Νίκη από Ισπανία

Kοινωνικό κέντρο (Kukutza)
by Niki Dimitriadi on Monday, 08 August 2011 at 19:43

Η εμπειρία μου στο Κοινωνικό Κέντρο (centro social, kukutza) είναι από τις πιο ξεχωριστές που είχα εδώ στην Ισπανία. Πρόκειται για ένα μεγάλο κτίριο υπό κατάληψη εδώ στο Bilbao που λειτουργεί συνελευσιακά, με αυτοοργάνωση και προωθεί κάθε μορφή τέχνης, κουλτούρας και ελεύθρεης διακίνησης ιδεών.

Όταν αποφάσισα να μείνω λίγες μέρες στην πόλη, ένας γνωστός μου από το 15Μ, με έφερε εδώ, κι έτσι είχα την τύχη να γνωρίσω τον καταπληκτικό κόσμο του Κukutza. Οι άνθρωποι εδώ με δέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά, και γρήγορα με έκαναν να αισθανθώ αποδεκτή, κομμάτι του συνόλου. Όλοι μοιραζόμαστε τις δουλειές καθαριότητας, μαγειρέματος (το kukutza φημίζεται για την καταπληκτική χορτοφαγική κουζίνα του), επισκευών, προετοιμασίας συναυλιών... Κι όλα αυτά χωρίς το αίσθημα υποχρέωσης ή αυστηρούς κανονισμούς, μόνο με την καλή διάθεση όλων να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν. Εδώ είδα πραγματικά τί σημαίνει αλληλεγγύη, τί σημαίνει να μοιράζεσαι.

Εκτός από την καθημερινή ρουτίνα, στο kukutza κάθε μέρα προγραμματίζονται συναυλίες, θέατρο, προβολές ταινιών, τσίρκο και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Ακόμα οργανώνονται σεμινάρια ή μαθήματα οποιουδήποτε αντικειμένου, από πρώτων βοηθειών μέχρι θεάτρου και αναρρίχησης. Κάθε μέρα από δω περνάνε ταξιδιώτες από κάθε μέρος του κόσμου, έτσι ο κόσμος πάντα ανανεώνεται και πάντα συναντάς καινούργιους ανθρώπους και ακούς διαφορετικές εμπειρίες και ιστορίες... Όλοι οι άνθρωποι εδώ είναι ανοιχτοί, με ενέργεια και όρεξη, αποφασισμένοι να ζήσουν πραγματικά!

Δυστυχώς όπως συμβαίνει πάντα με τα όμορφα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο, η εξουσία και οι αρχές θέλουν να καταστρέψουν και το kukutza. Θέλουν να γκρεμίσουν αυτό το ελεύθερο κέντρο που δεν μπορεί να ελεγθεί, για να χτίσουν διαμερίσματα και δεν ξέρω τί άλλο... Φυσικά πολλοί από τους κατοίκους της γειτονιάς αντιδρούν και το υπερασπίζονται. Παρ' όλα αυτά κάθε μέρα περιμένουμε την πιθανή επέμβαση της αστυνομίας και είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντισταθούμε στην εκκένωση του κτιρίου.

Εγώ, αν και είμαι εδώ μόνο λίγες μέρες, έχω αγαπήσει το μέρος και τους ανθρώπους του... Οπότε μπορώ να φανταστώ ότι για τους μονίμους, έχει μετατραπεί σε δεύτερο σπίτι τους. Το kukutza και όλα τα άλλα κέντρα σαν αυτό, κάνουν τον κόσμο μας πιο όμορφο και ελπιδοφόρο. Νομίζω ότι είναι κάτι για το οποίο αξίζει κανείς να παλεύει...