Το Δόκανο Στο Νέο Βλαδιβοστόκ

Η μετοχή μας έχασε τέσσερα τα εκατό από το άνοιγμα μέχρι τώρα. Κάποια κουφάλα διέρρευσε τα προκαταρτικά που κάναμε για την έκθεση τρέχοντος τριμήνου, που τελειώνει σε μια βδομάδα, και προς το παρόν έχουμε ζημιές σαράντα εκατομμυρίων. Πώς να μην έχουμε, είναι κομμάτι της δουλειάς, είναι στη φύση της. Τεχνική εταιρεία είμαστε, και στον ωκεανό των τεχνικών εταιρειών το πιο γρήγορο ψάρι τρώει το πιο αργό. Το μέγεθος δεν έχει σημασία. Το πιράνχα τρώει την φάλαινα. Το χελιδονόψαρο τον καρχαρία. Όλα είναι ζήτημα ταχύτητας. Στο κάτω-κάτω όλη την δουλειά την κάνουν οι υπεργολάβοι με τις νανομηχανές. Καμιά κατασκευαστική δεν χτίζει πια, εμείς μόνο παίρνουμε το έργο. Πρέπει να παίρνουμε το έργο, ακόμα κι αν μας βάζει μέσα. Να δίνουμε ότι έκπτωση χρειάζεται, να λαδώνουμε αξιωματούχους, να προωθούμε βολικούς πολιτικούς, με δυο λόγια να είμαστε μπροστά απ’ τον ανταγωνισμό. Και να παίρνουμε το έργο. Άμα το πάρουμε, υπάρχει τρόπος να βγάλουμε κέρδη. Από τις αφανείς εργασίες, από τις αναθεωρήσεις του προϋπολογισμού, από τα παρελκόμενα που δίνονται με απευθείας ανάθεση…αλλά κυρίως από τα δόκανα. Για να γίνουν όλα αυτά όμως, πρέπει να πάρεις πρώτα το έργο. Και να σε βοηθήσει μετά - λίγο, τόσο δα - κι η πουτάνα η τύχη. Ή τουλάχιστον να μην σου πάει τελείως ανάποδα η γαμημένη…
Όπως στο Νέο Βλαδιβοστόκ, ας πούμε. Το τελευταίο μας έργο. Μια γραμμή μεταφοράς φορτίου από το ορυχείο μέχρι το διαστημοδρόμιο εκατόν σαράντα χιλιομέτρων. Κυκλική, αυτοματοποιημένη, τσακώνει τα ισότοπα από το σιλό του ορυχείου και τα φέρνει μέχρι τις φυσούνες των φορτηγών διαστημοπλοίων.
Δεν είχαμε μεγάλο ανταγωνισμό, το έργο ήταν ξερό, χωρίς παρελκόμενα, με λίγες αφανείς λόγω πολύ καλής γεωλογικής μελέτης, πολύ μικρό αρχικό προϋπολογισμό, άρα με χίλια ασύμφορο, μέχρι που κάποιος γάτος στην μητρική βρήκε την τρύπα στην προκήρυξη για το ύψος των πυλώνων. Πάνω εκεί στήσαμε το δόκανο, υπογράψαμε την σύμβαση και πήραμε το έργο…
Και μπήκαμε τριάντα εκατομμύρια μέσα! Αναμενόμενο. Και τώρα χάνουμε τέσσερα τοις εκατό στην μετοχή μέσα σε λίγες ώρες, γιατί το δόκανο δεν δούλεψε ακόμα. Καθόμαστε με τον πούλο στο χέρι, πληρώνουμε τους υπεργολάβους με τις νανομηχανές να μένουν στον πλανήτη, πενήντα χιλιάρικα την μέρα, και περιμένουμε να χιονίσει…
Γιατί το δόκανο είναι εκπληκτικά απλό. Στο Νέο Βλαδιβοστόκ το μέσο ύψος του χιονιού φτάνει τα δεκαέξι μέτρα. Φτιάξαμε τους πυλώνες με ύψος δεκαοχτώ. Κι από πάνω περνάει η γραμμή μεταφοράς. Συνολικό ύψος από το έδαφος είκοσι μέτρα και κάτι. Σε «επαρκές ύψος», όπως λέει άλλωστε και η προκήρυξη. Τέσσερα μέτρα πάνω από το μέσο ύψος του χιονιού. Μια καθαρότατη ερμηνεία της σύμβασης, κατά το άριστα αμοιβόμενο Νομικό μας Τμήμα.
Αυτό που βρήκε ο Γάτος της μητρικής είναι πως το Νέο Βλαδιβοστόκ έχει και καλοκαίρι. Και το καλοκαίρι, ένα τουλάχιστον μήνα, το χιόνι είναι μηδέν. Πράγμα που ευκόλως μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως για ένα τουλάχιστον μήνα το χειμώνα το χιόνι φτάνει τα τριάντα δύο μέτρα… δώδεκα μέτρα ψηλότερα από την γραμμή μεταφοράς.
Ωραίο ε; Στην πραγματικότητα σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας η γραμμή στα είκοσι και κάτι μέτρα δεν θα λειτουργεί από τον όγκο του χιονιού για τέσσερις έως πέντε μήνες. Και δύο εναλλακτικές υπάρχουν. Ή το ξήλωμα της και μια νέα γραμμή στα σαράντα – σαράντα πέντε μέτρα ή η κάλυψη της υπάρχουσας γραμμής μ΄ έναν ημιθόλο κατά μήκος της που θα αντέχει σε βάρος χιονιού δώδεκα έως δεκαπέντε μέτρων. Η τεχνική εταιρεία που θα έχει τις νανομηχανές και τους υπεργολάβους της στον πλανήτη, θα πάρει την δουλειά με απευθείας ανάθεση, μόλις αρχίσουν τα ζόρια. Συν τον καθαρισμό της γραμμής μεταφοράς με θερμικά, ώσπου να μπει ο ημιθόλος. Ή να φτιαχτεί νέα γραμμή. Και φυσικά νέα γραμμή δεν πρόκειται να γίνει, θα σηκωθούν κι οι πέτρες για το λάθος της προκήρυξης, άρα θα κλείσουνε τις μύτες και τα αυτιά και θα πληρώσουνε «διορθωτικά» τον ημιθόλο.
Σύνολο καμιά εκατοστή εκατομμύρια κέρδη… αρκεί να πέσει από τον ουρανό αρκετή άσπρη μαλακία, πριν απ’ το τέλος της βδομάδας. Γιατί αλλιώς μπορεί η μετοχή να πάει στο μηδέν και να τραβήξει άλλος τον λαγό απ' το δικό μας δόκανο…