Άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο

Ο Αντρέας δοκίμασε το πόμολο της πόρτας πολύ προσεκτικά. Δεν του έφτανε που είχε χοντροκαθυστερήσει (κι ο Κομαντάντε ήταν αμείλικτος με τους χρόνους προσέλευσης) ήταν που την περίμενε ότι μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του όλο και κάποιο παλιό ή καινούριο συντροφάκι έπαιζε να του έχει χώσει στην καρέκλα κανά μαξιλαράκι με καρφίτσες ή να έχει στήσει κανά μπουγέλο πάνω απ' την πόρτα. Ο Χοντρός τα γούσταρε πολύ αυτά τα αστεία, κι ο Υπερβατικός τα ανεχότανε γιατί σπάγανε την ένταση, ξαλαφρώνανε την πίεση της δουλειάς και μετά άνετα μπορούσε να τους βγάζει τα μάτια να βλέπουνε βίντεο με τις ώρες. Οι γκόμενες κάνανε πως δεν τα γουστάρανε τα χαζά, αλλά την Αννούλα έπρεπε να μην την χάνεις απ' τα μάτια σου ποτέ, ήταν μανούλα να σε κάνει ρόμπα πάνω που χαλάρωνες.
Έσπρωξε την πόρτα μαλακά να μην τρίξει και μπήκε μέσα αθόρυβα σαν γατί που ήταν. Αμέσως κατάλαβε πως δεν τον είχανε πάρει χαμπάρι ότι έλειπε, γιατί οι κουρτίνες ήτανε όλες τραβηγμένες κι η προβολή είχε αρχίσει, ώρα μάλλον. Σκατά...είχε χάσει την φάση, και καλά την ταινία θα την έπιανε (είχε γάματο IQ από μικρός) αλλά χωρίς την αρχική εισήγηση με την καμία δεν έπαιζε να καταλάβει το γιατί τους έχωσε όλους να την δούνε. Τι λύση είχε διαβλέψει ο Υπερβατικός στο πρόβλημα της χώρας και του κόσμου ολόκληρου μέσα σ΄αυτό το αριστούργημα της έβδομης τέχνης.
Έψαξε με το χέρι του προσεκτικά την καρέκλα για καρφίτσες, ακούμπησε τον χαρτοφύλακα στο πλάι, κάθισε και χάθηκε στην γκλαμουράτη τεχνικολοριά. Ωραία ταινία ήταν αυτή, όχι σαν εκείνα τα σκατογιουτιούμπ, τα δήθεν ντοκιμαντέρ, τούτη εδώ είχε ωραία ξανθιά πρωταγωνίστρια κι αυτόνε τον πως-τον-λεν, τον καλό Εγγλέζο ηθοποιό που είχε παίξει και κάτι πρωτοποριακά μετά.
Ψάχτηκε ποιοι καθόντουσαν κοντά του, μπας και του σφυρίζανε στα μουλωχτά την εισήγηση, αλλά ανακάλυψε πως είχε δεξιά την Ξυλλαγγούρω και αριστερά τον Άχαρο. Κι ήτανε κάτι κουφάλες οι δυο τους, όχι μόνο θα τον δίνανε ότι άργησε, αλλά έπαιζε και να του πασάρουνε σκάρτες πληροφορίες για να εκτεθεί. Οπότε έκανε το κορόιδο κι είδε το έργο ανέμελα, σαν να ήτανε η εποχή που πήγαινε στην Αλκυονίδα άγνωστος μεταξύ αγνώστων, μέχρι τους τίτλους τέλους, όπου έγραψε στο ντοσιέ του δυο λέξεις κι έσκισε το χαρτί.
Ο Κομαντάντε έσβησε τον προτζέκτορα κι άνοιξε τις κουρτίνες. Ο Υπερβατικός πήρε την θέση του στην κεφαλή του τραπεζιού και ρώτησε:
"Got the Σχέδιο τώρα;"
Όλα τα κεφάλια έγνεψαν καταφατικά. Μόνο ο Χοντρός ξεκίνησε να πετάξει κάποια από τις γνωστές μπαρούφες του, αλλά ο Υπερβατικός τον έκοψε σηκώνοντας το χέρι προς το μέρος του.
"Τίνα, is it totally clear now πώς πρέπει να χειριστείς την υπόθεση;"
"Ναι, πως..." απάντησε εκείνη κι άρχισε να σημειώνει με ρυθμό πολυβόλου κάτι.
Ο Αντρέας πήρε την σκεφτική του έκφραση, που τον είχε γλιτώσει στο παρελθόν από ένα σωρό πανεπιστημιακούς, εσωκομματικούς και κυβερνητικούς μπελάδες. Κάπως την έπαιζε καλά αυτήν την μούρη μη μου τους κύκλους τάραττε γιατί είχανε κολώσει μπροστά της ξένοι δημοσιογράφοι (κι όχι μόνο ντόπια παπαγαλάκια), συντρόφια (και "συντρόφια"), προμηθευτές του δημοσίου και διεθνείς οικονομικοί παράγοντες (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα).
"Βαγγέλη" είπε ξινά ο Υπερβατικός "εσύ κατάλαβες YOUR part on THAT game;"
Ίσα που μούγκρισε ο Βαγγέλης κι ο Αντρέας δεν τον κοίταξε καν, μην ξεκαρφωθεί και πάλι η παλιά πολιτική λυκοφιλία τους μπροστά στα μάτια του Υπερβατικού.
"Τότε, say no more..." είπε με ύφος πενήντα καρδιναλίων ο Υπερβατικός και σηκώθηκε.
Ο Αντρέας την έκανε γρήγορα-γρήγορα με το μυαλό του να δουλεύει σε υψηλές ταχύτητες. Την είχε γλιτώσει ευτυχώς προς το παρόν, αλλά από κάποιον έπρεπε να πάρει έστω και μια περίληψη της αρχικής εισήγησης. Σκέφτηκε σκληρά ποιον θα μπορούσε πια να εμπιστευτεί. Και ανακάλυψε πως έτσι που τους την είχε πει δημόσια στην χτεσινή συνέντευξη, όλοι στην μπούκα θα τον είχανε. Κι ας το ΄χε κάνει σαν λαγός του Υπερβατικού.
Μπήκε στην υπουργική υβριδική μαλακία κι είπε στον σωφέρ του:
"Ρε συ Μήτσο, αφού με πετάξεις στο γραφείο, τράβα σε ένα βιντεοκλάμπ ρε φίλε... Θέλω να βρεις μια ταινία που την λένε, κάτσε να δεις... Penny Princess, δεν ξέρω πως βγήκε στα Ελληνικά, και να μου την φέρεις".
Ο Αντρέας δεν είχε ανάγκη καμιά κουφάλα. Θα έβλεπε ολόκληρη την ταινία και θα έπιανε το Σχέδιο του Υπερβατικού, διάολε, τόσα χρόνια τον ήξερε... Και τι σκατά το είχε το υψηλό IQ από μικρός;