Κεφαλλονιά: Το πιο γαμάτο ψήφισμα!

Γαμώτο, θα ήθελα πολύ να την δω αυτή την συνέλευση... Και ήμουνα στο νησί μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής, αλλά βιαζόμουνα ο μαλάκας να γυρίσω στο Σύνταγμα. Διάβασε τι ψηφίσανε οι άνθρωποι!

Η συνέλευση πολιτών στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου, στην Κεφαλλονιά, στις 29 Μαΐου 2011, με απόφαση της όρισε τη διακήρυξη των βασικών της αρχών και απευθύνουν «ανοιχτή πρόσκληση σε όλους για την αναθεώρηση της ζωής μας», με τον τίτλο:

ΚΗΡΥΣΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

(Απευθύνεται σε όλους τους έλληνες , σε όλους τους λαούς της Ε.Ε., της Μεσογείου και σε όλο τον κόσμο).

Σήμερα, ερχόμαστε, με αυτή την απόφαση μας, να αντικαταστήσουμε τις πολιτικές χωρίς προοπτική, τη στείρα και δίχως νόημα αντίδραση, τα κενά νοήματος συνθήματα «εκδίκησης», με την επιλογή της διεκδίκησης όσων εμείς θέλουμε:

Βάζουμε μπροστά και πρώτα, τα δικά μας «θέλω» , τα δικά μας αιτήματα, τη δική μας ζωή και αξιοπρέπεια.

Δεν διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα, γιατί ο άνθρωπος είναι τα πάντα.

Η δυστυχία και η εξαθλίωση είναι ο δικός τους τρόπος ζωής. Εμείς έχουμε το δικό μας.

Στη «λύση» της «αναδιάρθρωσης του χρέους» που θέλουν για εμάς, χωρίς εμάς, εμείς επιλέγουμε την αναδιάρθρωση του κόσμου όπου ζούμε, την αναδιάρθρωση της ζωής μας, διότι αυτό που τελικά χρεοκόπησε, δεν είναι τα νούμερα και οι εξισώσεις που εμφανίζονται σε σχεδιαγράμματα που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στις ζωές μας.

Χρεοκόπησαν οι αξίες μας και η ιδιότητα τού να είμαστε άνθρωποι και πολίτες.

Θέλουμε πραγματική δημοκρατία. Ή καλύτερα: Θέλουμε δημοκρατία, διότι σήμερα έχουμε ολιγαρχία.

Εμείς, οι λίγοι, που σας μιλάμε σήμερα δεν θέλουμε να αλλάξουμε την ανθρωπότητα και να σώσουμε τον κόσμο.

Όχι, θέλουμε κάτι απείρως πιο μετριοπαθές: Όντας, ασήμαντο μέρος αυτού του κόσμου, ονειρευόμαστε και θέλουμε η ανθρωπότητα να αλλάξει η ίδια τον εαυτό της, όπως το έχει ήδη κάνει δυο – τρεις φορές στην ιστορία. (Η μία ήταν κάποτε στην Ελλάδα).



Δεν χρειαζόμαστε κανέναν, πέρα από τη συλλογική μας δημιουργικότητα και δράση, για να φτάσουμε σε μια κοινωνία αγάπης και φιλίας, δημοκρατίας και ισοπολιτείας, ισονομίας και ισηγορίας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοθέσμισης.

Μας εμποδίζουν να συναντηθούμε σε μια μεγάλη ενότητα και να γίνουμε μια πρωτοφανής δύναμη , όλες οι διαιρέσεις, σε κόμματα, τάξεις, επαγγελματικές ομάδες, συντεχνίες, έθνη, φυλές, θρησκείες και ιδεολογίες. Παραμερίζουμε ό,τι μας χωρίζει. Λέμε όχι στο καταστροφικό και ψεύτικο «διαίρει και βασίλευε» της ολιγαρχίας , έτσι όπως το έχει στήσει στα 300 χρόνια της νεωτερικότητας της.

Σμίγουμε, με το μόνο κριτήριο που μας ενώνει και μας χαρακτηρίζει: Είμαστε άνθρωποι του κόσμου και πολίτες μιας πατρίδας. Χρειαζόμαστε ιδέες, πίστη, θέληση και μια μεγάλη απόφαση, για να δημιουργήσουμε τη δική μας δημοκρατική έξοδο, από τα αδιέξοδα που δημιούργησε μια ασήμαντη και ανίκανη τοπική και διεθνής ελίτ, με τις απάνθρωπες αξίες της, τις προτεραιότητες και τον τρόπο της.

Δεν χρειάζεται να ξέρουμε που και πώς ΘΑ ΠΑΜΕ. Ο τρόπος τους είναι λάθος, αδιέξοδος και τραγικός και μένει στον καθένα και σε όλους μας η ευθύνη να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε και πού ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ. Να δώσουμε νόημα στο τι είδους πατρίδες, τι είδους κοινωνίες, τι είδους ανθρώπους, επιθυμούμε.

Θέλουμε έναν άλλο κόσμο και μια όμορφη πατρίδα: ένα κοινό όνειρο δημοκρατίας.

Το ερώτημα, πια, δεν είναι το «αν μπορούμε» . Το ερώτημα είναι: ΘΕΛΟΥΜΕ;

Όταν θέλουμε και ξέρουμε, ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

- Θέλουμε τη χώρα μας πίσω.

- Θέλουμε στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους, όχι γιατί δεν μπορούμε να το πληρώσουμε, αλλά γιατί είναι το προϊόν μιας απάτης και μιας συναλλαγής, ερήμην των λαών, μεταξύ πολιτικών και τραπεζιτών: Με ποιο ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό δικαίωμα έδωσαν το ευρώ και όλα τα νομίσματα του κόσμου στην ιδιοκτησία των τραπεζιτών; ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.

