Σαν λάτρης του καλού φαγητού ήρθα από δώ να συζητήσουμε.
Απλά να ξεκαθαρίσω δύο πράματα: πρώτον, ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος όταν έγραφα το κείμενο, και δεύτερον, σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα να σταματήσουμε να λαμβάνουμε μέρος σε πρωτοβουλίες, αλλά να λαμβάνουμε *πραγματικά* μέρος και να βοηθάμε πραγματικά, αντί κάθε φορά που βλέπουμε πως κάποιος έχει πρόβλημα να αναρτούμε σχεδόν αυτόματα ένα κείμενο/μπάνερ συμπαράστασης (που ναι μεν βοηθάει να γίνει το θέμα γνωστό, αλλά μέχρι εκεί. Αφού το θέμα γίνει γνωστό σε αρκετά άτομα, από κει και πέρα επικρατεί μία νεκρική στασιμότητα, δε γίνεται το παραμικρό. Ολοκληρώθηκε η πρωτοβουλία).
Χρειάζεται ενεργητική συμμετοχή και όχι κείμενα συμπαράστασης/απενοχοποίησης.
Είναι εξ αρχής φανερό ότι το κείμενο ήταν φορτισμένο. Και καλά έκανε και ήταν. Είναι ακόμα αλήθεια πως μερικές φορές το blogging λειτουργεί απενεχοποιητικά και με μια λογική "καθαρίσαμε". Είμαι, τέλος, σίγουρος πως δεν θα σταματήσεις να ενημερώνεις ή να συμμετέχεις σε πρωτοβουλίες. Σού θυμίζω την παροιμία "πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι".
Αυτά σαν εισαγωγή. Πάω στην ουσία της διαφωνίας μου.
Ζούμε χρόνια δύσκολα. Το κύριο μέσο "επικοινωνίας" των ανθρώπων αυτής της χώρας με τον κόσμο και την ίδια τους την κοινωνία είναι - δυστυχώς - το βλακοκούτι. Εδώ και μερικά χρόνια το βλακοκούτι δεν διαστρεβλώνει απλώς την πραγματικότητα, χτίζει μια "νέα" πραγματικότητα που υποβάλλει στην κοινωνία όχι προς έγκριση, αλλά πλάγια, ύπουλα, και με στόχο την επιβολή. Η "Τηλεοπτική Πραγματικότητα" διαπερνάει την ζωή, την εμποτίζει με απέραντες δόσεις μαλακίας.
Ο κόσμος του Έλληνα μικραίνει κάθε μέρα, γίνεται όλο και πιο αυτοαναφορικός. Οι ίδιοι μαϊντανοί περιφέρονται δεξιά κι αριστερά και μαθαίνουμε πού ήταν χθες το βράδι, αν γάμησαν ή όχι και γιατί, οι ειδήσεις αλιεύονται στο τρίγωνο των Βερμούδων (Τσέπη, Μικροπολιτική, Απελπισία) κλπ. Η άποψη που εκφράζεται από τα Μέσα, καταπίνεται αμάσητη και αναπαράγεται αυτούσια.
Πραγματικό Περιστατικό: Τρία χρόνια πίσω, τρόλεϊ, ένας ελεγκτής "συλλαμβάνει" νεαρή αλλοδαπή με μη επικυρωμένο εισιτήριο. Της κόβει πρόστιμο, ως όφειλε, και φεύγει. Αρχίζει μέσα στο τρόλεϊ μια μουρμουροκουβέντα για το ότι οι "ξένοι" δεν πληρώνουνε, μας κλέβουνε, μας παίρνουν τις δουλειές και τέτοια. Γίνεται ένας κύκλος συμφωνίας με κακά βλέμματα προς την πλευρά της κοπελιάς. Όταν τα πράγματα αρχίζουν να "χοντραίνουν" λεκτικά, ξεπερνάω τον κλασσικό δισταγμό "Τι να πεις με τους μαλάκες" κι αποφασίζω να μιλήσω. Και λέω το αυτονόητο: Πως το αν κάποιος είναι Έλληνας ή Ξένος δεν σχετίζεται με το αν έχει εισιτήριο ή όχι... και τα δύο θέματα είναι μάλλον άσχετα μεταξύ τους. Για είκοσι λεπτά (που κράτησε η διαδρομή) τουλάχιστον συζητήσαμε το θέμα "Ρε μπας και την έχουμε παραψωνίσει με την Ξενοφοβία;" Και βρέθηκαν αρκετοί, μέχρι τότε τουμπεκιασμένοι, που μίλησαν επιτέλους αντί να ακούνε μόνο τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες.
