Η Νίκη περπατάει (και) στην Γαλλία

by Niki Dimitriadi on Saturday, 20 August 2011 at 23:48

19 Αυγουστου 2011

Εμπειρίες από την Πορεία για Βρυξέλλες

“Δεν ξέρουμε καλά την γαλλική αστυνομία; Μάλλον η γαλλική αστυνομία δεν ξέρει ακόμα καλά τους Indignados…”

Αν και γενικά ειμαστε μια καταπληκτική ομάδα, υπάρχουν φορές που ανάμεσά μας επικρατεί το χάος και η ασυνενοησία. Έτσι έγινε και εχθες τα μεσάνυχτα, στη γαλλική πόλη Bayonne, όταν άρχισε να βρέχει καταρακτωδώς, κι εμείς δεν είχαμε ακόμα καταφέρει να καταλήξουμε σε καποιο κοινο σχέδιο δράσης. Δεν είχαμε αποφασίσει πως θα κατασκηνώναμε, αν θα στήναμε ή όχι σκηνές παραβιάζοντας τις οδηγίες της αστυνομίας και αν ναι σε πιο σημείο θα τις στήναμε.

Όπως ήταν λοιπον φυσικό, ο καθένας έδρασε αυτοβούλως, κι έτσι καταλήξαμε διασκορπισμένοι σε τέσσερα διαφορετικά σημεία. Κάποιοι κοιμήθηκαν κάτω απο μια γέφυρα, άλλοι σε ένα υπόστεγο εκει κοντά, οι υπόλοιποι μπροστά από την «αγορά», ένα μεγάλο κτήριο στο κέντρο της πόλης, και μία μικρή ομάδα –μέλος της οποίας ήμουν κι εγώ- αποφασίσαμε να στήσουμε σκηνές μπροστά απο το Δημαρχείο.

Εκεί είμασταν λοιπόν, καμια δεκαριά άνθρωποι , τρεις σκηνές και ένας σκύλος. Λες και η βροχή μάς είχε μεταδώσει μια ανεξήγητη αυτοπεποίθηση, διασκεδάζαμε και γιορτάζαμε τη στιγμή σαν να επρόκειτο για μεγάλη επαναστατική κίνηση.

Όπως ήταν επόμενο λοιπον, πριν προλάβει να μας πάρει ο ύπνος, εμφανίστηκε η αστυνομία. Καμια δεκαριά αστυνομικοί, ένστολοι και με πολητικά (όπως το συνηθίζουν στην Γαλλία) μας περικύκλωσαν και μας έκαναν σαφές ότι δεν μπορούσαμε ούτε να κοιμηθούμε ούτε να μείνουμε στην πλατεία. Έπρεπε να φύγουμε.

Εμείς, σαν φρόνιμα παιδιά, κατεβάσαμε τις σκηνές, μαζέψαμε τους υπνόσακους, αλλά πεισματάρικα αρνηθήκαμε να απομακρυνθούμε, επικαλούμενοι το δικαίωμά μας να παρευρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο.

Έτσι άρχισε μια μεγάλη «συζήτηση» ανάμεσα στους αγουροξυπνημένους κατασκηνωτές και την γαλλική αστυνομία, με τη βοήθεια του μοναδικού μας διερμηναία και των λίγων σπαστών μας γαλλικών.

-Γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ;

-Διαταγές απο τον ανώτερο...

-Υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει;

-Ρωτήστε τον ανώτερο.

-Είναι δικαίωμά μας να είμαστε εδώ! Είναι δικτατορία να επιτρέπεται σε όλους και να διωχνετε ειδικά εμάς.

-Πηγαίνετε να τα πείτε σε άλλο μέρος γιατί αλλιώς θα έχετε προβλήματα.

Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε «Δεν μπορούμε να κοιμόμαστε στην πλατεία; Δεν μπορούμε να στεκόμαστε σ’ αυτή; Έ, λοιπόν, θα βολτάρουμε γύρω-γύρω όπως κάνει ο κόσμος όλη την ημέρα». Αρχίσαμε λοιπόν να περπατάμε πάνω κάτω στην πλατεία, με προσποιητά ανέμελο ύφος, με τους αστυνομκόύς να μας κοιτάνε με αποσβολωμένο ύφος και να μη ξέρουν πως να αντιδράσουν. Μετά από λίγα λεπτα κουραστήκανε, μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και φύγανε, αφήνοντάς μας να γιορτάσουμε θριαμβευτικά αυτή τη μικρή νίκη.

Στρώσαμε λοιπόν στο κέντρο της πλατείας και μείναμε μπροστά απο το Δημαρχείο όλο το βράδυ. Τις δύο ώρες που μας έμεναν μέχρι το επόμενο πρωινό συζητήσαμε και κοιμηθήκαμε χαρούμενοι και νιώθοντας θριαμβευτές. Παρ’ όλο που ξυπνήσαμε ξημερώματα στις έξι για να ξεκινήσουμε την πορεία, η καλή διάθεση και η ευθυμία δεν είχαν ακόμα φύγει σε πολλούς από εμάς.

Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη μας επαφή με την γαλλική Αστυνομία. Οι φήμες λένε ότι στο Παρίσι, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα και η καταστολή πιο σκληρή. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι αν εμείς πράττουμε χωρίς φόβο και υπερασπίζουμε τα δικαιώματά μας με κάθε κόστος, τότε σύγουρα στο τέλος θα τα κατακτήσουμε.