Το γραφείο του ήτανε πάντα τίγκα στα εισερχόμενα. Βουνό λέμε... μια δουλειά δεν την είχε τελειώσει ποτέ στην ώρα της. Την τρενάριζε όσο μπορούσε, διάβαζε όλες τις αθλητικές, μίλαγε στο τηλέφωνο, πείραζε τις συναδέλφους, έβγαινε και σουλατσάριζε στον διάδρομο, αλλά κανένας δεν του μιλούσε γιατί ήταν Τμηματάρχης Α΄ και με γερές άκρες μέσα στο Υπουργείο. Έλυνε κι έδενε.
Μέχρι σήμερα το πρωί...
Μπήκε χαμογελαστός και πλακώθηκε μιλάμε στην δουλειά. Πήρε τηλέφωνα, τσακώθηκε με άλλες υπηρεσίες, έβαλε γνωστούς να του ξεπληρώσουνε χάρες που τους είχε κάνει, ξεμπλόκαρε το φωτοτυπικό που ήτανε μπλοκαρισμένο μια βδομάδα, τακτοποίησε όλους τους δικούς του εκρεμμείς φακέλους, και κατά τη μιάμιση πήρε και τους φακέλους του απόντος με κανονική συναδέλφου...
"Τι έγινε ρε Γιώργο; Τι έπαθες σήμερα και δουλεύεις;" τον ρώτησε στο τέλος μια συνάδελφος.
Σήκωσε το κεφάλι του και είπε,
"Απόκριες είναι ρε Νίκη... ντύθηκα Ευσυνείδητος... θα πάω σε μπαλ-μασκέ το βράδυ"
Η αλήθεια είναι πως αυτό μας ησύχασε κάπως...
No comments:
Post a Comment