H "Θετική", η "Αρνητική" Και η "Χαμένη" Ψήφος

Στον βαθμό που με αφορά οι τρεις παραπάνω χαρακτηρισμοί της ψήφου είναι ίσως το μεγαλύτερο παραμύθι της προεκλογικής περιόδου. Το μεγαλύτερο σπεκουλάρισμα γίνεται πάνω σ' αυτούς.

Σε μια ιδεατή κατάσταση ο κάθε εκλογέας έχει κάποιο πολιτικό σχήμα, όραμα ή μια συγκεκριμένη ιδεολογία που τον εκφράζει. Σε αυτήν την περίπτωση η ψήφος του είναι αυθορμήτως θετική, υποστηρίζει το σχήμα που συμπλέει με το όραμά του ή την ιδεολογία του. Αυτό φυσικά προυποθέτει πως το πρόσωπο έχει πολιτική συνείδηση, γνώση των συμφερόντων του και όραμα για την κοινωνία μέρος της οποίας είναι.

Είναι με άλλα λόγια πολίτης. Λειτουργεί υπεύθυνα και δρα κοινωνικά.

Δεν ζούμε όμως σε έναν ιδεατό κόσμο. Αντιθέτως ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα πολιτικά σχήματα λειτουργούν όπως και τα προϊόντα. Παράγουν "εκλογικά πακέτα" ικανοποιήσης των ψηφοφόρων, όπως οι βιομηχανίες τροφίμων ή οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Και φυσικά δεν θέλουν επ' ουδενί να έχουν οι πολίτες τους πολιτική σκέψη, γνώση των συμφερόντων τους και όραμα για την κοινωνία. Γιατί αυτό τους κάνει "δύσκολους" πελάτες.

Η πλειοδοσία των προσφορών των τελευταίων ημερών κάθε προεκλογικής εκστρατείας αποδεικνύει ακριβώς το παραπάνω. Οι εκπτώσεις τελειώνουν πάντα με προσφορές "ξεστοκαρίσματος", με το "Πάρε Κόσμε" και το "Τζάμπα όλα τώρα, να αδειάσει ο πάγκος". Και φυσικά ο λόγος που συστηματικά δεν μπαίνουν πολιτικά ζητήματα στις προεκλογικές εκστρατείες -παρ΄ όλο που όλοι δήθεν κόπτονται γι αυτό - είναι για να πεισθείς πως η Πολιτική είναι σε μια άλλη σφαίρα σκέψης, που φυσικά δεν την κατανοείς και χρειάζεται "ειδικούς" για να στην μεταφράσουν. Και ακόμη ειδικότερους για να την εξασκήσουν.

Αν έβαζαν πολιτικά ζητήματα στις εκλογές θα ήσουν υποχρεωμένος να πάρεις θέση. Κι αυτό βέβαια, αυτόματα, θα σε έκανε να συνειδητοποιήσεις την "ένδεια" και το "έλλειμα" πολιτικής σκέψης των "εκλογικών πακέτων". Το πόσο κακοφτιαγμένα είναι τα πολιτικά προϊόντα, στηριγμένα πάντοτε σε κούφιες έννοιες και όμορφες λέξεις. Δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν διαφορετικές ανάγκες και τους ομογενοποιούν σε ένα "δήθεν" πλειοψηφικό ρεύμα.

Τhey don't want that! They don't fuckin' need that!

Δεν θέλουν να ρωτάς τι σημαίνει πρακτικά "λιγότερο κράτος", σου κουνάνε σαν καρότο την μείωση των φόρων και την πανάκεια της ανάπτυξης.

Δεν θέλουν να συνδέσεις τις έννοιες οικονομία και κοινωνία, παιδεία και εργασία, ασφάλεια και δημοκρατία μεταξύ τους. Θέλουν να τις βλέπεις αποσπασματικά, δώσαμε τόσα για κείνο και τόσα για το άλλο. Και προπαντός δεν θέλουν να γνωρίζεις ποιο είναι το minimum που, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αταλάντευτα και καθολικά, οφείλουν να σου προσφέρουν.

Θέλουν να ψηφίζεις "αυτούς" για να φύγουν οι "άλλοι" και να επαναφέρεις τους "άλλους" όταν "αυτοί" αποδεικνύονται πιο ανίκανοι και περισσότερο κλέφτες.

Κι όταν φαίνεται πως δεν μασάς, αρχίζουν τις θεωρίες περί "θετικής", "αρνητικής" και "χαμένης" ψήφου. Τον εκβιασμό της "ακυβερνησίας". Το "παζάρι" της πλειοδοσίας. Τα feedback των δημοσκοπήσεων. Την "πρέζα" της τηλεόρασης.

Realpolitik sucks!

Απελευθερώσου...