέσο, εναλλακτικών οικονομικών πρωτοβουλιών που ενδυναμώνουν και ενισχύουν την κοινότητα.
Μέλη - Νομική μορφή
Το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας λειτουργεί ως Ένωση φυσικών και νομικών προσώπων. Μέλος του μπορεί να γίνει κάποιος καταθέτοντας γραπτή αίτηση με την οποία δηλώνει ότι αποδέχεται τους όρους συμμετοχής του Δικτύου. Κάθε μέλος μπορεί να αποχωρήσει από το Δίκτυο με γραπτή του δήλωση, σύμφωνα με τους όρους συμμετοχής.
Έδρα
Έδρα του Δικτύου ορίζεται η Κέρκυρα.
Οργανωτικά θέματα, διαδικασία αποφάσεων
Ανώτατο όργανο του Δικτύου αποτελεί η γενική συνέλευση των μελών η οποία συνέρχεται τουλάχιστον κάθε τρεις μήνες, όπου κάνει τον απολογισμό δράσης τριμήνου και εγκρίνει τις πολιτικές και την στρατηγική για το επόμενο τρίμηνο. Επίσης η γενική συνέλευση μπορεί να συγκληθεί και εκτάκτως για σπουδαίο λόγο. Η γενική συνέλευση εκλέγει τη συντονιστική ομάδα, η οποία δεν έχει συγκεκριμένη θητεία, αλλά είναι ανακλητή ανά πάσα στιγμή από την γενική συνέλευση. Η συντονιστική ομάδα από τα μέλη της επιλέγει συντονιστή, αν απαιτείται για συγκεκριμένη εργασία, ο οποίος είναι ανακλητός ανά πάσα στιγμή από την ίδια. Η συντονιστική ομάδα έχει πλήρη εξουσιοδότηση για χειρισμό όλων των θεμάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία του δικτύου και συνεδριάζει τουλάχιστον μια φορά το μήνα και εκτάκτως όταν απαιτείται. Έχει την ευθύνη για την καθημερινή λειτουργία του Δικτύου και εκτελεί τις συναλλαγές του κεντρικού λογαριασμού του δικτύου, ο οποίος χρησιμοποιείται για τις εργασίες διαχείρισης και λειτουργίας, καθώς επίσης και για την διαχείριση έργων του δικτύου (π.χ. συλλογική καλλιέργεια γης). Η συντονιστική ομάδα ορίζει υπεύθυνους διαχειριστές συστήματος, οι οποίοι αναλαμβάνουν την ηλεκτρονική καταγραφή όλων των συναλλαγών του δικτύου.
Διαφάνεια και λογοδοσία
Οι συνεδριάσεις της συντονιστικής ομάδας του Δικτύου είναι ανοικτές σε όλα τα μέλη. Οι αποφάσεις της συντονιστικής ομάδας και της γενικής συνέλευσης θα αναρτώνται στον ιστοχώρο του Δικτύου και θα είναι προσβάσιμες. Ανοικτή θα είναι η πρόσβαση όλων των μελών στα προφίλ των άλλων μελών με δυνατότητα αξιολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Ανταλλαγές μεταξύ των μελών
• Τα μέλη του Δικτύου με δική τους αποκλειστικά ευθύνη, τόσο ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, όσο και ως προς τις υποχρεώσεις τους προς τις φορολογικές Αρχές, μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους και να καταγράφουν τις συναλλαγές στον ειδικό ιστοχώρο χρησιμοποιώντας σαν μέσο συναλλαγής τη μονάδα ΜΠΟΥΚΟΥΝΙ.
• Για κάθε μεταφορά μονάδων ΜΠΟΥΚΟΥΝΙ από ένα λογαριασμό σε ένα άλλο που πραγματοποιείται στο σύστημα από μέλη που δεν έχουν πρόσβαση στο internet, απαιτείται γραπτή εξουσιοδότηση του δικαιούχου του λογαριασμού με υπογραφή.
• Όλες οι συναλλαγές καταγράφονται ηλεκτρονικά.
• Όλοι οι λογαριασμοί στο σύστημα καταγραφής ξεκινούν από το μηδέν. Για κάθε μέλος υπάρχει αρχικό χρεωστικό όριο 300 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙA, το οποίο θα καλυφθεί στη συνέχεια από το συναλλασσόμενο με παροχή υπηρεσιών ή προϊόντων. Επίσης, για κάθε μέλος υπάρχει αρχικό πιστωτικό όριο 300 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙA, το οποίο θα καλυφθεί στη συνέχεια από το συναλλασσόμενο με λήψη υπηρεσιών ή προϊόντων. Τα όρια αυτά μπορούν να αναπροσαρμόζονται με απόφαση της συντονιστικής ομάδας στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων που θα καθορίζονται κάθε φορά για όλα τα μέλη.
• Κανένα μέλος του Δικτύου δεν είναι υποχρεωμένο να δεχτεί να κάνει μια συγκεκριμένη συναλλαγή την οποία δεν επιθυμεί για οποιονδήποτε λόγο.
• Ένα μέλος που επιθυμεί να εγκαταλείψει το Δίκτυο θα πρέπει να φροντίσει να επαναφέρει το λογαριασμό στο μηδέν.
• Τα μέλη του Δικτύου έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν τη μηνιαία κίνηση σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που καταγράφεται στο σύστημα διαχείρισης και αφορά το λογαριασμό του μέλους σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή. Στη δεύτερη περίπτωση θα υπάρχει αντίστοιχη χρέωση του λογαριασμού σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που θα καθορίζεται κάθε φορά από τη συντονιστική ομάδα.
Οικονομικά θέματα - συνδρομές
Δεν υπάρχει χρέωση τόκου στους λογαριασμούς. Με απόφαση γενικής συνέλευσης μπορεί να αποφασίζεται μικρή μηνιαία χρέωση σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ στους λογαριασμούς για κάλυψη αποκλειστικά λειτουργικών εξόδων του Δικτύου. Για την ώρα η χρέωση είναι 2 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ το μήνα.
Όροι συμμετοχής στο Δίκτυο
• Τα μέλη του δικτύου αποδέχονται τα στοιχεία που αφορούν τις συναλλαγές τους να είναι προσβάσιμα από άλλα μέλη και τη συντονιστική ομάδα του Δικτύου
• Η συντονιστική ομάδα μπορεί να αρνηθεί καταχώρηση αγγελίας προσφοράς ή ζήτησης που έχει ρατσιστικό, φυλετικό, αντι περιβαλλοντικό ή παράνομο χαρακτήρα. Σε περίπτωση που μια τέτοια καταχώρηση γίνει με ευθύνη του μέλους, η συντονιστική ομάδα μπορεί να τη διαγράψει και το θέμα θα συζητηθεί περαιτέρω στη συντονιστική ομάδα για μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την προστασία των μελών του Δικτύου από απάτες και κακόβουλες πράξεις.
• Το Δίκτυο δημοσιεύει αγαθά και υπηρεσίες των μελών του. Την αποκλειστική ευθύνη για την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο του Δικτύου μεταξύ των μελών του, έχουν τα συναλλασσόμενα μέλη, τα οποία εκτός των άλλων καλούνται να αξιολογούν κάθε συναλλαγή για ενημέρωση άλλων συναλλασσόμενων. Επίσης οι συναλλασσόμενοι έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την αξία σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που συμφωνούν μεταξύ τους σε μια συναλλαγή.
• Τα μέλη του δικτύου έχουν την αποκλειστική ευθύνη σχετικά με τις υποχρεώσεις τους προς την εφορία και τις Αρχές που προκύπτουν από τις συναλλαγές που πραγματοποιούν. Η συμμετοχή κάποιου μέλους στο Δίκτυο σε καμιά περίπτωση δεν το απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις και ευθύνες του έναντι των φορολογικών του, ή άλλων υποχρεώσεων σύμφωνα με το νόμο.
• Η συντονιστική ομάδα έχει την εξουσιοδότηση να ζητήσει από μέλος του Δικτύου εξηγήσεις για συμπεριφορά που δεν συνάδει με τους σκοπούς του Δικτύου και εφόσον κριθεί αναγκαίο να διαγράψει μέλος από το Δίκτυο.
...και πριν λίγες μέρες και κοινό χωράφι!
ΜΠΟΥΤΣΟΥΝΙ :Κοινωνικός αγρός και σύστημα ανταλλαγής προϊόντων- υπηρεσιών και εναλλακτικό νόμισμα μαζί!!!
Σεπτεμβρίου 26, 2011 plateiamolaon
Αφήστε τους άλλους να μας κατηγορούν για ουτοπιστές κι’ ελάτε να ζήσουμε ανθρώπινα με Ισότητα , Άμεση Δημοκρατία , Ελευθερία , Αξιοπρέπεια και Σεβασμό στηνΜάνα ΓΗ !
Επισκεφτείτε την σελίδα των Κερκυραίων συναγωνιστών για να πληροφορηθείτε τι ακριβώς κάνουν στο Μπουτσούνι , ή ακόμα καλύτερα πηγαίνετε στο πανέμορφο νησί τους και βιώστε το συμμετέχοντας!
Δεν δουλεύουμε για τον Ε.Ο.Τ. (Επαναστατικός Οργανισμός Τουρισμού).Δεν θέλουμε να σας αποσπάσουμε από τους «κεντρικούς» αγώνες ενάντια στο μνημόνιο και τα χαράτσια που μας επιβάλλει η κυβέρνηση των υπαλληλίσκων του διεθνούς οικονομικού φασισμού!
Το μήνυμα που στέλνουμε στους εαυτούς μας πρώτα , αλλά και σε σας έντιμοι συμ- πολίτες μας, είναι απλό και σαφές :ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ – ΔΡΟΥΜΕ ΤΟΠΙΚΑ !!!
Μην «ανησυχείτε» δεν σας μιλάμε για «απραγματοποίητες ουτοπίες» , σας μιλάμε για εγχειρήματα τόσο πραγματικά που έχουν γεύση και μυρωδιά! Γεύση χώματος και μυρωδιά από τον ολοκαίνουργιο (αλλά και ξεχασμένα παμπάλαιο…) τρόπο ζωής της ανθρωπότητας!
· Διαβάστε τα παρακάτω λόγια της Ελένης και δείτε πόση αβίαστη χαρά και υγεία αναβλύζουν :
Ελένη Μακροζωνάρη δημοσίευσε στο ΜΠΟΥΤΣΟΥΝΙ
Τα νέα είναι καταπληκτικά! Μόλις γυρίσαμε απ’ το χωράφι. Έγινε μέσα σε τρεις μόλις ώρες δουλειά που σε έναν θα έπαιρνε βδομάδες!!! Μπήκαμε σε ένα χέρσο χωράφι, το οργώσαμε με το τρακτεράκι, το καθαρίσαμε απ’ τις αγριόριζες, φυτέψαμε, σπείραμε, ποτίσαμε. Στο τέλος δεν πιστεύαμε στα μάτια μας κι εμείς οι ίδιοι πόσα πράγματα είχαμε κάνει μέσα σε μια μέρα. Ήμασταν 12 άτομα και η δουλειά έγινε διασκέδαση. Κάναμε και το καλαμπούρι μας, πειράγματα, γέλια, ήταν σαν να είχαμε πάει εκδρομή, βγάλαμε και φωτογραφίες, τραβήξαμε και βίντεο. Με σωστό σχεδιασμό, καλή διάθεση, όρεξη για δουλειά και πολλά χέρια τα πάντα γίνονται. Συγχαρητήρια σε όλους και καλή συνέχεια!
Δες εδώ πως λειτουργεί ο κεντρικός λογαριασμός και η συλλογική καλλιέργεια γης...
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ
Καταστατικό του Δικτύου Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας
Επωνυμία
Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας
Σκοποί
• Η υποστήριξη της τοπικής οικονομίας μέσα από θετικές δράσεις που ενθαρρύνουν τις ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών εξερευνώντας νέους δρόμους με χρήση μονάδων ανταλλαγής στα πρότυπα του διεθνούς συστήματος ανταλλαγών LETS
• Δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης σε τοπική κλίμακα ιδιαίτερα για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικά
• Προώθηση της τοπικής επιχειρηματικότητας και παραγωγής με την ανάπτυξη κατάλληλων ηλεκτρονικών ή άλλων μέσων που δίνουν τη δυνατότητα προβολής υπηρεσιών και αγαθών αλλά και καταγραφής ανταλλαγών μεταξύ μελών του δικτύου.
• Ανάληψη πρωτοβουλιών στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, ιδιαίτερα των ασθενέστερων οικονομικά.