Δεν άλλαξε μάλλον η ζωή κανενός από τους άλλους. Άλλαξε όμως η δική μου. Από τότε, όπου συναντάω σε δημόσιο χώρο αναπαραγωγή βλακείας ανοίγω το στόμα μου, δεν το αφήνω να περάσει... Κάθε γαμημένη μέρα που το τρακάρω. Και δουλεύει, γιατί σταματάει την μαλακισμένη "αυτόματη" αλυσίδα. Τους βάζει έστω και για λίγο να σκεφτούν, να επεξεργαστούν προσωπική θέση. Και εκεί αποδεικνύεται η γύμνια των απόψεων τους και το "καπέλο" που τους έχουνε φορέσει τα Μέσα. Και ζορίζομαι κι εγώ... γιατί είναι κάτι τύποι που θέλω να τους πλακώσω (και δεν το κάνω).
Το Blogging είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα σε μεγαλύτερη έκταση. "Κόβει την μαγιονέζα" που στήνεται, ακόμα κι αν σήμερα φαίνεται ακόμα αναποτελεσματικό ή σκέτη "φωνή βοώντος εν τη ερήμο". Έχει επίδραση, κατ' αρχήν στα ίδια τα Μέσα. Όσο φτιάχνουν την εικόνα και την σερβίρουν χωρίς αντίσταση, η αναπαραγωγή της είναι δεδομένη. Όταν όμως πέφτει κράξιμο, ο τρόμος της "αναξιοπιστίας" λειτουργεί. Όχι ακόμα όσο θα 'θελα, αλλά το βλέπω να συμβαίνει συνεχώς. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα (έχω ακούσει πως με τις αργίες και τις υπερωρίες και μια απεργία των σκλάβων για πιο αποδοτικό μαστίγωμα, χρειάστηκε τουλάχιστον τρεις βδομάδες...)
Ναι, χρειάζεται ενεργητική συμμετοχή και όχι (ΜΟΝΟ) κείμενα συμπαράστασης/απενοχοποίησης. Και κάθε πρωτοβουλία ολοκληρώνεται όταν (ΚΑΙ ΑΝ) πετύχει τον σκοπό της.
Προς το παρόν αλλάζουμε τους εαυτούς μας. Το αν θα αλλάξουμε τον κόσμο είναι πολύ νωρίς για να το εξετάσουμε με αυστηρά κριτήρια.
Είπαμε να εκφράσεις τη διαφωνία σου και εσύ έκανες ολόκληρο ποστ! Αλλά γαμάτο ποστ...
Με βρίσκεις σύμφωνο σε όσα λες. Όπως είπες και συ, δε πρόκειται ούτε να σταματήσω να λαμβάνω μέρος σε πρωτοβουλίες ούτε να σταματήσω να ενημερώνω σχετικά με διάφορα πράγματα που μου τη δίνουν σε αυτό τον ρημαδοτόπο.
Ξέρεις όμως τι μου τι σπάει? Αυτοί που βάλαν για παράδειγμα το μπάνερ της Αμαλίας, γράψαν και ένα σχόλιο στο μπλογκ της, και το τρίτο πράγμα που κάναν ήταν να γράψουν συλλυπητήριο σχόλιο. Στο ενδιάμεσο τίποτα. Ούτε καν μια σκέψη.
Μαζί με 2-3 άτομα είχαμε προσπαθήσει να ξεκινήσουμε και να οργανώσουμε (μέσω εμαιλ για να μη το μάθει η Αμαλία) μία πρωτοβουλία για να μαζέψουμε χρήματα να βοηθήσουμε την Αμαλία.
