To Βρώμικο Γαϊτανάκι Του "Ανθρωπίνως Δυνατόν"

Το βρώμικο γαϊτανάκι του "Κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν" το ξεκίνησε, αν δεν κάνω λάθος η Ντόρα Μπακογιάννη κι έκτοτε το "καραμελιάσανε" όλοι. Μέχρι κι ο Γιώργος Σουφλιάς το χρησιμοποίησε σε δήλωση του. Ο Πέτρος Δούκας πήγε ένα βήμα παραπέρα.

Ανοίγω παρένθεση. Κάλεσε τις 25 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας να γίνουν "ανάδοχοι" της Πάρνηθας παίρνοντας χίλια στρέμματα η κάθε μία. Ο ανάδοχος, λαϊκά, ονομάζεται νονός. Και οι 25 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν παράδοση να "βάζουν το λαδάκι τους" και να γίνονται νονοί των πάντων. Θα προτιμούσα ο κος Δούκας να είχε το πολιτικό θάρρος να ζητήσει από κάθε κάτοικο του λεκανοπεδίου να πληρώσει ένα δέντρο, να το πάει εκεί που πρέπει, να σκάψει τον λάκκο με τα χέρια του και να το φυτέψει, και να πηγαίνει μια φορά την βδομάδα να το βλέπει μέχρι να μεγαλώσει, σαν να ήτανε παιδί του. Αλλά φαίνεται πως προτιμάει να δώσει την δουλειά εργολαβία στις 25 επιχειρήσεις. Επίλογή του είναι, αλλά πραγματικά πιστεύω πως δεν είναι τυχαία επιλογή.

Κλείνει η παρένθεση, ξαναγυρίζω στο "ανθρωπίνως δυνατόν". Ανθρωπίνως δυνατόν είναι αυτό που κάνει ο γιατρός την ώρα που προσπαθεί να ανατάξει τον ασθενή που μόλις πέθανε στα χέρια του. Στην Πάρνηθα κανένας δεν έκανε τίποτα που να προσεγγίζει έστω το "ανθρωπίνως δυνατόν". Αντιθέτως όλοι έκαναν κάτι λιγότερο από την υποχρέωση που είχαν. Πριν την φωτιά, κατά την φωτιά και μετά την φωτιά, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Ας κοπεί το παραμύθι του "ανθρωπίνως δυνατόν", ξυπνήσαμε, δεν το τρώμε πια.

Αφήστε ήσυχες τις λέξεις και το νόημα τους. Δεν γίνονται όλα το "επικοινωνιακό λάστιχο" που γουστάρετε. Ακόμα κι η Ξύλινη Γλώσσα έχει τα όρια της, μετά καταντάει ξεφτίλα και ντροπή...