Γραφιάς είμαι, γραφιάδικα θα στα γράψω. Κι όσα θα ακολουθήσουν είναι όσα είδα με τα μάτια μου και μόνο. Όσο για τα συμπεράσματά μου, είναι κι αυτά απόλυτα προσωπικά.
Η ΓΣΕΕ δεν υπάρχει. Και χτες αυτό αποδείχτηκε με δύο τρόπους: Από την μια μπροστά στην εξέδρα της, ο κόσμος ήταν ανύπαρκτος. Και από την άλλη, το αυτοκίνητο με τις ντουντούκες της, το πανό της και το μπλοκ που την συνόδευε έμεινε στην γωνία Πανεπιστημίου και Πατησίων (από την πλευρά της Ομόνοιας) να περιμένει κάποιον να την αφήσει να ενταχθεί στην πορεία που η ίδια διοργάνωνε. Και φυσικά άκουγε το σύνθημα "Αλήτες, Λέρες, Εργατοπατέρες" από όλη την πορεία που περνούσε για πάνω από μισή ώρα. Κι αν δεν την άφηνε τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει μπροστά του (δεν ξέρω αν το έκανε από πρόθεση ή από διαφορά ρυθμού) ακόμα θα περίμενε εκεί ή θα είχε εξαφανιστεί. Προσωπικά πιστεύω πως η μόνη αξιοπρεπής στάση του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ είναι να παραιτηθεί σήμερα επικαλούμενο την πλήρη απαξίωσή του.
Με το που έφυγε η πορεία από το Μουσείο εμφανίστηκε μια ομάδα (υποθέτω οδοκαθαριστών) μαζί με αρκετά αυτοκίνητα του Δήμου Αθηναίων που "έκανε γυαλί" τον χώρο μέχρι και το Πολυτεχνείο (ίσως και να συνέχισε, έφυγα και δεν το είδα). Υποθέτω από το μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ (που ήταν και αρκετά δυναμικό) ότι οι Δημοτικοί Υπάλληλοι συμμετείχαν στην απεργία. Οπότε το ερώτημα είναι: Χρησιμοποίησε ο Καμίνης απεργοσπαστικό μηχανισμό για να καθαρίσει ό,τι καθάρισε; Ή ο καθαρισμός ήταν μια ευγενική προσφορά των απεργών; Όποιος ξέρει θα ήθελα να μου το απαντήσει αυτό. Γιατί εμένα μου φάνηκε σαν μια προσπάθεια να εξαφανιστεί το "ίχνος" της πορείας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα...
Δεν είδα τι συνέβη στην Αμερικής, βρισκόμουν στην Κοραή την ώρα εκείνη, αλλά είδα τις κρότου-λάμψης και τα δακρυγόνα να πέφτουν βροχή σε όλο το μήκος της Πανεπιστημίου και να φτάνουν μέχρι την Ομόνοια σχηματίζοντας ένα μετακινούμενο σύννεφο χημικών.
Αργότερα στο Σύνταγμα έμεινε σε καθιστική διαμαρτυρία μια ομάδα διαδηλωτών που σιγά-σιγά μίκρυνε και τελικά περιορίστηκε από τα ΜΑΤ στο κομμάτι του πεζοδρομίου πάνω από τα σκαλάκια. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά, από κάποιον που είπε πως ανήκε στην ΔΟΕ, η πληροφορία πως υπάρχει διαδηλωτής που χαροπαλεύει στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας. Το υπόλοιπο κομμάτι που θα σου περιγράψω, ορκίζομαι στο λόγο της τιμής μου, ότι συνέβη πραγματικά. Επίμονα και για αρκετή ώρα, δύο μέλη των διμοιριών που περιόριζαν την καθιστική διαμαρτυρία χαμογελούσαν ικανοποιημένα από την αναγγελία του τραυματισμού και την πιθανότητα να πεθάνει το παιδί. Ακόμα και όταν (έντονα) ρωτήθηκαν από τους παρευρισκόμενους γιατί στο διάολο χαμογελάνε συνέχισαν να το κάνουν προκλητικά. Έφυγα γιατί με ενδιέφερε περισσότερο να μάθω τι έγινε με τον τραυματία και επίσης για να μην ξεχάσω τις αρχές μου περί μη χρήσης βίας.