Έστειλα σε μερικούς "γνωστούς" μπλογκερ. Οι μισοί μου απάντησαν πως δεν έχουν χρόνο και θα επικοινωνήσουν αργότερα μαζί μου (μέσα σε αυτούς που δεν είχαν χρόνο και ανέβαλλαν τις διαδικασίες ήμουν σε κάποια φάση και γω) και οι άλλοι μισοί δε μου απάντησαν.
Ε λοιπόν εξοργίστηκα όταν είδα κάποιους από αυτούς που δεν απάντησαν καν να γράφουν συλληπητήρια σχόλια στο μπλγοκ της Αμαλίας. Ρε μ$#$#α, εσύ δεν ενδιαφέρθηκες να την βοηθήσεις, και τώρα μου λες ότι λυπάσαι κιόλας?! Για να μη χαλάσει το προφίλ σου?
Για κάτι τέτοια σπάστηκα. Για τους τύπους που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ωραίο προφίλ στα μπλογκς και από μέσα είναι σαθροί. Για τους φραπέλληνες που βάλαν το μπάνερ της Αμαλίας και του Αντώνη Τσιπρόπουλου στο μπλογκ τους και μετά πήγαν να δουν "So you think you can dance", την ίδια στιγμή που ο Αντώνης ετοιμάζονταν για τη δίκη του, ο Παναγιώτης βρίσκονταν προφυλακισμένος για κάτι που δεν έκανε και η Αμαλία πάλευε να κρατηθεί ζωντανή.
Κράτα αυτό που κάνεις (γιατί το κάνεις καλά μάγκα μου, κάθε φορά που περνάω από σένα κάτι μαθαίνω που μου έχει ξεφύγει!) και μην κοιτάζεις γύρω σου πάρα πολύ. Ναι, το τοπίο έχει απ' όλα. Ύποπτους, Βολεμένους, Ανθρώπους με άλλα κίνητρα, Ανθρώπους πιεσμένους απ΄ τον χρόνο, Ιδεαλιστές, Χριστιανούς, Ελληναράδες, κάθε πρωτοβουλία μαζεύει απ' όπου μπορεί (και πάλι καλά που είναι κι έτσι, παλιότερα δεν κουνιότανε φύλλο).
Η Αμαλία αν είχε περισσότερο χρόνο μπροστά της, πιστεύω ότι θα είχε βοηθηθεί και υλικά. Φάγαμε όλοι ήττα με την Αμαλία... Και ο Αντώνης, όσο πλησιάζει το έργο του, θα μαζεύει υπογραφές, ξυπνήσαμε. Για τον Παναγιώτη θα ήθελα κι εγώ κάτι καλύτερο. Ιδίως γιατί είναι τεράστιο το θέμα και αφορά την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας.
Αλλά η ταχύτητα συντονισμού μας είναι ακόμα μικρή, θα το έχεις τσεκάρει και μόνος σου, δεν λειτουργούμε ηλεκτρονικά, περνάνε μέρες μέχρι να δημιουργηθεί ένα momentum, ένα ρεύμα, όλοι γράφουμε και για άλλα πράγματα, προσωπικά, για χαβαλέ (λογικό είναι) και μετά έρχεται η σφαλιάρα της Αμαλίας και λες "Ρε πούστη τόσα πόστ είχα και τα έκανα κάτι άλλο..."
Γενικά, αν νομίζεις πως γουστάρεις να μου ρίχνεις allert για πράγματα που τρέχουν, κάντο είτε εδώ στα σχόλια του κάθε ποστ ή και στο mail μου, pkoustas@gmail.com
Αλλωστε το δηλώνω υπεύθυνα. Ήδη σε κλέβω, γι αυτό και σε έβαλα λινκ. Για να μην σε κλέβω χωρίς να το ξέρεις...
6 comments:
Σαν λάτρης του καλού φαγητού ήρθα από δώ να συζητήσουμε.
