Επιτέλους κατάφερα να δω χτες το βράδυ στην μεταμεσονύκτια προβολή του "Μικρόκοσμου" την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, "Η Ψυχή Στο Στόμα". Κοιμήθηκα, ξύπνησα, κι από τότε παλεύω μ΄ αυτό το κείμενο.
Δεν έχω ούτε την διάθεση ούτε την ικανότητα να την κρίνω κινηματογραφικά. Σ΄ αυτό το επίπεδο προτείνω τον Vandim, γιατί η δική μου άποψη - με τις απαραίτητες μικροδιαφορές αποχρώσεων - εφάπτεται με την δική του.
"Η Ψυχή Στο Στόμα" με ενδιαφέρει σε άλλο επίπεδο. Ή μάλλον σε πολλά άλλα επίπεδα. Κι επειδή από δω και κάτω άρχισα να χάνω την μπάλα του κειμένου, θα συνεχίσω τηλεγραφικά:
1)Η ταινία ανοίγει ζητήματα - και μάλιστα πολλά και σοβαρά - σε μια εποχή και φάση της Ελλάδας που οι περισσότεροι προσπαθούν να τα κλείσουν όπως-όπως ή να τα κρύψουν με μια μαγιονέζα που αναφέρεται πιο κάτω. Το αν αναπτύσσει πλήρως ή όχι όλα αυτά τα ζητήματα μού είναι παντελώς αδιάφορο.
2)Η ταινία είναι Αληθινή κι όχι Αληθοφανής. Κι αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ Τέχνης και Προϊόντος. Αλλά δεν είναι "Τέχνη" είναι Τέχνη.
3)Η ταινία κόβει μια πολύτιμη μαγιονέζα. Την μαγιονέζα του Τηλεοπτικού Σινεμά, της Τηλεοπτικής Λογοτεχνίας, της Τηλεοπτικής Δημοσιογραφίας, της Τηλεοπτικής Πολιτικής και της Τηλεοπτικής Διαφήμισης. Της εν γένει Τηλεοπτικής Πραγματικότητας που απεγνωσμένα ένας ολόκληρος μηχανισμός προσπαθεί να καταστήσει την Μόνη Υπαρκτή Πραγματικότητα εδώ και χρόνια.
4)Η απροθυμία των αιθουσαρχών και των διανομέων να αναλάβουν το ρίσκο της προβολής και της διανομής της δεν σχετίζεται με τα μπινελίκια, ούτε με τα χαστούκια, ούτε με τα πηδήματα. Δεν κολώσανε ποτέ σ΄ αυτά όταν τους "τα φέρνανε" άλλες ταινίες (Safe Sex, Ηλίθιος και Πανηλίθιος, κλπ). Είναι το προαναφερόμενο 3 και τίποτα άλλο. Έχουνε βάλει τα λεφτά τους στην μαγιονέζα, κανένα τσογλάνι δεν θα τους την κόψει.
5)Τα πολλά εισιτήρια της ταινίας θα έπρεπε να τα περιμένουμε. Το κοινό δεν τρώει από την φύση του σκατά, πρέπει να φτιάξεις ένα ολόκληρο πλαίσιο για να του τα ταϊσεις. Εκεί χρειάζεται η μαγιονέζα. Αλλά αν δεν καταφέρεις να "πνίξεις" τελικά την ταινία, θα τα "φέρει" αν "λέει" από μόνη της. Στόμα με στόμα... ακόμα και με την Ψυχή στο Στόμα.
6)Η ταινία σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Τελεία. Αν είσαι τόσο καλός που να μην σε αγγίζει, αν ποτέ δεν έχεις πάρει μέρος στην μικρότητα της βίας, ζήτα τα λεφτά σου πίσω...
7)Η ταινία είναι 150% Ελληνική. 100% Μεσογειακή. Ο% Σκανδιναβική.
8)Στο site του "Αθηνοράματος" γίνεται μάχη. Προβλέπω πως θα επεκταθεί. Δεν είναι μόδα, ούτε και (εδώ θα διαφωνήσω με το Jimato) θεατές που δεν καταλαβαίνουν και πάνε στην ταινία μόνο για το χαβαλέ και τα μπινελίκια. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια, (γιατί λόγω της έκθεσης περνάω απο κει συχνά) ανθρώπους να κουβεντιάζουν στο πεζοδρόμιο έξω από τον Μικρόκοσμο για ώρα, όλες αυτές τις μέρες. Και να το κάνουν με επιχειρήματα, όχι με κραυγές.
9)Ο Οικονομίδης και ο Γιάνναρης (με εντελώς διαφορετικό τρόπο ο καθένας), παίρνουνε ρίσκα, παράγουν σκέψη που πάει κόντρα στην μαλακία, είναι βαθιά πολιτικοί και φυσικά φτιάχνουνε κοινό. Δικό τους κοινό, πιστό και με άποψη. Και δεν είναι καθόλου περίεργο γι' αυτήν την ματιά τους πάνω στην καθημερινότητα μας, αρκετοί - για πολλούς και διαφορετικούς λόγους - να θέλουν να τους "πνίξουν".
10) Δεν έχω τίποτα άλλο... I rest my case.
1 comment:
Μαζι με το "Ωρες κοινης ησυχιας" ειναι μια απο τις δυο καλυτερες ταινιες της χρονιας.
Ενα φιλμ γροθια που καταγραφει τη πεζη καθημερινοτητα χωρις λογοκρισια και περικοπες...
Post a Comment