Η Διαχείριση Της Απελπισίας Και Οι Ευσεβείς Πόθοι

Στην Ελεύθερη Αγορά ελάχιστοι άνθρωποι δηλώνουν ικανοποιημένοι, η συντριπτική πλειοψηφία περιγράφει τον εαυτό της σαν "ανικανοποίητο".

Κάποιοι είναι αντικειμενικά. Είναι αυτοί που αδυνατούν να επιβιώσουν στις συγκεκριμένες συνθήκες ή επιβιώνουν οριακά μέσα σε ένα ολοένα και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι του Βασικού Μισθού ή ακόμα χειρότερα της Βασικής Σύνταξης είναι καταδικασμένοι να βιώνουν καθημερινά την έλλειψη χρημάτων και τον περιορισμό των δυνατοτήτων τους, ενώ από την άλλη βομβαρδίζονται με εκμαυλιστικές εικόνες "Σου Αξίζει" από την πανταχού παρούσα διαφήμιση.

Στους υπόλοιπους που η οικονομική ανάγκη έχει με κάποιο τρόπο απομακρυνθεί, μπορεί κανείς να ανιχνεύσει ένα "υποκειμενικό" ανικανοποίητο. Που δεν είναι αναγκαστικά χειρότερο από το αντικειμενικό, αφού αρκετές φορές περιέχει "αστοχίες υλικού" στις επιλογές τους που μέχρι ένα βαθμό έγιναν για να τους εξασφαλίσουν μια οικονομικά άνετη ζωή.

Η διαχείριση της απελπισίας, και των μεν και των δε, γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Μέσω των ευσεβών πόθων που είναι το μόνο που παρέχει χωρίς χρέωση η Ελεύθερη Αγορά.

Σε μια κοινωνία που δεν έχει εμφανή κληρονομικό διαχωρισμό των τάξεων, και όλα μπορούν θεωρητικά να κατακτηθούν από τον καθένα, ο συγκεκριμένος καθένας ενθαρρύνεται να τοποθετήσει τον εαυτό του αυτοβούλως σε κάποια τάξη, κάστα ή ομάδα της κοινωνίας. Και να αναγνωρίσει ελεύθερα και προσωπικά ποιόν θεωρεί ανώτερο ή κατώτερό του και με βάση αυτήν την προσωπική επιλογή να αναπτύξει μια εξουσιαστική σχέση με τους γύρω του.

Αν δεχτούμε ότι η αυτογνωσία του μέσου ανθρώπου στην σημερινή εποχή περιορίζεται σημαντικά από την επιβολή μιας ψευδούς εικόνας για τον εαυτό του, που κύρια εκπορεύεται από την τηλεοπτική πραγματικότητα, οι περισσότεροι τοποθετούν τον εαυτό τους σε "λάθος" θέση, τάξη, κάστα ή ομάδα, εκεί που θεωρούν πως θα "έπρεπε" να βρίσκονται. Και περνάνε, αν όχι όλη, σίγουρα μεγάλο μέρος της ζωής τους ακολουθώντας τους ευσεβείς πόθους που ορίζουν αυτήν την "φαντασιακή θέση" που συνήθως είναι έξω από τις ικανότητές τους. Ακόμα πιο δραματική όμως είναι η κατάσταση αυτών που επιτυγχάνουν, αφού αρκετές φορές ο στόχος της κατάκτησης αποκαλύπτεται "κούφιος" από περιεχόμενο.

Το σημαντικό όμως για την Ελεύθερη Αγορά δεν είναι η ευτυχία των προσώπων, αλλά η παραγωγή πλούτου. Και σ' αυτό το επίπεδο η έλλειψη ικανοποίησης λειτουργεί, ακόμα κι αν δημιουργεί παρανοϊκούς ανθρώπους.

Όσο οι ευσεβείς πόθοι παραμένουν ατομικοί, η ίδια η έννοια της κοινωνικής διεκδίκησης θα παραμένει αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή το τυχαίο άθροισμα ατομικών προσδοκιών ή η σύμπυξη "συντεχνιακών" απαιτήσεων. Η ατομική απελπισία είναι το μεγαλύτερο όπλο της Ελεύθερης Αγοράς, αφού αυτή διαχειρίζεται προνομιακά κάθε ατομική λύση...