• Εκπόνηση εργασιών σε συναφή θέματα και ανάληψη πρωτοβουλιών για τη δημιουργία, με κάθε νόμιμο μέσο, εναλλακτικών οικονομικών πρωτοβουλιών που ενδυναμώνουν και ενισχύουν την κοινότητα.
Μέλη - Νομική μορφή
Το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης Κέρκυρας λειτουργεί ως Ένωση φυσικών και νομικών προσώπων. Μέλος του μπορεί να γίνει κάποιος καταθέτοντας γραπτή αίτηση με την οποία δηλώνει ότι αποδέχεται τους όρους συμμετοχής του Δικτύου. Κάθε μέλος μπορεί να αποχωρήσει από το Δίκτυο με γραπτή του δήλωση, σύμφωνα με τους όρους συμμετοχής.
Έδρα
Έδρα του Δικτύου ορίζεται η Κέρκυρα.
Οργανωτικά θέματα, διαδικασία αποφάσεων
Ανώτατο όργανο του Δικτύου αποτελεί η γενική συνέλευση των μελών η οποία συνέρχεται τουλάχιστον κάθε τρεις μήνες, όπου κάνει τον απολογισμό δράσης τριμήνου και εγκρίνει τις πολιτικές και την στρατηγική για το επόμενο τρίμηνο. Επίσης η γενική συνέλευση μπορεί να συγκληθεί και εκτάκτως για σπουδαίο λόγο. Η γενική συνέλευση εκλέγει τη συντονιστική ομάδα, η οποία δεν έχει συγκεκριμένη θητεία, αλλά είναι ανακλητή ανά πάσα στιγμή από την γενική συνέλευση. Η συντονιστική ομάδα από τα μέλη της επιλέγει συντονιστή, αν απαιτείται για συγκεκριμένη εργασία, ο οποίος είναι ανακλητός ανά πάσα στιγμή από την ίδια. Η συντονιστική ομάδα έχει πλήρη εξουσιοδότηση για χειρισμό όλων των θεμάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία του δικτύου και συνεδριάζει τουλάχιστον μια φορά το μήνα και εκτάκτως όταν απαιτείται. Έχει την ευθύνη για την καθημερινή λειτουργία του Δικτύου και εκτελεί τις συναλλαγές του κεντρικού λογαριασμού του δικτύου, ο οποίος χρησιμοποιείται για τις εργασίες διαχείρισης και λειτουργίας, καθώς επίσης και για την διαχείριση έργων του δικτύου (π.χ. συλλογική καλλιέργεια γης). Η συντονιστική ομάδα ορίζει υπεύθυνους διαχειριστές συστήματος, οι οποίοι αναλαμβάνουν την ηλεκτρονική καταγραφή όλων των συναλλαγών του δικτύου.
Διαφάνεια και λογοδοσία
Οι συνεδριάσεις της συντονιστικής ομάδας του Δικτύου είναι ανοικτές σε όλα τα μέλη. Οι αποφάσεις της συντονιστικής ομάδας και της γενικής συνέλευσης θα αναρτώνται στον ιστοχώρο του Δικτύου και θα είναι προσβάσιμες. Ανοικτή θα είναι η πρόσβαση όλων των μελών στα προφίλ των άλλων μελών με δυνατότητα αξιολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Ανταλλαγές μεταξύ των μελών
• Τα μέλη του Δικτύου με δική τους αποκλειστικά ευθύνη, τόσο ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, όσο και ως προς τις υποχρεώσεις τους προς τις φορολογικές Αρχές, μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους και να καταγράφουν τις συναλλαγές στον ειδικό ιστοχώρο χρησιμοποιώντας σαν μέσο συναλλαγής τη μονάδα ΜΠΟΥΚΟΥΝΙ.
• Για κάθε μεταφορά μονάδων ΜΠΟΥΚΟΥΝΙ από ένα λογαριασμό σε ένα άλλο που πραγματοποιείται στο σύστημα από μέλη που δεν έχουν πρόσβαση στο internet, απαιτείται γραπτή εξουσιοδότηση του δικαιούχου του λογαριασμού με υπογραφή.
• Όλες οι συναλλαγές καταγράφονται ηλεκτρονικά.
• Όλοι οι λογαριασμοί στο σύστημα καταγραφής ξεκινούν από το μηδέν. Για κάθε μέλος υπάρχει αρχικό χρεωστικό όριο 300 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙA, το οποίο θα καλυφθεί στη συνέχεια από το συναλλασσόμενο με παροχή υπηρεσιών ή προϊόντων. Επίσης, για κάθε μέλος υπάρχει αρχικό πιστωτικό όριο 300 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙA, το οποίο θα καλυφθεί στη συνέχεια από το συναλλασσόμενο με λήψη υπηρεσιών ή προϊόντων. Τα όρια αυτά μπορούν να αναπροσαρμόζονται με απόφαση της συντονιστικής ομάδας στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων που θα καθορίζονται κάθε φορά για όλα τα μέλη.
• Κανένα μέλος του Δικτύου δεν είναι υποχρεωμένο να δεχτεί να κάνει μια συγκεκριμένη συναλλαγή την οποία δεν επιθυμεί για οποιονδήποτε λόγο.
• Ένα μέλος που επιθυμεί να εγκαταλείψει το Δίκτυο θα πρέπει να φροντίσει να επαναφέρει το λογαριασμό στο μηδέν.
• Τα μέλη του Δικτύου έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν τη μηνιαία κίνηση σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που καταγράφεται στο σύστημα διαχείρισης και αφορά το λογαριασμό του μέλους σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή. Στη δεύτερη περίπτωση θα υπάρχει αντίστοιχη χρέωση του λογαριασμού σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που θα καθορίζεται κάθε φορά από τη συντονιστική ομάδα.
Οικονομικά θέματα - συνδρομές
Δεν υπάρχει χρέωση τόκου στους λογαριασμούς. Με απόφαση γενικής συνέλευσης μπορεί να αποφασίζεται μικρή μηνιαία χρέωση σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ στους λογαριασμούς για κάλυψη αποκλειστικά λειτουργικών εξόδων του Δικτύου. Για την ώρα η χρέωση είναι 2 ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ το μήνα.
Όροι συμμετοχής στο Δίκτυο
• Τα μέλη του δικτύου αποδέχονται τα στοιχεία που αφορούν τις συναλλαγές τους να είναι προσβάσιμα από άλλα μέλη και τη συντονιστική ομάδα του Δικτύου
• Η συντονιστική ομάδα μπορεί να αρνηθεί καταχώρηση αγγελίας προσφοράς ή ζήτησης που έχει ρατσιστικό, φυλετικό, αντι περιβαλλοντικό ή παράνομο χαρακτήρα. Σε περίπτωση που μια τέτοια καταχώρηση γίνει με ευθύνη του μέλους, η συντονιστική ομάδα μπορεί να τη διαγράψει και το θέμα θα συζητηθεί περαιτέρω στη συντονιστική ομάδα για μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την προστασία των μελών του Δικτύου από απάτες και κακόβουλες πράξεις.
• Το Δίκτυο δημοσιεύει αγαθά και υπηρεσίες των μελών του. Την αποκλειστική ευθύνη για την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο του Δικτύου μεταξύ των μελών του, έχουν τα συναλλασσόμενα μέλη, τα οποία εκτός των άλλων καλούνται να αξιολογούν κάθε συναλλαγή για ενημέρωση άλλων συναλλασσόμενων. Επίσης οι συναλλασσόμενοι έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την αξία σε ΜΠΟΥΚΟΥΝΙΑ που συμφωνούν μεταξύ τους σε μια συναλλαγή.
• Τα μέλη του δικτύου έχουν την αποκλειστική ευθύνη σχετικά με τις υποχρεώσεις τους προς την εφορία και τις Αρχές που προκύπτουν από τις συναλλαγές που πραγματοποιούν. Η συμμετοχή κάποιου μέλους στο Δίκτυο σε καμιά περίπτωση δεν το απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις και ευθύνες του έναντι των φορολογικών του, ή άλλων υποχρεώσεων σύμφωνα με το νόμο.
• Η συντονιστική ομάδα έχει την εξουσιοδότηση να ζητήσει από μέλος του Δικτύου εξηγήσεις για συμπεριφορά που δεν συνάδει με τους σκοπούς του Δικτύου και εφόσον κριθεί αναγκαίο να διαγράψει μέλος από το Δίκτυο.
...και πριν λίγες μέρες και κοινό χωράφι!
ΜΠΟΥΤΣΟΥΝΙ :Κοινωνικός αγρός και σύστημα ανταλλαγής προϊόντων- υπηρεσιών και εναλλακτικό νόμισμα μαζί!!!
Σεπτεμβρίου 26, 2011 plateiamolaon
Αφήστε τους άλλους να μας κατηγορούν για ουτοπιστές κι’ ελάτε να ζήσουμε ανθρώπινα με Ισότητα , Άμεση Δημοκρατία , Ελευθερία , Αξιοπρέπεια και Σεβασμό στηνΜάνα ΓΗ !
Επισκεφτείτε την σελίδα των Κερκυραίων συναγωνιστών για να πληροφορηθείτε τι ακριβώς κάνουν στο Μπουτσούνι , ή ακόμα καλύτερα πηγαίνετε στο πανέμορφο νησί τους και βιώστε το συμμετέχοντας!
Δεν δουλεύουμε για τον Ε.Ο.Τ. (Επαναστατικός Οργανισμός Τουρισμού).Δεν θέλουμε να σας αποσπάσουμε από τους «κεντρικούς» αγώνες ενάντια στο μνημόνιο και τα χαράτσια που μας επιβάλλει η κυβέρνηση των υπαλληλίσκων του διεθνούς οικονομικού φασισμού!
Το μήνυμα που στέλνουμε στους εαυτούς μας πρώτα , αλλά και σε σας έντιμοι συμ- πολίτες μας, είναι απλό και σαφές :ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ – ΔΡΟΥΜΕ ΤΟΠΙΚΑ !!!
Μην «ανησυχείτε» δεν σας μιλάμε για «απραγματοποίητες ουτοπίες» , σας μιλάμε για εγχειρήματα τόσο πραγματικά που έχουν γεύση και μυρωδιά! Γεύση χώματος και μυρωδιά από τον ολοκαίνουργιο (αλλά και ξεχασμένα παμπάλαιο…) τρόπο ζωής της ανθρωπότητας!
· Διαβάστε τα παρακάτω λόγια της Ελένης και δείτε πόση αβίαστη χαρά και υγεία αναβλύζουν :
Ελένη Μακροζωνάρη δημοσίευσε στο ΜΠΟΥΤΣΟΥΝΙ
Τα νέα είναι καταπληκτικά! Μόλις γυρίσαμε απ’ το χωράφι. Έγινε μέσα σε τρεις μόλις ώρες δουλειά που σε έναν θα έπαιρνε βδομάδες!!! Μπήκαμε σε ένα χέρσο χωράφι, το οργώσαμε με το τρακτεράκι, το καθαρίσαμε απ’ τις αγριόριζες, φυτέψαμε, σπείραμε, ποτίσαμε. Στο τέλος δεν πιστεύαμε στα μάτια μας κι εμείς οι ίδιοι πόσα πράγματα είχαμε κάνει μέσα σε μια μέρα. Ήμασταν 12 άτομα και η δουλειά έγινε διασκέδαση. Κάναμε και το καλαμπούρι μας, πειράγματα, γέλια, ήταν σαν να είχαμε πάει εκδρομή, βγάλαμε και φωτογραφίες, τραβήξαμε και βίντεο. Με σωστό σχεδιασμό, καλή διάθεση, όρεξη για δουλειά και πολλά χέρια τα πάντα γίνονται. Συγχαρητήρια σε όλους και καλή συνέχεια!
Δες εδώ πως λειτουργεί ο κεντρικός λογαριασμός και η συλλογική καλλιέργεια γης...
Στη Λευκάδα για το νερό...
Θα πούμε το νερό – νεράκι!
Σεπτεμβρίου 27, 2011 plateiamolaon
Μια απίστευτη είδηση κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες και αφορά μια από τις ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων, το νερό.
Με μια άνευ προηγουμένου απόφαση, το δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας αποφάσισε να παραδώσει τους τομείς της ύδρευσης και αποχέτευσης στην προς αξιοποίηση ΕΥΔΑΠ, χωρίς μάλιστα να αναμένει κάποιο σημαντικό όφελος από την κίνηση αυτή, ενώ αντίθετα είναι ήδη γνωστό ότι και η τιμή του νερού θα αυξηθεί υπερβολικά. Αν δούμε τους αριθμούς η αύξηση θα είναι από 70 έως 350%… Φυσικά, η απόφαση αυτή ξεσήκωσε τους κατοίκους της Λευκάδας, οι οποίοι προχώρησαν σε δυναμική διαδήλωση διαμαρτυρία την Δευτέρα το απόγευμα. Δείτε βίντεο από την κινητοποίηση των κατοίκων (πηγή: http://mylefkada.gr/).
