Τέλειωσε Το Έργο! Θα Γίνω Συντηρητικός...

Αναζητώντας για ακόμα μια φορά κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου έπεσα πάλι πάνω στην γνωστή, αλλά πάντα τραγική αλήθεια:

Αρκετά από τα βιβλία μου δεν βρίσκονται πια εκεί, έχουν απελευθερωθεί (δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποιός τα έχει ή που βρίσκονται), αυτονομηθεί (δεν είναι στο ράφι αλλά σε μια στοίβα κάπου στο σπίτι) ή έχουν πάει ταξίδι (τα έχω δανείσει σε κάποιον, ξέρω που βρίσκονται κι οι πιθανότητες επιστροφής τους είναι από μηδενικές εως πάρα πολλές ανάλογα με το πρόσωπο και την σημερινή μας σχέση).

Τέλειωσε το έργο, είπα μέσα μου. Θα γίνω συντηρητικός! Θα τακτοποιήσω ολόκληρη την βιβλιοθήκη, θα καταγράψω τα βιβλία και τα κόμικ άλμπουμ που λείπουν, θα επιδοθώ ακόμα και σε σταυροφορία αν χρειαστεί για να τα φέρω πίσω στον τόπο τους, ως άλλα Μάρμαρα του Παρθενώνα, θα ξαναχτίσω τον Ναό της Γνώσης μου, βιβλίο το βιβλίο, θα αποκαταστήσω το σύνολο των αναφορών μου και πάνω από όλα θα καταγράψω σε λογιστικό φύλλο όλα τα βιβλία που έχω δανείσει με πλήρες ονοματεπώνυμο, κινητό και σταθερό τηλέφωνο, αριθμό ταυτότητας και διαβατηρίου δανειζομένου και θα το ενημερώνω ανελλιπώς κάθε φορά που θα δανείζω κάτι στο μέλλον.

Ξεκίνησα το πρωί της περασμένης Δευτέρας. Μέχρι σήμερα έχω ανακαλύψει έναν αρκετά σημαντικό αριθμό βιβλίων που πρέπει εγώ να επιστρέψω στους κατόχους τους. Και υπάρχουν ακόμα στοίβες στο σπίτι. Λέω λοιπόν να σταματήσω κάπου εδώ να το πολυσκαλίζω το θέμα...

Άλλωστε τι σημασία έχει που βρίσκονται τα Μάρμαρα του Παρθενώνα; Αναιρεί αυτό την αξία τους; Και τελικά δεν είναι αλήθεια πως ο Ναός της Γνώσης του καθενός μας χτίζεται με δανεικά τούβλα;