Νυχτερινές πλάκες (Nuits drolatiques) της Florence Christakis

Κάθε φορά που γράφω για μια έκθεση που ανήκει στα εικαστικά, προειδοποιώ από την αρχή: Είμαι άσχετος και έχω, επίσης, επίγνωση της απουσίας αισθητικής που με διακρίνει ως άτομο. Δεν θα ταιριάξω ποτέ χρώματα στα ρούχα μου, ένα κτήριο πρέπει να είναι καραμπινάτα άσχημο (έως απάνθρωπο) για να το πάρω χαμπάρι, και τα λοιπά, και τα λοιπά... Οπότε το μόνο που μου απομένει όταν πηγαίνω σε εκθέσεις είναι να κάθομαι φιλότιμα μπροστά στα έργα και να "την παλεύω" μαζί τους. Κάθε φορά το αποτέλεσμα είναι μια μορφή ισοπαλίας. Τα έργα ή μου αρέσουν ή δεν μου αρέσουν (χωρίς να ξέρω ποτέ γιατί), τα "διαβάζω" (όπως καταλαβαίνω) ή όχι, και τελικά περνάω αρκετές φορές καλά και μερικές βλαστημάω. Θεωρώ λοιπόν πως σε έχω προειδοποιήσει και πάω παρακάτω.Η έκθεση της Florence Christakis "Νυχτερινές πλάκες (Nuits drolatiques)" άρχισε στις 10 Μαρτίου 2010 και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Μαρτίου. Φιλοξενείται στην art galery ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ (Λεμπέση 4, πολύ κοντά στον σταθμό του Μετρό στην Ακρόπολη). Περιλαμβάνει είκοσι έργα, και αν πιστέψω την καλλιτέχνιδα (και γιατί όχι, δεν παίζει να γράφει μαλακίες στον κατάλογο, υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που καταλαβαίνουν αυτά που για μένα είναι κινέζικα) "εκμεταλλεύομαι τον πολλαπλό χαρακτήρα της χαρακτικής (οξυγραφία σε τρεις τσίγκινες πλάκες) και επεμβαίνω με κολλάζ (chine colle), σχέδιο, ζωγραφική ή τύπωμα κάνοντας κάθε έργο μοναδικό. Όπως στην μπαρόκ μουσική αναπτύσσεται ένας αυτοσχεδιασμός με φόντο ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, το basso continuo".
Πάνω που είχα φάει φρίκη με τις άγνωστες "τεχνικές" λέξεις, ήρθε η επόμενη παράγραφος να με ξεφρικάρει. "Αν πρόκειται για τέχνη, είναι στο πρότυπο της λαϊκής τέχνης και της μαζικής κουλτούρας... με την έννοια ότι σχολιάζω και εκτρέπω τους βασικότερους κανόνες της κλασικής ευρωπαϊκής ζωγραφικής, με σκοπό κάποιες εικαστικές κωλοτούμπες, αλλά και για να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου και την φαντασία μου - για πλάκα".
Ωραία... αυτό μπορώ να το κάνω, σκέφτηκα. Να προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σου την χαρά και την φαντασία σου - για πλάκα. Και άρχισα να "την παλεύω" με τα έργα, τους τίτλους τους και τα επιμέρους μεταβαλλόμενα στοιχεία τους. Στην αρχή κατάφερα πάλι να τα σκατώσω, άρχισα να τα βλέπω από το τέλος προς την αρχή της αίθουσας. Μετά είπα να αφήσω τις μαλακίες και να τα δω με την σειρά που τα έστησε η γυναίκα (όχι πως είχε καμιά σημασία τελικά...) Αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο όμως, γιατί ανακάλυψα πως είχε τα υπόλοιπα στο πατάρι, η γκαλερί έχει δύο χώρους. Μην βαράτε, είπαμε άσχετος είμαι...Βγήκα, έκανα ένα τσιγάρο και ξαναμπήκα. Τα πήρα από την αρχή, και προσπάθησα να τα "μοιραστώ". Και δεν μου πήγε καθόλου άσχημα... Οπότε με παίρνει (άνετα τώρα) να σου παρουσιάσω τα (εντελώς αυθαίρετα και προσωπικά) συμπεράσματά μου:
Υπάρχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης αυτής της ενότητας έργων της Christakis. Τα μόνιμα στοιχεία που παραμένουν (με διαφορετική ανάπτυξη) και στα είκοσι έργα. Και είναι ολοφάνερα στοιχεία (και στοιχειά) νυχτερινά. Και υπάρχουν και τα αποκλειστικά (τα πλάγια τα λέω έτσι εγώ, παίζει σοβαρά να είναι τελείως λάθος), τα μοναδικά στοιχεία του κάθε έργου που μεταβάλλουν, ανατρέπουν, ή αγριεύουν τα μόνιμα.
Το τελικό αποτέλεσμα (αυτό που πήρα εγώ μαζί μου σπίτι) έχει μεγάλη ομορφιά και τουλάχιστον μια γερή δόση χιούμορ. Όχι, ότι της λείπουν και τα βαριά κομμάτια, απλά είναι πολύ λιγότερα και αντίστοιχα (κατά την γνώμη μου) επιτυχημένα.Βιογραφικό και δείγματα από τις παλιότερες δουλειές του ατόμου μπορείς να βρεις εκεί. Κοτσάρω τους τίτλους των έργων που είδες εδώ με την σειρά που εμφανίζονται: Καλό ταξίδι! Ρούμπα μουρλοτσάτσα & Αφού πέρασαν τα πρόβατα...