Κανείς φυσικά, δεν θέλει να φανταστεί τι θα γίνει στο μέλλον, όταν σε καιρούς κρίσης η ΕΥΔΑΠ, έχοντας στην κατοχή της τα δικαιώματα ύδρευσης ακόμα και περιοχών εκτός Αθηνών, ξεπουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί σε ιδιώτες. Πολλοί φοβούνται και όχι άδικα, μήπως επαναληφθεί το σενάριο που είδαμε να παίζεται και σε άλλες χώρες που επισκέφθηκε το ΔΝΤ.
Ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και τρομακτική αύξηση της τιμής του νερού για τους καταναλωτές, σε σημείο που θα πούμε το νερό – νεράκι! Να σημειώσουμε πως ακούγεται ότι και στη Νίσυρο υπάρχει αντίστοιχη συμφωνία Δήμου – ΕΥΔΑΠ, ενώ και σε άλλες περιοχές της χώρας οι πολίτες αρχίζουν να ανησυχούν, από τη στιγμή που ακούνε τις κατά τόπους δημοτικές αρχές να κάνουν λόγο για τα (δημιουργημένα από δική τους ανικανότητα) χρέη των τοπικών εταιριών ύδρευσης.
Για να δούμε τώρα μερικά βασικά που αλιεύσαμε από τοπικές ενημερωτικές ιστοσελίδες, για τη συμφωνία του Δ. Λευκάδας με την ΕΥΔΑΠ, όπου φαίνεται ξεκάθαρα για το που πάει το πράγμα…
- Η δημοτική αρχή προσφέρει τη συμφωνία-φιλέτο στην ΕΥΔΑΠ, χωρίς να διασφαλίζει τα συμφέροντα των Λευκαδιτών. Προχωρεί σε σύμβαση με όρους δυσβάστακτους για τους καταναλωτές. (Δήλωση πρώην Βουλευτή του νησιού)
- Η Λευκάδα έχει μια μόνιμη παροχή από τις πηγές του Αγίου Γεωργίου, από όπου παίρνει μεγάλες ποσότητες. Έχει επίσης τη δυνατότητα να υδροδοτείται από απο δικές της πηγές και γεωτρήσεις. Έχει δηλαδή υδάτινους πόρους, άρα δεν υπήρχε λόγος να πάρει μια τέτοια απόφαση. (Δήλωση πρώην Δημάρχου Λευκάδας, Εφημερίδα Καλά Νέα)
- Πέρα από αυτό είναι επίσης λάθος το ότι επιχειρούμε να μεταθέσουμε το πρόβλημα της ύδρευσης σε μια υπό σύσταση εταιρεία, αφού όπως γνωρίζεται δεν μιλάμε για την ΕΥΔΑΠ αλλά για την ΕΥΔΑΠ ΝΗΣΩΝ Α.Ε. Μια εταιρεία η οποία ενώ χρόνια συζητείται μέσα στα αυτοδιοικητικά όργανα –θυμάμαι στην ΚΕΔΚΕ και ιδιαίτερα για τα μικρά και άνυδρα νησιά- το πρόβλημα αυτό ήθελε να λύσει. Εκεί δεν έχουν καθόλου νερό και μεταφέρουν με υδροφόρα πλοία ή έχουν συστήματα αφαλάτωσης. Ζητούσαμε, λοιπόν, τη συνδρομή του Υπουργείου για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση. Κάτω από αυτή την ανάγκη δημιουργήθηκε αυτή η εταιρεία η οποία από ότι μαθαίνω συστάθηκε πριν από λίγες μέρες. Άρα δεν έχει και καμία υποδομή για να διαχειριστεί το δικό μας πρόβλημα, που όπως είπα παραπάνω, δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό πρόβλημα των άνυδρων νησιών. Θα μπούμε σε μια εταιρεία που αν τυχόν μπούνε άλλα νησιά –έχω μάθει ότι μπήκε εκτός από μας και η Νίσιρος- αν λοιπόν μπούνε τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, θα έχει να διαχειριστεί προβλήματα εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας. Πέρα από αυτό ήδη γνωρίζουμε ότι και η τιμή του νερού θα αυξηθεί υπερβολικά. Αν δούμε τους αριθμούς η αύξηση θα είναι από 70 έως 350%. Αυτή είναι μια υπέρογκη αύξηση που δεν νομίζω ότι πρέπει να την πληρώσουν οι πολίτες της Λευκάδας, που έχουν επάρκεια νερού. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, ο δήμος Λευκάδας δεν έπρεπε να μπει σε αυτή την ιστορία. (Δήλωση πρώην Δημάρχου Λευκάδας, Εφημερίδα Καλά Νέα)
- Εμείς εισπράτταμε κάπου στις 110.000 ευρώ σε ετήσια βάση και ξοδεύαμε λιγότερα με το τιμολόγιο που έχουμε σήμερα. Και με τη ευκαιρία να σας πω ότι αυτό το τιμολόγιο που παρουσίασε η ΕΥΔΑΠ για το δήμο μας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και δεν γνωρίζουμε ποιος της το έδωσε. Εμείς, λοιπόν, εισπράτταμε περισσότερα από όσα πληρώναμε για επισκευές, έργα και συντηρήσεις γιατί απλά μετράγαμε σε τακτά χρονικά διαστήματα τα ρολόγια και οι καταναλωτές πλήρωναν. Πώς να εισπράξεις αν δεν κάνεις την καταμέτρηση, όπως συνέβαινε σε άλλους δήμους; Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που ήταν ελλειμματικός ο προϋπολογισμός τους. (Δήλωση πρώην Δημάρχου Λευκάδας, Εφημερίδα Καλά Νέα)
- Οι υποχρεώσεις της ΕΥΔΑΠ που καλύπτει την Αττική και οι υποχρεώσεις της στη Λευκάδα, σύγκριση:
Εκεί (στην Αττική) αναλαμβάνει και τη συντήρηση του δικτύου και τις επισκευές και τα νέα έργα που απαιτούνται για την καλύτερη εξυπηρέτηση του δικτύου με δική της χρηματοδότηση. Η συμφωνία με τη Λευκάδα δεν περιλαμβάνει υποχρεώσεις για νέα έργα, επεκτάσεις δικτύου κ.λ.π. τα οποία έργα υποχρεώνεται να χρηματοδοτήσει ο δήμος, παρά μόνο τη συντήρηση και τις επισκευές. Όμως θα εισπράττει εις ολόκληρο τους λογαριασμούς και μάλιστα με ένα τιμολόγιο που αυτή έχει ήδη καθορίσει και μεις αποδεχτήκαμε, ακριβότερο από αυτό της Αττικής σε ποσοστό πάνω από 80%. Δεν είναι παράλογο; (Δημοσιογράφος της εφημερίδας Καλά Νέα)
- Η Περιφεριεακή Παράταξη ΑΝ.Α.Σ.Α. για τα Ιόνια Νησιά, τονίζει σε ανακοίνωσή της: Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Λευκάδα
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΗΝΑ.
Η ΑΝ.Α.Σ.Α καταγγέλλει στο λαό της Λευκάδας και όλων των Ιόνιων Νησιών την ιδιωτικοποίηση του νερού που επιχειρείται δια πλαγίας οδού, μέσω της ανάθεσης της διαχείρισης του σε ανώνυμη εταιρεία θυγατρική της ΕΥΔΑΠ που σε πολύ λίγο χρόνο θα πουληθεί σε ιδιώτες σύμφωνα με τις οδηγίες της τρόικας και τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή η πρωτοφανής απόφαση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Λευκάδας καταδικάζει τους πολίτες της να υφίστανται για 20 τουλάχιστον χρόνια την κερδοσκοπία σ’ ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό, όπως είναι το νερό. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα αρνητικό προηγούμενο ανοίγοντας την κερκόπορτα στην εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου και σ’ αυτό το κομμάτι του δημόσιου πλούτου, δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για γενίκευση του φαινόμενου.
Οι τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια του νερού που επιβάλλονται με «το καλημέρα» δείχνουν πολύ καθαρά που θα οδηγήσει και πόσο θα βλάψει τη Λευκάδα αυτή η απαράδεκτη απόφαση.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ!
Η ΑΝ.Α.Σ.Α χαιρετίζει τις πρωτοβουλίες της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ και καλεί τους Λευκαδίτες και τις Λευκαδίτισσες να πάρουν μαζικά μέρος στις κινητοποιήσεις, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αγωνιστικής ενότητας σε όσους, τόσο ξεδιάντροπα, ξεπουλούν τα δημόσια αγαθά και προσθέτουν κι άλλα χαράτσια στην πλάτη του εργαζόμενου λαού.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ
Περιφερειακός σύμβουλος
Επικεφαλής ΑΝ.Α.Σ.Α
Αργοστόλι,24/09/2011
Monday, September 26, 2011
Νίκη από Παρίσι...
Παρίσι, 26 Σεπτεμβρίου 2011
21-09-2011
Μπήκαμε στο Παρίσι με σκοπό να καθήσουμε δύο ή τρεις μέρες και τελικά καθήσαμε οχτώ.
Η δεύτερη συνάντησή μας με την γαλλική αστυνομία, μετά τα επεισόδια στην λεωφόρο Saint Germain, ήταν ακόμα πιο παράλογη. Μεταφερθήκαμε με μετρό στην πλατεία de la Bourse για να ξεκινήσουμε λαϊκή συνέλευση, αλλά καλά καλά δεν καθήσαμε σε κύκλο και έφτασαν τα οχήματα της αστυνομίας, οι μονάδες αποκατάστασης τάξης πετάχτηκαν έξω και μας περικύκλωσαν σαν να επρόκειτο για αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Ο επικεφαλής τους μας πλησίασε σαν να βγήκε από αμερικάνικη ταινία και μας πληροφόρησε με ύφος ότι "στη Γαλλία υπάρχουν κανόνες και ότι αυτό που κάναμε ήταν παράνομη διαδήλωση χωρίς άδεια". Εμείς απαντήσαμε ότι δεν επρόκειτο για διαδήλωση αλλά για συγκέντρωση και συζήτηση φίλων. Αυτός δεν φάνηκε πάντως να πείστηκε γιατί σύντομα έφτασε η αστυνομική κλούβα και οι αστυνομικοί χωρίς προειδοποίηση άρχισαν να μας βάζουν μέσα σηκωτούς για "αναγνώριση στοιχείων" στο Αστυνομικό Τμήμα. Μάλλον δεν πρόσεξαν ότι όλοι είχαμε τις ταυτότητές μας στα δόντια φωνάζοντας ότι αυτή η προσαγωγή ήταν παράνομη. Έτσι πραγματοποιήθηκε για άλλη μια φορά η ίδια ιστορία, με τους αστυνομικούς να μας αποσπούν βίαια από το έδαφος, όπου αντιστεκόμασταν σθεναρά πιασμένοι γερά μεταξύ μας και στη συνέχεια να μας διασκορπίζουν σε όλα τα τμήματα του Παρισιού.
Αυτή τη φορά, μια ομάδα από μια Κολομβιανή και από δέκα -όλως τυχαίως- Γάλλους, οδηγήθηκαν σε ένα συγκεκριμένο αστυνομικό φορτηγάκι και "από σύμπτωση" ήταν σε αυτό το φορτηγάκι που ξεκόλλησε το πίσω παράθυρο μόλις ξεκίνησαν από μέσα να χτυπάνε τα τζάμια, όπως άλλωστε κάναμε όλοι. Αυτή η άτυχη ομάδα, έμεινε κλεισμένη μέσα δύο νύχτες κατηγορούμενη για φθορά δημόσιας περιουσίας και σήμερα αναμένεται η δίκη.
22-09-2011
Την επόμενη μέρα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οι "Αγανακτισμένοι" δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο αγανακτισμένοι όσο νόμιζα.
Αφού κοιμηθήκαμε όλοι στην πλατεία de la Bourse, χωρίς σκηνές και με την άδεια της αστυνομίας, σηκωθήκαμε νωρίς με σκοπό να κάνουμε εσωτερική συνέλευση για να οργανωθούμε και να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας. Μετά από τα περιστατικά με την αστυνομία περίμενα ότι θα καλούσαμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ή συμπαράστασης προς τους έντεκα συλληφθέντες, πίστευα ότι θα ετοιμάζαμε τέλος πάντων κάτι μεγάλο ως αντίδραση σε αυτήν την αδικία και παραβίαση των δικαιωμάτων μας που υποστήκαμε. Με έκπληξη συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι ήθελαν να φύγουμε το γρηγορότερο δυνατό από το Παρίσι, προφασιζόμενοι ότι δεν είχε νόημα να επιμείνουμε για να μας συλλάβουν κι άλλη φορά.
