Στην μεγάλη δήθεν συζήτηση για το Ασφαλιστικό, ο καθένας λέει και την παπαριά του. Θα συνεισφέρω λοιπόν κι εγώ, το ίδιο ανεύθυνα όπως όλοι, την δική μου.Το Ασφαλιστικό μιας κοινωνίας στηρίζεται σε μια πολύ απλή αρχή. Την αρχή του ρεφενέ. Βάζουμε όλοι για να απολαύσουμε κάτι όλοι. Ο Ελληνικός Παραδοσιακός τρόπος για να γίνει κάτι με ρεφενέ, αρχίζει πάντα από τον υπολογισμό της δυνατότητας του οικονομικά ασθενέστερου συμμετέχοντα, η βάση λοιπόν του ρεφενέ παραδοσιακά ορίζεται πάντα εκεί, για να μην γίνει ο φτωχότερος ρόμπα και αποκλειστεί. Ή του λέμε ευγενικά "βάλε εσύ την αυλή σου, να φέρουμε εμείς τα φαγιά".
Στο παρελθόν έχουν γίνει χιλιόμετρα ολόκληρα απο καλντερίμια με διαδικασίες ρεφενέ. Και όποιος δεν μπορούσε να τα "χώσει" έκανε μεροκάματα. Και πάντα αυτός που είχε τα περισσότερα, είτε ανοιχτά ως τοπικός ή εθνικός ευεργέτης, είτε κρυφά και στο "μιλητό" με λίγους, έβαζε παραπάνω γιατί και μπορούσε και το θεωρούσε υποχρέωση και τιμή του.
Πού στο διάολο χάθηκε αυτό στην διαδρομή, ούτε ξέρω, ούτε και θέλω να το μάθω. Η σημερινή συζήτηση όμως με τις "αναλογιστικές" και τις "υπολογιστικές" προφάσεις, που πλασσάρονται για αλήθειες, είναι μια μαλακία και μισή.
Γιατί είναι ξεκάθαρο πως στηρίζεται στην αρχή "και σε γαμάω και με πλήρωνεις". Και σαν τέτοια δεν είναι σε καμιά περίπτωση άξια όχι για διάλογο αλλά ούτε για φτύσιμο...
6 comments:
"Ρεφενέ";
ΧΑ!
Της ρομαντικής σχολής κι εσείς αγαπητε;
Αυτα τα κάνουν κάτι γραφικοί πια που μαζεύονται και τρώνε ρεφενέ, κάνουν πραγματα ρεφενέ και αναρωτιώνται πότε θα εμφανιστείς κι εσύ να σε κάνουμε γκολ.
Ωραία προσέγγιση. Ρομαντική πράγματι. Εμένα πάντως μου φαίνεται πως το ασφαλιστικό έχει στηθεί από την αρχή σαν πυραμίδα, ή αλλιώς «αεροπλανάκι».
Υπερψηφίζω την τοποθέτηση του Godot και υπερθεματίζω στον επιθετικό τομέα της ομάδας. Τι γκολ -μιλάμε για πανωλεθρίαμβο!
Πάντως το γεγονός παραμένει σχετικά με το ασφαλιστικό. Αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής και μειώθηκαν οι γεννήσεις. Τουτέτσιν και επειδή το σύστημα που έχουμε είναι "pay as you go" (οι εκάστοτε εργαζόμενοι πληρώνουν τους συνταξιούχους) σε κάποια (λίγα) χρόνια θα αντιστοιχούν περίπου 2 συνταξιούχοι σε έναν εργαζόμενο. Πως θα τους πληρώσει τις συντάξεις; Σημειωτέον πως η σημερινή αναλογία είναι 2 κόμμα κάτι εργαζόμενοι στον συνταξιούχο.
Λύση; Η ανάσχεση της γήρανσης της χώρας. Από που; Από τους μετανάστες.
Απλά πράγματα.
Υπάρχει και η άλλη άποψη, που διάβασα από τον Γιώργο Σταμάτη, αν δεν κάνω λάθος: "Τι πρόβλημα υπάρχει; Αφού έχουμε λιγότερα παιδιά να θρέψουμε, τι μας πειράζει να θρέψουμε λίγους γέρους παραπάνω;"
Χαίρομαι που βλέπω να εμφανίζονται κι άλλες "σοβαρές" τοποθετήσεις σ' ένα τόσο κρίσιμο θέμα.
Συνοψίζω:
Ο Γκοντό λέει ότι η λύση είναι να με κάνουν γκολ. Θα θυσιαστώ για το καλό του τόπου...
Ο Ζαν-Λυκ το βλέπει ιστορικά, "γεωμετρικά" και "αεροπορικά". Μάλλον μάλλον συμφωνώ μαζί του...
Προειδοποιώ τον μοτοσακό πως οι κυβερνώντες μας θα βρουν άλλη λύση για την "ανάσχεση της γήρανσης", όπως τον θάνατο από πείνα των συνταξιούχων, γιατί τα σύνορα σε λίγο δεν θα τα ανοίγουν ούτε για μισή ωρίτσα το Πάσχα.
Δημήτρη μου, πως φαίνεται ότι μεγαλώνεις! Ο Γιώργος Σταμάτης είναι της ιδίας ΕΣΣΟ με σένα;
ξεχνάτε ακόμη μια παραμετρο, πληρωνουν όσοι και όσες δουλευουν. τουτεστιν όσοι και οσες δουλευουν στα μαυρα ή με παρτ ταιμ ή στην οικογενειακή επιχειρηση ή για το καλό της ψυχής τους τελοσπαντων δεν μετριουνται στον ρεφενε. αντι λοιπόν να λυσουμε το προβλημα με το να λεμε δουλευε ώσπου να ψοφήσεις, επομένως να μην προλαβεις συνταξη, δεν θα ήταν πιο λογικό να πουμε οτι θα δουλευουν, κανονικα και με τον νομο περισσοτεροι και περισσοτερες; αλλα αυτό δεν βολευει ε;
Post a Comment