Η Συνακρόαση Του Λόρδου

Είχε καιρό να μου τύχει μπέρδεμα στις γραμμές του τηλεφώνου. Είχα ξεχάσει σχεδόν τι είναι η συνακρόαση, που κάποτε την έβρισκα πολύ διασκεδαστική όταν μου τύχαινε, και δόξα τον ΟΤΕ, συνέβαινε συχνά. Σήμερα, μετά από χρόνια, μου συνέβη πάλι.

Σηκώνω το τηλέφωνο να πάρω και ακούω:
Χρατς - Χρατς - Χρουτς Λόρδε μου με ακούτε; Είμαι ο Οπλονόμος από τον ΕξοπλισμόΧρατς - Χρατς - Χρουτς Ακούω, ναι ακούω, αλλά όχι καλά, κάνει κάτι παράσιταΧρατς - Χρατς - ΧρουτςΟ Οπλονόμος είμαι, από τον Εξοπλισμό, έχουν έρθει οι Πραιτωριανοί και μου ζητάνε κάτι μυστήρια πράγματα, λένε πως συμφωνείτεΧρατς - Χρατς - Χρουτς Τι; Δεν ακούω γαμώτο τίποτα, μόνο κάτιΧρατς - Χρατς - ΧρουτςΟι Πραιτωριανοί λέω, μου ζητάνε σφαίρες ντουμ-ντουμ και τις αύρες της χούντας, να τα δώσω;Χρατς - Χρατς - Χρουτς Τι να δώσεις; Ποιός είναι; Σκατά είναι οι γραμμές Χρατς - Χρατς - Χρουτς Να δώσω λέω, στους Πραιτωριανούς εκρηκτικές σφαίρες και τις αύρες; Εγκρίνετε;Χρατς - Χρατς - Χρουτς ΕγκρίνεταιΧρατς - Χρατς - Χρουτς
Κλείνει το ένα τηλέφωνο. Το Χρατς - Χρατς - Χρουτς σταματά. Ακούγεται η φωνή του Λόρδου να λέει:
Επιτέλους σταμάτησαν τα παράσιτα...
Άλλη φωνή, μακρινή σαν μέσα από το γραφείο του:
Ποιος ήταν καταλάβατε;
Και απαντά ο Λόρδος:
Όχι, αλλά κάποια έγκριση θέλανε. Κάποιος από το Λογιστήριο θα ήταν... Ε, την έδωσα κι εγώ κι ησύχασα. Κι άμα είναι λάθος όταν το φέρουν να το υπογράψω, θα το βρούμε!

Κλείνει το ακουστικό, κλείνω κι εγώ το δικό μου...