Πριν από λίγες μόνο μέρες έγραψα εδώ για την μονομαχία Higgins-Higginson. O 29χρονος με δικαίωσε απολύτως συνεχίζοντας την θριαμβευτική του πορεία μέχρι τον τελικό του Welsh Open. Έπαιξε εξαιρετικό snooker, έκανε 6-7 century και 1 maximum break, έφτασε ακόμα και να κοντράρει στα ίσα τον Τελικό, γυρίζοντας το εις βάρος του σκορ (6-2) και φτάνοντας μέχρι το "έντιμο" 8-8.
Στο τελευταίο frame έχασε από το "ξωτικό" εξ Αυστραλίας, τον Neil Robertson, έναν από τους συμπαθέστερους παίκτες του παγκόσμιου Snooker. Και εκεί ακόμα απέδειξε την κλάση του...
Συνεχάρη ειλικρινά τον νικήτη που σήκωσε το πέτρινο τρόπαιο(κατα την γνώμη μου το πιο όμορφο τρόπαιο του Snooker, τα άλλα είναι ή ασημένια κιτς ή κρυστάλλινα χαζο-Costa Boda) έκανε πλάκα για τα λεφτά που κέρδισε κι έδειξε με κάθε τρόπο πως δεν είναι καραγκιόζης.
Από την άλλη ο Robertson (χαμηλά στην 16αδα και λόγω Αυστραλέζικης καταγωγής, παρ' όλο το ταλέντο του όχι "απολύτως" αποδεκτός) είπε για τον Higginson τα καλύτερα, ένα κανονικό διθύραμβο. Όλοι πήγαν σπίτι ευχαριστημένοι, και πιο πολύ ο Andrew που έβαλε επιτέλους και σπόνσορα στο πέτο του γιλέκου.
Ανήμερα της Εθνικής μας εορτής(25η Μαρτίου), αρχίζει το Παγκόσμιο... ο Andrew πρέπει να δώσει τέσσερις δύσκολους προκριματικούς για να φτάσει στο Σέφηλντ. Μακάρι να τα καταφέρει...
No comments:
Post a Comment