Απλά να ξεκαθαρίσω δύο πράματα: πρώτον, ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος όταν έγραφα το κείμενο, και δεύτερον, σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα να σταματήσουμε να λαμβάνουμε μέρος σε πρωτοβουλίες, αλλά να λαμβάνουμε *πραγματικά* μέρος και να βοηθάμε πραγματικά, αντί κάθε φορά που βλέπουμε πως κάποιος έχει πρόβλημα να αναρτούμε σχεδόν αυτόματα ένα κείμενο/μπάνερ συμπαράστασης (που ναι μεν βοηθάει να γίνει το θέμα γνωστό, αλλά μέχρι εκεί. Αφού το θέμα γίνει γνωστό σε αρκετά άτομα, από κει και πέρα επικρατεί μία νεκρική στασιμότητα, δε γίνεται το παραμικρό. Ολοκληρώθηκε η πρωτοβουλία).
Χρειάζεται ενεργητική συμμετοχή και όχι κείμενα συμπαράστασης/απενοχοποίησης.
Είναι εξ αρχής φανερό ότι το κείμενο ήταν φορτισμένο. Και καλά έκανε και ήταν.
Είναι ακόμα αλήθεια πως μερικές φορές το blogging λειτουργεί απενεχοποιητικά και με μια λογική "καθαρίσαμε".
Είμαι, τέλος, σίγουρος πως δεν θα σταματήσεις να ενημερώνεις ή να συμμετέχεις σε πρωτοβουλίες. Σού θυμίζω την παροιμία "πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι".
Αυτά σαν εισαγωγή. Πάω στην ουσία της διαφωνίας μου.
Ζούμε χρόνια δύσκολα. Το κύριο μέσο "επικοινωνίας" των ανθρώπων αυτής της χώρας με τον κόσμο και την ίδια τους την κοινωνία είναι - δυστυχώς - το βλακοκούτι. Εδώ και μερικά χρόνια το βλακοκούτι δεν διαστρεβλώνει απλώς την πραγματικότητα, χτίζει μια "νέα" πραγματικότητα που υποβάλλει στην κοινωνία όχι προς έγκριση, αλλά πλάγια, ύπουλα, και με στόχο την επιβολή. Η "Τηλεοπτική Πραγματικότητα" διαπερνάει την ζωή, την εμποτίζει με απέραντες δόσεις μαλακίας.
Ο κόσμος του Έλληνα μικραίνει κάθε μέρα, γίνεται όλο και πιο αυτοαναφορικός. Οι ίδιοι μαϊντανοί περιφέρονται δεξιά κι αριστερά και μαθαίνουμε πού ήταν χθες το βράδι, αν γάμησαν ή όχι και γιατί, οι ειδήσεις αλιεύονται στο τρίγωνο των Βερμούδων (Τσέπη, Μικροπολιτική, Απελπισία) κλπ.
Η άποψη που εκφράζεται από τα Μέσα, καταπίνεται αμάσητη και αναπαράγεται αυτούσια.
Πραγματικό Περιστατικό:
Τρία χρόνια πίσω, τρόλεϊ, ένας ελεγκτής "συλλαμβάνει" νεαρή αλλοδαπή με μη επικυρωμένο εισιτήριο. Της κόβει πρόστιμο, ως όφειλε, και φεύγει. Αρχίζει μέσα στο τρόλεϊ μια μουρμουροκουβέντα για το ότι οι "ξένοι" δεν πληρώνουνε, μας κλέβουνε, μας παίρνουν τις δουλειές και τέτοια. Γίνεται ένας κύκλος συμφωνίας με κακά βλέμματα προς την πλευρά της κοπελιάς. Όταν τα πράγματα αρχίζουν να "χοντραίνουν" λεκτικά, ξεπερνάω τον κλασσικό δισταγμό "Τι να πεις με τους μαλάκες" κι αποφασίζω να μιλήσω. Και λέω το αυτονόητο: Πως το αν κάποιος είναι Έλληνας ή Ξένος δεν σχετίζεται με το αν έχει εισιτήριο ή όχι... και τα δύο θέματα είναι μάλλον άσχετα μεταξύ τους. Για είκοσι λεπτά (που κράτησε η διαδρομή) τουλάχιστον συζητήσαμε το θέμα "Ρε μπας και την έχουμε παραψωνίσει με την Ξενοφοβία;" Και βρέθηκαν αρκετοί, μέχρι τότε τουμπεκιασμένοι, που μίλησαν επιτέλους αντί να ακούνε μόνο τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες.