Τελικά μεταφερθήκαμε όλοι στο προάστιο Σαν Ντενι, τον πρώτο σταθμό πριν την αποχώρηση, αναβάλλοντας κάθε σημαντική απόφαση για αργότερα όπως κάνουμε από την αρχή της παραμονής μας στο Παρίσι. Αυτή τη φορά το εμπόδιο δεν ήταν η κακή μας οργάνωση αλλά ο φόβος για την αστυνομία, η απουσία του αισθήματος της επαναστατικότητας και της αντίστασης.
Το μεγαλύτερο πλήγμα για μένα ήταν όταν είδα την ομάδα να υπακούει αδιαμαρτύρητα στην απαγόρευση της αστυνομίας να περπατήσουμε όλοι μαζί προς το Σαν Ντενι. Επικράτησε χάος και αρχίσαμε να διαλυόμαστε καθώς μικρές ομάδες κάτω των πέντε ατόμων άρχιζαν να αποχωρούν με τα πόδια ή με το μετρό. Εγώ περπατούσα γεμάτη απογοήτευση πάνω κάτω στην πλατεία, προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται και υπακούμε τόσο πρόθυμα σε αυτούς τους δικτατορικούς κανόνες, κλαίγοντας σιωπηλά. Είμαι της άποψης ότι η ελευθερία του καθενός δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, για αυτό και δεν με ένοιαζαν τόσο οι απαγορεύσεις της αστυνομίας. Όμως όταν βλέπω ότι από τους περισσότερους συντρόφους μου λείπει το "εσωτερικό αίσθημα ελευθερίας" δεν μπορώ παρά να χάσω την πίστη μου σε αυτό το κίνημα όπου έχω εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου τους τελευταίους τέσερεις μήνες.
21-09-2011
Μπήκαμε στο Παρίσι με σκοπό να καθήσουμε δύο ή τρεις μέρες και τελικά καθήσαμε οχτώ.
Η δεύτερη συνάντησή μας με την γαλλική αστυνομία, μετά τα επεισόδια στην λεωφόρο Saint Germain, ήταν ακόμα πιο παράλογη. Μεταφερθήκαμε με μετρό στην πλατεία de la Bourse για να ξεκινήσουμε λαϊκή συνέλευση, αλλά καλά καλά δεν καθήσαμε σε κύκλο και έφτασαν τα οχήματα της αστυνομίας, οι μονάδες αποκατάστασης τάξης πετάχτηκαν έξω και μας περικύκλωσαν σαν να επρόκειτο για αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Ο επικεφαλής τους μας πλησίασε σαν να βγήκε από αμερικάνικη ταινία και μας πληροφόρησε με ύφος ότι "στη Γαλλία υπάρχουν κανόνες και ότι αυτό που κάναμε ήταν παράνομη διαδήλωση χωρίς άδεια". Εμείς απαντήσαμε ότι δεν επρόκειτο για διαδήλωση αλλά για συγκέντρωση και συζήτηση φίλων. Αυτός δεν φάνηκε πάντως να πείστηκε γιατί σύντομα έφτασε η αστυνομική κλούβα και οι αστυνομικοί χωρίς προειδοποίηση άρχισαν να μας βάζουν μέσα σηκωτούς για "αναγνώριση στοιχείων" στο Αστυνομικό Τμήμα. Μάλλον δεν πρόσεξαν ότι όλοι είχαμε τις ταυτότητές μας στα δόντια φωνάζοντας ότι αυτή η προσαγωγή ήταν παράνομη. Έτσι πραγματοποιήθηκε για άλλη μια φορά η ίδια ιστορία, με τους αστυνομικούς να μας αποσπούν βίαια από το έδαφος, όπου αντιστεκόμασταν σθεναρά πιασμένοι γερά μεταξύ μας και στη συνέχεια να μας διασκορπίζουν σε όλα τα τμήματα του Παρισιού.
Αυτή τη φορά, μια ομάδα από μια Κολομβιανή και από δέκα -όλως τυχαίως- Γάλλους, οδηγήθηκαν σε ένα συγκεκριμένο αστυνομικό φορτηγάκι και "από σύμπτωση" ήταν σε αυτό το φορτηγάκι που ξεκόλλησε το πίσω παράθυρο μόλις ξεκίνησαν από μέσα να χτυπάνε τα τζάμια, όπως άλλωστε κάναμε όλοι. Αυτή η άτυχη ομάδα, έμεινε κλεισμένη μέσα δύο νύχτες κατηγορούμενη για φθορά δημόσιας περιουσίας και σήμερα αναμένεται η δίκη.
22-09-2011
Την επόμενη μέρα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οι "Αγανακτισμένοι" δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο αγανακτισμένοι όσο νόμιζα.
Αφού κοιμηθήκαμε όλοι στην πλατεία de la Bourse, χωρίς σκηνές και με την άδεια της αστυνομίας, σηκωθήκαμε νωρίς με σκοπό να κάνουμε εσωτερική συνέλευση για να οργανωθούμε και να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας. Μετά από τα περιστατικά με την αστυνομία περίμενα ότι θα καλούσαμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ή συμπαράστασης προς τους έντεκα συλληφθέντες, πίστευα ότι θα ετοιμάζαμε τέλος πάντων κάτι μεγάλο ως αντίδραση σε αυτήν την αδικία και παραβίαση των δικαιωμάτων μας που υποστήκαμε. Με έκπληξη συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι ήθελαν να φύγουμε το γρηγορότερο δυνατό από το Παρίσι, προφασιζόμενοι ότι δεν είχε νόημα να επιμείνουμε για να μας συλλάβουν κι άλλη φορά.
Τελικά μεταφερθήκαμε όλοι στο προάστιο Σαν Ντενι, τον πρώτο σταθμό πριν την αποχώρηση, αναβάλλοντας κάθε σημαντική απόφαση για αργότερα όπως κάνουμε από την αρχή της παραμονής μας στο Παρίσι. Αυτή τη φορά το εμπόδιο δεν ήταν η κακή μας οργάνωση αλλά ο φόβος για την αστυνομία, η απουσία του αισθήματος της επαναστατικότητας και της αντίστασης.
Το μεγαλύτερο πλήγμα για μένα ήταν όταν είδα την ομάδα να υπακούει αδιαμαρτύρητα στην απαγόρευση της αστυνομίας να περπατήσουμε όλοι μαζί προς το Σαν Ντενι. Επικράτησε χάος και αρχίσαμε να διαλυόμαστε καθώς μικρές ομάδες κάτω των πέντε ατόμων άρχιζαν να αποχωρούν με τα πόδια ή με το μετρό. Εγώ περπατούσα γεμάτη απογοήτευση πάνω κάτω στην πλατεία, προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται και υπακούμε τόσο πρόθυμα σε αυτούς τους δικτατορικούς κανόνες, κλαίγοντας σιωπηλά. Είμαι της άποψης ότι η ελευθερία του καθενός δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, για αυτό και δεν με ένοιαζαν τόσο οι απαγορεύσεις της αστυνομίας. Όμως όταν βλέπω ότι από τους περισσότερους συντρόφους μου λείπει το "εσωτερικό αίσθημα ελευθερίας" δεν μπορώ παρά να χάσω την πίστη μου σε αυτό το κίνημα όπου έχω εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου τους τελευταίους τέσερεις μήνες.
Sunday, September 25, 2011
Adios Kukutza
Saturday, September 24, 2011
ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ
Το TVXS και η αγωγή σε βάρος του
Αν και πρόσφατα αφαίρεσα το TVXS από τα μόνιμα λινκ μου, για λόγους που σχετίζονται με την δημοσιογραφία που (ανα)παράγει σε σχέση με το Σύνταγμα, δεν μπορώ να μην αναδημοσιεύσω ολόκληρο το κείμενο αυτό, γιατί αφορά την ελευθερία στο Διαδίκτυο.
Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ TVXS: ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Εκδικάστηκε χθες το πρωί, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η αγωγή που κατέθεσαν τρεις καθηγητές του Πανεπιστημίου της Κρήτης εναντίον του tvxs.gr και των συντελεστών του Στέλιου Κούλογλου και Ελευθερίας Αλαβάνου, με αίτημα την διαγραφή τριών δημοσιογραφικών άρθρων και των σχολίων που αναρτήθηκαν κάτω από αυτά, καθώς και την καταβολή αποζημίωσης 270.000 ευρώ.
Τα άρθρα αφορούσαν την «υπόθεση Αλεξανδρόπουλου» και τις κατηγορίες για ευνοιοκρατία στα μεταπτυχιακά, ενώ τα σχόλια καταφέρονταν εναντίον των συγκεκριμένων καθηγητών (Δημήτριος Κοτρόγιαννος, Κωνσταντίνος Λάβδας και Μαρία Μενδρινού). Το δικαστήριο των ασφαλιστικών μέτρων (το 2009) είχε αποδεχθεί ότι τα τρία δημοσιογραφικά άρθρα του tvxs δεν προσέβαλαν την προσωπικότητα των καθηγητών, αλλά έκρινε ότι υπήρχε ευθύνη του tvxs.gr για τα σχόλια που ανάρτησαν οι επισκέπτες του διαδικτυακού χώρου. Το δικαστήριο εκείνο δεν είχε εφαρμόσει την Οδηγία 2000/31/ΕΚ, η οποία μεταφέρθηκε με τυπογραφικό λάθος στο εθνικό δίκαιο (π.δ.131/2003), με αποτέλεσμα, για τη φιλοξενία περιεχομένου τρίτων να φαίνεται ότι δεν υπάρχει απαλλαγή από την γενική υποχρέωση ελέγχου. Η Οδηγία ξεκάθαρα απαλάσσει τα διαδικτυακά μέσα από τέτοια προληπτική υποχρέωση, γεγονός που επισημάνθηκε στο Δικαστήριο, με αίτημα την διορθωτική εφαρμογή του λάθους του προεδρικού διατάγματος.
Κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο δικηγόρος των εναγόντων περιόρισε το αίτημα αποζημίωσης στις 90.000 ευρώ, γεγονός που ο δικηγόρος του tvxs.gr, Βασίλης Σωτηρόπουλος, επισήμανε στο δικαστήριο ως εν μέρει παραίτηση, η οποία πρέπει να οδηγήσει σε καταδίκη των εναγόντων στα δικαστικά έξοδα, ως ηττηθέντων διαδίκων.
Περαιτέρω, το tvxs υπέβαλε ένσταση περί μη εφαρμογής του νόμου περί Τύπου στο συμμετοχικό Διαδίκτυο και περί εφαρμογής του ειδικού θεσμικού πλαισίου για την κοινωνία της πληροφορίας (Οδηγία 2000/31/ΕΚ). Υποβλήθηκε επίσης ένσταση δικαιολογημένου ενδιαφέροντος, επειδή το θέμα αφορά τον τρόπο ενάσκησης καθηκόντων δημόσιων λειτουργών, καθώς κι αίτημα απόρριψης της αγωγής λόγω καταχρηστικής άσκησής της.
Στο δικαστήριο κατέθεσε, από την πλευρά των εναγόντων, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τέτοια κείμενα θίγουν το «brand name» του ιδρύματος και διασύρουν διεθνώς αναγνωρισμένους καθηγητές.
Υποστήριξε ότι οι καθηγητές είχαν αθωωθεί για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας του καθηγητή Αλεξανδρόπουλου, ενώ για τις κατηγορίες περί μεροληψίας εις βάρος των φοιτητών είχαν καλυφθεί από σχετική απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου.
Ένταση δημιουργήθηκε όταν ο Βασίλης Σωτηρόπουλος τον ρώτησε αν υφίσταται γενικά το φαινόμενο των «κομματικών καθηγητών» στα Πανεπιστήμια.
Το θέμα προκάλεσε την παρέμβαση του Προέδρου του Δικαστηρίου, ο οποίος επισήμανε ότι το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από τα «διδάγματα της κοινής πείρας».
