Ερωτήματα από την Χώρα του Σαρκοζί

Αν το Παρίσι είναι ο Ορισμός της Πόλης - τουλάχιστον αν πιστέψουμε τον ιδιωματισμό της Αγγλικής γλώσσας Είναι το Παρίσι, Πόλη; που χρησιμοποιείται για να δηλώσει το αυτονόητο - περπατώντας τις προηγούμενες μέρες μέσα του, αρκετές φορές έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται το ίδιο πράγμα. Πότε αρχίζει άραγε κανείς να μην το βλέπει, πότε κάτι τόσο όμορφο αρχίζει να "γκριζάρει", να "φλουτάρει", να γίνεται ένας αδιάφορος ή ακόμα και εχθρικός τόπος για την προσωπική σου επιβίωση;


Όταν αρχίζεις να το συνηθίζεις και να το θεωρείς δεδομένο;
Όταν κρυώνεις τόσο πολύ που δεν μπορείς να σταματήσεις το τρέμουλο του κορμιού σου;
Όταν συναντάς τους άντρες των ειδικών δυνάμεων την νύχτα;
Όταν φοβάσαι τους ξένους και κλείνεσαι στα λίγα τετραγωνικά του διαμερίσματός σου;
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το σηκωμένο φρύδι των Γάλλων και το χάσμα της κατανόησης της γλώσσας;
Όταν δουλεύεις συνέχεια και δεν σου φτάνουν τα λεφτά να ζήσεις;
Όταν γίνεσαι μέλος μιας ομάδας με "εθνικά" ή "θρησκευτικά" χαρακτηριστικά κι αρχίζεις να κοιτάς συνεχώς πίσω απ' την πλάτη σου για πιθανές απειλές;
Όταν γερνάς κι αρχίζεις να φοβάσαι τα πάντα;

Δεν έχω φυσικά απάντηση, ακόμη κάνω μόνο υποθέσεις. Και σίγουρα, όλα αυτά δεν αφορούν μόνο το Παρίσι, αλλά την κάθε Πόλη.

Δεν νομίζω όμως πως έχει να κάνει με το δέντρο και το δάσος. Όλο το περιβάλλον μερικές φορές βουλιάζει, εξαφανίζεται.

Απλώς είναι πολύ εύκολο να διακρίνεις στο Παρίσι τους τουρίστες. Κοιτάζουν γύρω τους με μάτια που έχουν έναν αέρα παιδικό...