Το διαβάζω μια τελευταία φορά. Διορθώνω ένα κόμμα.
Το κοιτάζω. Κλείνω το αρχείο.
Κι έπειτα τον υπολογιστή. Μαύρο.
Βγαίνω να ψωνίσω κάτι. Είναι η πρώτη μέρα της Άνοιξης.
Αυτό θα είναι εκεί, θα περιμένει.
Θα μείνει εκεί, όσο απαιτηθεί.
Να κάτσει, να φύγει απ' το μυαλό μου.
Να μπορέσω να το δω ψυχρά, σαν κάτι άλλο.
Μετά, ίσως μπορεί να πάει για crash test...
No comments:
Post a Comment