Υπέρ του tvxs.gr κατέθεσε ως μάρτυρας η Κατερίνα Κιτίδη, η οποία υπερασπίστηκε την φύση του διαδικτυακού μέσου, το οποίο δεν είναι δυνατόν -αλλά ούτε και νομικά υποχρεωμένο- να προελέγχει τα χιλιάδες σχόλια που ανά πάσα στιγμή αναρτούν οι χρήστες. Υπενθύμισε ότι οι τυχόν θιγόμενοι είχαν την ευχέρεια, σύμφωνα με τους Όρους Χρήσης, να επικοινωνήσουν με το tvxs τηλεφωνικά ή με e-mail, ζητώντας την διαγραφή προβληματικών σχολίων, τα οποία ούτως ή άλλως αφαιρέθηκαν μετά την έκδοση της σχετικής προσωρινής διαταγής του Δικαστήριου. Επίσης επισήμανε ότι όσον αφορά τη δημοσιογραφική έρευνα του tvxs, ήταν το μόνο μέσο ενημέρωσης που φιλοξένησε τις απόψεις των εναγόντων, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας συνεργάτη μαζί του, ενώ οι φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν στα άρθρα βασίζονταν σε δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων όπως ΤΑ ΝΕΑ, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και το ΒΗΜΑ, καθώς και στο σχετικό Πόρισμα των καθηγητών Γραμματικάκη και Παπαδοπούλου.
Προς υπεράσπιση του δικαιώματος σε έναν ζωντανό διαδικτυακό διάλογο, έδωσαν επίσης ένορκες βεβαιώσεις οι Έλλη Στάη, Σταύρος Θεοδωράκης και Νικόλας Μπαρδάκης.
Κατά το τέλος της διαδικασίας, ο δικηγόρος των εναγόντων δήλωσε ότι σύμφωνα με σχετική ταξινόμηση που υπάρχει στο διαδίκτυο, η χρηματική αξία του tvxs.gr αποτιμάται σε ύψος άνω του 1.000.000 ευρώ, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση τόσο της μάρτυρος, όσο και του δικηγόρου του tvxs, οι οποίοι επισήμαναν την ανακρίβεια του στοιχείου. Μετά το τέλος της δίκης, ο Στέλιος Κούλογλου πλησίασε το έδρανο του δικηγόρου και του είπε: «σας ευχαριστώ που με κάνατε να αισθανθώ πλούσιος για μια μέρα».
Η απόφαση αναμένεται τους προσεχείς μήνες.
Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ TVXS: ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Εκδικάστηκε χθες το πρωί, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η αγωγή που κατέθεσαν τρεις καθηγητές του Πανεπιστημίου της Κρήτης εναντίον του tvxs.gr και των συντελεστών του Στέλιου Κούλογλου και Ελευθερίας Αλαβάνου, με αίτημα την διαγραφή τριών δημοσιογραφικών άρθρων και των σχολίων που αναρτήθηκαν κάτω από αυτά, καθώς και την καταβολή αποζημίωσης 270.000 ευρώ.
Τα άρθρα αφορούσαν την «υπόθεση Αλεξανδρόπουλου» και τις κατηγορίες για ευνοιοκρατία στα μεταπτυχιακά, ενώ τα σχόλια καταφέρονταν εναντίον των συγκεκριμένων καθηγητών (Δημήτριος Κοτρόγιαννος, Κωνσταντίνος Λάβδας και Μαρία Μενδρινού). Το δικαστήριο των ασφαλιστικών μέτρων (το 2009) είχε αποδεχθεί ότι τα τρία δημοσιογραφικά άρθρα του tvxs δεν προσέβαλαν την προσωπικότητα των καθηγητών, αλλά έκρινε ότι υπήρχε ευθύνη του tvxs.gr για τα σχόλια που ανάρτησαν οι επισκέπτες του διαδικτυακού χώρου. Το δικαστήριο εκείνο δεν είχε εφαρμόσει την Οδηγία 2000/31/ΕΚ, η οποία μεταφέρθηκε με τυπογραφικό λάθος στο εθνικό δίκαιο (π.δ.131/2003), με αποτέλεσμα, για τη φιλοξενία περιεχομένου τρίτων να φαίνεται ότι δεν υπάρχει απαλλαγή από την γενική υποχρέωση ελέγχου. Η Οδηγία ξεκάθαρα απαλάσσει τα διαδικτυακά μέσα από τέτοια προληπτική υποχρέωση, γεγονός που επισημάνθηκε στο Δικαστήριο, με αίτημα την διορθωτική εφαρμογή του λάθους του προεδρικού διατάγματος.
Κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο δικηγόρος των εναγόντων περιόρισε το αίτημα αποζημίωσης στις 90.000 ευρώ, γεγονός που ο δικηγόρος του tvxs.gr, Βασίλης Σωτηρόπουλος, επισήμανε στο δικαστήριο ως εν μέρει παραίτηση, η οποία πρέπει να οδηγήσει σε καταδίκη των εναγόντων στα δικαστικά έξοδα, ως ηττηθέντων διαδίκων.
Περαιτέρω, το tvxs υπέβαλε ένσταση περί μη εφαρμογής του νόμου περί Τύπου στο συμμετοχικό Διαδίκτυο και περί εφαρμογής του ειδικού θεσμικού πλαισίου για την κοινωνία της πληροφορίας (Οδηγία 2000/31/ΕΚ). Υποβλήθηκε επίσης ένσταση δικαιολογημένου ενδιαφέροντος, επειδή το θέμα αφορά τον τρόπο ενάσκησης καθηκόντων δημόσιων λειτουργών, καθώς κι αίτημα απόρριψης της αγωγής λόγω καταχρηστικής άσκησής της.
Στο δικαστήριο κατέθεσε, από την πλευρά των εναγόντων, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τέτοια κείμενα θίγουν το «brand name» του ιδρύματος και διασύρουν διεθνώς αναγνωρισμένους καθηγητές.
Υποστήριξε ότι οι καθηγητές είχαν αθωωθεί για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας του καθηγητή Αλεξανδρόπουλου, ενώ για τις κατηγορίες περί μεροληψίας εις βάρος των φοιτητών είχαν καλυφθεί από σχετική απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου.
Ένταση δημιουργήθηκε όταν ο Βασίλης Σωτηρόπουλος τον ρώτησε αν υφίσταται γενικά το φαινόμενο των «κομματικών καθηγητών» στα Πανεπιστήμια.
Το θέμα προκάλεσε την παρέμβαση του Προέδρου του Δικαστηρίου, ο οποίος επισήμανε ότι το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από τα «διδάγματα της κοινής πείρας».
Υπέρ του tvxs.gr κατέθεσε ως μάρτυρας η Κατερίνα Κιτίδη, η οποία υπερασπίστηκε την φύση του διαδικτυακού μέσου, το οποίο δεν είναι δυνατόν -αλλά ούτε και νομικά υποχρεωμένο- να προελέγχει τα χιλιάδες σχόλια που ανά πάσα στιγμή αναρτούν οι χρήστες. Υπενθύμισε ότι οι τυχόν θιγόμενοι είχαν την ευχέρεια, σύμφωνα με τους Όρους Χρήσης, να επικοινωνήσουν με το tvxs τηλεφωνικά ή με e-mail, ζητώντας την διαγραφή προβληματικών σχολίων, τα οποία ούτως ή άλλως αφαιρέθηκαν μετά την έκδοση της σχετικής προσωρινής διαταγής του Δικαστήριου. Επίσης επισήμανε ότι όσον αφορά τη δημοσιογραφική έρευνα του tvxs, ήταν το μόνο μέσο ενημέρωσης που φιλοξένησε τις απόψεις των εναγόντων, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας συνεργάτη μαζί του, ενώ οι φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν στα άρθρα βασίζονταν σε δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων όπως ΤΑ ΝΕΑ, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και το ΒΗΜΑ, καθώς και στο σχετικό Πόρισμα των καθηγητών Γραμματικάκη και Παπαδοπούλου.
Προς υπεράσπιση του δικαιώματος σε έναν ζωντανό διαδικτυακό διάλογο, έδωσαν επίσης ένορκες βεβαιώσεις οι Έλλη Στάη, Σταύρος Θεοδωράκης και Νικόλας Μπαρδάκης.
Κατά το τέλος της διαδικασίας, ο δικηγόρος των εναγόντων δήλωσε ότι σύμφωνα με σχετική ταξινόμηση που υπάρχει στο διαδίκτυο, η χρηματική αξία του tvxs.gr αποτιμάται σε ύψος άνω του 1.000.000 ευρώ, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση τόσο της μάρτυρος, όσο και του δικηγόρου του tvxs, οι οποίοι επισήμαναν την ανακρίβεια του στοιχείου. Μετά το τέλος της δίκης, ο Στέλιος Κούλογλου πλησίασε το έδρανο του δικηγόρου και του είπε: «σας ευχαριστώ που με κάνατε να αισθανθώ πλούσιος για μια μέρα».
Η απόφαση αναμένεται τους προσεχείς μήνες.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ.(ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ)
plateiamolaon
Η Δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν αποτελεί «δώρο» καμιάς κυβέρνησης και κανενός κράτους προς την κοινωνία! Αντιθέτως αποτελεί πρωταρχικό και αναφαίρετο ατομικό και συλλογικό δικαίωμα του ανθρώπου. Το σύγχρονο αστικό κράτος εξαναγκάστηκε στην αποδοχή του παραπάνω δικαιώματος ύστερα από λαϊκούς αγώνες (ένα από τα βασικά αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης).
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αστικό κράτος δικαιολογεί την φορολόγηση που επιβάλλει αλλά και την ίδια του την αναγκαιότητα ύπαρξης λογω της» ανταποδοτικότητας» και των «κοινωνικών δικαιωμάτων» που διασφαλίζει. Δηλαδή όλοι εμείς που γεννηθήκαμε ως ελεύθεροι και ισότιμοι άνθρωποι , αποποιούμαστε το αυτεξούσιο και το αυτοδιοίκητο δικαίωμά μας και παραχωρούμε την εξουσία που πηγάζει από εμάς στο κράτος ,με την προϋπόθεση εκείνο να φροντίζει για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των δικαιωμάτων μας στην ζωή ,στην υγεία , στην εκπαίδευση , στην ελευθερία έκφρασης και διάδοσης των ιδεών κλπ. Αυτά τα παραπάνω εκφράζονται άλλωστε και στο Σύνταγμα των Ελλήνων!
Επειδή τίποτα από τα παραπάνω δεν τηρείται σήμερα από τους υπαλληλίσκους του διεθνούς οικονομικού φασισμού που μας κυβερνούν , αποφασίζουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας!
Ξεκινάμε από τον πρωταρχικό θεσμό για κάθε κοινωνία, την ΠΑΙΔΕΙΑ!
Θέλοντας να αυτοδιοικηθούμε λοιπόν και όχι να υποβοηθήσουμε το κράτος να κάνει την δουλειά του, που αποδεδειγμένα πλέον ,δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει, επανακτούμε συλλογικά τα κτήρια των κλειστών σχολείων και συλλογικά αναλαμβάνουμε την διαχείριση της εκεί τελούμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας!
Τα κτήρια αυτά τα έχουμε πληρώσει και συντηρήσει εμείς μέσα από τους φόρους μας.
Επίσης και η λειτουργία των σχολείων με τα δικά μας τα λεφτά γινόταν ,μόνο που κανείς δεν μας ρώταγε για το αν συμφωνούμε με τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Τους μισθούς των δασκάλων και των καθηγητών που τώρα εντελώς αυθαίρετα μειώνουν ,εμείς τους έχουμε πληρώσει. Αυτούς τους ανθρώπους (τους δασκάλους) που τώρα τους πετάνε στον δρόμο ,μας καλούνε να τους μισήσουμε γιατί είναι λέει «δημόσιοι υπάλληλοι».Αυτοί είναι «και καλά οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας» !Ε όχι βρε αναίσχυντα ανδρείκελα της εξουσίας. Δεν είναι ούτε θα γίνουν εχθροί μας οι δάσκαλοι ,ούτε οι γιατροί και οι νοσηλευτές, ούτε όσοι δουλεύουν στον δημόσιο τομέα! Αυτοί είναι τ’ αδέρφια μας ,οι γονείς και τα παιδιά μας!
Τα παιδιά μας που με τόσο κόπο τα σπουδάσαμε για να γίνουν δάσκαλοι και σεις τά ‘χετε να μαραζώνουν στην ανεργία ή στο κομματικό σκλαβοπάζαρο της σύμβασης θα τα «διορίσουμε» εμείς στα δικά μας τα κοινωνικά σχολεία!
Δεν θα καταφέρετε να μας χωρίσετε και να μας στρέψετε τον έναν ενάντια στον άλλο! Κάθε σχολείο που κλείνει δεν είναι πρόβλημα μόνο των παιδιών που φοιτούσαν εκεί και των γονιών τους, ούτε του προσωπικού που απολύθηκε ή μετατάχθηκε. Είναι πρόβλημα όλων μας!
Όλοι μαζί θ’ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα! Αντί να πληρώσουμε τα άδικα και αντισυνταγματικά χαράτσια θα διαθέσουμε αυτά τα χρήματα για να ξαναλειτουργήσουμε τα σχολειά μας! Αν σας τα’ αφήσουμε θα τα «αξιοποιήσετε» κι’ αυτά όπως και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία! Θα τα ξεπουλήσετε!
