Ναι, ρε! Κάθε Μέρα Γιορτή...

Κάθε μέρα στις έξι; Κάθε μέρα στις έξι. Κι όποιος μπορεί κι όσο αντέξει.

Γιατί, δεν σε βλέπω να χάνεις και τίποτα. Καλό και για σένα και για την πόλη σου είναι να είσαι κάθε απόγευμα έξω, να περπατάς με τα μωρά σου και τα καροτσάκια τους, να βγάζεις το ποδήλατο σου βόλτα στο κέντρο χωρίς αμάξια, να κουβεντιάζεις με τους αγνώστους γύρω σου, να μαθαίνεις να ξαναζείς μαζί τους.

Και το ακόμα καλύτερο είναι πως είναι κακό για τους καναπέδες και την τηλεόραση. Γουστάρω τρελά να ξενοικιαστούνε τα παράθυρα στα δελτία των οχτώ, να φάει περικοπές μισθού η μεγαλοδημοσιογραφία αφού θα σταματήσει πια να τα "φέρνει".

Ζωή, ρε φίλε, όχι ρεάλιτυ.
Και σκατά να πάει, χειρότερα από πριν δεν είναι. Ο τηλετάφος δεν είχε πάτο...

Υστερόγραφο: Αν η χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα είχε τα γκάζια που παίχτηκαν αργότερα στην πρώτη μέρα του B-Fest, η επανάσταση δεν θα είχε απλώς αρχίσει, θα είχε κιόλας επικρατήσει (εντάξει, παίζει να είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά το B-Fest πραγματικά γαμάει για ακόμα μια χρονιά).