Δεν άλλαξε μάλλον η ζωή κανενός από τους άλλους. Άλλαξε όμως η δική μου. Από τότε, όπου συναντάω σε δημόσιο χώρο αναπαραγωγή βλακείας ανοίγω το στόμα μου, δεν το αφήνω να περάσει... Κάθε γαμημένη μέρα που το τρακάρω. Και δουλεύει, γιατί σταματάει την μαλακισμένη "αυτόματη" αλυσίδα. Τους βάζει έστω και για λίγο να σκεφτούν, να επεξεργαστούν προσωπική θέση. Και εκεί αποδεικνύεται η γύμνια των απόψεων τους και το "καπέλο" που τους έχουνε φορέσει τα Μέσα. Και ζορίζομαι κι εγώ... γιατί είναι κάτι τύποι που θέλω να τους πλακώσω (και δεν το κάνω).
Το Blogging είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα σε μεγαλύτερη έκταση. "Κόβει την μαγιονέζα" που στήνεται, ακόμα κι αν σήμερα φαίνεται ακόμα αναποτελεσματικό ή σκέτη "φωνή βοώντος εν τη ερήμο". Έχει επίδραση, κατ' αρχήν στα ίδια τα Μέσα. Όσο φτιάχνουν την εικόνα και την σερβίρουν χωρίς αντίσταση, η αναπαραγωγή της είναι δεδομένη. Όταν όμως πέφτει κράξιμο, ο τρόμος της "αναξιοπιστίας" λειτουργεί. Όχι ακόμα όσο θα 'θελα, αλλά το βλέπω να συμβαίνει συνεχώς. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα (έχω ακούσει πως με τις αργίες και τις υπερωρίες και μια απεργία των σκλάβων για πιο αποδοτικό μαστίγωμα, χρειάστηκε τουλάχιστον τρεις βδομάδες...)
Ναι, χρειάζεται ενεργητική συμμετοχή και όχι (ΜΟΝΟ) κείμενα συμπαράστασης/απενοχοποίησης. Και κάθε πρωτοβουλία ολοκληρώνεται όταν (ΚΑΙ ΑΝ) πετύχει τον σκοπό της.
Προς το παρόν αλλάζουμε τους εαυτούς μας. Το αν θα αλλάξουμε τον κόσμο είναι πολύ νωρίς για να το εξετάσουμε με αυστηρά κριτήρια.
Το γάμησα, έγινε τεράστιο το σχόλιο...
Είπαμε να εκφράσεις τη διαφωνία σου και εσύ έκανες ολόκληρο ποστ! Αλλά γαμάτο ποστ...
Με βρίσκεις σύμφωνο σε όσα λες. Όπως είπες και συ, δε πρόκειται ούτε να σταματήσω να λαμβάνω μέρος σε πρωτοβουλίες ούτε να σταματήσω να ενημερώνω σχετικά με διάφορα πράγματα που μου τη δίνουν σε αυτό τον ρημαδοτόπο.
Ξέρεις όμως τι μου τι σπάει? Αυτοί που βάλαν για παράδειγμα το μπάνερ της Αμαλίας, γράψαν και ένα σχόλιο στο μπλογκ της, και το τρίτο πράγμα που κάναν ήταν να γράψουν συλλυπητήριο σχόλιο. Στο ενδιάμεσο τίποτα. Ούτε καν μια σκέψη.
Μαζί με 2-3 άτομα είχαμε προσπαθήσει να ξεκινήσουμε και να οργανώσουμε (μέσω εμαιλ για να μη το μάθει η Αμαλία) μία πρωτοβουλία για να μαζέψουμε χρήματα να βοηθήσουμε την Αμαλία.