Δεν θ’ αφήσουμε τα δικά μας τα κτήρια να τα νοικιάσετε στην καλύτερη περίπτωση σε ιδιώτες «επιχειρηματίες της εκπαίδευσης» ούτε να τα δώσετε στην ΕΛΑΣ όπως το πρώην ναυτικό Νοσοκομείο στα Μελίσσια της Αττικής!
Κάνατε μεγάλο λάθος που ξεκινήσατε αυτόν τον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία!
Δεν είμαστε «άβουλα πιόνια » όπως τόσα και τόσα προσπαθούσατε να μας πείσετε!
Θα σας το αποδείξουμε παίρνοντας την ζωή μας στα χέρια μας!
Θα ξεκινήσουμε από τα σχολεία που την λειτουργία τους , θα ρυθμίζει η συνέλευση των μαθητών – δασκάλων-εργαζομένων-γονιών ,και θα την εξασφαλίζει οικονομικά σύσσωμη η τοπική κοινωνία!
Αυτό θα ‘ναι το πρώτο βήμα! Μετά θ΄ ακολουθήσουν τα νοσοκομεία , οι ΔΕΚΟ και τόσα άλλα που ζωή να ‘ χουμε να δημιουργούμε και ν’ αποδεικνύουμε την αχρηστία των αφεντάδων.
Στους «σκεπτικιστές» που ενδεχόμενα μας πουν ότι «αυτά δεν γίνονται» θα απαντήσουμε ότι αυτά γίνονται πράξη εδώ και χρόνια και με μεγάλη εκπαιδευτική επιτυχία στην Αγγλία (Σάμερχιλ ) , στην Γαλλία (Μποναβεντούρα) και σε πολλές άλλες χώρες. Στο κάτω – κάτω της γραφής ,το αν η συλλογική αντεπίθεση της ΖΩΗΣ πετύχει ,είναι στο χέρι μας. Το αν οι βόμβες του ΘΑΝΑΤΟΥ που μας επιφυλάσσει το σύστημα πετύχουν το στόχο τους , αν συνεχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε παθητικά ….ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ!(«Υψηλή τεχνολογία»)
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ !
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ !
ΆΜΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ !
ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ»- ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ!
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ !
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΟΛΑΩΝ 22 – 9 – 2011
Plateiamolaon.wordpress.com smolaoi@yahoo.com
Η Δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν αποτελεί «δώρο» καμιάς κυβέρνησης και κανενός κράτους προς την κοινωνία! Αντιθέτως αποτελεί πρωταρχικό και αναφαίρετο ατομικό και συλλογικό δικαίωμα του ανθρώπου. Το σύγχρονο αστικό κράτος εξαναγκάστηκε στην αποδοχή του παραπάνω δικαιώματος ύστερα από λαϊκούς αγώνες (ένα από τα βασικά αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης).
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αστικό κράτος δικαιολογεί την φορολόγηση που επιβάλλει αλλά και την ίδια του την αναγκαιότητα ύπαρξης λογω της» ανταποδοτικότητας» και των «κοινωνικών δικαιωμάτων» που διασφαλίζει. Δηλαδή όλοι εμείς που γεννηθήκαμε ως ελεύθεροι και ισότιμοι άνθρωποι , αποποιούμαστε το αυτεξούσιο και το αυτοδιοίκητο δικαίωμά μας και παραχωρούμε την εξουσία που πηγάζει από εμάς στο κράτος ,με την προϋπόθεση εκείνο να φροντίζει για την ανεμπόδιστη εφαρμογή των δικαιωμάτων μας στην ζωή ,στην υγεία , στην εκπαίδευση , στην ελευθερία έκφρασης και διάδοσης των ιδεών κλπ. Αυτά τα παραπάνω εκφράζονται άλλωστε και στο Σύνταγμα των Ελλήνων!
Επειδή τίποτα από τα παραπάνω δεν τηρείται σήμερα από τους υπαλληλίσκους του διεθνούς οικονομικού φασισμού που μας κυβερνούν , αποφασίζουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας!
Ξεκινάμε από τον πρωταρχικό θεσμό για κάθε κοινωνία, την ΠΑΙΔΕΙΑ!
Θέλοντας να αυτοδιοικηθούμε λοιπόν και όχι να υποβοηθήσουμε το κράτος να κάνει την δουλειά του, που αποδεδειγμένα πλέον ,δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει, επανακτούμε συλλογικά τα κτήρια των κλειστών σχολείων και συλλογικά αναλαμβάνουμε την διαχείριση της εκεί τελούμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας!
Τα κτήρια αυτά τα έχουμε πληρώσει και συντηρήσει εμείς μέσα από τους φόρους μας.
Επίσης και η λειτουργία των σχολείων με τα δικά μας τα λεφτά γινόταν ,μόνο που κανείς δεν μας ρώταγε για το αν συμφωνούμε με τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Τους μισθούς των δασκάλων και των καθηγητών που τώρα εντελώς αυθαίρετα μειώνουν ,εμείς τους έχουμε πληρώσει. Αυτούς τους ανθρώπους (τους δασκάλους) που τώρα τους πετάνε στον δρόμο ,μας καλούνε να τους μισήσουμε γιατί είναι λέει «δημόσιοι υπάλληλοι».Αυτοί είναι «και καλά οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας» !Ε όχι βρε αναίσχυντα ανδρείκελα της εξουσίας. Δεν είναι ούτε θα γίνουν εχθροί μας οι δάσκαλοι ,ούτε οι γιατροί και οι νοσηλευτές, ούτε όσοι δουλεύουν στον δημόσιο τομέα! Αυτοί είναι τ’ αδέρφια μας ,οι γονείς και τα παιδιά μας!
Τα παιδιά μας που με τόσο κόπο τα σπουδάσαμε για να γίνουν δάσκαλοι και σεις τά ‘χετε να μαραζώνουν στην ανεργία ή στο κομματικό σκλαβοπάζαρο της σύμβασης θα τα «διορίσουμε» εμείς στα δικά μας τα κοινωνικά σχολεία!
Δεν θα καταφέρετε να μας χωρίσετε και να μας στρέψετε τον έναν ενάντια στον άλλο! Κάθε σχολείο που κλείνει δεν είναι πρόβλημα μόνο των παιδιών που φοιτούσαν εκεί και των γονιών τους, ούτε του προσωπικού που απολύθηκε ή μετατάχθηκε. Είναι πρόβλημα όλων μας!
Όλοι μαζί θ’ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα! Αντί να πληρώσουμε τα άδικα και αντισυνταγματικά χαράτσια θα διαθέσουμε αυτά τα χρήματα για να ξαναλειτουργήσουμε τα σχολειά μας! Αν σας τα’ αφήσουμε θα τα «αξιοποιήσετε» κι’ αυτά όπως και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία! Θα τα ξεπουλήσετε!
Δεν θ’ αφήσουμε τα δικά μας τα κτήρια να τα νοικιάσετε στην καλύτερη περίπτωση σε ιδιώτες «επιχειρηματίες της εκπαίδευσης» ούτε να τα δώσετε στην ΕΛΑΣ όπως το πρώην ναυτικό Νοσοκομείο στα Μελίσσια της Αττικής!
Κάνατε μεγάλο λάθος που ξεκινήσατε αυτόν τον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία!
Δεν είμαστε «άβουλα πιόνια » όπως τόσα και τόσα προσπαθούσατε να μας πείσετε!
Θα σας το αποδείξουμε παίρνοντας την ζωή μας στα χέρια μας!
Θα ξεκινήσουμε από τα σχολεία που την λειτουργία τους , θα ρυθμίζει η συνέλευση των μαθητών – δασκάλων-εργαζομένων-γονιών ,και θα την εξασφαλίζει οικονομικά σύσσωμη η τοπική κοινωνία!
Αυτό θα ‘ναι το πρώτο βήμα! Μετά θ΄ ακολουθήσουν τα νοσοκομεία , οι ΔΕΚΟ και τόσα άλλα που ζωή να ‘ χουμε να δημιουργούμε και ν’ αποδεικνύουμε την αχρηστία των αφεντάδων.
Στους «σκεπτικιστές» που ενδεχόμενα μας πουν ότι «αυτά δεν γίνονται» θα απαντήσουμε ότι αυτά γίνονται πράξη εδώ και χρόνια και με μεγάλη εκπαιδευτική επιτυχία στην Αγγλία (Σάμερχιλ ) , στην Γαλλία (Μποναβεντούρα) και σε πολλές άλλες χώρες. Στο κάτω – κάτω της γραφής ,το αν η συλλογική αντεπίθεση της ΖΩΗΣ πετύχει ,είναι στο χέρι μας. Το αν οι βόμβες του ΘΑΝΑΤΟΥ που μας επιφυλάσσει το σύστημα πετύχουν το στόχο τους , αν συνεχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε παθητικά ….ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ!(«Υψηλή τεχνολογία»)
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ !
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ !
ΆΜΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ !
ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ»- ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ!
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ !
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΟΛΑΩΝ 22 – 9 – 2011
Plateiamolaon.wordpress.com smolaoi@yahoo.com
Friday, September 23, 2011
Αυριο πάλι, τώρα στο Σύνταγμα...
Sweetness, sweetness I was only joking
When I said I'd like to smash every tooth
In your head
Oh ... sweetness, sweetness, I was only joking
When I said by rights you should be
Bludgeoned in your bed
And now I know how Joan of Arc felt
Now I know how Joan of Arc felt
As the flames rose to her roman nose
And her Walkman started to melt
Oh ...
Bigmouth, la ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
Oh, bigmouth, la ... bigmouth, la
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
And now I know how Joan of Arc felt
Now I know how Joan of Arc felt
As the flames rose to her roman nose
And her hearing aid started to melt
Bigmouth, la ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
Oh ...
Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
Oh ...
Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
Oh ...
Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I've got no right to take my place
With the Human race
Oh ...
Εκδίδεται στην Γερμανία η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ
Δεν θέλω να σχολιάσω κι έτσι αντιγράφω από την Καθημερινή (που όλοι γνωρίζουν πόσο λίγο την εκτιμώ):
Την έκδοση της Τουρκάλας Γκ. Ουνσάλ αποφάσισε ο Άρειος Πάγος
Έρευνα διατάχθηκε για τις χειροπέδες μέσα στη δικαστική αίθουσα.
Με τις χειροπέδες στα χέρια καθ΄ όλη τη διάρκεια της δίκης της και με την παρουσία βαριά οπλισμένων της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας η Τουρκάλα Γκιουλαφερίτ Ουνσαλ (Gulaferit Unsal) παρακολούθησε σήμερα, Παρασκευή, την ακροαματική διαδικασία στον Άρειο Πάγο, κατά την οποία οι αρεοπαγίτες αποφάσισαν, με πλειοψηφία 4 -1, ότι πρέπει να εκδοθεί στη Γερμανία, υπό τον όρο να μην εκδοθεί στη συνέχεια στην Τουρκία ή σε τρίτη χώρα.
Κατά την σημερινή ακροαματική διαδικασία στο 5ο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με πρόεδρο τον Μιχ. Θεοχαρίδη και εισαγγελέα έδρας τον Νικ. Παντελή, η Τουρκάλα έφερε αρχικά τις χειροπέδες πισώπλατα, αλλά κατόπιν διαμαρτυρίας δικηγόρου, τα χέρια πέρασαν εμπρός.
Ήδη, δικηγόροι χαρακτήριζαν πρωτόγνωρο στα δικαστικά δρώμενα και ειδικά στην ιστορία του Αρείου Πάγου το γεγονός να έχει χειροπέδες μέσα στη δικαστική αίθουσα ο κατηγορούμενος, ενώ παράλληλα έλεγαν ότι ουδέποτε στον Ανώτατο Δικαστήριο υπήρξαν μέσα στην δικαστική αίθουσα αστυνομικοί με καλυμμένα πρόσωπα.
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης Τέντες, όπως δήλωσε, θα ερευνήσει το ζήτημα με τις χειροπέδες, καθώς από τον νόμο απαγορεύεται ο κατηγορούμενος να έχει χειροπέδες μέσα στην δικαστική αίθουσα.
Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται η κα Ουνσάλ είναι η διοργάνωση εκδηλώσεων και η συγκέντρωση χρημάτων προς το σκοπό ενίσχυσης της οργάνωσης DHKP-C, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από την Τουρκία και στην οποία έχει αρνηθεί ότι συμμετέχει.
Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγες μέρες ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ζητούσε να μην εκδοθεί στη Γερμανία η κα Ουνσάλ .
