Στο μεταξύ ευτυχώς αλωνίζουνε ο Cyrusgeo και ο Motorcycle Boy στα σχόλια μου.Τώρα είδα και τον deuced. Γουστάρω, αλλά αντί να γράψω άλλο ένα σεντόνι εκεί, θα το κάνω εδώ. Όσοι έχουν χάσει επεισόδια, ας αρχίσουν από εδώ κι ας πάνε κορδόνι για να διαμορφώσουν γνώμη.
Α) Η Άμεση Δημοκρατία είναι τεχνολογικά εφικτή για πρώτη φορά στην Ιστορία, και όχι μόνο σε κοινοτικό επίπεδο, όπως συμφωνούν και οι δύο φίλοι. Χωρίς πολύπλοκα συστήματα, χωρίς να πρέπει όλοι να ξέρουν γλώσσα μηχανής και να έχουν πρόσβαση στο Δίκτυο. Ο συνδυασμός διαδικτύου, ενός εννιαίου καταλόγου, και ενός καλού τηλεφωνικού κέντρου στο Υπουργείο Εσωτερικών θα επέτρεπε άνετα σε μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας να ψηφίζει κάθε Κυριακή απόγευμα, μέσα σε ένα μισάωρο, για ότι την ενδιαφέρει με ερωτήσεις δημοψηφισματικού χαρακτήρα (Ναι ή Όχι) και με βάση την βούληση της πλειοψηφίας να δεσμεύει την εκάστοτε Βουλή.
Β) Είναι φανερό ότι υπάρχουν διάφορα "ζητηματάκια" που θα προεκύπταν αν εφαρμοζόταν αυτό (όπως ποιός εγγυάται το ανόθευτο της διαδικασίας κ.λ.π), αλλά προς το παρόν τα θεωρώ δευτερεύοντα και αν θέλετε τα συζητάμε αργότερα αναλυτικά. Το κεντρικό ερώτημα που θέλω να θέσω προς το παρόν είναι:
Γιατί αυτό που είναι εφικτό, δεν μπαίνει καν στην σφαίρα της συζήτησης;
Εδώ λοιπόν προβάλλονται μερικά βασικά αντεπιχειρήματα.
Το πιο συνηθισμένο είναι το δάχτυλο που κουνάνε οι επαγγελματίες Πολιτικοί για τον "εκφυλισμό" της Δημοκρατίας. Στηριγμένοι στο ιστορικό παράδειγμα του τέλους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την περίοδο των Δημαγωγών, υποστηρίζουν πως μια Άμεση Δημοκρατία νομοτελειακά θα καταλήξει να ακολουθει εκείνους που της χαϊδεύουν τ' αυτιά και τις κρύβουν τις "σκληρές αλήθειες". Ενώ φυσικά η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι το επιχείρημα είναι γελοίο, η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία στις μέρες μας σύρεται από τα γκάλλοπ, χρυσώνει συνεχώς το χάπι, πλειοδοτεί προεκλογικά σαν έμπορος της Λαϊκής πριν το κλείσιμο, αποκρύπτει συστηματικά τα κίνητρα των αντιπροσώπων και τρέμει μήπως και αποκαλυφθεί όλο το εύρος της Διαπλοκής.
Ένα δεύτερο αντεπιχείρημα είναι το "χάσμα πληροφοριών". Η ανάγκη η Κυβέρνηση να κάνει "μυστικές" συμφωνίες και διαπραγματεύσεις "για το καλό του Τόπου" ιδίως στην Εξωτερική της Πολιτική και την Εθνική της Άμυνα. Οι Κυβερνώντες γνωρίζουν πράγματα που ο Λαός δεν γνωρίζει ή δυσκολεύεται να κατανοήσει. Την γεωστρατηγική σημασία της χώρας, την εσωτερική πληροφορία των μυστικών υπηρεσιών κ.λ.π. Κι αυτό το επιχείρημα είναι προβληματικό, γιατί τελικά καταλήγει να νοθεύει την ουσία της Δημοκρατίας, να δίνει τελικά "λευκή επιταγή" στους κυβερνώντες σε πολύ σημαντικούς τομείς της ζωής των πολιτών της χώρας μέ βάση στοιχεία που δεν παρουσιάζονται γιατί ο Λαός είναι "ανώριμος". Και φυσικά μετατρέπουν την Βουλή σε ένα Θέατρο, όπου όλοι σχεδόν γνωρίζουν κάτι παραπάνω, αλλά συλλογικά αποκρύπτουν τις πληροφορίες τους από το "Κοινό".
