Πρωτογενές πλεόνασμα και Στάση Δανεισμού

Επειδή κάτι μαύρα κι ένα λινκ που έχει το πρωτότυπο, δεν κλοπιποσταρίστηκαν, καλύτερα διάβασέ το εδώ

Posted: 2011/07/19 by Alecos Papadopoulos in Πολιτική Οικονομία
Ετικέτες:Έλλειμμα, Χρέος
0

Χωρίς εισαγωγή και πρόλογο:

1) Η Ελλάδα προχωρά σε Στάση Δανεισμού: από εδώ και πέρα, το Ελληνικό Δημόσιο θα πάψει να επιδιώκει να δανειστεί έστω και ένα ευρώ, από τον οποιονδήποτε.

2) Αν κάποιος επιθυμεί να δανείσει το Ελληνικό Δημόσιο (…), θα υποβάλλει σχετική αίτηση και, αν αυτή εγκριθεί, θα λαμβάνει ομόλογα πολλών δεκαετιών με επιτόκιο το βασικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,+… ας πούμε 1% περιθώριο. Αν δεν θέλει, ούτε εμείς θέλουμε.

3) Το πρωτογενές πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού (το πλεόνασμα των φορολογικών και λοιπών εσόδων μετά την καταβολή των λειτουργικών δαπανών του Δημοσίου), θα χρησιμοποιείται για αποπληρωμή των υφιστάμενων δανείων.

4) Κανένα τμήμα του χρέους δεν διαγράφεται μονομερώς, παρά μόνο αν το ζητήσουν οι ίδιοι οι δανειστές.

5) Το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του χρέους προσαρμόζεται, μονομερώς, στις δυνατότητες του πρωτογενούς πλεονάσματος.

6) Δεδομένου ότι ο οφειλέτης (Ελληνικό Δημόσιο), είναι χρηματοοικονομικά υγιής μιας και παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα (δηλαδή κέρδη), δεν υπάρχει σπουδαίο ρίσκο για τους πιστωτές του. Άρα τα επιτόκια προσαρμόζονται, (και πάλι μονομερώς, σιγά μην τους ρωτήσουμε κιόλας), σε ανάλογα επίπεδα με αυτά που αναφέρθηκαν στο 2) προηγουμένως.

7) Ο μη-δανεισμός νομοθετείται και απαιτείται ειδικός νόμος για να δεχτούμε να πάρουμε τα χρήματα εκείνων που θα εξακολουθούν να θέλουν να μας τα δώσουν. Η συνεχής δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος θεσμοθετείται συνταγματικά.

Πόσο καιρό έχετε να ακούσετε ή να δείτε γραμμένο τον όρο “πρωτογενές πλεόνασμα“; Κάποτε ήταν αυτονόητο να διαχωρίζεται το τελικό αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού σε πρωτογενές πλεόνασμα/έλλειμμα, και σε χρηματοοικονομικό έλλειμμα που προέκυπτε από την καταβολή τόκων και χρεολυσίων.

Υπάρχει λόγος που εξαφανίστηκε ο όρος : εν μέσω κοινωνικής δυσθυμίας και οργής, αν ο κόσμος μάθαινε ότι το Δημόσιο παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα, ο πειρασμός και η κοινωνική πίεση για να πάψει να καταβάλλεται το οτιδήποτε για τα οφειλόμενα χρέη, θα ήταν ακαταμάχητα.

Λοιπόν; Παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα το Ελληνικό Δημόσιο ;

Ενδεικτικά, σύμφωνα με τον επίσημο Απολογισμό του Ελληνικού Κράτους για το 2008, που είναι διαθέσιμος από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών (μπείτε στην “Εισηγητική Έκθεση” και ακολούθως στην “Έκθεση Ελεγκτικού Συνεδρίου” σελ. 27, 28,29), το 2007 είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,2 δις ευρώ και το 2008 2,8 δις ευρώ. Προφανώς δεν αρκούσε για να καλύψει τις υποχρεώσεις για τοκοχρεολύσια (για τα οποία το 2007 πληρώθηκαν 57 δις ευρώ και το 2008 67 δις ευρώ), και φυσικά το πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να αυξηθεί μιας και η σπατάλη στο Δημόσιο είναι αναμφισβήτητη. Αλλά ήταν πλεόνασμα. Κατά το 2007 και το 2008 το Ελληνικό Δημόσιο ΔΕΝ δανείστηκε για να ζήσει.

Ποιους βλάπτει η παραπάνω στρατηγική; Μήπως βλάπτονται οι μη-τραπεζικοί πιστωτές μας; Τα κεφάλαια που μας δανείζουν τα έχουν για να τα δανείζουν και να συσσωρεύουν πρόσθετα κεφάλαια από τόκους, δεν σκοπεύουν να τα διοχετεύσουν στην κατανάλωση ενισχύοντας την ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών στην πραγματική οικονομία. Μήπως βλάπονται οι δανείστριες τράπεζες, Ελλάδος και εξωτερικού; Όχι , διότι κατέχουν ομόλογα ενός χρηματοοικονομικά υγιούς οφειλέτη, ο οποίος παρουσιάζει πλεόνασμα.

Για ποιον λόγο λοιπόν δεν επιλέγεται αυτή η στρατηγική (πέραν του προφανούς που είναι η ανικανότητα όλων των πολιτικών παραγόντων έστω και να τη συλλάβουν ως ιδέα); Αν φανεί ότι σας ενδιαφέρει η απάντηση, θα την έχετε στην επόμενη ανάρτηση.

Αλέκος Παπαδόπουλος