Μπορεί το ίδιο το χαμόγελο να μην σου φαίνεται κάτι κακό. Και να με θεωρείς απλώς έναν υπερβολικό μαλάκα που πιάστηκε από μια ασήμαντη λεπτομέρεια για να σου πουλήσει την απόψη του. Λοιπόν, άκου με τώρα, κι είναι στο χέρι σου αν θα με πιστέψεις ή όχι. ΠΟΤΕ μου δεν χάρηκα κανένα θάνατο, ή κίνδυνο θανάτου, ακόμα και ανθρώπων που έχω λόγους να μισώ προσωπικά. Όταν είδα στο Σύνταγμα τον "ανθρώπινο πυρσό" του μέλους της ομάδας Δ, παρακαλούσα από μέσα μου να τον σβήσουν έγκαιρα πριν πάθει κακό. Κι ας είχε παρασύρει ο μπροστινός του, λίγα δευτερόλεπτα πριν, τον διαδηλωτή πάνω στην πλατεία Συντάγματος, πάλι μπροστά στα μάτια μου. Δεν πιστεύω στην συλλογική ευθύνη, ούτε στην βεντέτα.
Ούτε όμως μπορώ να πιστέψω πως έξω από την ασφάλεια της ανωνυμίας της στολής και την εθιστική ομαδική ψευδοδύναμη των όπλων μιας διμοιρίας αυτά τα δυο πιτσιρίκια θα είχαν την διάθεση να χαμογελάσουν για το χαροπάλεμα του οποιουδήποτε ανθρώπου. Πραγματικά δεν μπορώ να παραδεχθώ ότι μπορεί κάποιος να έχει εκπέσει τόσο πολύ από την ατομική ηθική του διάσταση.
Ακούγοντας τους ανθρώπους του μπλοκ της Συνέλευσης Κύπρου και Πατησίων (με τους οποίους διαδήλωνε ο τραυματίας) στο Γενικό Κρατικό να περιγράφουν αυτά που έζησαν ανατρίχιασα. Δεν θα μεταφέρω τις μαρτυρίες τους από δεύτερο χέρι, δεν θέλω να διαστρεβλώσω την αλήθεια κανενός. Θα καταθέσω μόνο ένα, ίσως αυθαίρετο, προσωπικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα.
Δεν υπάρχει κανένας "υπερβάλλων ζήλος" ούτε καμιά "υπέρβαση εξουσίας" σε όσα έκανε η αστυνομία στην πορεία της 11ης Μαΐου. Τα μπλοκ που χτυπιούνται συστηματικά τελευταία είναι τα μπλοκ αυτοοργάνωσης (είτε κατοίκων, είτε πρωτοβάθμιων σωματείων) δηλαδή τα μπλοκ που εμφανίζουν την τάση να μαζικοποιηθούν έξω από τα στεγανά των "κλασσικών" διαδηλωτικών μπλοκ.
Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτά τα μπλοκ είναι σήμερα συγκεκριμένος στόχος για το επιτελείο των δυνάμεων καταστολής, όπως επί Πολύδωρα αντίστοιχα συγκεκριμένος στόχος ήταν οι φοιτητικοί σύλλογοι της επαρχίας. Και αν υπήρχε κίνημα, αυτά τα μπλοκ θα όφειλε να προστατέψει.
Σήμερα στις 6 το απόγευμα έχει αναγγελθεί συγκέντρωση στα Προπύλαια. Να είσαι εκεί. Γιατί αν τους παραδώσεις σήμερα τον δρόμο, αύριο η ζωή σου θα αξίζει ακόμα λιγότερο...
No comments:
Post a Comment