Έστειλα σε μερικούς "γνωστούς" μπλογκερ. Οι μισοί μου απάντησαν πως δεν έχουν χρόνο και θα επικοινωνήσουν αργότερα μαζί μου (μέσα σε αυτούς που δεν είχαν χρόνο και ανέβαλλαν τις διαδικασίες ήμουν σε κάποια φάση και γω) και οι άλλοι μισοί δε μου απάντησαν.
Ε λοιπόν εξοργίστηκα όταν είδα κάποιους από αυτούς που δεν απάντησαν καν να γράφουν συλληπητήρια σχόλια στο μπλγοκ της Αμαλίας. Ρε μ$#$#α, εσύ δεν ενδιαφέρθηκες να την βοηθήσεις, και τώρα μου λες ότι λυπάσαι κιόλας?! Για να μη χαλάσει το προφίλ σου?
Για κάτι τέτοια σπάστηκα. Για τους τύπους που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ωραίο προφίλ στα μπλογκς και από μέσα είναι σαθροί. Για τους φραπέλληνες που βάλαν το μπάνερ της Αμαλίας και του Αντώνη Τσιπρόπουλου στο μπλογκ τους και μετά πήγαν να δουν "So you think you can dance", την ίδια στιγμή που ο Αντώνης ετοιμάζονταν για τη δίκη του, ο Παναγιώτης βρίσκονταν προφυλακισμένος για κάτι που δεν έκανε και η Αμαλία πάλευε να κρατηθεί ζωντανή.
Κράτα αυτό που κάνεις (γιατί το κάνεις καλά μάγκα μου, κάθε φορά που περνάω από σένα κάτι μαθαίνω που μου έχει ξεφύγει!) και μην κοιτάζεις γύρω σου πάρα πολύ. Ναι, το τοπίο έχει απ' όλα. Ύποπτους, Βολεμένους, Ανθρώπους με άλλα κίνητρα, Ανθρώπους πιεσμένους απ΄ τον χρόνο, Ιδεαλιστές, Χριστιανούς, Ελληναράδες, κάθε πρωτοβουλία μαζεύει απ' όπου μπορεί (και πάλι καλά που είναι κι έτσι, παλιότερα δεν κουνιότανε φύλλο).
Η Αμαλία αν είχε περισσότερο χρόνο μπροστά της, πιστεύω ότι θα είχε βοηθηθεί και υλικά. Φάγαμε όλοι ήττα με την Αμαλία... Και ο Αντώνης, όσο πλησιάζει το έργο του, θα μαζεύει υπογραφές, ξυπνήσαμε.
Για τον Παναγιώτη θα ήθελα κι εγώ κάτι καλύτερο. Ιδίως γιατί είναι τεράστιο το θέμα και αφορά την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας.
Αλλά η ταχύτητα συντονισμού μας είναι ακόμα μικρή, θα το έχεις τσεκάρει και μόνος σου, δεν λειτουργούμε ηλεκτρονικά, περνάνε μέρες μέχρι να δημιουργηθεί ένα momentum, ένα ρεύμα, όλοι γράφουμε και για άλλα πράγματα, προσωπικά, για χαβαλέ (λογικό είναι) και μετά έρχεται η σφαλιάρα της Αμαλίας και λες "Ρε πούστη τόσα πόστ είχα και τα έκανα κάτι άλλο..."
Γενικά, αν νομίζεις πως γουστάρεις να μου ρίχνεις allert για πράγματα που τρέχουν, κάντο είτε εδώ στα σχόλια του κάθε ποστ ή και στο mail μου, pkoustas@gmail.com
Αλλωστε το δηλώνω υπεύθυνα. Ήδη σε κλέβω, γι αυτό και σε έβαλα λινκ. Για να μην σε κλέβω χωρίς να το ξέρεις...
Ομολογώ πως τέτοιο κλέψιμο είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο!
Btw, ρίξε μια ματιά εδώ, είναι νομίζω πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία.
Το έχω δεινα ετοιμάζεται. Και φυσικά είμαι μέσα...
Post a Comment