Ποτέ δεν ήταν απλώς ντροπή και "κακές δημόσιες σχέσεις" το να κατεβάζεις από μια έκθεση ένα έργο. Ήταν πάντοτε εκτροπή από την Δημοκρατική Νομιμότητα, ένα μίνι Πραξικόπημα, ένα φίμωτρο στην Ελευθερία του Λόγου και μια ένδειξη πως η Κοινωνία που ζεις νοσεί και θεωρεί πως κατέχει την υπέρτατη αλήθεια και το δικαίωμα να φιμώνει όποιον ή όποιαν δεν στοιχίζεται μ΄ αυτήν.
Δεν παίζει αυτό στην Δημοκρατία! Είναι ένα σύστημα που στηρίζεται όχι στο φασισμό της πλειοψηφίας, αλλά στην ευρύτατη ανοχή.
Κι ήρθε η ώρα να το καταλάβουν όλοι. Αλλιώς να βγω και γω αύριο να καίω βιβλία του Τάδε και του Δείνα (τα δύο αυτά ονόματα τα συμπληρώνει νομίζω όποιος αγαπά το βιβλίο πανεύκολα). Δεν το κάνω όχι μόνο γιατί κάτι ριζωμένο μέσα μου με σταματάει, αλλά και γιατί πρακτικά μετά θα γίνουμε μπουρδέλο...
Η σημασία της επέμβασης στην Art Athina είναι μεγαλύτερη από την ίδια την επέμβαση. Και δείχνει, με την επαναλαμβανόμενη πια μανία κάποιων να "προσβάλλονται" από έργα τέχνης - αλλά όχι και από την καθημερινή χυδαιότητα της Πολιτικής και Κοινωνικής μας Ζωής - και να ποινικοποιούν την έκφραση, πως η κατηφόρα αυτής της χώρας γίνεται κατρακύλα.
Ευτυχώς δεν τουμπεκιάζεται πια κανείς όπως στο παρελθόν. Οι αντιδράσεις είναι ήδη πολλές, αντιδράσεις που ποικίλλουν, από την σοβαρή υποστήριξη μέχρι την ευφυή πλάκα(ολόκληρο εδώ)
Ανεχτείτε μας, όσο σας ανεχόμαστε. Όχι περισσότερο. Μας φτάνει τόσο...
No comments:
Post a Comment