Την έντονη διαφωνία του για την έκδοσή της έχει εκφράσει ο ΔΣΑ, αφού οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται δεν έχουν ποινική αξία και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψηhttp://www.blogger.com/img/blank.gifς με τα οποία ζητείται η παράδοση της είναι αόριστα ως προς τον τόπο και το χρόνο τέλεσης των αδικημάτων.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πάνω-κάτω τα ίδια γράφουν TVXS και Ζούγκλα, ενώ ακόμα λιγότερα έχουν (προς το παρόν) το alterthess και το indymedia.
Χάλασε το ντεκόρ;
Δεν την πάω, αλλά καλά έκανε και πήγε κάτι πραγματικό μέσα στη δηθενιά του ντεκόρ του Ναού της Δημοκρατίας...
Αλλιώς έγιναν τα πράγματα!
Οι συνταξιούχοι απλώς προσπαθούσαν να φυλάξουν το ΑΤΜ για να το έχουν κι αύριο.
Διάλεξε...
...γιατί τα πράγματα όσο πάνε και ξεκαθαρίζουν.
Σε ποια θέση θες να βρίσκεσαι όταν επαναληφθεί αυτή η φωτογραφία;
Στο κάτω-κάτω άνθρωπος είσαι μόνο γιατί μπορείς να διαλέγεις...
Σε ποια θέση θες να βρίσκεσαι όταν επαναληφθεί αυτή η φωτογραφία;
Στο κάτω-κάτω άνθρωπος είσαι μόνο γιατί μπορείς να διαλέγεις...
Διογένης ο Σκύλος: Εγώ ελπίζω να την βολέψω
Το κλοπιποστάρω στην ψύχρα.
Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2011
Εγώ Ελπίζω να τη Βολέψω
Ο τίτλος αυτός αποτελεί το κατακάθι της σκέψης της πλειοψηφίας των πολιτών που κατοικούν στην Ελλάδα, οι οποίοι είτε ενδόμυχα και ασυνείδητα, είτε συνειδητά και ξεδιάντροπα πιστεύουν και ελπίζουν πως αν και η χώρα καταστρέφεται, αυτοί θα τη βολέψουν.
Ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο εκδόθηκε το 1990 από τον Ναπολιτάνο Marcello D' Orta. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "γνώση" το 1995. Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας δημοσίευσε κάποιες εκθέσεις μαθητών του από το Δημοτικό Σχολείο του Arzano της Νάπολης, όπου και δίδασκε για δώδεκα χρόνια.
Ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί την καταληκτική πρόταση της έκθεσης ενός μαθητή Δημοτικού, την οποία έκθεση και παραθέτω στο τέλος. Η σκέψη και η ανάλυση του μαθητή είναι μπερδεμένη, λόγω των θρησκευτικών αστειοτήτων που του μαθαίνουν, της διαφθοράς της κοινότητάς του, και της άθλιας οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του. Φυσικά και λόγω της ανωριμότητάς του, πράγμα κατανοητό για την ηλικία του.
Αντίστοιχα μπερδεμένη είναι και η σκέψη και η ανάλυση των πολιτών που ζουν στην Ελλάδα, λόγω του μύθου της "ελεύθερης αγοράς που αυτορυθμίζεται" που έχουν πιστέψει, της παραπληροφόρησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του ασυνάρτητου -αν και επιστημονικοφανούς- λόγου των διεφθαρμένων πολιτικών, και της οικονομικής κατάστασης στην οποία ξαφνικά έχουν βρεθεί. Φυσικά και λόγω της αδικαιολόγητης ανωριμότητας –ή και διαφθοράς- της σκέψης τους. Στηρίζουν λοιπόν όλες τις ελπίδες τους στον άθλιο Paulo Coelho, πιστεύοντας πως επειδή θέλουν πάρα πολύ να τη βολέψουν, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το καταφέρουν. Φυσικά για άλλους Coelho είναι ο Γιωργάκης, για άλλους ο Μπένι, για άλλους ο Σαμαράς, για άλλους το ΔΝΤ, για άλλους η Ευρωπαϊκή Ένωση, για άλλους ο Θεός, ο Αλλάχ, και πάει λέγοντας.
Μόνο που το ατομιστικό σύμπαν στο οποίο προσεύχονται έχει δείξει τα όριά του και την αυτοκαταστροφική του φύση, ενώ το νεοφιλελεύθερο μέλλον τους χαμογελά με τα σάπια δόντια του.
Φίλε που ελπίζεις να τη βολέψεις, ακολουθεί η έκθεση. Αν χαμογελάσεις με την αφέλεια και την ανοησία του σκεπτικού που αναπτύσσει ο μαθητής, σου κάνω μια παράκληση: αναρωτήσου και για την ισχύ της δική σου σκέψης. Αναρωτήσου μήπως από τη στιγμή που το "εγώ" απέτυχε, ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και το "εμείς":
"Ποιά από της παραβολές του Ιησού Χριστού προτιμάτε;"
"Εγώ προτιμάω το τέλος του κόσμου, γιατί δε φοβάμαι, επειδή θα είμαι πεθαμένος από ένα αιώνα κιόλας.
Ο Θεός θα ξεχωρίσει τις κατσίκες από τους βοσκούς, ένας δεξιά και ένας αριστερά, στη μέση αυτοί που θα πάνε στο καθαρτήριο.
Θα είναι πάνω από χίλια δισεκατομμύρια, περισσότεροι και από τους Κινέζους, ανάμεσα σε κατσίκες, βοσκούς και αγελάδες. Αλλά ο Θεός θα έχει τρεις πόρτες. Μια πάρα πολύ μεγάλη (που είναι η Κόλαση), μια μεσαία (που είναι το Καθαρτήριο) και μια πάρα πολύ στενή (που είναι ο Παράδεισος). Μετά ο Θεός θα πει: -Βγάλτε το σκασμό όλοι! και μετά θα τους χωρίσει. Ένας από δω και τον άλλο από κει. Μερικοί που θέλουνε να κάνουνε τους πονηρούς θέλουνε να πάνε από δω, αλλά ο Θεός τους βλέπει. Οι κατσίκες θα πούνε ότι δεν έχουνε κάνει τίποτα, αλλά λένε ψέματα. Ο κόσμος θα σκάσει, τα άστρα θα σκάσουν, το Αρζάνο θα γίνει χίλια κομματάκια. Ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Θα υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα, ο Άρης θα σκάσει, οι ψυχές θα πάνε και θα γυρίσουνε στη γη για να πάρουνε τα κορμιά, ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Οι καλοί θα γελάνε, οι κακοί θα κλαίνε, εκείνοι από το καθαρτήριο λίγο θα γελάνε και λίγο θα κλαίνε. Τα αβάφτιστα μωρά θα γίνουνε πεταλούδες.
Εγώ ελπίζω να τη βολέψω."
Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2011
Εγώ Ελπίζω να τη Βολέψω
Ο τίτλος αυτός αποτελεί το κατακάθι της σκέψης της πλειοψηφίας των πολιτών που κατοικούν στην Ελλάδα, οι οποίοι είτε ενδόμυχα και ασυνείδητα, είτε συνειδητά και ξεδιάντροπα πιστεύουν και ελπίζουν πως αν και η χώρα καταστρέφεται, αυτοί θα τη βολέψουν.
Ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο εκδόθηκε το 1990 από τον Ναπολιτάνο Marcello D' Orta. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "γνώση" το 1995. Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας δημοσίευσε κάποιες εκθέσεις μαθητών του από το Δημοτικό Σχολείο του Arzano της Νάπολης, όπου και δίδασκε για δώδεκα χρόνια.
Ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί την καταληκτική πρόταση της έκθεσης ενός μαθητή Δημοτικού, την οποία έκθεση και παραθέτω στο τέλος. Η σκέψη και η ανάλυση του μαθητή είναι μπερδεμένη, λόγω των θρησκευτικών αστειοτήτων που του μαθαίνουν, της διαφθοράς της κοινότητάς του, και της άθλιας οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του. Φυσικά και λόγω της ανωριμότητάς του, πράγμα κατανοητό για την ηλικία του.
Αντίστοιχα μπερδεμένη είναι και η σκέψη και η ανάλυση των πολιτών που ζουν στην Ελλάδα, λόγω του μύθου της "ελεύθερης αγοράς που αυτορυθμίζεται" που έχουν πιστέψει, της παραπληροφόρησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του ασυνάρτητου -αν και επιστημονικοφανούς- λόγου των διεφθαρμένων πολιτικών, και της οικονομικής κατάστασης στην οποία ξαφνικά έχουν βρεθεί. Φυσικά και λόγω της αδικαιολόγητης ανωριμότητας –ή και διαφθοράς- της σκέψης τους. Στηρίζουν λοιπόν όλες τις ελπίδες τους στον άθλιο Paulo Coelho, πιστεύοντας πως επειδή θέλουν πάρα πολύ να τη βολέψουν, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το καταφέρουν. Φυσικά για άλλους Coelho είναι ο Γιωργάκης, για άλλους ο Μπένι, για άλλους ο Σαμαράς, για άλλους το ΔΝΤ, για άλλους η Ευρωπαϊκή Ένωση, για άλλους ο Θεός, ο Αλλάχ, και πάει λέγοντας.
Μόνο που το ατομιστικό σύμπαν στο οποίο προσεύχονται έχει δείξει τα όριά του και την αυτοκαταστροφική του φύση, ενώ το νεοφιλελεύθερο μέλλον τους χαμογελά με τα σάπια δόντια του.
Φίλε που ελπίζεις να τη βολέψεις, ακολουθεί η έκθεση. Αν χαμογελάσεις με την αφέλεια και την ανοησία του σκεπτικού που αναπτύσσει ο μαθητής, σου κάνω μια παράκληση: αναρωτήσου και για την ισχύ της δική σου σκέψης. Αναρωτήσου μήπως από τη στιγμή που το "εγώ" απέτυχε, ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε και το "εμείς":
"Ποιά από της παραβολές του Ιησού Χριστού προτιμάτε;"
"Εγώ προτιμάω το τέλος του κόσμου, γιατί δε φοβάμαι, επειδή θα είμαι πεθαμένος από ένα αιώνα κιόλας.
Ο Θεός θα ξεχωρίσει τις κατσίκες από τους βοσκούς, ένας δεξιά και ένας αριστερά, στη μέση αυτοί που θα πάνε στο καθαρτήριο.
Θα είναι πάνω από χίλια δισεκατομμύρια, περισσότεροι και από τους Κινέζους, ανάμεσα σε κατσίκες, βοσκούς και αγελάδες. Αλλά ο Θεός θα έχει τρεις πόρτες. Μια πάρα πολύ μεγάλη (που είναι η Κόλαση), μια μεσαία (που είναι το Καθαρτήριο) και μια πάρα πολύ στενή (που είναι ο Παράδεισος). Μετά ο Θεός θα πει: -Βγάλτε το σκασμό όλοι! και μετά θα τους χωρίσει. Ένας από δω και τον άλλο από κει. Μερικοί που θέλουνε να κάνουνε τους πονηρούς θέλουνε να πάνε από δω, αλλά ο Θεός τους βλέπει. Οι κατσίκες θα πούνε ότι δεν έχουνε κάνει τίποτα, αλλά λένε ψέματα. Ο κόσμος θα σκάσει, τα άστρα θα σκάσουν, το Αρζάνο θα γίνει χίλια κομματάκια. Ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Θα υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα, ο Άρης θα σκάσει, οι ψυχές θα πάνε και θα γυρίσουνε στη γη για να πάρουνε τα κορμιά, ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Οι καλοί θα γελάνε, οι κακοί θα κλαίνε, εκείνοι από το καθαρτήριο λίγο θα γελάνε και λίγο θα κλαίνε. Τα αβάφτιστα μωρά θα γίνουνε πεταλούδες.
Εγώ ελπίζω να τη βολέψω."
Διδακτικό
Visit msnbc.com for breaking news, world news, and news about the economy
Και στο καπάκι αν θες μπορείς να δεις κι αυτό...
ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
By Antonio Giovetti
Καλησπέρα από Μαδρίτη.