Όμως το πιο σημαντικό αντεπιχείρημα, και το μόνο που αξίζει νομίζω να συζητηθεί διεξοδικά είναι αυτό των "ευκαιριακών" πλειοψηφιών. Τι γίνεται αν ένα συντριπτικό ποσοστό σε ένα δημοψήφισμα αποφασίσει - για λόγους θρησκευτικούς η άλλους - να υποβάλλονται οι γυναίκες σε κλειτοριδεκτομή; Τι γίνεται αν η ομοφυλοφιλία αποφασιστεί με δημοψήφισμα πως είναι διαστροφή και οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να εκτελούνται; Τι γίνεται γενικά σε κάθε περίπτωση που η πλειοψηφία επιβάλλει μια "κατασταλτική" και μη αναστρέψιμη βούληση σε μια ανίσχυρη μειοψηφία;
Εκεί η μόνη απάντηση βρίσκεται στο αναφαίρετο και καθολικό ατομικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Που δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμο, ούτε να περιορίζεται από καμιά απόφαση πλειοψηφίας. Με τον αστερίσκο, ότι αυτός ο αυτοπροσδιορισμός δεν επιβάλεται βίαια σε κανέναν μη αυτόβουλο πολίτη.
Πιστεύω ακράδαντα στην Άμεση Δημοκρατία. Είναι ίσως πιο αργή, χρειάζεται περισσότερη προσωπική ευθύνη και σκληρή κοινωνική δουλειά για να σπάσουν τα στεγανά των "κολλημένων", έχει άπειρες λακούβες στον δρόμο της, αλλά είναι κατά την γνώμη μου η μόνη λύση για να αφήσουμε πίσω μας την παιδική ηλικία της Ανθρωπότητας, να μην ξαναγυρίσουμε και πάλι στα χυμένα αίματα...
16 comments:
Too good to be true όμως;
Συμφωνω μαζι σου αλλά..
Αν αποφασίσεις να βάλεις μπροστά σου ένα όραμα, βάλε τουλάχιστον το καλύτερο. Αυτή ήταν η απόφασή μου από παλιά, να μην γίνω ψιλικατζής με τα όνειρά μου. Ακόμα την πληρώνω, ακόμα με πληρώνει κι αυτή. Στο τέλος, έτσι κι αλλιώς, θα δείξει η νεκροψία...
Άλλο θέμα τώρα. Μαλάκα μου, τι τρομερή μουσική είναι αυτή που παίζεις στο blog σου; Πέρασα στα πεταχτά να δω τι γράφεις και έχω κολλήσει. Επειδή έπρεπε κάποτε να φύγω, κράτησα το παράθυρό σου minimize για να ακούω τα τραγούδια...
Εύγε ρε!!!
Όπως είπες η άμεση δημοκρατία θα μπορούσε να βρει τρόπους εφαρμογής -δεν είναι εκεί το θέμα. Επίσης, θα μπορούσε να είναι το ίδιο γρήγορη με την αντιπροσωπευτική και περισσότερο αποτελεσματική -τα γράφεις και στο βιβλίο σου. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
Το θέμα έχει να κάνει με τον διαχωρισμό κοινότητας -κοινωνίας. Κοινότητα σημαίνει κοινά συμφέροντα και κοινές επιδιώξεις. Κοινωνία σημαίνει νομικό πλαίσιο. Χοντρικά τα λέω.
