Θα είμαι στο Σύνταγμα

Γιατί δεν συναινώ το Σύνταγμα να γίνεται κουρέλι
και η πλατεία του "στίβος μάχης" για τα ΜΑΤ.

Γιατί βαρέθηκα να τρώω χημικά και δακρυγόνα
και να ανασαίνω μόνο με Μαλόξ.

Γιατί δεν θέλω άλλα κεφάλια ανοιγμένα στην Αμερικής,
άλλα παπούτσια ποδοπατημένα στην Πανεπιστημίου,
άλλα σακίδια να "πέφτουν απ΄τον ουρανό" στα χέρια κανενός.

Μα πάνω από όλα θα είμαι στο Σύνταγμα
(και σε κάθε πλατεία, κάθε δρόμο, κάθε πεζοδρόμιο για πάντα)
γιατί ακόμα κι αν κάποτε το ξέχασα
(μέσα στην άπειρη αγωνία των πιστωτικών μου ορίων)
αυτή η πόλη μου ανήκει, τόσο ακριβώς όσο σου ανήκει
(αν παίζει κάποια διαφορά λέω να την βρούμε μεταξύ μας)
κι είναι αρκετά τα χρόνια που την "μασάνε" εντολοδόχοι...