- Θέλουμε το χρήμα και τα νομίσματα όλου του κόσμου να γίνουν ξανά δημόσια εργαλεία, δημοκρατικά διαχειριζόμενα. Να τεθούν υπό δημοκρατική μετοχική σύνθεση και διαχείριση τα τραπεζικά ιδρύματα που τυπώνουν το χρήμα. Οι βουλιαγμένες , σήμερα, τράπεζες να γίνουν αυτοδιοικούμενα εργαλεία δημοκρατικής διακίνησης του χρήματος. (Ξέρουμε από συνεταιρισμούς, ξέρουμε από ζωή και αριθμούς).

- Θέλουμε πολιτικό και διαχειριστικό έλεγχο , ώστε να ξέρουμε όλοι πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και να τιμωρηθούν, για Εθνική Προδοσία και κλοπή, όσοι κακοδιαχειρίστηκαν, λεηλάτησαν εθνικούς λογαριασμούς ή ξεπούλησαν δημόσια περιουσία. Όλα αυτά, αρνούμενοι πάντα το σύνολο του χρέους, ως επαχθές για τους λαούς και προϊόν απάτης κι όχι για να δούμε ποιο τμήμα του θα πληρώσουμε.

- Θέλουμε πάγωμα χρεών όλων των επιχειρήσεων, νοικοκυριών και πολιτών, ως ότου έλθει η δημοκρατία και να εξετάσει κάθε περίπτωση χωριστά.

- Θέλουμε δημοκρατία. Δεν μας εκπροσωπεί το σημερινό πολιτικό και κομματικό σύστημα και η αντιπροσωπευτικότητα του κοινοβουλευτισμού.

- Θέλουμε συνταχτική εθνοσυνέλευση, για αλλαγή του συντάγματος, για μια δημοκρατία των λαϊκών συνελεύσεων και για ένα πολίτευμα, όπου οι πολίτες θα φτιάχνουν και θα ψηφίζουν τους νόμους, με δημοψηφίσματα και οι όποιοι εκπρόσωποι θα είναι ελάχιστοι και πάντα ανακλητοί. ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

- Θέλουμε πίσω τη δημόσια περιουσία που πούλησαν. Η δημόσια περιουσία ανήκει στο λαό και όχι στα κόμματα, τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις. Κανένα κόμμα και καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να συναινεί ή να υλοποιεί την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας. Είναι απλοί διαχειριστές και όχι ιδιοκτήτες της. Κάθε παραχώρηση της, χωρίς δημοψήφισμα, είναι άκυρη και το αντικείμενο της συναλλαγής επιστρεπτέο, χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα.

Πάμε, λοιπόν, όσο γίνεται περισσότεροι, για τα μεγάλα θέλω μας. Τίποτα λιγότερο από τη ζωή μας και την πατρίδα μας. Τίποτα λιγότερο από την αξιοπρέπεια του καθένα μας, των παιδιών μας και των γενιών που έρχονται.

Ας δημιουργήσουμε μια διαρκή ανοιχτή συνέλευση, ας προχωρήσουμε σε μια μεγάλη δημοκρατική επανάσταση, από την οποία δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να λείψει κανείς:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ή ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ; Δεν υπάρχει άλλο δίλημμα, που να μας χωρίζει. Και με βάση αυτό, καλείται ο καθένας και όλοι να επιλέξουμε πλευρά και να αποφασίσουμε.

Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές, δεν υπάρχει ούτε δρόμος. Το δρόμο θα τον ανοίγουμε, προχωρώντας. Σήμερα, πέφτουμε στο κενό, χωρίς φρένα και είναι άγνωστο πότε θα πιάσουμε και αν υπάρχει πάτος. Ας προχωρήσουμε, με τον τρόπο μιας διαρκούς αμφισβήτησης, ακόμα και του εαυτού μας και όλων όσων αυτός πιστεύει και μιας αέναης δημιουργικότητας αυτόνομων πολιτών και ελεύθερων ανθρώπων. Αυτό-νομοι είναι οι άνθρωποι, που φτιάχνουν οι ίδιοι τους νόμους τους, σχεδιάζουν μόνοι και μαζί τη ζωή τους και ορίζουν οι ίδιοι τις ατομικές και συλλογικές επιθυμίες. Δημιουργούμε το χώρο, όπου όλα τα ανθρώπινα θα είναι εφικτά. Για τη φιλία, την αγάπη, τη χαρά και την καλή διάθεση. Για τις ωραίες ανθρώπινες σχέσεις. Για τη γιορτή και την ελευθερία. Για μια κατάσταση διαρκούς ευτυχίας.

Για όλα αυτά τα «θέλω» και για όλα αυτά που ζούμε, ας επαναλάβουμε:

- Καμιά πληρωμή ή επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους

- Ναι στην επαναδιαπραγμάτευση της πραγματικότητας και την αναθεώρηση των αξιών , των προτεραιοτήτων και της ζωής μας.

- Λέμε όχι στην τυραννία της απάθειας, της αδράνειας και της κατάθλιψης.

- Θέλουμε (άμεση) δημοκρατία ενάντια στην κοινοβουλευτική ολιγαρχία.

- Θέλουμε συνελεύσεις πολιτών ΠΑΝΤΟΥ και για ΠΑΝΤΑ.

Κι ας κλείσουμε με τα λόγια σοφών ανθρώπων:

«Αφού ο λαός έχασε την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς, γιατί δεν τον διαλύουν για να εκλέξουν έναν άλλο;».(Μπέρτολτ Μπρεχτ)

«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας, με τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήσαμε, όταν τα δημιουργήσαμε». (Αλβέρτος Αϊνστάιν)