Σκέψου τώρα, ποιον συμφέρει να υπάρχουν νόμοι που ορίζουν την λειτουργία μιας κοινωνίας και όχι κοινότητες ανθρώπων που προωθούν τα συμφέροντά τους. Και όταν τον βρεις, δες αν είναι ο ίδιος που τσάκισε κάθε προσπάθεια άμεσης δημοκρατίας (Κομμούνα του Παρισιού, Ωρολογοποιοί της Ελβετίας, χίπικα κοινόβια κ.λ.π.) Εδώ ακριβώς είναι το θέμα φίλε μου.
Και σε επίπεδο κοινότητας δεν παίζουν αποφάσιες του στυλ "κάψτε τους ομοφυλόφιλους" ή "κόψτε κλειτορίδες". Για τον απλούστατο λόγο πως τέτοιες ενέργιες δεν εξυπηρετούν κανένα συμφέρον. Άσε που, σε κοινοτικό επίπεδο η σύμβαση "δεν κάνω οτι φοβάμαι να πάθω" ισχύει. Ακόμα και ο διεστραμμένος που θα έθετε θέμα "κοψίματος κλειτορίδας" θα ανησυχούσε πως το επόμενο θέμα προς ψήφιση θα μπορούσε να είναι ο ευνουχισμός.
Επιτέλους και κάποιος που ξέρει τη διαφορά κοινότητας και κοινωνίας! (Το ξαναλέω, στην μπλογκόσφαιρα αισθάνομαι λιγότερη μοναξιά).
Το μόνο που με ανησυχεί, είναι το αν υπάρχουν πολίτες να στηρίξουν μια Άμεση Δημοκρατία.
Αλλά και πάλι, που ξέρεις;
Υποστηρίζω πως εκτός από την κοινοτική άμεση δημοκρατία που πρέπει να είναι άμεσος στόχος και να διεκδικείται συνεχώς, μια ευρύτερη άμεση δημοκρατία είναι τεχνολογικά - και πολιτικά - εφικτός στρατηγικός στόχος περαιτέρω διεκδίκησης.
Και εκεί πάνω στηρίζω το επιχείρημα της μη βίας. Αν επιδιώκεις να υπάρχει περισσότερη δημοκρατία για όλους είναι χαζό να δημιουργείς ψυχολογικά "τραύματα" που περιπλέκουν την κατάσταση και απομακρύνουν τον κόσμο από την λογική σκέψη.
Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι, ως επί το πλείστον, αντικρουόμενα, και οι απόψεις τους για το τι είναι καλύτερο σε κάθε περίπτωση είναι, συχνά, περισσότερες από τους ίδιους. Πώς το λύνεις αυτό;
jl -ναι, αν χρειαστεί να δώσεις εξετάσεις το "Κοινότητα και Κοινωνία" του Φ. Τέννις, τη μαθαίνεις τη ρημάδα τη διαφορά!
Η κοινοτική οργάνωση στηρίζεται στην ευθεία εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολιτών -το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν θα την υποστηρίξουν, αλλά αν θα τους αφήσουν να τη δουν.
pikei, όταν φτάσουμε ένα βήμα πριν την μετατροπή θα μιλήσουμε για "ψυχολογικά" τραύματα. Όταν τα ενδεχόμενα είναι ορατά -τότε μπορείς να συνδιαλλεχθείς ΜΕ ΟΛΟΥΣ ή να τους δώσεις την προοπτική αποχώρησης. Όμως τώρα είμαστε από κάτω -δεν έχουμε τη δυνατότητα για τέτοιες πολυτέλειες.
cyrus, αν αυτά που λες ίσχυαν δεν θα είχαν υπάρξει ποτέ άλλες ανθρώπινες ομάδες πέρα από τις οικογένειες. Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι, εν πολλοίς, κοινά και οι απόψεις για το τι είναι καλύτερο πρέπει να είναι πολλές. Για να βρεθεί το καλύτερο από όλα τα καλά. Μην συγχέεις την σημερινή καταπιεσμένη οπτική με την οπτική των ελεύθερων ανθρώπων.
