Ξανακλέβοντας την Νίκη...

Νέα απο την πορεία για Βρυξέλλες
by Niki Dimitriadi on Sunday, 14 August 2011 at 16:18

13 Αυγούστου 2011
Νεα απο την Πορεία για Βρυξελλες

Σήμερα ήταν η τρίτη μου ημέρα που συμμετέχω στην περίφημη Πορεία για τις Βρυξέλλες. Σιγά σιγά συνειδητοποιώ τις δυσκολίες της πορείας, αλλά συγχρόνως, κάθε μέρα νιώθω πιο αποφασισμένη να συνεχίσω ως το τέλος.

Η Πορεία ξεκίνησε στις 26 Ιουλίου απο τη Μαδρίτη με σκοπό να διαδηλώσει στις Βρυξέλλες τη μέρα του Μεγάλου Παγκόσμιου καλέσματος, στις 15 Οκτωβρίου. Ημερομηνίες σταθμοί είναι η διαδήλωση της 17ης Σεπτεμβρίου στο Παρίσι και η άφηξή μας στις Βρχουξέλλες στις 8 Οκτωβρίου, έτσι ώστε να έχουμε μια βδομάδα προετοιμασίας.

Ο προγραμματισμός και η οργάνωση της πορείας έγινε μέσα σε λίγες μέρες. Το όλο εγχείρημα ήταν αυθόρμητο και απόφαση της τελευταίας στιγμής. Πολλοί λένε ότι αυτή η βιασύνη και έλλειψη προετοιμασίας στοίχισε και ακόμα στοιχίζει αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να οργανωθούμε όσο καλύτερα γίνεται «εν κινήση».

Όπως στις κατασκηώσεις των πλατειών, έτσι κι εδώ, υπάρχει οργάνωση σε ομάδες εργασίας για την καλύτερη λειτουργία του συνόλου. Υπάρχει η ομάδα σείτησης, η ομάδα «εύρεσης διαδρομής» στο χάρτη, η ομάδα πρώτων βοηθειών, η ομάδα μεταφοράς με φορτηγάκια κι αυτοκίνητα, η ομάδα επικοινωνίας που προσπαθεί με τα λαπτοπ να μεταδόσει τα νέα της πορείας προς τα έξω.

Βέβαια, υπάρχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα: υπάρχουν προβλήματα στην επικοινωνία, διαφωνίες για το αν θα περπατάμε όλοι μαζί ή σε γκρουπ, για το αν θα πηγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο ή από μονοπάτια... υπάρχουν άτομα που μονίμως προσπαθούν να αποφύγουν την πορεία και να πάνε με τα αυτοκίνητα. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως γενικά λειτουργούμε αρκετά καλά.

Όταν μπαίνουμε σε κάθε χωριό, ο κόσμος άλλες φορές μας υποδέχεται με θέρμη άλλες φορές πιο δυστακτικά, στη συνέλευση πότε συμετέχουν πολλοί πότε λίγοι. Πάντως πάντα υπάρχουν αυτοί που μας δύνουν κουράγιο για να συνεχίσουμε. Ένας παππούλης μας φέρνει μια μπαγκέτα ψωμί, ένας φούρναρης ένα κηβότιο κρουασάν...Τα παιδάκια κάθε φορά παίζουν με τα σκυλάκια και ρωτούν με ενδιαφέρον για την πορεία και περαστικοί στο δρόμο μας ενθαρύνουν να συνεχίσουμε.

Ο καθένας βρίσκει τον δικό του τρόπο να παλέψει και να αγωνιστεί. Αυτή η μικρή ομάδα ανθρώπων, παλεύει για έναν καλύτερο κόσμο περπατώντας. Κάθε μέρα που βλέπω τους φίλους μου με κάλους στα πόδια, να κουτσαίνουν και να δένουν με επιδέσμους τις πληγές τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν την πορεία την επόμενη μέρα δεν μπορώ παρα να νιώσω θαυμασμό.

Μας μένει πολύς δρόμος ακόμα μπροστά μας, όμως νομίζω ότι είναι φανερό απο τώρα ότι αυτή η πορεία, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες, θα φτάσει στις Βρυξέλλες.