Στο τρέξιμο! Αλλά τελικά, όλα καλά...
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ένα τέταρτο καθυστέρηση (στις έξι παρά τέταρτο) αφού ο most valuable player του Μικρόκοσμου (λέγε με Πασχάλη) στις πεντέμιση ανέβαζε το (διπλάσιο σε μέγεθος από πέρσι) banner του Φεστιβάλ. Παρά τις πορείες που ήταν σε εξέλιξη, στην πρώτη προβολή το "Χρονοκινητό" ("Cryptic", Danny Kuchuk & John Weiner, ΗΠΑ) είχε περισσότερο κόσμο από όσο θα περίμενα και η εντύπωση μου είναι πως ικανοποίησε "ανοίγοντας" το 5ο Φεστιβάλ. Η ταινία έχει ενδιαφέρον, νομίζω πως "σέρνει" μια "αύρα" Twilight (έφηβοι ήρωες, τα προβλήματα κι ο τσαμπουκάς τους), αλλά το θέμα που πραγματεύεται είναι εντελώς ΕΦ. Μικρές αλλαγές στον Χρόνο που προκαλούνται από... σιγά μην σου πω! Ξέρεις πόσο μισώ τα spoiler. Έχει και γαμάτο φινάλε... Ξαναπαίζεται την Κυριακή στις 23:00.
Η ενότητα ταινιών μικρού μήκους ΑΣΦΥΞΙΑ "πακετάριζε" τις ταινίες "Σχεδόν Μόνος" ("Lonely Man", Nick Corporon, ΗΠΑ), "Κατασταλτικό" ("Suppresant", Derek Woods, ΗΠΑ), "Κρίσιμη Σύνδεση" (Connected, Jonas Drotner Mouritsen, Δανία) και "Οξυγόνο" (Oxygen, David Norris, Αυστραλία). Χωρίς οι άλλες δύο να υστερούν, το "Οξυγόνο" και το "Κατασταλτικό" μου άρεσαν περισσότερο. Αλλά γούστα είναι αυτά... Πιο πολύς κόσμος σ' αυτήν την προβολή. Η ενότητα δεν ξαναπαίζεται, όποιος πρόλαβε την είδε και τέλος.
Η δεύτερη ενότητα της ημέρας ήταν το ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ. Πέντε ταινίες μικρού μήκους, "Θυσία την Αυγή" ("Morgenrot",Jonas Greulich, Γερμανία), "Delaney" (Δεν έχει ελληνικό τίτλο είναι το όνομα της ηρωίδας, Carles Torrens, Ισπανία), "Τα Ζόμπι Δεν Είναι Καπνιστές" ("Zombies And Cigarettes", Rafael Martinez & Ipaki San Roman, Ισπανία), "Στο Τέλος Της Νύχτας" ("The Long Night", Richard Williamson, Αυστραλία) και "Ολική Σφαγή" (Massacrator, Pierre Ayote, Καναδάς). Κόσμος στα ίδια επίπεδα με την προηγούμενη ενότητα, κάποιοι φεύγουνε, άλλοι έρχονται, νορμάλ για Φεστιβάλ. Δικές μου "αγαπημένες", Morgenrot και The Long Night (που έχει μέσα και τον Ύμνο της Λίβερπουλ "πλεγμένο" σοβαρά στην δράση). Το Delaney με τους διαλόγους των "βλαχαδερών" της Αμερικής έβγαλε γέλιο... Κι αυτή η ενότητα δεν ξαναπαίζεται, την έχασες μεγάλε...
Αντιθέτως, μπορείς να δεις σε επαναληπτική την, πιο "πυκνή" ταινία μεγάλου μήκους που έχει φέτος το Φεστιβάλ. Το "Όλα Σε Ενα" ("1", Pater Sparrow, Ουγγαρία) είναι, κατά την προσωπική μου άποψη, ένα κινηματογραφικό επίτευγμα που όμως απαιτεί συγκέντρωση και προσοχή για να αντιληφθείς το πόσο αριστουργηματικά δομημένο είναι. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ (ιδεολογικά αν θες...)με την λύση του τέλους, (που παίζεται κι αν είναι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ) τα επιμέρους στοιχεία είναι αρκετά για να με ψήσουν να την ξαναδώ. Παίζεται πάλι (και θα το μαυρίσω αυτό) την Τρίτη, στις 17:30. Είναι νωρίς, αλλά μόνο αυτό σου λέω... Be there! Ο κόσμος ήταν αρκετός και με ανάμεικτα αισθήματα και σχόλια (από το "πολύ γαμάτη" μέχρι "δεν το 'πιασα καθόλου")
Στην Μεταμεσονύκτια προβλήθηκε, από φιλμ, η "Ουτοπία" του Γιώργου Καρυπίδη. Θα το ομολογήσω, ήμουν τόσο κομμάτια που δεν μπόρεσα να την δω. Πήρα κάτι να φάω και πήγα για ύπνο. Για μεταμεσονύκτια Πέμπτης, την ώρα που έφυγα, είχε αρκετό κόσμο.
Μια χαρά κύλησε η πρώτη μέρα του 5ου SFF-Rated και ο καινούριος προβολέας που χρησιμοποιήθηκε αποδείχθηκε φωτεινότερος του περσινού, εξαφανίζοντας τα ψιλοπροβλήματα εικόνας που είχε το φεστιβάλ πέρσι.
Σήμερα, η δεύτερη μέρα, και πραγματικά θέλω να δω πόσο θα "σπάσει" την φάση η γενική αναταραχή για τα μέτρα και η έλλειψη ΜΜΜ (μέσων μαζικής μεταφοράς).
Όσο για τα μπινελίκια μου για τα μέτρα, μην ανησυχείς τα συγκεντρώνω και θα τα "χώσω" όλα μαζί. Πάνω στο θέμα, όμως, διάβασε αυτό γιατί ο Αλέκος "κεντάει" όταν έχει κέφια...
No comments:
Post a Comment