@ cyrusgeo:
θα προσπαθήσω να απαντήσω αν και το θεωρητικό μου υπόβαθρο είναι μάλλον ανύπαρκτο.
Η πρώτη μου απάντηση είναι, διαχωρίζοντας το ατομικό δικαίωμα από το κοινωνικό συμφέρον.
Οτιδήποτε συμβαίνει με συμφωνία των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτό, ακόμα και οι συμπλοκές των οπαδών διαφορετικών ομάδων ποδοσφαίρου μεταξύ τους με ραντεβού (που προσωπικά θεωρώ το άκρον άωτον της ανθρώπινης βλακείας) ή το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του με οποιονδήποτε συμφωνεί να βρίσκεται εκεί, θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να είναι νόμιμο και αποδεκτό. Ακόμα κι αν φτάνει σε θανάτους ή ακρωτηριασμούς... Στο βαθμό που υπάρχει συμφωνία ενηλίκων χωρίς πίεση από πουθενά, κατά την γνώμη μου, ανήκουν στην σφαίρα των προσωπικών δικαιωμάτων του καθενός που πρέπει να είναι καθολικά αποδεκτά.
Στις κοινωνικές συγκρούσεις πιστεύω πως κάθε ομάδα πρέπει να έχει τον χώρο να προσπαθεί να εφαρμόσει την δική της άποψη για την ζωή, το δικό της κοινωνικό σύστημα στην πράξη. Κατά συνέπεια, θα δεχόμουν να μην έχω συγκεκριμένο τόπο διαμονής, αλλά να επιλέγω που μένω με βάση το μοντέλο διακυβέρνησης.
Εδώ βέβαια ανοίγει ένα τρομώδες ζήτημα που αφορά τους ανήλικους, αλλά ειλικρινά αυτό ακόμα δεν το έχω λύσει, ούτε καν έχω τολμήσει να το πιάσω.
@motorcycle boy
Δεν υπάρχει από πάνω κι από κάτω. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχει ταξικά, ώπα! Λέω όμως πως απάξ και καβαντζάρεις τα τριάντα, είσαι ο κορμός αυτής της κοινωνίας, η δύναμη συντήρησης ή αλλαγής της, η ατμομηχανή της, δεν είσαι ούτε πιτσιρικάς, ούτε εκτός να περιμένεις τον θάνατο. Και κάθε, μα κάθε, μικροπράξη σου έχει ευθύνη και αποτελέσματα. Όλο το σύστημα στηρίζεται στην ανοχή, αν κουνήσεις το παραμικρό, θα γίνει φύλλο και φτερό... Δεν το κουνάμε, γι αυτό υπάρχει.
Ξέρω, το σχόλιό μου, είναι άσχετο με το θέμα του ποστ, αλλά κάπου και γω πρέπει να πω ότι το "έξι δισεκατομμύρια.." το διάβασα και μου άρεσε. Καλησπέρα
@ numb:
Να πας αμέσως να το γράψεις στο blog του βιβλίου http://exidis.blogspot.com το σχόλιο σου μπας και κουνηθεί και κάτι εκεί.
Στα σοβαρά τώρα, χάρηκα που σου άρεσε και ευχαριστώ πολύ.
Και μετά λέτε ότι εγώ θεωρητικολογώ...
"Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι, εν πολλοίς, κοινά και οι απόψεις για το τι είναι καλύτερο πρέπει να είναι πολλές. Για να βρεθεί το καλύτερο από όλα τα καλά."
Ναι -- σε ποιο παράλληλο σύμπαν;
Δοκίμασέ το αυτό καθημερινά σε σύνολα που αριθμούν τουλάχιστον μερικές δεκάδες άτομα, και θα δεις.