Μετά από αρκετό χρόνο, επιστρέφουν τα Ισπανικά Χρονικά. Από την προσεχή Τρίτη η Ισπανία θα μπει σε προεκλογική περίοδο, καθώς η Βουλή πρόκειται να διαλυθεί την προηγουμενη ημερα. Ο αγώνας που άρχισε την Δεκατη Πέμπτη Μαΐου συνεχίζεται, παρόλο που στην λαϊκή συνείδηση αρχίζουν να επικρατούν αμφιβολίες και αβεβαιότητες που αφοράνε τα βήματα της μέλλουσας κυβέρνησης και την δύσκολη κατάσταση στον εργασιακό τομέα - όπως ξέρετε η ανεργία της έχει ξεπεράσει το 20% και το φθινόπωρο δεν είναι εποχή πολύ ευνοϊκή για την μείωση της -. Οι διαφορες νομαρχίες θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προβάλλοντας ως πρόφαση την δημοσιοοικονομική κρίση. Η νομάρχης Μαδρίτης - εδώ και πολύ καιρό - εφαρμόζει σοβαρές περικοπές στην Παιδεία. Αυτήν την χρονια, μονο στην περιφέρεια της ισπανικής πρωτεύουσας θα περάσουν σε κατάσταση εφεδρείας 3.000 καθηγητές Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πάντως, τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται άφθονα από τα αρμόδια όργανα. Η σύμβουλος Παιδείας της νομαρχίας Μαδρίτης, Lucía Figar, είπε πρόσφατα ότι η περιφερειακή κυβέρνηση σκοπεύει να προωθεί τα μη κρατικά σχολεια που, ως επί το πλείστον, διαχειρίζονται οι θρησκευτικές οργανώσεις. Προχθές και χθες οι καθηγητές - με την συμβολή των δασκάλων και ορισμένων γονιών και παιδιών - διαδήλωσαν στην ιστορική Puerta del Sol και μπροστά στα γραφεία του νομαρχιακού Συμβουλιου Παιδείας ζητώντας την παραίτηση της προεδρου Esperanza Aguirre. Σήμερα έχει γίνει γενική συνέλευση για να αποφασιστεί ο τρόπος της διαμαρτυρίας τους. Η πρόθεση του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι να οργανώσουν μια τριήμερη γενική απεργία κάθε εβδομάδα (τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο).
Πρόσφατα συνέβη κάτι πολύ σοβαρό σχετικά με το θέμα της ενημέρωσης. Το Διοικητικό Συμβούλιο της κρατικής τηλεόρασης RTVE ενέκρινε ένα διάταγμα που προβλέπει ότι τα μέλη του θα έχουν πρόσβαση στα άρθρα που γραφουν οι δημοσιογράφοι πριν αρχίσουν τα δελτία ειδήσεων. Με λίγα λόγια, ελέγχονται το περιεχόμενο τους για να γίνει περισσότερη ευθυγράμμιση στο κατεστημένο. Αυτή ήταν μια πρωτοβουλία του συμβουλου Charo López Miralles (PP, Λαϊκό Κόμμα, Δεξιά) που ψηφίστηκε και από το κόμμα της Σύγκλισης και Ένωσης (CIU). Το PSOE (Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα) έχει δηλώσει το παρόν.
Η πορεία προς τις Βρυξέλλες αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες λόγω της καταστολής της γαλλικής αστυνομίας που έχει προβεί σε 80 προσαγωγές. Η άφιξη στην βελγική πρωτεύουσα είναι προγραμματισμένη για την δέκατη πέμπτη Οκτωβρίου περίπου που είναι η ημερα μιας μεγάλης διαδήλωσης που γίνεται σε διεθνές επίπεδο. Με αγάπη, Antonio.
Καλησπέρα από Μαδρίτη.
Μετά από αρκετό χρόνο, επιστρέφουν τα Ισπανικά Χρονικά. Από την προσεχή Τρίτη η Ισπανία θα μπει σε προεκλογική περίοδο, καθώς η Βουλή πρόκειται να διαλυθεί την προηγουμενη ημερα. Ο αγώνας που άρχισε την Δεκατη Πέμπτη Μαΐου συνεχίζεται, παρόλο που στην λαϊκή συνείδηση αρχίζουν να επικρατούν αμφιβολίες και αβεβαιότητες που αφοράνε τα βήματα της μέλλουσας κυβέρνησης και την δύσκολη κατάσταση στον εργασιακό τομέα - όπως ξέρετε η ανεργία της έχει ξεπεράσει το 20% και το φθινόπωρο δεν είναι εποχή πολύ ευνοϊκή για την μείωση της -. Οι διαφορες νομαρχίες θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προβάλλοντας ως πρόφαση την δημοσιοοικονομική κρίση. Η νομάρχης Μαδρίτης - εδώ και πολύ καιρό - εφαρμόζει σοβαρές περικοπές στην Παιδεία. Αυτήν την χρονια, μονο στην περιφέρεια της ισπανικής πρωτεύουσας θα περάσουν σε κατάσταση εφεδρείας 3.000 καθηγητές Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πάντως, τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται άφθονα από τα αρμόδια όργανα. Η σύμβουλος Παιδείας της νομαρχίας Μαδρίτης, Lucía Figar, είπε πρόσφατα ότι η περιφερειακή κυβέρνηση σκοπεύει να προωθεί τα μη κρατικά σχολεια που, ως επί το πλείστον, διαχειρίζονται οι θρησκευτικές οργανώσεις. Προχθές και χθες οι καθηγητές - με την συμβολή των δασκάλων και ορισμένων γονιών και παιδιών - διαδήλωσαν στην ιστορική Puerta del Sol και μπροστά στα γραφεία του νομαρχιακού Συμβουλιου Παιδείας ζητώντας την παραίτηση της προεδρου Esperanza Aguirre. Σήμερα έχει γίνει γενική συνέλευση για να αποφασιστεί ο τρόπος της διαμαρτυρίας τους. Η πρόθεση του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι να οργανώσουν μια τριήμερη γενική απεργία κάθε εβδομάδα (τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο).
Πρόσφατα συνέβη κάτι πολύ σοβαρό σχετικά με το θέμα της ενημέρωσης. Το Διοικητικό Συμβούλιο της κρατικής τηλεόρασης RTVE ενέκρινε ένα διάταγμα που προβλέπει ότι τα μέλη του θα έχουν πρόσβαση στα άρθρα που γραφουν οι δημοσιογράφοι πριν αρχίσουν τα δελτία ειδήσεων. Με λίγα λόγια, ελέγχονται το περιεχόμενο τους για να γίνει περισσότερη ευθυγράμμιση στο κατεστημένο. Αυτή ήταν μια πρωτοβουλία του συμβουλου Charo López Miralles (PP, Λαϊκό Κόμμα, Δεξιά) που ψηφίστηκε και από το κόμμα της Σύγκλισης και Ένωσης (CIU). Το PSOE (Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα) έχει δηλώσει το παρόν.
Η πορεία προς τις Βρυξέλλες αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες λόγω της καταστολής της γαλλικής αστυνομίας που έχει προβεί σε 80 προσαγωγές. Η άφιξη στην βελγική πρωτεύουσα είναι προγραμματισμένη για την δέκατη πέμπτη Οκτωβρίου περίπου που είναι η ημερα μιας μεγάλης διαδήλωσης που γίνεται σε διεθνές επίπεδο. Με αγάπη, Antonio.
Thursday, September 22, 2011
Wednesday, September 21, 2011
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
Σήμερα (20/9) στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου εργαζομένων του Υπουργείου Υγείας, η βάση του σώματος των εργαζομένων, παρά τη θέληση του Δ.Σ. και των εκπροσωπούμενων σε αυτό παρατάξεων, αποφάσισε κατάληψη διαρκείας.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε με συντριπτική πλειοψηφία (181 υπέρ – 50 κατά). Το Δ.Σ. του συλλόγου, ακόμα και μετά τη λήψη της απόφασης, προσπάθησε να τη σαμποτάρει στην πράξη.
Επειδή πιστεύουμε πως η κυβέρνηση θα προσπαθήσει άμεσα να σπάσει την κατάληψη, είτε με τα Ματ, είτε με τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές της (που αναγκάστηκαν από τη θέληση του κόσμου να συμμετάσχουν σε κάτι που δεν είχαν δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους), χρειαζόμαστε την άμεση και έμπρακτη υποστήριξη και αλληλεγγύη σας.
Διαδώστε το!
20/09/2011
Η απόφαση αυτή πάρθηκε με συντριπτική πλειοψηφία (181 υπέρ – 50 κατά). Το Δ.Σ. του συλλόγου, ακόμα και μετά τη λήψη της απόφασης, προσπάθησε να τη σαμποτάρει στην πράξη.
Επειδή πιστεύουμε πως η κυβέρνηση θα προσπαθήσει άμεσα να σπάσει την κατάληψη, είτε με τα Ματ, είτε με τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές της (που αναγκάστηκαν από τη θέληση του κόσμου να συμμετάσχουν σε κάτι που δεν είχαν δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους), χρειαζόμαστε την άμεση και έμπρακτη υποστήριξη και αλληλεγγύη σας.
Διαδώστε το!
20/09/2011
Δημοσιογραφία επιπέδου από το ΣΚΑΪ Θέμα!
Το χθεσινό "ΣΚΑΪ Θέμα" αξίζει πραγματικά κάποιο δημοσιογραφικό βραβείο. Ίσως και μια διάκριση της Νομικής Σχολής Αθηνών. Ο Άρης Πορτοσάλτε ακολουθώντας τα χνάρια του Πούλιτζερ και των άλλων ογκόλιθων της Δημοσιογραφίας έκανε μια εκπληκτική εκπομπή κατά την οποία όλοι οι καλεσμένοι του συμφωνούσαν μεταξύ τους ότι πρέπει να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια.
Προσωπικά δεν έχω γνώμη για το αν πρέπει ή όχι να συμβεί αυτό, αλλά για να το λένε τόσοι άνθρωποι ενορχηστρωμένα κάτι δεν θα ξέρουν;
Εύγε στον σταθμό και τον διοργανωτή αυτού του εκπληκτικού τηλεοπτικού προϊόντος.
Κλείνοντας αφιερώνω στην ηρωική ομάδα που επεξεργάστηκε αυτό το αριστούργημα την παρακάτω φωτογραφία που βρήκα και κλοπιποστάρισα από το Facebook:
Μόνο ένα πράγμα μου διέφυγε. Πού ακριβώς διδάσκει ο κύριος Απόστολος Δοξιάδης, είπαμε;
UPDATE: Αυτό δεν το είχα δει, αλλά μιας και το βρήκα...
Προσωπικά δεν έχω γνώμη για το αν πρέπει ή όχι να συμβεί αυτό, αλλά για να το λένε τόσοι άνθρωποι ενορχηστρωμένα κάτι δεν θα ξέρουν;
Εύγε στον σταθμό και τον διοργανωτή αυτού του εκπληκτικού τηλεοπτικού προϊόντος.
Κλείνοντας αφιερώνω στην ηρωική ομάδα που επεξεργάστηκε αυτό το αριστούργημα την παρακάτω φωτογραφία που βρήκα και κλοπιποστάρισα από το Facebook:
Μόνο ένα πράγμα μου διέφυγε. Πού ακριβώς διδάσκει ο κύριος Απόστολος Δοξιάδης, είπαμε;
UPDATE: Αυτό δεν το είχα δει, αλλά μιας και το βρήκα...
Κλοπιποστάροντας από τον Κορφιάτη...
...μια Σουηδέζα.
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011
στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter,
ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου,
και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά,
κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ
(και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).
--------------------------------------------------------------------------------------
Εφημερίδα Dagens Nyheter
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΣΟΥΗΔΙΑ
Κάισα Έκις Έκμαν
Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.
Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες;
Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο οριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληναςαυτή τη στιγμή.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οιχαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση.
Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δ εν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και μετους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στηΣύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δενπαρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ενα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της. Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες επρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινάσυμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις
υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να
πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία τηςοποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες εβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν.
Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία. Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 Χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όμως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη. Το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα τουΕκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου.
Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;
http://www.dn.se/kultur-noje/debatt-essa/kajsa-ekis-ekman-nar-eurokostymen-inte-passar
(Ευχαριστούμε τον φίλο VZ για τον κόπο να μεταφράσει και να μας στείλει το άρθρο)
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011
στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter,
ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου,
και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά,
κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ
(και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).
--------------------------------------------------------------------------------------
Εφημερίδα Dagens Nyheter
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΣΟΥΗΔΙΑ
Κάισα Έκις Έκμαν
Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.
Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες;
Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο οριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληναςαυτή τη στιγμή.
Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οιχαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση.
Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δ εν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και μετους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.
Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στηΣύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;
Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.
Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δενπαρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.
Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ενα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της. Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες επρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.
Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινάσυμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις
υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να
πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία τηςοποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.
Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.
Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες εβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν.
Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία. Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 Χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όμως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη. Το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.
Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα τουΕκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.
Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου.
Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;
http://www.dn.se/kultur-noje/debatt-essa/kajsa-ekis-ekman-nar-eurokostymen-inte-passar
(Ευχαριστούμε τον φίλο VZ για τον κόπο να μεταφράσει και να μας στείλει το άρθρο)
Subscribe to:
Posts (Atom)