Θα φτιάξω να πιω έναν εσπρέσο στην υγειά σας...
pikei, συμφωνώ με το συμπέρασμα σου -δεν το κουνάμε και δεν κουνιέται. Από πάνω κι από κάτω υπάρχει -ας το πούμε "ταξικά" για να μην πολυλογούμε.
cyrus, έχεις δίκιο για τον εσπρέσο, δεν υπάρχει λόγος να κουβεντιάζουμε. Προτιμάς να διαβάζεις τα σχόλιά μου μισά -οπότε δεν θα βγάλουμε άκρη. Ίσως να σε βοηθούσε αν διάβαζεις κάτι σχετικό με την άμεση δημοκρατία, με τις κοινότητες και τις διαφορές τους από την κοινωνία, με κοινωνικά συστήματα, με κατασκευή συνειδήσεων, με τηλεδικτατορίες ... κάτι βρε αδερφέ! Αλλιώς πρέπει να πιάσουμε το θέμα από το 'Αλφα και πάλι φοβάμαι πως θα βλέπεις μόνο ότι θέλεις να δεις. Άστο καλύτερα.
Ευχαριστώ πολύ για τις άστοχες προσβολές. Μη στεναχωριέσαι, δεν πρόκειται να σου ξαναχαλάσω τη ζαχαρένια...
Αγαπητέ μου, δεν είμαι εγώ αυτός που κατηγόρησε τον άλλον οτι χρησιμοποιεί σοφιστείες, δεν είμαι εγώ αυτός που εξομείωσε τον άλλο με τους φασίστες.
Δεν σε προσέβαλα -απλά διαπίστωσα πως δεν έχεις διαβάσει τα θεωρητικά κείμενα στα οποία στηρίχτηκε η όλη κουβέντα. Έχω δει το μπλογκ σου -στα περισσότερα θέματα που πραγματεύεσαι δηλώνω σχεδόν ολοκληρωτική άγνοια. Δεν είναι κακό και δεν είναι προσβλητικό -δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα.
Παρ΄όλα αυτά, θεωρώ χρήσιμες τις απόψεις σου (θυμάσαι; οι απόψεις για το τι είναι καλύτερο πρέπει να είναι πολλές).
Όμως είναι διαφορετικό πράγμα να λες την άποψή σου και διαφορετικό να επιμένεις στην ορθότητά της απαξιώνοντας θεωρητικά επιστημονικά κείμενα και πραγματικά γεγονότα.
Και τέλος, η απομόνωση μέρους του σχολίου μου προκειμένου να ειρωνευτείς δεν νομίζω πως ήταν εύστοχη. Η αντίρρησή μου στην παρατήρησή σου ήταν πως αν ίσχυαν όσα αναφέρεις δεν θα υπήρχαν κοινωνικές ομάδες, άλλες από τις οικογένειες. Η επισήμανσή μου αναφερόταν σε πρόβλημα οπτικής -που εντοπίζεται στις σημερινές κοινωνίες. Αυτά τα κάνεις γαργάρα -προκειμένου να βρεις αντικείμενο ειρωνίας.
Μετά από αυτά δεν θεωρώ πως είσαι καλοπροαίρετος συνομιλητής -πράγμα που, σε βεβαιώνω, δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Μπορεί κι εγώ να μην είμαι καλοπροαίρετος, μπορεί να είμαι φανατικός -δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι πως δεν μπορεί να γίνει κουβέντα μεταξύ μας και να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Καλή σου μέρα και καλά να περνάς.
Please, μην μετατρέπετε την διαφωνία σας σε προσωπική αντιπαράθεση. Είναι άχρηστο και επιπλέον βαρετό...
Ασταδιάλα ρε που θα μας πεις και τι θα κάνουμε! Για τον διάλογο κουβεντιάζουμε -τι θα γίνει δηλαδή; Θα μας βάλεις να τον εφαρμόσουμε κι από πάνω επειδή είναι δικό σου το μπλογκ;
Post a Comment